سفر به یک نقاشی: «هارلکین با آینه» اثر پابلو پیکاسو
هارلکین و پیرو متعلق به Commedia dell'Arte هستند ، آ ژانر تئاتری که در قرن شانزدهم در ایتالیا متولد شد. شرکت های مسافرتی در شهرها توقف می کردند و دسیسه های عاشقانه را نمایندگی می کردند. هارلکین حیله گر، احمق، نزاع، آکروبات و جهنده بود . یک موجود آفتاب پرست که با آن رقابت می کرد پیروت برای عشق کلمبیایی . این یکی صریح، قابل اعتماد، حساس و مورد تمسخر بود. هیچ کدام از آنها موفق نشدند. یک جوان خوش تیپ برنده شد. ذلت، فقر و گرسنگی با آنها برابری کرد.
در قرن نوزدهم سیرک چرخید پیروت و هارلکین در دلقک و کوهستان هنرمند، مرکز کار خود، آنها را به خود اختصاص داد تا روحیه ناسازگاری خود را منعکس کند.
پیکاسو هارلکین را در تخیل خود در دوره آبی گنجاند ، به راهنمایی شاعر آپولینر . صورت، با رنگ سفید، شبیه پیروت است. هویت او گیج شده است. در محل ساخت و ساز "Au Lapin Agile" او با یک کت و شلوار لوزی و یک کلاه دو گوشه بر روی آن نشان داده شده است میخانه مونمارتر، در سال 1905 . او یک لیوان آبسنت در دست دارد. خارج از صحنه، کت و شلوار آکروبات تبدیل به یک لباس مبدل می شود، او را از یک واقعیت بیگانه طرد می کند.
"Au Lapin Agile"
سفر به ایتالیا پیکاسو را به دنیای تئاتر بازگرداند. دیاگیلف مدیر Ballets Russes او را متقاعد کرده بود که صحنه و لباس را طراحی کند برای ، از سیر کردن . همراه شد کوکتو و استراوینسکی به دو نمایندگی شرکت در ناپل. در آنجا آنها از طریق راه رفتند محله اسپانیایی ، کارت پستال خرید، نمایش عروسکی تماشا کرد و نوشیدند. روحیه جشن آنها زمانی به اوج خود رسید که به دلیل تخلیه آب در Galleria Vittorio Emmanuele دستگیر شدند..
این سفر دید او را تغییر داد. او کوبیسم را پشت سر گذاشت. پس از بازگشت به پاریس، مونمارتر را ترک کرد و در کنار آن ساکن شد اولگا خوکلوا ، رقصنده ی Ballets Russes، در مرکز خیابان لا بوتی . مجسمه هایی که او در موزه ملی ناپل دیده بود، او را به یک کلاسیک گرایی غنایی و خواب آلود . که در "هارلکین جلوی آینه" ، نقاشی شده در سال 1923، یادبود بودن این شکل بوم را پر می کند.
شخصیت همان شخصیتی است که در دوره آبی ظاهر شد، اما معنی آن تغییر کرده است . پیکاسو نقاش معروفی شده بود. دوستی او با کوکتو او را به سمت الف محیط دنیوی. اتین دو بومون، ویکانت های نوآیل و وینی دو پولیناک آنها حامیان دادگاهی بودند که از آن تغذیه می شد بیهودگی، رقص، سینما و شعر.
عصر طلایی ، فیلم از لوئیس بونوئل ، برای اولین بار در سالنی از عمارت شارل دو نوآل به نمایش درآمد. در یک مهمانی برای ارل بومونت، لویزا کاساتی با لباس سن سباستین . کت و شلوار او که پر از فلش بود، هنگام ورود روشن شد و باعث اتصال کوتاه شدید شد. مورفی ها، میلیونرهای آمریکایی، اولین نمایش را جشن گرفتند Les Noces استراوینسکی در قایق که تا سحر رودخانه سن را طی می کرد. کوه های اسباب بازی روی هر میز چیده شده بود . پیکاسو یک گاو را بالای یک ماشین آتش نشانی قرار داد.
با بازگشت به خانه، او توانست خطوط آپولینر را به خاطر بیاورد: "پیروت های تاج گل رز از آنجا عبور می کنند، ارواح رنگ پریده ای که شب را آزار می دهند." طولی نکشید که رفت. Je ne suis pas agentleman . تابلویی که روی درب اتاق کارش آویخته بود، گفت: من آقا نیستم. بدون شک اگر می توانستیم تصویر را در آینه هارلکین تشخیص دهیم، چهره هنرمند را پیدا می کردیم. کمدین، بازیگر و نقاب.
"هارلکین با آینه" در اتاق 45 موزه تیسن-بورنمیزا به نمایش گذاشته شده است.
سفر به یک نقاشی: «هارلکین با آینه» اثر پابلو پیکاسو