سویل 29: 100 سال تاریخ در امتداد گوادالکیویر
تنها کاری که باید انجام دهید این است که قدم بزنید سویل ، برای آنها بناهای تاریخی نماینده ترین و برای کسانی که تا حدودی فراموش شده اند، برای درک چیزی واقعا مهم: میراث سویل در سال 1929 هنوز در شهر وجود دارد.
و وقتی می گوییم "در 29" به بزرگترین رویداد تجربه شده در پایتخت اندلس در آغاز قرن بیستم اشاره می کنیم: نمایشگاه ایبرو-آمریکایی که در آن زمان جامعه سویل را متحول کرد و به خانه اش شکوه فراوان بخشید.
چون اون نمایش که در 9 می 1929 آغاز شد و یک سال بعد به پایان رسید، به معنای قرار دادن شهری فوق العاده قدرتمند در سطح فرهنگی در نقشه جهان . این شامل ایجاد تغییرات بزرگ، سازماندهی مجدد ساختار شهری، ساخت ساختمان ها و فضاهایی بود که در نهایت به نماد تبدیل شدند و در نهایت، ایجاد تصویری جدید از سویا: شهری کاملاً خیره کننده که تا به امروز دوام آورده است.
نمای هتل آلفونسو سیزدهم در سال 1930
به نام پادشاه
مال خودش بود آلفونسو سیزدهم که دستور ساخت آنچه را که مقدر شده بود لوکس ترین هتل اروپا : یکی که همه آن رهبرانی را که در نمایشگاه 29، آنها از شهر بازدید می کنند . چیزی که تا به امروز همچنان به عنوان معیاری از تجمل و انحصار در پایتخت جنوبی است: هتل آلفونسو سیزدهم ، مطمئن.
توسط معمار طراحی شده است خوزه اسپیاو ، ساخت هتل یازده سال طول کشید با هزینه ای 10 برابر بیشتر از بودجه تعیین شده . معدود اسنادی که از زمان برجای مانده است - در این تقریباً 100 سال مدیریت آن از دستان مختلف گذشته است و با این موارد از قبل معلوم است - به این نکته اشاره دارد که اولین مهمانی که در یکی از 300 اتاق آن خوابید - امروز 148 اتاق آن را تشکیل می دهند - یک آنگلوساکسون با ریشه آسیایی بود. که در 13 مارس 28 ثبت نام کرد. یعنی یک سال قبل از افتتاح نمایشگاه، آلفونسو سیزدهم قبلاً درهای خود را باز کرده بود.
“مراسم تحلیف رسمی توسط شاه و در 28 آوریل 1928 انجام شد . همچنین مصادف شد با عروسی نوه او آلفونسینا که با یک لهستانی ثروتمند ازدواج کرد. عروسی قبلاً در مادرید برگزار شده بود اما در نمایشگاه 28 آوریل دوباره در هتل برگزار شد.» او به من می گوید. کارلو سافردینی، مدیر فعلی آلونسو سیزدهم، امروز توسط مجموعه زنجیرهای لوکس ماریوت مدیریت میشود..
تالار سلطنتی هتل آلفونسو سیزدهم
سوفردینی که 15 سال مدیریت را بر عهده داشت، از همان لحظه ای که پا به سویا گذاشت، تصمیم گرفت خاطره هتل را در ابتدای راه بازیابی کند. بعد شروع کرد به خراشیدن، جستجو کردن، تحقیق کردن... و تمام اسناد مربوط به منشا آن را که اکنون در برخی از راهروهای آن به نمایش گذاشته شده است، جمع آوری کرد : آثاری مانند کتاب رسمی و راهنمای اکسپوی 29 که توسط موزه گردشگری واگذار شده است ، عکس های سیاه و سفید، کارت پستال ها، تمبرها و حتی ظروف شیشه ای که هتل با آن افتتاح شد، مهمانان را به وجد می آورد.
و همه اینها در فضایی که حتی با وجود گذشت زمان، آن حس بودن در مکانی منحصر به فرد را منتقل می کند. آن احساس بخشی از تاریخ بودن.
عکس هوایی سویا در سال 1929 از یک زپلین
انفجار منطقه گرایی در امتداد گوادالکیویر
در طول آن 13 ماه، کرم زندگی سیاسی و عمومی ایبرو-آمریکا از طریق آلفونسو سیزدهم گذشت، بله، اما همچنین خیابان های سویا . زیرا قبلاً گفتیم: شهر می خواست بدرخشد و این کار را به شکلی بزرگ انجام داد.
بهترین چیز این است که برای ادامه چک کردن هتل لازم نیست خیلی از هتل دور شوید: باید بروید خیابان سن فرناندو، به پارک ماریا لوئیزا برسید و تسلیم بدون تشریفات به لذت عمیق از هر گوشه، هر کاشی و هر جزئیات پلازا د اسپانیا را تحسین کنید . شاید شاهکار بزرگ اکسپوی 29 —و از هانیبال گونزالس, پدر منطقه گرایی اندلس -؟ البته که بله.
زیرا در اینجا سویلیان خودنمایی کرد: این کاخ مربعی منحصربهفرد در جهان بهطور بیرویه شهر و کسانی را که از آن بازدید میکنند در 50000 متر مربع آن در آغوش میگیرد. تحت حفاظت دیوارهای آجری آشکار آن، کانالی که در اطراف میدان و پلهای زیبای آن قرار دارد - که اتفاقاً نماد پادشاهیهای باستانی اسپانیا هستند - افتتاحیه نمایشگاه ایبرو-آمریکایی برگزار شد . و چه جایی بهتر از این؟
پوستر نمایشگاه ایبرو-آمریکایی 1929
یک گالری طاقدار وسیع که تاج آن با سقفی زیبا، یک برج بزرگ در هر انتها، 49 نیمکت به نمایندگی از 49 استان اسپانیا و زیبایی به قدری که در آن، استندالازو مطمئن است . به دلایلی، نه تنها صحنه رویدادهای بزرگ بوده است، بلکه صحنه فیلم های هالیوودی با قد و قواره است لارنس عربستان یا از Starwars Episode II: Attack of the Clones.
لذت قدم زدن در میان درختان پارک ماریا لوئیزا را باید احساس کرد: این رمانتیسم در تمام ذات آن است. در یکی دیگر از افراط های آن، منطقه گرایی بیشتر اندلسی: پلازا د آمریکا، سمت B این پروژه بسیار بدیع توسط گونزالس، که بار دیگر با جذابیت خود در بر می گیرد..
میدان اسپانیا، سویا
و یک بار اینجا؟ خوب، می توانید به کبوترها غذا بدهید، بنشینید روی هر یک از نیمکت های آن کتاب بخوانید... یا از یکی از سه ساختمانی که در این مسیر سه ستون هستند دیدن کنید: غرفه Mudéjar که اکنون موزه هنرهای مردمی و آداب و رسوم را در خود جای داده است ; را کاخ رنسانس، که امروز است موزه باستان شناسی ; یا غرفه سلطنتی که در حال انطباق با خانه است، به احتمال زیاد در سال 2023، موزه منطقه گرایی و آنیبال گونزالس . بالاخره فضایی اختصاص داده شده به نابغه بزرگ.
از غرفه به غرفه
این چیزی است که آن را لمس می کند: ایجاد مسیر از طریق ساختمان های زیبا با نام خود. یعنی برای همه غرفه هایی که به عنوان مقر کشورهای مختلف شرکت کننده در اکسپوی 29 خدمت کرده اند. از 117 دستگاهی که به همین مناسبت ساخته شده اند، تنها 25 مورد باقی مانده است که تقریباً 100 سال بعد هنوز فعال هستند..
فقط چند متر با تاریخی جعبه خیاطی ملکه ، شروع کردیم: وجود دارد کازینوی نمایشگاه و تئاتر لوپ دو وگا -تئاتر نمایشگاه سابق-، مقر هر دو، پاویلیون سویل. اولین مورد امروزه برای نگهداری انواع فعالیت های فرهنگی استفاده می شود - مانند نمایشگاهی که اکنون در معرض نمایش است. صحنه های شور اختصاص داده شده به هفته مقدس در سویل—. این تئاتر با مهمان zarzuela The Sevillian در 29th با حضور آلفونسو سیزدهم و ملکه ویکتوریا یوجنیا افتتاح شد.
چند متر دورتر، تکه کوچکی از آمریکای جنوبی است: l غرفه های اروگوئه، شیلی و پرو تقریباً از ساختمان های باریک خود به گوادالکیویر نگاه می کنند.. یکی در شیلی محل مدرسه هنرهای کاربردی است و گستردهتر از همه: نمیتوانیم بگوییم چه چیزی بیشتر از آن را جذب میکند، برج عظیم آن یا نقوش پیشکلمبیایی که ایوان ورودی آن را تزئین میکنند. در کنار آن، شاید یکی از زیباترین ها: پر از جزئیات تزئینی اینکاها و با نمای سنگی به سبک باروک، پاویون قدیمی پرو اکنون دو در یک است، خانه علم و کنسولگری پرو . را از سوی دیگر، پاویون اروگوئه توسط دانشگاه سویل استفاده می شود.
گیرالدا، 1930
خیلی نزدیک ما می دهیم پرش به پرتغال یا به غرفه قدیمی اش، بلکه: در آن یافت می شود کنسولگری کشور همسایه ما . بزرگ شده در یک سبک تاریخی نئوباروک ، چیزی وجود دارد که هیچ کس را بی تفاوت نمی کند: آن گنبد کاشی لعابدار ، که بر سالن اصلی اداره می شود، فانتزی محض است. یک جزئیات؟ هر سال، در روز ملی پرتغال، یک روز باز برای هر کسی که می خواهد از آن بازدید کند، وجود دارد.
در حال حاضر به طور کامل Paseo de las Delicias، و در سواحل Guadalquivir ، توجه را به سیلوئت قدیمی جلب می کند پاویون آرژانتین، اکنون کنسرواتوار رقص . این یکی از آن چاپ هایی است که به خوبی در شبکیه چشم حک شده است. در کنار آن، یکی از گواتمالا، که با کاشی های سفید و آبی نشان دهنده واحه ای از عجیب و غریب در قلب سویا است.
اگرچه مهمانی بصری برای مدت طولانی ادامه دارد: کل Avenida de la Palmera، مانند همسایه محله ال پورونیر -به هر حال، جایی که معده به شدت ضربه می زند- مملو از خانه های کاخی باشکوهی است که در آغاز قرن بیستم ساخته شده اند که نشان می دهد باشکوه ترین سویل . قدیمی ها هم هستن غرفه های برزیل و مکزیک - دومی با جزئیات پیش از کلمبیا در نمای آن - که توسط دانشگاه استفاده می شود.
پاویون آرژانتین، اکنون کنسرواتوار رقص
شکی نیست: قدم زدن در پالمرا برای دوستداران تاریخ و معماری لذت بخش است. و اگر نه، به حراج مسیر ما توجه کنید: غرفه های مراکش و کلمبیا ، در کنار آونیدا د لا رازا، خیره کننده هستند و بخشی از میراث منحصر به فردی هستند که اکسپوی 29 شهر را ترک کرد.
یکی از باشکوهترین مراحلی که شهر تجربه کرد و در تاریخ، برنامهریزی شهری و فرهنگ خود، قبل و بعد از آن را رقم زد: میراث دورانی که بخشی از ویژگی خاص سویا است و دانستن آن یک تجملات مطلق است.
یک زپلین در سال 1929 بر فراز سویا پرواز می کند