یک قطار سواری به سمت ابرها
تعداد کمی از سفرها به اندازه سفرهایی که انجام می شوند، تخیل را تحریک می کنند با قطار . این، علاوه بر این، قول می دهد که ما را به ابرها برساند . اگر چه آسیب های جانبی خاصی نیز به همراه دارد: مقداری سرگیجه به اندازه کافی از بیماری ارتفاع و بسیاری از مناظر عظیم بیرون از پنجره، یکی از آنهایی که در عکس نمی گنجد.
را قطار به ابرها راه رفتن استان سالتا ، شمال غربی آرژانتین، به شکل راه آهن توریستی . از فلات می گذرد تا به ارتفاع 4220 متری از سطح دریا می رسد، اما از زندگی ها نیز عبور می کند: آمالیا مارتینز، راهنمای قطار که نوه یکی از سازندگان پیشکسوت و دختر یک کارگر راه آهن است. که از روبرتو لدسما، ماشینکار ابر به مدت 38 سال موج از پاتریسیو پیرت، دکتر در کشتی ، که در هر ماشین از پشتیبانی یک پرستار برخوردار است. در اینجا هرکسی مأموریت خود را دارد، در این پیاده روی که به معنای واقعی کلمه تجربه کننده را بند می آورد.
یک قطار سواری به سمت ابرها
ما بیش از هر چیزی خدمت می کنیم عکس های هیپوکسی ، که به راحتی حل می شود تامین اکسیژن به مسافر آسیب دیده در پنج سال گذشته تنها یک مورد ایست قلبی وجود داشت، اما به دلیل داشتن تجهیزات مناسب در مطب، این زن توانسته بود به او کمک شود.
دقیقا، روز سفر ما به ابرها، دکتر پیرت او در گوشت خودش دچار عوارض شد، حتی اگر شبیه یکی از آن شوخی ها به نظر برسد. این قطار چقدر دمدمی مزاج است ، که در آن هر کسی می تواند با آن مقابله کند "بیماری کوهستان" ، که در اینجا نیز نامیده می شود «سوروشه» یا «آپونامینتو» ، زیرا این منطقه به نام پونا.
این یک بیماری است که زمانی تاثیر می گذارد 3000 متر ارتفاع ، به دلیل کمبود اکسیژن در خون و باعث ایجاد احساس می شود نفخ علاوه بر سرگیجه خفیف، خمیازه مداوم و سردرد. به همین دلیل است که خدمه همیشه به مسافران هشدار می دهند که راه برو و نفس بکش در طول سفر با آرامش.
یکی از بلندترین قطارهای دنیا
آنها می گویند که شما هرگز به ارتفاع عادت نمی کنید، و نه تجربه سفر شما را شگفت زده نمی کند. روبرتو لدسما بیش از نیمی از عمر خود این کار را انجام داده است . به مدت 38 سال راندن لوکوموتیو در حال حاضر یک مدل دیزلی 2000 اسب بخاری که 7000 لیتر سوخت برای کارکردش حمل می کند و به اعتراف او مانور دادن به آن آسان نیست. دارای گیج باریک (فاصله بین ریل) ، از 1 متر در مقایسه با معمولی 1.60 که مقداری تولید می کند احساسات بسیار خاص رانندگی . تراورس ها از کبراچوی قرمز، چوبی از چاکو سالتا ساخته شده اند که بسیار سخت است.
طرح در ابتدا دارای پسوند بود 217 کیلومتر ، از شهر سالتا به پلووریلا ویاداکت ، مسیری که کاهش یافت زیرا در برخی از بخشهای جادهها در شرایطی نیستند که بتوان از آنها برای حمل و نقل مسافر استفاده کرد. ولی در مورد باربری بله. به همین دلیل است که اکنون بخش اول انجام می شود با اتوبوس، دقیقا به شهر سنت آنتونی مس ، جایی که ما سوار قطار شدیم.
در حال حاضر در حال انجام است، همانطور که وارد می شویم دره گاو نر ، ما از طریق پنجره می بینیم که چگونه چشم انداز مورد تهاجم قرار می گیرد گیلاس کاکتوس بومی آلتی پلانو که اگرچه تنها دو سانتی متر در سال رشد می کند، اما تا 10 متر ارتفاع، بنابراین رسیدن به پنج قرن قدمت دارد در برخی از نسخه ها
شهر سن آنتونیو د لس کوبرس
همچنین تعجب آور است رنگ زمین بنفش ، محصول اکسیداسیون مواد معدنی مانند آهن و منگنز . علاوه بر این، در صورت توجه به دامنههای کوهها، میتوان آن را شناسایی کرد کندور آند، پرنده مقدس برای اینکاها ، و به آن صفت با شکوه بزرگ نیست. سه شتر از چهار شتر آمریکای جنوبی نیز همراهان عادی سفر هستند: ویکونا، گواناکو و لاما.
یکی دیگر از کنجکاوی هایی که در کنار جاده دیده می شود گورستان های کوچک جایی که آنها استراحت می کنند کارگرانی که در جریان ساخت راه آهن جان باختند به دلیل بارهای دینامیت، رانش زمین، شرایط سخت آب و هوایی و این که تجهیزات کوهستانی در آن زمان عملاً وجود نداشت.
تور زمانی به پایان می رسد قطار از پل گذرگاه نوری La Polvorilla عبور می کند ، کار مهندسی پیچیده ای که برای عبور از یک دره قدرتمند که بخشی از رشته کوه شرقی است ابداع شد. با طول 223 متر و 63 متر از سطح زمین. در این بخش به حداکثر ارتفاع نسبت به دریا نیز رسیده است.
پلووریلا ویاداکت
هنگام بازگشت به سنت آنتونی مس ، یک ساعت و نیم توقف به ما امکان می دهد قبل از ادامه مسیر انرژی خود را بازیابی کنیم شهر سالتا ، دوباره با اتوبوس این فرصت ایده آل برای در اتاق های غذاخوری روستا بچشید ، آنقدر روستایی که عاشق می شوند، کنجکاوی آشپزی این منطقه: شعله.
بله، شتر دوستی که در طول مسیر از پنجره استقبال کردیم، خوراکی است. یا به شکل یک کاسرول، کمر (فیلله) یا میلانسا (جد کاچوپو). همچنین معمولی هستند غذاهای مخصوص بچه، تامالس سمولینا و هومیتاس ذرت (ذرت) .
البته در اینجا هیچ کمبودی وجود ندارد Empanadas Salteñas در سراسر کشور معروف است. یک سنت طنز آمیز دستور می دهد که آنها را "با پاهای باز" بخورید. ، زیرا فیلینگ فوق العاده آبدار آن می تواند خطر خاصی برای لباس غذاخوری داشته باشد.
رنگ های غیرممکنی که هنگام عبور از قطار به ابرها خواهید یافت
این سومین راه آهن مرتفع روی کره زمین است و به زودی برآورده خواهند شد 100 سال از آغاز حماسه . در بود 1921 زمانی که دولت ملی این مهندس آمریکایی را استخدام کرد ریچارد موری برای یک کار بسیار پیچیده: ردیابی یک شاخه راه آهن که شمال آرژانتین را به بندر Antofagasta در شیلی وصل می کند و از آند عبور می کند..
موری قبلاً روی پروژههایی در رودخانه هادسون (نیویورک) و طرحبندی راهآهن کوبا کار کرده بود. تکمیل کار 27 سال زمان نیاز داشت ، که با فراز و نشیب های تاریخ آرژانتین قطع شده است. زمانی که ساخته شدند 2 حلقه، 3 سوئیچ بک، 9 سوله، 13 راهرو، 21 تونل و 29 پل.
یک قطار سواری به سمت ابرها
"شما باید قدردان باشید که اجرای آن چقدر پیچیده بود این شاهکار در آن زمان آمالیا با افتخار میگوید، بهویژه پلورلا پلووریلا. قبل از اینکه از ماشین پیاده شویم، او به ما می گوید که به عنوان راهنما، در اینجا او مجبور شده است شاهد متفاوت ترین موقعیت ها، از جمله دو عروسی در کشتی باشد.
او به ما اطمینان می دهد که آنها علاوه بر خصوصی بودن، جشن های بسیار مفرحی هستند. چون بله در طول سفر امکان ازدواج هم هست. البته با ارتفاع و با رنگ های روشن پونا که پنجره ها را روشن می کند . رنگ هایی که مانند مناظر در عکس نمی گنجند، اما به راحتی قابل یادآوری هستند.
به نظر می رسد باید آن قطار را بگیرید به ابرها می رود، نفس شما را می بندد و باز می گردد، همه در یک روز.
منظره در طول سفر قطار به ابرها