آرامش در قلب مالاگا
"مسیری که ما طی کردیم در زمان خود به عنوان راه انگلیسی شناخته می شد" ، می گویند برخی از کاشی های قدیمی در منظره مشرف به گوسین که در آن به ناچار متوقف شده ایم. از آنجا که، پس از همه، انجام یک مسیر با ماشین از طریق Bajo Genal یعنی: اختصاص زمانی که سزاوار آن است به هر چیز. و این دیدگاه ها شایسته آن است.
به همین دلیل است که ما را شگفتزده نمیکند که در ادامه متن، مسیری که گذشت از جبل الطارق تا روندا، اغلب توسط خارجی هایی که مصمم به گم شدن به جنوب آمده بودند، بازدید می کردند سرزمین های پادشاهی سابق گرانادا. «این مسافران سفر خود را با آمیزهای از ترس بیمارگونه آغاز کردند بین وحشت راهزن و میل به برخورد با او.» ، او نتیجه می گیرد.
گوسین، فراموش نشدنی
سپس به اطراف خود نگاه می کنیم، و بله: با حذف برخی نشانه های مدرنیته، مانند تیرهای چراغ و جاده های آسفالت شده، می توانیم کوه های سرسبز را در این سمت از جهان تصور کنیم. مخفیگاه ایده آل برای آن راهزنان که منطقه را زیر نظر داشت. چه زمانی...
امروز هیچ اثری از آن جنایتکاران و در عوض آن جنایتکاران وجود ندارد چند عقاب چکمه دار بالای سر ما پرواز می کنند که به گفته پنل اطلاعاتی دیگر یکی از رایج ترین پرندگان بومی این مناطق هستند. به طور خلاصه: انفجاری ترین طبیعت احشا مالاگا ما را احاطه کرده است.
ما تصمیم گرفتیم که زمان آن است که به آن نزدیک شویم شهر کوچک خانه های سفید که برای مدت طولانی ما را وسوسه کرده است. گوسین یکی از هشت شهر تشکیل دهنده این شهر است نیمه جنوبی دره جنال، همانی که تقریباً در امتداد امتداد دارد 500 کیلومتر مربع در پناه پارک های طبیعی Sierra de las Nieves، Sierra de Grazalema و Los Alcornocales. **
تعداد کمی 30 کیلومتر از خط ساحلی مالاگا ، اما در حال حاضر غوطه ور در چشم انداز متراکم از درختان شاه بلوط و بادام است که در پاییز مسی می شود، هدف ما بر سر است. صخره ای که توسط یک قلعه اداره می شود: آن عقاب.
خیابانی باریک در گوسین
پس از عبور به بالاترین منطقه رسیدیم کوچه های پیچ در پیچ مانند آرابالته، قدیمی ترین، که نام موری خود را حفظ کرده است. یک بار به طبقه بالا، وارد شوید گلدان های رنگارنگ و چهره های هنری کنجکاو که برخی از نماها را تزئین می کنند، با آن مواجه می شویم پپا، همسایه همه انگور الف، که به ما می گوید که گوسین امروز چقدر با چیزی که در خاطرات خود نگه می دارند ارتباط دارد: ادامه می دهد. زندگی در همان خانه ای که در پای قلعه در آن به دنیا آمده بود ، جاده ای به قدری باریک که تنها با پای پیاده و پس از طی چند پله و شیب می توان به آن رفت. آرامشی که در آنجا دمیده می شود او در حالی که روی یک صندلی کنار درب خانه اش نشسته است، اطمینان می دهد که او بهترین همراه است.
ما از نوعی پله های فتح شده بوته ها بالا می رویم تا اینکه قلعه، ساخته شده در زمان روم و ما به عظمت چشم انداز مالاگا در زیر پای خود فکر می کنیم: آنجا بود که گوزمان ال بوئنو در 17 سپتامبر 1309 درگذشت. مبارزه با مسلمانان
کسانی که دوست دارند رانندگی کنند - و ما آن را دوست داریم - از تور لذت می برند جاده های پر پیچ و خم باجو جنال که در آن منحنی ها از چپ به راست متناوب می شوند، مانند یک رقص نرم که هرگز متوقف نمی شود.
بنارابا
در طرف دیگر پنجره، منظره جنگلی گاهی اوقات توسط قله های کارست با شکل منحصر به فرد تغییر می کند. همچنین برای شهرهای کوچکی که ظاهر می شوند، مانند لکه های غبار سفید ، در بیکران طبیعت تعبیه شده است. همیشه، بله، با برخی از شیب ها در حال افزایش است به بهشت در میان دهکده هایشان.
همانطور که به داخل می روی، شهر بعدی که ظاهر می شود Benarrabá است . در این شهر کوچک میراث اندلس هنوز به شکلی باقی مانده است چاه ها، فواره ها و خندق ها اگرچه جاذبه دیگری نیز وجود دارد که بسیاری از دوستداران ورزش های ماجراجویی را در آنجا متوقف می کند: در دره ای نزدیک به عمق تقریبا 100 متر کوهنوردان بهشت خود را پیدا می کنند.
بازگشت به شهر، ما در خیابان های Saucal، Baja یا Estación قدم زدیم به شیک بودن آنها فکر کنید ساختمان های قرن 18 با پنجره های بزرگ و نرده های فرفورژه بزرگ. در میدان تالار شهر توجه به لولا هاوس کنجکاو : آنچه در اینجا بیشتر به چشم می آید جزئیاتی است که در نمای آن از جمله a Lauburu، نماد سنت سلتیک.
برخورد کردیم آلگاتوسین درست در تقاطع دو جاده این شهر، در پشت رشته کوهی که رودخانه های Genal و Guadiaro را از هم جدا می کند و فقط 800 نفر جمعیت دارد و به طور کامل با شیب تند زمین سازگار است. ما عاشق چیدمان عربی آن هستیم که تا حد زیادی حفظ شده است، و **چشم انداز دره از میرادور دل ژنرال. **
Algatocín، سنتی ترین کارت پستال اندلس
قبل از ادامه به سمت Jubrique، توقفی در نانوایی آناناس، پنهان در یک حیاط کوچک بدون خروجی، بسیار مهم است: یک گپ کوتاه با خوان مانوئل که رکورد گینس را برای تهیه برخی از عجیب ترین نان های جهان شکست. به عنوان بزرگترین یا گرانترین - ساخته شده از چاودار، مالت، طلای خوراکی و نقره - بسیار کنجکاو است. در خلاقیت های شما همه چیز زیست محیطی است، همه چیز طبیعی و همه چیز سالم است.
و حالا میرسیم به جوبریک : بعد از یک مشت منحنی خوب که از یک جنگل انبوه عبور می کند، اما ما رسیدیم. Y با یک پلازا د اندلس باشکوه از ما استقبال می کند با حتی با شکوه تر کلیسای سانفرانسیسکو د آسیس ، بین ** قرن 16 و 17 ** در یک مسجد قدیمی بزرگ شده است.
اینجا، مثل همه چیز شهرهای کوچک مالاگا داخلی، برای کشف زیبایی آن باید پیاده روی کرد. پس از آن عبور می کنیم دامنه ها، طاق ها و دروازه s، به گوشههایی میپیچیم که ما را به خیابانهای کوچک میبرند و بدون اینکه انتظاری داشته باشیم، خودمان را مییابیم مربع های عشوه گر پر از گلدان و گل: معلوم است که ما در اندلس هستیم.
جوبریک
گذشته ی تولید کننده ی ژوبریک برای ما آشکار می شود از موزه هنرهای مردمی و Aguardiente دیدن کنید ، جایی که به ما اطلاع می دهند که این شهر کوچک که به سختی به 550 نفر می رسد در قرن هجدهم، تا 70 کارخانه از این مشروب وجود داشت. آه
بسیار نزدیک به جوبریک، یکی از زیباترین و غافلگیر کننده ترین شهرهای باجو جنال در انتظار ما است: با قدم زدن در مسیر پیاده روی ماتاگالار به راحتی می توان به Genalguacil رسید - مهم است که چکمه های خوب را با خود ببرید، فراموش نکنید-، یا با دوچرخه یا ماشین لغو بخشی از راه و انتخاب یک نوع جایگزین. **30 دقیقه دیگر آنجا هستیم. **
بعد از خوردن نوشیدنی که به ما انرژی می دهد تراس بار کبری - منظره آن به دره یکی از بهترین های شهر است - لازم است هجوم به دخمه پرپیچ و خم خیابان ها و شیب هایی که Genalguacil را تشکیل می دهند با وجدان شروع کنیم: ارزش داشتن یک برنامه را ندارد. ارزش کشیدن نقشه را ندارد. حتی ارزش این را ندارد که از همسایه ها بپرسیم: اینجا تنها چیزی که ارزش دارد رها کردن است و اتفاقاً اوقات خوبی داشته باشید.
چون اتفاق خواهد افتاد، اجتناب ناپذیر است. و نه تنها به این دلیل که به نظر می رسد هر گوشه، هر گوشه، هر گوشه و کنار این شهر کوچک در مالاگا به دقت مطالعه شده است تا آن را شبیه کارت پستال کند. خیر نه به خاطر بوگنویل در اینجا مانند هیچ جای دیگری در جهان می درخشد ; نه به این دلیل که سفیدی خانه هایشان آنقدر می درخشد که مجبوریم عینک آفتابی بزنیم.
این است که علاوه بر این، یک دوسالانه هنری از سال 1994 در این شهر برگزار می شود که در آن هنرمندان از سراسر جهان به Genalguacil دعوت می شوند تا الهام بگیرند، خلق کنند، و در نهایت کار خود را برای همیشه در شهر در معرض دید بگذارد . نتیجه؟ ما در یک موزه معتبر در فضای باز هستیم و در جستجوی آن از آن عبور می کنیم بیش از 200 اثر این یک چالش سرگرم کننده است. شعر پلاستیکی ناب.
اما زمان بازگشت به مسیری است که ما را به آن سوق می دهد با صبر و حوصله به A-369 برگردید برای از سرگیری جاده به Benalauría، یکی دیگر از آن شهرهای نماهای سفید کاری شده جایی که همه چیز صلح و آرامش است.
منشأ پیکربندی آن از استعمار بربرها، در قرن هشتم می آید. ** نام آن نیز از آن زمان است: از نوادگان Banu-I-Hawariya. ما مانند کسی که یک گنج واقعی را تحسین می کند، در قلب آن غوطه ور می شویم: توجه ویژه به جزئیات، احساس مراقبتی که همسایگان با آن مراقبت می کنند تا کل شهر آنطور که شایسته است به نظر برسد.
آیا همه دوره باغبانی در Genalguacil دارند...؟
در آن میدان تالار شهر یک مشت سایبان مسئول زیر سایه نگه داشتن سایبان هستند که یک عمر را سپری کرده است محل ملاقات همسایه ها: وقتی بعد از ظهر میرسد و دمای هوا اجازه میدهد، نیمکتهای آن پر از افراد مسنتر میشود که میخواهند چت کنند. و همچنین Benalauría در مراحل مختلف این کاهش جمعیت را متحمل شده است در دنیای روستایی بسیار گسترده است، هنوز هم گروه کوچکی از آنها را می بینید کودکان در حال بازی با توپ بین خنده و جیغ بنابراین، عصرهای تابستان قابل تحمل تر است.
درست در کنار کلیسا، آخرین ایستگاه: 28 متر مربع، پروژه زیبای گروهی از دوستان که به شراب سازی دست ساز بودن خود می بالند. -که دفتر شراب هم هست- کوچکترین در کل استان مالاگا . بله: این سایت ماست. در 28 متر مربع آن، بشکه هایی که اولین تولید آن در سال 2019 در آن جان گرفت، انباشته شده است: 1200 بطری خشک Moscatel. مزه کردن، همراه با یک صحبت خوب، البته ضروری است.
ما می دانیم که مسیر Bajo Genal وقتی به بنالدید می رسیم به پایان خود نزدیک می شود ، که بسیار کنجکاو است قلعه قرن هفدهم با یک ویژگی: درون آن است قبرستان روستا
بازدید از آن به آسانی باز کردن قفل بزرگ آن و ورود به آن است، اگرچه پس از آن باید به کاوش در شهر ادامه دهید. از هر یک از خیابان های شیب دار آن، خواه زوماک یا آلمندرو، بروید ، که برای به دست آوردن صفت جذاب، فاقد یک جزئیات است: باریک، پیاده و پر از گل ، ما را به جایی که کلیسای کلیسای سن ایسیدورو، تالار شهر و یک هتل روستایی کوچک، Finca Almejí ، که یک آسیاب آرد قدیمی را اشغال می کند.
خیابان های شیک در بنالاوریا.
بعد از آخرین سفر با ماشین، اکنون آخرین ایستگاه: آتاجات، شهری با کمترین جمعیت در استان مالاگا ، باعث می شود از همان لحظه ای که قرار می دهیم از عشق بمیریم یک پا در خیابان های نادر آن. دلیل؟ از آنجا که برقراری گفتگو با هر یک از 100 نفر از ساکنان آن - کمیاب - به سادگی احوالپرسی صمیمانه است. زیرا معتبرترین چاپ ها در هر مرحله تکرار می شود - یک بند رخت با چهار گیره رنگی. شمعدانیهای آویزان شده از گلدانهای بالکن، آبنمای قدیمی - رختشویخانه در ورودی شهر - و چون به سادگی خاص است.
دور زدن آتاجات یعنی با خانه "ماریا لا بیزکا"، "روزاریو لا د پپا" یا "ویسنتا لا دل کارترو" روبرو شوید: همه همسایه ها یک زیور سرامیکی دارند که نام کوچکشان روی در است.
همچنین به معنای ملاقات است یک کارخانه نفت قدیمی رها شده ای که دروازه سبزش شما را به عکس گرفتن دعوت می کند از تمام قابهای ممکن، یا به خانوادهای از گربهها برخورد کنید که در هر خیابانی زیر نور خورشید آرام میخوابند. زیرا در آتاجات نه صدای ترافیک وجود دارد و نه شلوغی معمولی هیچ شهر. **آتاجات صلح مردمی است. **
البته همه چیز خیلی تغییر می کند هر ماه نوامبر، زمانی که جشن معروف Fiesta del Mosto برگزار می شود ، که هزاران نفر را از سراسر منطقه به خود جذب می کند. در این میان، شاید سرزنده ترین مکان باشد Audalázar، یک رستوران غیرمنتظره که به طرز عجیبی جای خود را در این شهر مالاگا پیدا کرد: شرط دو برادر برای بالا بردن این معبد به ریشه های خوراک شناسی ، بلکه به آن از لمس های نوآورانه تر ، موفقیت آمیز بود.
خودت را قطع کن
ما نمی توانستیم به پایان بهتری برای تجربه فکر کنیم: اینجا ما به تازگی تایید کرده ایم عشق ما به جهان روستایی کسی که در جنرال باس . یا همان چیست: **کسی که در قلب مالاگا زندگی می کند. **