نای پالاد، در کنیا: زیباست... اما ناراحت کننده است
هیچ کس عاشق یک هتل به خاطر کمدهای داخلی آن نمی شود . هیچ کس از سفر به خانه نمی آید و نمی گوید که در اتاق آنها سه سوکت عالی وجود دارد که اجازه می دهد تلفن همراه، کامپیوتر را شارژ کنید و لامپ را همزمان روشن کنید . هیچ کس برای کسی ایمیلی نمی نویسد و می گوید: "خوشحالم، صفحه حمام من کاملا مناسب است ". یا شاید کسی هست، اما آن کسی هرگز با ما سفر نمی کند. وقتی بعد از یک سفر به خانه برمی گردیم، یکی از آنهایی که درون شما سفر می کند، می رسیم و می گوییم: اتاق فوق العاده بود، من نمی خواستم آنجا را ترک کنم "، "نمی دانید فضای هتل چگونه بود: شبیه فیلم سورنتینو بود" یا "وقتی از پنجره به بیرون نگاه کردم و منظره را دیدم تقریباً بیهوش شدم". غش، خاطره ، ارتباط چندانی با آسایش به عنوان یک ارزش منحصر به فرد، به عنوان هدف سفر و هتل ندارند.
این حرف ها یکی است دفاع روشن از آن هتل هایی که می خواهند پیراهن ما را بگیرند و تکانمان دهند . خیلی وقت ها یعنی راحتی های متعارف را کنار بگذارید اما معمولاً آنها را در خانه داریم و آدم برای اینکه در خانه باشد سفر نمیکند. وظیفه هتل این نیست که زندگی نیمه بورژوایی ما را تکرار کند . شروع از حداقل که می تواند نظافت و سرویس باشد، بقیه قابل مذاکره است. حتی انزوا هم هست : چه فرقی می کند که یک شب به دلیل شنیدن صدای غرش اسب آبی نخوابی. چند شب از زندگیت تا حالا خوابیده ای چند اسب آبی دیده ای . چه اهمیتی دارد که در سحر از خواب بیدار شوید زیرا فواره حیاط ریاد شما در مراکش سروصدا می کند. می خوابی و وقتی بخوابی دلت برای موسیقی آب تنگ می شود.
نه، رسیدن به این گوشه از یوتا آسان نیست...
نمونه اولیه هتل ناراحت کننده اما به یاد ماندنی، اقامتگاه یا کمپ آفریقایی است . ما به تفاوت های این دو نمی پردازیم، اما در مورد اسکان معمول سافاری ها در کشورهایی مانند کنیا، بوتسوانا، زیمبابوه یا رواندا . در این هتل ها نور مصنوعی زیاد نیست و این احتمال وجود دارد که شما به یک چراغ قوه نیاز دارید تا شما را در اطراف محوطه آنها برانند زیرا بسیار تاریک است. اما بسیار حیوانات وحشی سر و صدا می کنند ; در مورد صداهایی که شب هنگام خوابیدن در زیر پشه بند در کمپ شنیده می شود، کم گفته می شود. ممکن است فکر کنید که حیوانات قرار است به شما حمله کنند و در حرکت آهسته شما را بخورند. این هرگز اتفاق نخواهد افتاد زیرا آنها مکان های بسیار امنی هستند، اما آرام نیستند . حتی در یک سینگیتا، مجموعه ای بسیار پیچیده از اقامتگاه های بوم گردی، راهی برای خاموش کردن صداهای شبانه وجود ندارد. با این اوصاف، از همان ثانیه اول ارزشش را دارد زیرا آنها فوق العاده هستند.
لژها و کمپ ها هستند دسترسی دشوار است; برخی از قلعه ها در اسکاتلند نیز همینطور هستند ، هتل های پاتاگونیا و آتاکاما Y آنهایی که در سیرا دو روندا و ماتارانا هستند . این باعث می شود آنها از راه دور و در نتیجه ناراحت شوند. ریموت یکی از آخرین مرزهای سفر است . چیزی دوردست چیزی دور نیست، دسترسی به آن مشکل است و افراد کمی به آنجا میرسند. سفر به مکانی که در مجاورت ایستگاه مترو است، موانع را از بین می برد، اما به خودی خود ارزش زیادی ندارد.
رسیدن به تمام هتل های جزایر یونان زمان می برد (مگر اینکه در آن جزایر یونان زندگی می کنید) و همه آنها، بدون استثنا، سفر را توجیه می کنند تا جایی که هستند باشند. آزورها راحت نیستند : آنها به پرواز از لیسبون و از آنجا به ماشین و پیچ نیاز دارند، اما آنچه را که به کسانی که زحمت رسیدن به آنجا را متحمل می شوند باز می گردانند. نمونه ای از جایزه برای افراد کمی تنبل، جدید است هتل سانتا باربارا، در جزیره سان میگل.
نه، رسیدن به این شگفتی تادائو آندو برای شما آسان نخواهد بود
به امانگی پس از یک پرواز به لاس وگاس و چهار ساعت رانندگی به هتل مکه می رسید. امان در مکان های دور افتاده (یوتا، بوتان، لیجیانگ…) متخصص است. و این شیدایی این هتل ها را سخت می کند. نیز مطلوب است. سفر به آنها در حال حاضر سفر است.
رسیدن ستوشی ، هتل ساخته شده توسط تادائو آندو ، نیاز به سفر به توکیو و از آنجا به ماتسویاما دارد که یک ساعت از این هتل عجیب و غریب فاصله دارد. برو تو آیلین شونا بخواب ، جزیره ای که باری از آن الهام گرفت پیتر پن نیاز به پرواز به گلاسکو یا اینورنس، به علاوه 3-4 ساعت رانندگی به همراه یک قایق سواری دیگر برای رسیدن به جزیره دارد. آیا می خواهیم به این همه جاهای ناجور برویم؟ با نیروی دریاها.
در برخی از جالب ترین هتل های جهان نمیدونی لباساتو کجا بذاری . به جای کمد چوب لباسی کم است، هیچ کشو وجود ندارد و در حمام ها فضایی برای قرار دادن مجموعه لوازم آرایشی وجود ندارد . این هتل ها برای استقرار در آنها طراحی نشده اند، بلکه برای در سفر به ما بپیوندید.
نه، رسیدن به ایلین شونا آسان نیست...
گاهی اوقات هیچ کمد دیواری وجود ندارد زیرا اتاق ها کوچک هستند و راه حل های جایگزین وجود دارد، همانطور که در مورد اتاق ها وجود دارد Aloft یا Moxy . برخی دیگر، زیرا سبک زندگی آنها شامل داشتن قفسه یا چوب لباسی با روکش ابریشم نیست. این مورد است جو و جو دو هوسگور . در آن، نوعی از خوابگاه عجیب و غریب ، ساختاری دارید که تخت، کمد و تقریباً فضای کار است. شبیه اتاق ارتدکس نیست (نه اثری از میزهای کنار تخت و نه حتی یک میز)، با این حال، بسیار خوب فکر شده است و از "اوه" اولیه گذشته است، چیزی کم نیست.
Círculo Mexicano، هتل جدید گروه Habita واقع در مکزیکوسیتی ، طراحی اتاق دارد که ساختار سنتی را می شکند: باید به آن عادت کنید کابینت آن چیزی نیست که ما انتظار داریم ، که میز سوراخی در دیوار است و ممکن است صندلی روی زمین قرار نگیرد.
گیج کننده، بله؛ نامهربان، نه؛ جذاب، بسیار . این همیشه زمانهای خوبی برای طراحان تجربه کاربری و مسافرانی است که مایل به یادگیری نیستند.
اتاق های Círculo Mexicano برای درک شما وجود دارد
هتل هایی با راهروهای تاریک وجود دارد، هتل هایی که نمی توانید آنها را تمام کنید (همه ما به ونیز رفته ایم و می دانیم در مورد چه چیزی صحبت می کنیم) و اتاق هایی با پله های پیچیده.
در بالای درختی بخوابید عقب نشینی سگرا ? اوه، برای همه چیز باید بالا و پایین رفت. در اقامتگاه پیکایا گالاپاگوس ? برای رسیدن به وسایل حمل و نقل مختلف و چند روزی نیاز دارد. که در بازوهای فایف ? وقتی در رختخواب هستم، شعر رمانم را نمی بینم. در مانور زرافه ? یک زرافه در حال دزدیدن نان تست صبحانه من است. روی آنتنیا شناور بخوابید؟ لطفا یک بیودرامین در اکسپرس شرقی ? چه جغجغه ای
همه این ناراحتی ها در صورتی پذیرفته می شوند که چیزی برای متعادل کردن آنها وجود داشته باشد. و البته پذیرفته می شوند: متبرک باش . و البته متعادل می شوند. تعارض زمانی به وجود می آید که هتل ها نمی توانند ناراحت باشند زیرا چیز دیگری برای ارائه ندارند : بدون مکان، بدون مقصد، بدون داستان، بدون کاریزما، بدون لطف. همه هتل ها ارزش داشتن یک قدم کوچک در حمام را ندارند که تقریباً همیشه به آن سفر می کنید. برای ناراحتی باید ارزش داشته باشی.
مراقب زرافه ها باشید، آنها نان تست شما را خواهند خورد