در بونیتو همه چیز زیباست
تاریخچه کوتاه شهرداری بونیتو این فقط نشان می دهد که این مکان چقدر غیر مهمان نواز و تماشایی است. فراموش شدن توسط استعمار باعث شد که دست نخورده باقی بماند، مانند سرزمینی که بین پاراگوئه و شهرهای بزرگ ریودوژانیرو و سائوپائولو قرار دارد. و این امروز یک امتیاز بزرگ به نفع آن است، زیرا شگفتی های طبیعی که آن را احاطه کرده اند، علاوه بر اینکه بسیار فتوژنیک هستند، آهنربایی برای اکوتوریسم هستند. و از آنجایی که در برزیل با این فلسفه حفظ تا آخرین عواقب بسیار محتاط هستند، برای جلوگیری از ازدحام بیش از حد، مالیات و محدودیت های زیست محیطی می گیرند. مانند فرناندو د نورونا، Bonito هزینه ای را به بازدید کننده تحمیل می کند و نیاز دارد که کلیه فعالیت های توریستی همراه با یک راهنما انجام شود.
اما من را ناامید نکن، آنقدرها هم بد نیست. Bonito یک شهر بسیار استقبال کننده است، با تعداد بیپایانی از هتلهای کوچک زیبا که توسط مردان و زنان خوبی اداره میشوند که غذاهای خوبی درست میکنند . و البته، آنها برای هر کسی که نیمی از جهان را گذرانده است تا به اینجا برسد، گشت و گذارهای اجباری ارائه می دهند. هر آنچه در ادامه می آید رژه ای از مناظر طبیعی و تجربیات منحصر به فرد در نزدیک ترین نقطه به یک رشته کوه در کل کشور است: Sierra da Boquena.
اینجا همه چیز به فرو رفتن دعوت می کند
بیایید با تماس شروع کنیم آنهوماس آبیس , بزرگترین غار زیر آب روی سیاره . برای دسترسی به آن، کمی آموزش قبلی برای جذب اصول راپل لازم است. و اگر نه، راهی وجود ندارد زیرا تنها ورودی یک شکاف در بالای آن است. اما پانوراما ارزشش را دارد: یک غار خانم با استالاکتیت ها، استالاگمیت هایش و یک رودخانه داخلی که عمق آن به 80 متر می رسد. اما مهمتر از همه، احساس یک کاوشگر بودن، قدم گذاشتن در جایی که قبلاً هیچ کس در آن نبوده است، بدون علائم توضیحی یا مسیرهای مشخص.
غارهای سان میگل ** کمی در دسترس تر هستند، اگرچه برای ورود باید هزینه غلبه بر سرگیجه را با دنبال کردن مسیری که از درختان آویزان است بپردازید. قرار نبود همه چیز آسان باشد. انتهای این مسیر غارهای دیگری هستند که کمی آشناتر و توریستی تر از پرتگاه آنهوماس هستند، هرچند که در این مورد سازندهای آهکی دمدمی مزاج تر و سرگرم کننده تر هستند.
غاری که اسکار را به دریاچه آبی می برد . کلید در نام آن است و این است که رنگ چشمگیر آبی که در آن جاری می شود آن را خاص می کند و همچنین آن را به نوعی پناهگاه می کند. مکانی که کاوش در آن عملا غیرممکن است، بنابراین هیچ چیز بهتر از این نیست که به خود اجازه دهید با تضادهای خیره کننده سقفی که تهدید به سقوط و سوراخ شدن دارد و کفی پر از آب شفاف کریستالی خشمگین آن را در آغوش بگیرید.
غار دریاچه آبی
اما همه چیز در جستجوی مرکز زمین که ژول ورن تصور می کرد به زیر زمین نمی رود. در Bonito دلایل زیادی برای پوشیدن لباس شنا و درآوردن لباس شنا برای شنا وجود دارد. . آنها حمامهای سرگرمکننده و هیجانانگیزی هستند که برای خارجیهای تانورکتیک یا مستهای نوار ساحلی مناسب نیستند. رودخانه سوکوری به قدری شگفت انگیز است که وب سایت مخصوص به خود را دارد. لذت این مکان عجیب و غریب این است که خود را با یک جلیقه نجات مسلح کنید و در حالی که در جریان آرام شناور هستید، خود را رها کنید. اما نه مرده بازی، بلکه به پایین نگاه کردن، با استفاده از غواصی و عینک برای تفکر پس زمینه ای شایسته یک مستند بی بی سی ، اما در چیزی بهتر از یک تلویزیون پیشرفته دیده می شود. شناورسازی می تواند تا یک ساعت طول بکشد. خوب، در عوض، شناور. جایگزین دیگر برای پوشیدن بیکینی، پارک بومشناختی ریو فورموسو است که در آن فعالیتهای شناور، رفتینگ و قایقسواری وجود دارد و میتوان به راحتی زیر یک آبشار حمام کرد.
خوب، پس از این همه حرکت (خوشایند، بله، اما حرکت)، بونیتو یک دلیل دیگر برای ترک همه چیز و ماندن در آنجا برای همیشه ارائه می دهد: طعم عجیب و غریب و چند فرهنگی آن . این واقعیت که در دوراهی تأثیرات قوم شناختی قرار گرفته است، نتیجه ای بسیار شسته و رفته دارد، مخلوطی از فرهنگ گاوداری و طعم های متهورانه جنگل. در اینجا، آسادو با کاساوا سرو می شود و مات یخی (معروف به tereré) مستقیماً از یک کدو میل می شود. لحظه فوق العاده عجیب و غریب با سوپ پیرانا کم نیست، اگرچه ناسازگارترین عنصر سوبا است. ، نوعی پاستا که از مهاجران اولیه ژاپنی به ارث برده اند. شبها با تابوآ، نوعی کاچاچای محلی که با دارچین درست میشود، در آغوش گرفته میشود که به مقدار مساوی طراوت میبخشد.
در اینجا دلایل زیادی برای پوشیدن لباس شنا و عینک غواصی وجود دارد