مادرید برای مادرلینی ها
دو شهر، دو شخصیت: یکی که لباس گردشگران را میپوشد و دیگری اصیل - شهری که از چشمان کنجکاو استتار شده است. شاید مادرید پیچیده ترین شهری باشد که به دو قسمت تقسیم می شود، تقسیم بین «اصیل» و «گردشگر»؛ زیرا در مادرید ما همه مادریدی هستیم و همه ما توریست هستیم. از آنجا که مادرید کمی از همه است و کمی از هیچکس و به دلیل اینکه چه کسی با این شهر غیرقابل توضیح رابطه عاشقانه ندارد... انجام این کار با سویا آسان است. انجام آن با دونوستی، بارسلونا یا وایادولید نیز آسان است، اما مادرید؟ غیر ممکن . پس بزن که بریم:
برای صبحانه: ترتیلا و قهوه
سه اصل: املت سیب زمینی سیلکار یا El Borbollón، کلوچه Condumios — و هر ساندویچی با ژامبون، که سباستین لوپز روبلدو به عنوان بهترین ژامبون برش انتخاب شده است، و قهوه از Super8 Cine y Café. فیلم های خوب و قهوه عالی، چه کسی بیشتر می دهد؟ در مورد خوابیدن قبل از صبحانه دوم (مادرید به شدت در مورد دو بار صبحانه خوردن است، اینطور نیست، آنابل؟) شما می توانید به این راهنمای سفارت مراجعه کنید. و این سفارت است که می داند چرا (و با وجود اینکه نمادی تاریخی در ارتفاعات گیخون یا خروس است) برای گردشگر نامرئی می ماند، و امیدوارم همینطور بماند
املت کامل؟
کتابفروشی ها
امروز در مورد کتابفروشی های دست دوم یا تپه مویانو یا باریو دلاس لترا صحبت نمی کنیم. نرد زمان آن فرا رسیده است که اطراف کتابفروشی هایی که در واقع از آنها استفاده می کنیم، سیاه را روی سفید بگذاریم: یکی از دلایلی که من عاشق مادرید شدم (میلیون ها نفر هستند) پانتا ری ("همه چیز تغییر می کند") است. از دو هزار اختصاص داده شده به طراحی، عکاسی، تصویرسازی، معماری و آن ظرفیت دست نخورده برای شگفت زده شدن در هر بازدید: همیشه چیزی وجود دارد که شما را شگفت زده می کند. بیشتر بر دنیای هنر و طراحی داخلی متمرکز شده است ، کلاسیک دیگر: کتابفروشی گائودی در آرگنسولا. بیشتر کلاسیک که در آن غیر ممکن است شما وارد نشده است؟ بلیط، کتابفروشی بین المللی در جنوا
آستوری ها و سانتسلونی ها
بله درست خوانده اید. آستوری ها و سانتسلونی، یینگ و یانگ. روستایی ترین و مهربان ترین: اما مادرید هر دو - به همان اندازه که هرج و مرج و پیش پا افتاده است، ظریف و جوندو است: مادرید مانند یک زنگ است. آستوریاییها زیرا نمایانگر سنتیترین و زیرزمینیترین Chamberí است و برای آن خورش لوبیا و آن فلان تخم مرغ و آن نان و آن منوی سیزده دلاری و آن چوریزو که ارزش یک پوتوسی را دارد. سانتسلونی زیرا زیباترین رستوران اسپانیا و یکی از بهترین اتاق های جهان است. یک ساعت سوئیسی به صدای آبل والورده، سرآشپز اسکار ولاسکو، و دیوید روبلدو، یک ساعت سوئیسی. معبدی، قصیده ای برای خوش ذوقی و دنیایی که در حال فروپاشی است: دنیای برتری مطلق. یکی از کارهای خوب انجام شده
و به عنوان هدیه، یک توپ اضافی: ساندویچ ماهی مرکب از نوار Postas.
ظرافت
بار VILLAMAGNA
این یک تیتر است: مادرید شهری با بهترین نوشیدنی در اسپانیا است. جهان کوکتل در مادرید چگونه است، مادر خدا. Macera , Salmón Gurú یا Matador bar چگونه هستند . اما واقعیت این است که **بار مگنوم (و تراس آن) ** برای طراح داخلی شیک نمیتوان آن را تدوین کرد: به آن روح میگویند. نوار بدون مزخرف. باری که مهمانان زودگذر و ساکنان منطقه سالامانکا در آن زندگی میکنند و نوشیدنی آرام میخواهند (پشت بار، بلن لاروی ) در این باشگاه که خیلی نیویورک است و در عین حال مادرید. یک نکته: مد فوق العاده قدیمی است.
نوار مگنوم
علامت گذاری
خانه ای در دکتر کاستلو که در آن دیوید مارکانو و پاتریشیا والدز آنها قبلاً در رستوران های ما بدون ستاره در مادرید یک پیک کاشتند. و این است که مارکانو شاید جواهر پنهان محله رتیرو باشد (می ترسم دیگر نه) و این به خاطر نحوه آشپزی دیوید است: کلاسیک ها ساق او هستند، بچه ماهی مرکب قرمز، بوکارت نمکی خانگی و فوا گراس با مربای ریواس خانگی. همچنین، البته، سِویچه باس، سیب زمینی شیرین و ذرت کانچا. من با آنها صحبت می کنم، می خواهم به من بگویند مادرید او ، چرا مادرید؟ ما عاشق این هستیم که محلهها آنقدر متفاوت هستند که تقریباً میتوانید با توجه به روحیه خود یکی را انتخاب کنید. گاهی اوقات ما خیلی درگیر حباب خودمان، کارهای روزمره پشت بار هستیم و فراموش می کنیم که چقدر این شهر زیباست. بهترین چیز این است که وقتی دوستی از خارج از کشور می آید و شما باید به عنوان راهنمای تور عمل کنید، آنجا مادرید را دوباره کشف می کنید. . ترجمه آهنگ من ری: توریست بودن در مادرید چقدر خوب است.
سیویچه کوروینا
ساچا
مشروب فروشی و اجاق گاز . من در این مرحله در مورد ساشا چه بگویم، خخخ. من به شما می گویم: هیچی. "Sachismo" جریانی است که بیشتر از یک جریان: یک مذهب، در میان معشوقهای مادریدی (و فراتر از آن) رشد میکند و رشد میکند. از مؤمنان سفره طیبه. ساچا اینجاست تا به ما یادآوری کند که غذاسازی درباره ترومپ لوئیل نیست ، نه حالت بدنی و نه رقص تالار; به ما یادآوری کند که ما به اینجا آمده ایم تا بخوریم و زندگی کنیم - به زندگی یک میخانه، به بعد از غذای بی پایان و غذاهایی که با "آن چیزهای دیگر" همراه است: گفتگو و نگاه. غذا شناسی همیشه بهانه است، اما چه بهانه ای مال تو : لازانیا خارپشت دریایی، کوکوکا، کانلونی خرچنگ عنکبوتی، ساردین دودی با سیر سفید یا آن املت مبهم که قبلاً یک کلاسیک است. . ساکیسم یا بربریت!
فقط تو
صحبت از هتلی که "مادرید است" دشوار است. ما دو توتم بزرگ داریم (کاخ و ریتز، تکه سنگی از مادرید از ابتدای قرن)، ما همچنین خوابگاه های مالاسانا و همچنین، البته، هتل د لاس لترا (با آن پنجره بی نهایتی که زندگی می کند) داریم. not pass: در حال عبور است؛ برق خالص در Gran Vía) اما شرط من متفاوت است. شرط من این هتل و این بار است که در حال حاضر قهرمان خیابان Barquillo است و دقیقاً اکنون است: آنها به تازگی El Padrino را افتتاح کرده اند، بار جدیدی که از میخانه های سنتی آغاز قرن الهام گرفته شده است: گردهمایی های اجتماعی، گوشت های ایبری، فرهنگ، پنیرها و آپارتمان های شراب. مادرید قدیمی و مادرید جدید، چهره به چهره. و این است که با وجود تازه وارد بودن، فقط تو در حال حاضر مادرید خالص هستی — و شاید هیچ چیز به اندازه مادریدی تازه وارد نباشد، فکر نمی کنی؟
فقط تو بوتیک هتل مادرید
مولوکو
تردید داشتم، برای بستن این روز سنتی، بین راه شیری، تاپرور یا، چه جهنمی، پالنتینو. اما چرا این نیست Moloko جایی که سابی (در کابین) و روسیو با مشتریان خود ملاقات می کنند آنها نوشیدنی های خوبی سرو می کنند و با موسیقی مزخرف یا فولکلور خود را نادیده می گیرند: Wilco، The Stone Roses یا The Red Room در این سرزمین کوچک نوازندگان (بعد از هر کنسرت)، ضامن روح و روح مودیان مالاسانا از قبل از هیپسترها. ما همچنین از این فرصت استفاده کرده و صمیمانه ترین تسلیت خود را به خانواده این عزیزان ابراز می داریم سونیا استاد، اخیراً درگذشته؛ Alma mater Tupperware و بنیانگذار انجمن هتلداران مالاسانا (AHM) ما با این کلمات حک شده بر روی دریچه Tupper باقی مانده ایم: _ «از شما برای موسیقی و رشد مالاسانا متشکرم. همیشه می بینمت، سونیا. _
مولوکو
@nothingimporta را دنبال کنید