چگونه یک مالاگا ناشناخته را کشف کنیم
نه در نقشه های دفاتر گردشگری برجسته می شوند و نه با هیاهوی زیادی تبلیغ می شوند و با این وجود مسافرانی که حس بویایی دارند به این گوشه ها می آیند. به یاد آوردن موزه شیشه و کریستال مالاگا یا Plaza de la Artesanía واقعی ترین و مدرن ترین چهره را ارائه می دهد شهری که نگران تبدیل شدن به یک پارک موضوعی برای گردشگران است.
در اطراف خیابان Carretería می توان احساس کرد مالاگا یادآور همیشه اما با پیچ و تاب. در کنار **کلیسای جذاب سن فیلیپه نری (قرن هجدهم)**، Calle Cabello، کوچک و سنگفرش شده، شبیه چیزی خارج از شهر است. گلدان های گل وجود دارد و همسایه اشعاری با کیفیت مشکوک روی یک حلقه می خواند.
در این محیط که در آن احساس حضور در مرکز مالاگا را ندارید، کنجکاو است کارگاه ویترای ویارکا، استاد صنعتگر آلبرتو کاسکون و پسرانش . او برخی از برجسته ترین ها را امضا می کند شیشه های رنگی کلیسای جامع مالاگا یا کلیسای لاپالوما در مادرید ، در میان مشاغل دیگر
موزه شیشه و کریستال، مالاگا.
آنها به همراه همسایگان و تجار محله، مصمم هستند تا راه دیگری را برای آشنایی با شهر به مسافران جهانی که از اینجا می گذرند، ارائه دهند. آنها می خواهند روح صنعتگری را که این محله قدیمی، آرابال د فونتانالا، قرن ها پیش داشت، بازیابی کنند. . محله ای که تا «پریروز» به انحطاط افتاده بود، تا اینکه همسایه ها تصمیم گرفتند مسئولیت آن را بر عهده بگیرند و جایگاهی را که شایسته آن است به آن بدهند.
وقتی به کارگاه شیشههای رنگی نگاه میکنم که اطراف آن را بزرگ احاطه کرده است طرح های زغالی که روی دیوارها آویزان شده است ، گروهی از زنان آمریکایی به جادوی شیشه در آتش نگاه می کنند. در همین حال، پسر استاد صنعتگر به آنها می گوید که چرا در طول جنگ داخلی اسپانیا، برخی از شیشه های رنگی در کلیساهای بزرگ تخریب شد (واقعیتی که به آنها اجازه می دهد مرمت های باشکوهی انجام دهند).
سپس گروه به راه می افتد با دستان خود یک پنجره شیشه ای رنگی کوچک بسازید . و مدتی بعد، با پایان کار، آنها را با آبجوهای یخی ویکتوریا همراه با میان وعده ای از محصولات مالاگا نان تست می بینم. آنها در مورد خدا و انسان، در مورد مالاگا، در مورد ویژگی های خاص آن، از آنچه این روزها در شهر تجربه کرده اند و همچنین در مورد شیشه های رنگی و هنرهای تزئینی به طور کلی صحبت می کنند.
مالاگا
دیوید توضیح میدهد: «تا اندکی دیگر میخواهیم از موزه شیشه و کریستال، جواهری در تاج محله دیدن کنیم. شرق موزه هنرهای تزئینی ، که در اسپانیا عملاً ناشناخته است و دولت از آن حمایت چندانی نمی کند، به معنای واقعی کلمه در گوشه و کنار است و موزه ای معمولی است که اگر در کشور دیگری مانند فرانسه یا انگلیس بود، در همه راهنماها ظاهر می شد و حتی صف هایی برای ورود وجود داشت. . اسپانیا متفاوت است. قطعا.
درک رازهای موجود در موزه شیشه و کریستال
موزه خانه بزرگی است. یک آویس معماری کمیاب که در زمانی که در اسپانیا وجود نداشت (قرن هجدهم) متعلق به یک خانواده طبقه متوسط بود و این شامل بخشی از مجموعه خصوصی از قطعات منحصر به فرد (شیشه، کریستال، مبلمان، نقاشی و سایر اشیاء تزئینی) گونزالو فرناندز پریتو است. کلکسیونری از خانوادهای خوب، مرتبط با ثروتهای اروپایی، که در دانشگاه کمبریج تاریخ باستان خوانده بود و از دوران جوانی که یک هیپی مو بلند بود، به جمعآوری علاقه داشت.
نه چیزی بیشتر و نه چیزی کمتر از اینکه خود کارگردان، مجموعه دار و مالک پشت دروازه ورودی منتظر ماست تا از ما دیدن کند، فردی منحصر به فرد و چندوجهی که همانطور که توضیح می دهد چرا هر یک از قطعات نمادین هستند، حکایت ها و شایعات درباره اروپایی ها را برای شما تعریف می کند. اشراف و رابطه آنها با اشیای شیشه ای و در این بین یک کلاس آموزشی فوق العاده سرگرم کننده در مورد چیست به شما ارائه می دهد پیام های پنهان و نمادین همه این اشیاء را نگه می داشتند.
در اطراف یک حیاط مرکزی، و در دو طبقه، بیش از 3000 قطعه منحصر به فرد از دوران روم تا قرن 21 از شیشه عبور می کند . قطعاتی از چیهولی، خالق شماره یک شیشههای معاصر، و توسط پیتر لیتون، اجیدیو کنستانتینی، چیکارا هاشیموتو و تعدادی دیگر، اما همچنین مجموعهای از 30 شیشه رنگی از مدرسه انگلیسی پیش رافائلی، قرن 19.
تعدادی از آنها متعلق به بهترین نماینده مکتب مذکور هستند، ویلیام موریس ، معمار، طراح و معلم نساجی، و همچنین مترجم، شاعر، رمان نویس و فعالی که می خواست زندگی را از طریق اشیایی که اطراف همنوعانش را احاطه کرده بود زیباتر کند: زیبایی را دموکراتیک کند و برای این کار به بهترین هنرمندان حال پیوست. با بهترین صنعتگران برای ساخت اشیا.
موزه شیشه و کریستال، مالاگا.
برخی از آپارتمان های متعهد به محله
بعد از کلاس خصوصی ما در مورد تاریخ، هنر، پروتکل اشرافی و شایعات سرگرم کننده، در خروجی موزه منتظر ما هستند. مونتسه مایورگا . شاد، مهربون و خوشامدگویی به همه همسایه ها، او است رئیس انجمن Arrabal de Fontanalla ، نامی که محله در زمان مسلمانان داشته است، زمانی که معروف سفال طلایی که مالاگا در قرن 14 و 15 به کل جهان صادر کرد.
در واقع، زیر این طبقات هنوز اجاق های قدیمی وجود دارد که در آن سفال های معمولی مسلمان و برخی از اینها قبلاً توسط انجمن محله و توسط خود موزه، یکی از مروجین این جنبش بازیابی، ارزش گذاری شده است.
اما مونتسه نیز یک مسافر خستگی ناپذیر است و به همراه همسر و دخترش مدتی در تایلند زندگی کردند. امروز، این همه احساس و عشق به همراه همسرش در طراحی و عشقی که در هر یک از جزئیات احساس می شود ریخته شده است. آپارتمان فونتانالا ، که با آن می خواست تاریخ محله را نیز گرامی بدارد.
سه اتاق زیر شیروانی و ده آپارتمان و استودیو که ترکیبی از هنر، طراحی و کار هنرمندان جوان است. مالاگان از مدرسه سان تلمو، با نوری بسیار خاص در ساختمان قرن نوزدهمی که در اصل یک چورریای غول پیکر بود.
آپارتمان فونتانالا، مالاگا
«من اهل این محله نیستم، اما وقتی شروع به شناختن او کردم، کاملاً عاشق شدم. ناگهان متوجه شدم که این قطعه کوچکی از مالاگا است که هنوز جوهره، شخصیت و چیزهای زیادی برای نجات دارد. در حالی که او به من می گوید ما از طریق آن می گذریم موسسه آموزش متوسطه ویسنته اسپینل ، در مسیر آپارتمان ها. انجمن محله معمولاً در اینجا تشکیل جلسه می دهد. پاسیو داخلی طاقدار آن فوقالعاده است، اگرچه هنوز نیاز به چیدمان دارد. مونتسه برای من توضیح می دهد: «افرادی به اندازه سورو اوچوا در اینجا تحصیل کردند.
«مثل این جواهر در محله زیاد است. بقایای باستان شناسی زیادی نیز وجود دارد. مدیر موزه شیشه قصد دارد موزه خود را توسعه دهد و قصد دارد آن را نجات دهد کوره خانواده چینچیلا، قرن هفدهم ، آخرین موردی که کار می کرد، اما با شورای شهر هم در حال تولید الف هستیم مرکز تفسیر سرامیک قرون وسطی که امیدواریم به زودی راه اندازی شود.»
علاوه بر این، این ارتباط بیش فعال گرافیتی های کثیف را از دیوارهای محله پاک می کند و آنها را با سایر شمعدانی ها جایگزین می کند. کمپین هایی مانند «پذیرفتن یک گیاه» را راه اندازی می کند تا محله را پر از سبز کند و می خواهد خیابان های آن را به موزه های روباز تبدیل کند. بازیابی نقاشی های دیواری باستانی که این خانه ها داشتند. «در حال حاضر، و این نکته جالب است، ما در حال حفظ جهانیسازی هستیم. به این ترتیب شاخک هایش هنوز نرسیده است».
آپارتمان فونتانالا سه اتاق زیر شیروانی و ده آپارتمان و استودیو که ترکیبی از هنر و طراحی هستند
خرید و کارگاه در PLAZA DE LA ARTESANÍA
با پنج دقیقه پیاده روی از اینجا، یکی دیگر از کانون های فرهنگی محله به اصطلاح است میدان صنایع دستی . او به من می گوید: «جذب صنعتگران دیگر به این محله یکی از شرط های مهم شهر بوده است. دیوید کاسکون، پسر استاد شیشهساز کیست که مختصات مربع را به من می دهد. چند سال پیش، هفت صنعتگر و تعدادی هنرمند پلاستیک، که توسط انکوباتور تجاری Promálaga La Brecha انتخاب شده بودند، محل خود را در این Plaza Eugenio Chicano، که یک کورالای قدیمی و نسبتاً تخریب شده بود، افتتاح کردند.
یکی از این صنعتگران است آلفونسو روت، تکنسین برتر سرامیکهای هنری و پاتر سیاه . همسایه La Rambla، یک شهر سفالگری در کوردوبا، دانش آموزانی از 58 ملیت از کارگاه او عبور کرده اند. مثل هر روز، این مکان مملو از شهروندان جهان است که دستانشان در گل و لای است و گوش به گوش لبخند می زنند. «در ابتدا هیچ کس از اینجا عبور نکرد. اما دهان به دهان تقریباً همه چیز را انجام داده است.» او در حالی که سگ یکی از دانش آموزان خواب آلود از در به ما نگاه می کند، اظهار می کند.
در اینجا، Rot از ابتدایی ترین تا پیشرفته ترین آموزش می دهد، از مدل سازی روی میز تا ماشین تراش در سه شیفت روزانه، که در آن شما روسها، کرهایها... ساکنان مالاگا و دانشآموزان مدرسه هنرهای زیبای San Telmo را پیدا میکنید که میخواهند هنر خود را کامل کنند.
در همین میدان، **Discos Candilejas (صنایع موسیقایی)* افسانه ای نیز محل خود را به اینجا منتقل کرده است. مالاگا در حال تبدیل شدن به شهری برای گردشگران است و هر چیزی که بسته است به یک بار تبدیل می شود. بنابراین این واقعیت که ما هنوز از برخی مشاغل مختلف جان سالم به در میبریم اساساً یک معجزه است و اینکه محیطهایی از این نوع وجود دارد بسیار قابل قدردانی است.
سرامیک از کارگاه صنعتگر آلفونسو روت
لوثیر، گالری، آب نبات…
در کارگاه تعزیه کاران و کمان سازان آن طرف خیابان، پائولو پالمیرو و ماگدالنا آگیلار سازها و کمان های باستانی را می سازند و بازسازی می کنند . ماگدالنا توضیح می دهد: "خانواده ویولن سازهایی هستند که نیاز به مداخله دائمی دارند تا همیشه در بهترین حالت خود باشند." اما علاوه بر این، "ما خودمان کمان ها و سازهای باستانی خود را از نویسندگان می سازیم".
در ملاقات کردند کرمونا، در مدرسه بین المللی لوتری و تیراندازی با کمان و به مالاگا آمدند تا در این پروژه شهر صنعتگران شرکت کنند و شانس خود را امتحان کنند. روی میز او، یک ویولا دا گامبا با یک جعبه گیره ای حک شده به شکل سر یک زن، کیفیت ساخت و سازهای ماگدالنا را نشان می دهد. او توضیح میدهد: «من آن را کاملاً بر اساس یک نویسنده آلمانی از قرنهای 17 و 18 ساختهام.
در کنار این فضا، محلی دیگر، Isiwax، شما را دعوت می کند تا با استفاده از فناوری های جدید، با این لوستر آشنا شوید . در اینجا کارگاههایی برای کودکان و بزرگسالانی که میخواهند در این حرفه تحقیق کنند برگزار میشود: «انواع موم و پارافینهای زیادی وجود دارد. موم را می توان با اسیدها مخلوط کرد تا کم و بیش سفت شود و برخی از موم های گیاهی مانند موم های سویا یا خرما وجود دارد که ما در اینجا با آنها کار می کنیم، اگرچه تعداد زیادی وجود دارد. پارافین ها از نفت به دست می آیند. من از موم زنبور عسل استفاده نمی کنم و تمام محصولاتم گیاهی هستند. مالک آن توضیح میدهد که به ما میگوید کارگاههای او برای کودکان با مقدمهای از آتش و چگونگی همراهی آن با انسان در طول تاریخ بشر آغاز میشود. طرح های شمع بازیگوش او، از چرخ خیاطی کوچک گرفته تا قایق های کاغذی، قفسه های او را پر کرده و برای فروش هستند.
ماگدالنا آگیلار در کارگاه سازندگان و سازندگان کمان.
قبل از رفتن، به طور تصادفی با گالری **تصویرگر دانیل پارا** برخورد کردیم، جایی که همان هنرمند ارائه می دهد. کارگاه آموزشی طراحی و تصویرسازی به گروههای کوچک، از سطح پایه تا حرفهایترین، دورههایی برای کودکان شامل میشود. آثار او، از جمله مجموعهای از کلیسای جامع مالاگا، و پرترههایی از سگهایی که کت و شلوار پوشیدهاند، بر دیوارهای گالری آویزان شدهاند.
و همچنین است لرزاندن ، گالری دیگری که صاحب آن، لوئیس ریس، به تصویرگران محلی و بین المللی میدان می دهد و جایی که تمام اشیاء هنری نسخه های محدود، قطعات سرامیکی، محصولات انحصاری ... با قیمت های فوق العاده مقرون به صرفه هستند که شما را به خرید می کشاند. او توضیح میدهد: «فردا اجرا داریم و هر از چند گاهی کارگاههایی هم توسط هنرمندانی که از گالری عبور میکنند برگزار میکنیم.
گالری ماتراکا، مالاگا
خوردن، تاپا و... یک موزه غیرقابل رد شدن دیگر
وقت آن است که چیزی در شکم خود بگذاریم. ما می خواهیم در خط آنچه اصیل و محلی است ادامه دهیم و محله را ترک نکنیم. بنابراین به سمت یکی از آن میله هایی می رویم که باید قبل از ناپدید شدن آنها را زنده نگه دارید. درست پشت بازار مواد غذایی قدیمی است بازار سالامانکا، ساختمانی با ساختار فلزی و سبک نئوعربی با جذابیت زیادی که از آن عبور کردیم، بین فریاد مغازه داران و هیاهو.
عملاً در راه خروج با پر جنب و جوش روبرو می شویم بار سالامانکا . پر از مردم محله است که برای خوردن منوی ساده 7 یورویی آنها آمده اند. من می پرسم porra antequerana درجه یک و آنچوی سرخ شده ، خوشمزه - لذیذ. همه چیز برای لیسیدن انگشتان است.
برای کسانی که به دنبال چیزی هستند منوی رسمی تر و مفصل تر ، ** رستوران Buenavista **، در همان خیابان Gaona، یکی با موزه، یک گزینه است. همچنین خیابان اولریاس، شریان محله با شخصیت بیشتری را خواهید یافت La Zumería با اسموتی ها و آب میوه های تهیه شده از محصولات منطقه Axarquia مالاگا و در حالی که در آن هستید، فروشگاه کنجکاو قدیمی لس فلامینگوها، با لباس بر حسب وزن ; یا اوه لا لا، نوعی لوازم التحریر جایی که کارگاه های ماکرامه، بشقاب های نقاشی شده…
قبل از ترک محله، به یکی دیگر از آن موزههای غیرقابل فراموشی در شهر و یکی دیگر از اعضای فعال کار بازیابی محله میپردازیم. را موزه خورخه راندو . این فضای ضمیمه شده به صومعه Mercederaias حاوی آثار این نقاش و مجسمهساز دیگر است که در سال 1941 در مالاگا متولد شد. موزه آن تنها موزه اکسپرسیونیستی در اسپانیا است و مطالعه این جنبش را ترویج می کند ، "انسانی ترین آوانگاردی که همه جلوه های هنری را در بر گرفت، از فلسفه، نقاشی، مجسمه سازی یا معماری گرفته تا موسیقی، سینما یا رقص".
من آنجا ماندم، در فکر فرو رفتم، قبل از اینکه آثار خورخه راندو به وضوح احساساتی را دریافت کند، و از طبیعت بیجان او و مجموعه پرتره هایش از افراد بی خانمان شگفت زده شده بودم. بنیاد آن هر شنبه "ساعت بازار، ساعت موسیقی" را برگزار می کند. کنسرت درب باز - تمرین هر شنبه ساعت 12 ظهر ، یکی دیگر از بهانه های خوب برای بازدید از این محله الهام بخش هر از گاهی.
مالاگا