مادریدی ترین بار El Palentino نام دارد و حتی فیلم (و مستند) دارد.
این روزها روی در شیشه ای پالنتینو چند برچسب زرد رنگ وجود دارد که نوشته شده است "نوار" . آنها برای ارائه در آنجا قرار گرفتند فیلم الکس د لا ایگلسیا که این جمعه باز می شود و آنجا مانده اند. عنوان فیلم بیلبائو اینگونه است نوار و از Palentino الهام گرفته شده است، و هر چیزی که می تواند پشت آن درهای شیشه ای اتفاق بیفتد.
مثلاً یک بی خانمان در را محکم به هم می زند و شروع به فریادهای نامفهوم می کند. این اتفاق در مقابل چشمان الکس د لا ایگلسیا و همکار همیشگی اش افتاد. خورخه گرریکهچواریا ، یک روز دیگر صبح هنگام صرف صبحانه در Palentino. البته ترسیده بودند چروها در کافه ها می افتادند . اما یک نفر در آن بار بدون تشریفات واکنش نشان داد: دولورس لوپز یا لولی کارگردان میگوید، آنطور که دوستان و اهل محله او را صدا میکنند، آن زن با چهرهای دوستانه و فداکاری به بار خود، «سیلی به صورت او زد». او دو بار بر سر او فریاد زد و از او خواست آرام شود. . مرد ساکت بود، شلوارش را بالا کشید، همانطور که به او گفته بود، نشست و لولی یک لیوان کوچک چینچون و یک باتوم به او داد.
بقیه مشتریان آن روز غافلگیر خواهند شد، فیلمساز که سپس نوشت جادوگران زوگرراموردی او آنقدر شگفت زده شد که دو فیلم بعد صحنه را در فیلم قرار داده است. با جیمی اوردونز در نقش مرد بی خانمان باز شده و ترله پاوز در نقش آمپارو، لولی روی پرده. اما لولی دیگر تعجب نمی کند. صبح های زیادی پشت و جلوی آن بار است ، با دستمال پاک کن و سفید کننده در دیگری، زیرا همانطور که ترله پاوز در فیلم می گوید، لولی نیز به شدت نگران تمیز کردن بار خود است.
بار اصلی مادرید، نواری با نوار روی بلند، آبجوهای پرطرفدار و ارزان: ال پالنتینو
زیرا در ال پالنتینو از زمانی که مردی از پالنسیا در سال 1942 آن را باز کرد، همه چیز مثل قبل خواهد بود، کف دو رنگ آن، سقف طاقدار، نوار روی و آینه هایش، اما همه چیز هر روز صبح پس از یک شب نبرد نوشیدنی می درخشد. سه یورو! بدون بطری تضمینی
همه چیز در این گوشه از Calle del Pez ثابت می ماند، حتی قیمت ها، اگرچه لولی می خواهد آنها را تغییر دهد، کاستو، برادر شوهرش، اصرار دارد که این کار را انجام ندهد. لیوان قهوه 1.10 یورو قیمت دارد درست مثل کانا و ناگت گوساله سه یورو در صبح یا شب است. صبح انجام می دهد "جولیانسیتو" ، شخصیتی که الکس د لا ایگلسیا نیز به عنوان آن مرد فداکار با ساندویچ مختلط به نام ساتور (و با بازی سکون د لا روزا) به فیلم خود منتقل کرده است.
لولی می گوید که تعجب نمی کند اگر از ۲۴ مارس، زمانی که فیلمی که الکس د لا ایگلسیا عاشقانه به او تقدیم کرده است، اکران شود، بار شما شلوغ تر می شود . در آنجا همه چیز را دیده اند از سال 1977، شوهرش، حضرت موسی و برادر شوهرش عفیف ، آن را از والدین خود به ارث بردند که به نوبه خود انتقال را از مردی از Palencia که نام آن را به آن داده بود، تحویل گرفتند. از زمانی که شوهرش از دنیا رفته، او مراقب صبح ها و کاستو از بعدازظهرها و شب ها بوده است. آنها دو میله در یک، دو طرف یک نوار هستند. دو عمومی. یا خیلی ها.
ال پالنتینو در حال حاضر فیلم خود را دارد
در اطراف آنها روزنامه نگاران (از همان اتاق خبری یک روزه نزدیک)، معتادان به مواد مخدر در سال های سخت، روسپی ها، سیاستمداران و هنرمندان را دیده اند. اسپرانزا آگویر در اطراف دیده شده است و Total Sinister چند خط را به او اختصاص داده است ("بیایید به Palentino برویم و سینه را انجام دهیم"); همچنین مانوئل ریوا در چهار شیر باد s که مانند الکس د لا ایگلسیا هنگام ورود به این فضا از آزادی نفس می کشید.
"یک نوار به طرز وحشتناکی دموکراتیک است" می گوید کارگردان روز جانور . و حتی صبح ها دموکراتیک تر است. وقتی مردم عادی، همسایهها با گردشگران مخلوط میشوند، برخی از هیپسترهای گمشده، برخی خروسها، یک زن خانهدار چسبیده به ماشین بازی، فروشنده تابلوهای نقاشی یا لباسهای زیر، آن جهانهایی مانند آنهایی که در آن به تصویر کشیده شدهاند. نوار. آن جهانهای نامتجانس و نامتناهی که در هر جای دیگری غیرقابل کنترل خواهند بود، اما کسی مانند لولی (و مانند آمپارو در فیلم) با عشق و در صورت لزوم دستی قوی بر آن مسلط است.
آن مرد بی خانمان را که با جیغ وارد شده بود صدا زدند ادوارد جونز لولی هنوز به یاد دارد و مدتی بعد او را تا بیمارستان همراهی کرد و آخرین روزهای زندگی اش را با او گذراند. به همین دلیل است که ال پالنتینو یک بار نیست، بلکه بار است. نواری در مادرید که با آن برچسبهای زرد جدید روی در شیشهای آن بسیار زیبا به نظر میرسد.
@irenecrespo\_ را دنبال کنید