اندی وارهول (1928-1987)، مرلین دیپتیچ، 1962. تیت، لندن. خریداری شده 1980
ordago در حال حاضر راه اندازی شده است. خالد العانی، وزیر آثار باستانی، اعلام کرد که مصر قصد دارد فاز اول موزه بزرگ مصر را در ماه دسامبر افتتاح کند و علاقه مندان به هنر در حال حاضر در جنون هستند. چه خواهد بود بزرگترین موزه باستان شناسی در جهان حملات (فعلا فقط) با مجموعه کامل توت عنخ آمون -از جمله شش ماشین تشییع جنازه فرعون-، منتظر ارائه صحیح تقریباً 50000 قطعه هنر مصری است که 48 هکتار زمین آن را اشغال خواهد کرد.
در همین حال، و قبل از اینکه همه توجه فرهنگی به کشور رود نیل معطوف شود، هنر معاصر میخواهد بهترینهای قرنهای اخیر و ضدحملات را با بیرون آوردن توپخانههای خود به شما یادآوری کند: میرو، وارهول، خالو، گوگنهایم... اینها نمایشگاه هایی هستند که هنوز باید از لیست هنری 2018 خود خط بکشید.
**MIRÓ، GRAND PALAIS (تا 4 فوریه) **
از نظر زمانی، نزدیک به 150 اثر خوان میرو با هدف توضیح بهتر تحول فنی و سبکی هنرمند به این ترتیب چیده شده اند. بزرگترین نمایش گذشتهنگر اختصاص یافته به میرو در سالهای اخیر شامل نقاشی، طراحی، سرامیک و مجسمه است: "برای کشف یا کشف دوباره زندگی و کار یک مرد متعهد"، آنها در سه گانه نمایشگاه که توسط ژان لوئیس پرات، مدیر بنیاد Maeght و دوست نقاش
نمایشگاه پاریس شامل اولین آثار، با تماس بیشتر با زمین و با الهام از مناظر مونت روگ، تا ضربات قلم موی محکم و دیرهنگام، گذر از آن است. آسمان رویایی آن و نقاشی لافرمه، آنها اطمینان میدهند که همینگوی پس از گذراندن یک شب کامل از یک کافه به بار برای جمعآوری فرانک تا زمانی که مبلغ مورد توافق را بدست آورد، از او خرید.
خوان میرو، Le Carnaval d'Arlequin 1924-1925. ایالات متحده، بوفالو مجموعه اتاق گالری هنری آلبرایت ناکس صندوق هنر معاصر، 1940.
**فریدا کالو: خودسازی، ویکتوریا و آلبرت (تا 2 نوامبر) **
زندگی فریدا کالو از طریق لباس ها و وسایلش روایت می شود. این ساده ترین راه برای خلاصه کردن نمایشگاهی است که بیش از 200 مقاله از نقاش را - از جمله جواهرات، لوازم آرایشی، عکس ها، نامه ها، لباس های بومی و اشیاء دیگر - جمع آوری می کند. اما نه، خیلی بیشتر از این است، این اولین بار است که این وسایل صمیمی خانه آبی خود را در کویوآکان ترک می کنند واقع در سال 2004 پشت درب حمام.
این خود دیگو ریورا، نقاش دیواری و همسرش بود که آنها را در آنجا نگه داشت و افکار عمومی تا سال 2007 از وجود آنها خبر نداشت. امروز، به لطف کار عالی حفاظت و مرمت هیلدا تروخیلو، مدیر موزه فریدا کالو، ما می توانید در ویکتوریا و آلبرت لندن دریابید که چگونه فریدا هویت خود را با رژ لب همه چیز رزی و خط چشم آبنوس Revlon تقویت کرد. همچنین لباسهای رنگارنگ بومی مکزیکی او را همراه با پرترهها یا خودنگارههایی که هنرمند آنها را میپوشید، مشاهده کنید و بنابراین از نزدیک ببینید که چگونه استایل او بخشی اساسی از پیامی بود که او قصد داشت با آثارش منتقل کند.
فریدا کالو روی نیمکت چاپ کربنی 1938، عکس توسط نیکلاس مورای.
**اندی وارهول–از A به B و دوباره، موزه ویتنی (تا 31 مارس)**
در مورد است مهمترین نمایشگاه تک نگاری وارهول تا به امروز و اولین بازدید از این هنرمند که توسط یک موسسه آمریکایی از سال 1989 برگزار شد. تنها به همین دلیل، بازدید از این موزه نیویورک ضروری است. علاوه بر این، برخی از بیش از 350 قطعه ای که نمایشگاه را تشکیل می دهند، اولین باری است که فضایی را به اشتراک می گذارند، بنابراین اندی وارهول-از A تا B و بازگشت دوباره برای درک کار هنرمند به عنوان یک کل پیوسته ضروری است. سریال های پاپ نمادین او بسیار مهم هستند، اما تصاویر اولیه او نیز مهم هستند یا کارهای سینمایی تجربی او در دهه 1970.
کمتر کسی این فرصت را داشته است که چنین ارائه عمیقی از حرفه او و مقیاس، رنگ پر جنب و جوش و غنای مادی را توضیح دهد از خود اشیا آدام دی واینبرگ، مدیر موزه ویتنی گفت: این نمایشگاه با ارائه در سه شهر به بازدیدکنندگان اجازه می دهد تا کارهای یکی از مهم ترین شخصیت های فرهنگی آمریکا را تجربه کنند و همچنین نبوغ هنری و آزمایش جسورانه وارهول را بهتر درک کنند.
اندی وارهول (1928-1987)، مائو، 1972. موسسه هنر شیکاگو. جایزه خرید آقا و خانم فرانک جی لوگان و صندوق ویلسون ال مید، 1974.
**1948: دوسالانه پگی گوگنهایم، مجموعه پگی گوگنهایم (تا 14 ژانویه) **
دنیای هنر از نقش پگی گوگنهایم در تاریخ اخیر خود قدردانی نمی کند. ایالات متحده ما عاشق عدم انطباق او، شورش او، "چشم خوب" او، حمایت او و جمع آوری دیرهنگام او هستیم. و علاقه او به محافظت از آثار بزرگ در برابر نابودی نازی ها. به همین دلیل، لازم است هر از گاهی نقاط عطف هنری را که خواهرزاده سولومون آر. گوگنهایم به دست آورده بود، به یاد بیاوریم (بله، عموی او کسی بود که بنیادی به همین نام را تأسیس کرد که موزه های نیویورک و بیلبائو را مدیریت و مدیریت می کند). .
این نمایش به منظور گرامیداشت هفتادمین سالگرد نمایشگاه مجموعه پگی گوگنهایم در غرفه یونان در بیست و چهارمین بینال ونیز در نظر گرفته شده است. برای انجام این کار - و به لطف اسناد، عکس ها و نامه های آن زمان- صحنه طراحی شده در سال 1948 توسط معمار ونیزی کارلو اسکارپا تا حدی بازسازی خواهد شد. برای میزبانی آثار منتخب، که چند نفر دیگر به امانت از موسسات مختلف به آنها ملحق خواهند شد، مانند آهنگسازی شماره 113 (1939) اثر فردریش ووردمبرگ-گیلدوارت (گوگنهایم) یا آهنگسازی (1936) ژان هلیون (موزه تل آویو) هنر).
پگی گوگنهایم در غرفه یونان در کنار دو اثر از خوان میرو، در بینال ونیز 1948.