غلتک بخار اجاق ها
جاده آسان نبوده است. آسان نیست. "من دنی گارسیا هستم، آشپز" بنابراین، مستند _ Deconstructing Dani García _ را آغاز می کند که متولد دوباره (سقوط و رستاخیز او) این سرآشپز متولد شده در لبه سیخ ها در ماربلا را به تصویر می کشد. ما ویژگی های او را از طریق crucis مرور می کنیم: پس از بسته شدن Manzanilla در نیویورک و خروج پیچیده از Calima، دنی به کیلومتر صفر برمی گردد ، به مصیبت آشپز بدون رستوران و حالا چی؟
خانه اش
روزی روزگاری در ماربلا
خانه او رستوران Dani García نام دارد و Puente Romano Beach Resort & Spa (دیوارهای سفید کاری شده و باغش با صدها گل استوایی) است که روی اشتیاق و تیک تاک کردن این کلاه دیوانه در آشپزخانه شرط بندی کرده است. خانه او DG Restaurante است و این داستان باید از آنجا شروع شود، دقیقاً در میدان (مرکز عصبی هتل) که پل رومی هزار ساله (S.I AD) را در خود جای داده است که نام خود را به خانه او داده است. پناهگاه شما
استراحتگاه و اسپا ساحلی Puente Romano
آخرین بازدید، آن آخر هفته در ماه مارس (یک چهار دست) اما اجازه دهید به چیز مهم برویم: منوی آن Habia una vez با یک کلید طلایی و یک جعبه قفل شده شروع کنید. فراتر از بسته بندی (زیباشناسی و داستان سرایی که از منابع لوئیس کارول و آلیس در سرزمین عجایب ) بیست غذا روی میز ارائه می شود، بیست داستان کوتاه در جستجوی یک پایان خوش.
سفر در DG طولانی است و هر ایستگاه یک افسانه است. نماد آن است گوجه فرنگی نیترو («وقتی نیترو گوجهفرنگی با صدف سرویچه ملاقات کرد») و توالی غذاها (همراه با کارتهایی از روی عرشه، اجازه دهید داستانگو متوقف نشود) جایی که من یک دنی را آزادتر از همیشه درک میکنم: بازآفرینی غذاهای اندلسی از دیدگاه یک «خالق» ، دنی به علاقه خود به این محصول وفادار می ماند و شاید (شاید) کمی کمتر بر روی پیروت فن آوری متمرکز شده است (من خوشحالم) . خرچنگ شاتوبریاند، گازپاچولو از مالاگا، خس خس از ماربلا، ماهی باس سرخ شده با فلفل سیاه... و آن تایی که نمی توان عاشقش نشد:
BRASSERIE BiBo
حقیقت پیش رو: من در BiBo خوشحال تر هستم —براسری که پیشنهاد غذای دنی گارسیا را در پوئنته رومانو تکمیل می کند. "برادر کوچک" او (اگرچه بیان کافی نیست) این یک فضای معمولی تر، اراذل و اوباش و آرام تر است جایی که دنی هیچ محدودیتی (نه جغرافیایی و نه مفهومی) برای تاپاهای خود قائل نیست. غذاهای بینالمللی و کاملاً رایگان، که در آن یک گونه کاری، صدف با سیر سفید، یک ماهی باس تیرادیتو یا یک املت فوقالعاده میگو وجود دارد. در صورت امکان در بار بهتر است.
اراذل و اوباش ترین فضای گارسیا
من می دانم که هر دو فضا قابل مقایسه نیستند (اتاق، محصول، مفهوم، خدمات...) اما بازتاب اجتناب ناپذیر است: یک رستوران غذاخوری (دو یا سه ستاره میشلن) باید یک تجربه کاملاً رادیکال را به ما ارائه دهد (من به Diverxo، Mugaritz فکر می کنم. یا Nerua) تا سفر معنا پیدا کند، زیرا در غیر این صورت… چرا همیشه BiBo، StreetXo یا Canalla نیست؟ اگر تجربه به یاد ماندنی نیست چرا سه برابر بیشتر پرداخت کنید؟
نزدیک بود باهاش گریه کنم بریوش پس از دنی التماس می کنم (من تقاضا دارم!) دستور غذا : ” یک چوریزو خرد شده و تفت داده شده خوب با پیاز شیرین و سس چیپوتل ما، در یک بریوش بسیار خاص که در رستوران درست می کنیم و روی آن یک تخم بلدرچین سرخ شده می ریزیم.
بریوش
و مکدونالدز
از دنی در مورد رستورانهای رویاییاش میپرسم: «Alinea, Mugaritz and el Celler de Can Roca» و همچنین، البته، در مورد همکاری معروف او با مکدونالد (که بسیاری از معتادها به آسمان فریاد زدند): نسخه همبرگر او "Grand McExtrem Bibo by Dani García" که (شک نکنید) اولین همکاری از بین بسیاری از همکاری هایی است که بین رستوران های چند ملیتی و سرآشپزهای پر زرق و برق خواهیم دید. همینه که هست. دنی مخلص است: "من فوق العاده راضی هستم، فروش بین 50000 تا 60000 همبرگر BiBo در روز در اسپانیا بیش از حد راضی است، من این کار را دوباره انجام خواهم داد."
بیش از 7 میلیون همبرگر
سوال اجتناب ناپذیر: آیا این به دموکراتیزه کردن غذاهای عالی کمک می کند یا خیانت (کمی) به ارزش های آن غذا را که ما بسیار دوست داریم؟
خودتون
@nothingimporta را دنبال کنید
*** شما همچنین ممکن است علاقه مند باشید ... **
- کوارتت های سکس، غذا و جاز
- راهنمای درک ستاره های میشلن
- 25 بهترین همبرگر در اسپانیا
- نقشه زندگی خوب
- 51 بهترین غذا در اسپانیا
- تمام سفره و چاقو
- تمام مقالات ژسوس ترس
معلم، خلق می کند