جیزه
که در کوبر پدی 3500 نفر در وسط صحرای استرالیا زندگی می کنند زیرزمینی . در نگاه اول، ماسه و چیزهای دیگر. وقتی فرود می آییم، خانه ها، مغازه ها، رستوران ها، کلیساها و هر چیزی که یک شهر می تواند نیاز داشته باشد.
تاریخچه آن به اندکی بیش از یک قرن پیش برمی گردد، زمانی که در سال 1915 مردی جوان 14 ساله، ویلیام هاچینسون ، کشف شده عقیق اتفاقی. از آن لحظه معدنچیان در جستجوی ثروت و همچنین سربازان بازگشته از جنگ جهانی اول شروع به بهره برداری از این سرزمین کردند که به زودی با 70 درصد استخراج به بزرگترین معدن عقیق در جهان تبدیل می شد.
اما زندگی در آنجا عملا غیرممکن بود. دما بیش از 45 درجه بود، هوا بسیار خشک بود و طوفان های شن مکرر وجود داشت. راه حل حفاری بود پناهگاه های زیرزمینی با بهره گیری از همان ماشین های حفاری تونل که برای حفاری معدن استفاده می شد. مقداری کابین ها -دوگوتها- که میتوانند بین 20 تا 27 درجه بمانند و اتفاقاً از 45 ملیت مختلف استقبال میکنند.
امروزه حتی یک هتل وجود دارد غار کویر ، جایی که گردشگران می توانند تجربه زندگی مانند یک ساکن را امتحان کنند.
جلد کتاب، نوشته ایرنه نوگر
اما کوبر پدی تنها جایی در جهان نیست که مردم در آن زیر زمین زندگی می کنند. که در مونترال روزانه بیش از 500000 نفر در زیر زمین جابجا می شوند. که در درینکویو در کاپادوکیه، 10000 نفر برای سکونت در گالری های آن آمدند. Y دیکسیا چنگ ، در پکن، نمونه دیگری از شهری است که برای زندگی در زیر زمین طراحی شده است اورژانس ملی و با تمام امکانات رفاهی لازم
اکنون، یک کتاب تمام این داستان های شگفت انگیز را جمع آوری می کند. به نام شهرهای بالا و پایین (کتاب های پشه) نوشته شده است ایرنه نوگر و توسط لاوفر به تصویر کشیده شده است.
از مونترال، او به ما نشان می دهد که چگونه 30 کیلومتر از معابر آنها ایستگاه های مترو را با هتل ها، مراکز خرید، موزه ها، مجتمع های مسکونی یا پارکینگ ها متصل می کنند. در مورد آن است مجتمع زیرزمینی بزرگترین در جهان است و به شما اجازه می دهد تا زمانی که هوا سرد می شود کاملاً زیر زمین زندگی کنید.
در کاپادوکیه تخمین زده می شود که تا 37 شهر زیرزمینی آنها به عنوان پناهگاهی در برابر دشمنان طراحی شده بودند، اما امروزه رها شده اند. در مورد درینکویو، بیشترین تور ، گمان می رود که بین 18 تا 20 سطح مختلف داشته باشد، اگرچه تنها یازده مورد حفاری شده است و از هشت طبقه قابل بازدید است. در آنها کلیساها، خانه ها و حتی اصطبل ها را می یابیم.
درینیوکو
معادن نمک از ویلیچکا ، در نزدیکی کراکوف، نمونه دیگری از زندگی زیرزمینی است. آنها دارای 9 سطح و بیش از 300 کیلومتر گالری با 3000 اتاق و حتی یک کلیسای کوچک 1000 متر مربعی هستند. سالانه پذیرای 800 هزار گردشگر هستند! و لیست ادامه دارد.
که در کوئننگ ، در یک حفاظتگاه طبیعی در نزدیکی ژوهانسبورگ؛ که در یونگای ، در پرو؛ داخل هرم جیزه ، در کشور مصر؛ در دخمه های پاریس ; و حتی در بارسلونا . شهرهای بالا و پایین یک تور مصور زیر نقشه هایی است که معمولاً در دست داریم و شاید ایده هایی برای مقصد بعدی به ما بدهد. به هر حال، مقصدی که ممکن است به زودی بیش از آنچه ما فکر می کنیم، متداول شود.
مونترال
چون در جاهایی مثل سنگاپور امکان رشد زیرزمینی بار دیگر روی میز است. تنها در 730 متر مربع 5 میلیون نفر در آنجا زندگی می کنند. و در شهر جورونگ الان چند سالی است که این کار را انجام می دهند. به خصوص برای ایجاد عالی انبارها یا غارها در زیر زمین جایی برای ذخیره نفت و مهمات و آزاد کردن فضای بالای آن. با این حال، ناکافی است و به همین دلیل است که دانشمندان برای یافتن مدلی با تهویه و روشنایی خوب در زیر خاک تلاش می کنند. اگر آنها موفق شوند، یک مکان دیگر برای اضافه کردن به لیست شهرها ... زیر نقشه خواهد بود.