پیتزا دل پوپولو برای مردم!
این آخر هفته، در TEDxValladolid - جایی که امضا کنندگان زیر سخنرانی کردند (اما این داستان دیگری است) - من از نزدیک با آن آشنا شدم. جهان سازنده . خوان گونزالز، دکتر رباتیک و بنیانگذار جامعه میکر در اسپانیا، رهبری آن را بر عهده داشت. موضوع را خلاصه میکنم: فرهنگ Maker در اکوسیستم فناوری چاپگرهای سهبعدی، روباتیک و الکترونیک بهکار رفته در نمونهسازی اولیه متولد شده است. این چیزی نیست جز گسترش فوق العاده آن گرفتگی ویروسی به نام DIY، خودتان این کار را انجام دهید . خودتان آن را انجام دهید. تعریفی از آنها وجود دارد که لازم است در اینجا به اشتراک گذاشته شود: «افرادی که سخت افزار، مدل های تجاری و موضوعات حیاتی را هک می کنند. تشنه دانش، مشتاقانه تمرکز بر زنده بودن و شاد بودن در حال حاضر، زمانی که سیستم به جهنم می رود."
سازندگان شکایت نمی کنند، لگد نمی زنند، دنبال بهانه های سیاسی یا مالی نمی گردند، فقط می کنند. بدون استراحت اعتقاد راسخ دارند آنها آن را باور دارند، لعنتی - امکان تغییر چیزها ، ایجاد تفاوت، در ساختن جهان به مکانی بهتر. چگونه آنها را دوست نداشته باشیم.
دستیار فروشگاه در Pärlans Konfektyr
فرهنگ ساز در یک اکوسیستم تکنولوژیک متولد شده است اما با ویروسی بودن بهترین میم که می توانید تصور کنید گسترش می یابد. فرض ساده است: بیایید کاری انجام دهیم! بیایید کارها را انجام دهیم. بخش خوراک شناسی نیز دستکش را انتخاب کرده است دست در دست نسلی از سرآشپزها، تولیدکنندگان، کارآفرینان، کشاورزان و شراب کاران بدون ترس از پریدن به فضای خالی یا صف های بانک . داستان این کارآفرینان -دیوانه- مواد غذایی در کتاب A Delicious Life: New Food Entrepreneurs روایت می شود، کتابی با ویرایش فوق العاده توسط گشتالتن. این جنبش جدید خوراک شناسی و افراد پشت سر آن را تشریح می کند : آشپزخانه ها و ذهن پشت سر آنها، روش های جدید - قدیمی - آماده سازی، بازیابی مواد محلی، آوانگارد و وسواس به تجربه مشتری.
معده سازان آژانس های تبلیغاتی، اکسل با سرمایه های سرمایه گذاری و صندلی داغ در دفتر به دنبال کشاورزی ارگانیک، نانوایی کوچک در حومه یا قهوه دستی در آن شیب کوستا دلیشز را پشت سر گذاشته اند. سازندگان خستگی ناپذیر، آنها با تعهد تزلزل ناپذیر خود به کیفیت - بهترین یا هیچ - بدون توجه به رسانه تعریف می شوند: از مرباهای خانگی گرفته تا آبجوهای دست ساز، از روغن زیتون تا رستوران هایی که غذای آهسته در آنها حاکم است ، از قصابی ها گرفته تا پنیر فروشی ها از طریق بارهای شراب با کتاب های روی میز.
فرهنگ سازنده در غذا شناسی به لطف مجلاتی مانند A Gourmand، کتاب هایی مانند A Delicious Life و صدها لذت (در اینجا من دستم را بلند می کنم) با چند مورد واضح در لیست خواسته ها گسترش می یابد: کیفیت، بله؛ بلکه عشق، تاریخ و تعهد. به من بفروش -بله- اما چیزهایی به من بگو، چیزی به من نشان بده . یک قهوه در کافه توما بهتر از یک ماکیاتو در استارباکس است. از دور.
"یک زندگی خوشمزه: کارآفرینان جدید مواد غذایی": کاغذ ساخته شده توسط کارآفرینی
1) Casa Mariol، یک ورموت، لطفا
ورموث بازگشته است و این تا حدودی به لطف ابتکارات سرکشی مانند کاسا مارول است. و این است که وارثان (نسل سوم) شراب سازی Terra Altal نمونه بارز اختراع مجدد، نوآوری و موفقیت در تغییر کامل نسل است. ماموریت؟ هنگام استفاده از زیبایی شناسی ساده و فراموش شده -اما مبهم- WordArt برای طراحی مجدد تصویر برند، شفاف باشید، مستقیم باشید و از حس شوخ طبعی سبک استفاده کنید.
شراب های با کیفیت، خانگی و مقرون به صرفه. et voila، پاداش : 25 توزیع کننده ملی، 12 کشور واردکننده، مراکز فروش معتبر بین المللی مانند Whole Foods در ایالات متحده و بیشترین رضایت آن، تبدیل شدن به شراب معمولی در محله های شیک مانند Williamsburg در نیویورک یا Shoreditch در لندن. مزایای، شما می گویید؟ بی حساب: فواید آسایش و لذت برای ماریول ها چه معنایی دارد که به انجام کاری که به عنوان خانواده بهترین انجام می دهند، یعنی شراب و ورموت خوب را ادامه دهند. «میگل آنجل، به این نکته، چرا ما باید کاسا مارول را دوست داشته باشیم؟ چون خیلی از ما هستند که شراب دوست داریم و فالکون کرست را ندیده ایم!»
کاسا مارول: یک ورموت، لطفا
2) برادران ماست: برادری استاد شکلات سازان
ریک و مایکل ماست، سفیران شکلاتهای صنعتگر در ایالات متحده، ریک و مایکل ماست، میگویند: «ما چهار یا پنج سال هم اتاقی بودیم، اما مطمئناً در تمام زندگیمان با هم برادر بودیم». پایگاه عملیات او یک انبار خاکستری در ویلیامزبورگ مدرن امروزی است..
برادران ماست دوست دارند کارخانه شکلات سازی خود را اطلسی از سرزمین های ناشناخته تصور کنند، صحنه ماجراهای جادویی. به محض ورود، با کیسههای تفنگدار که از تمام گوشههای دنیا فرستاده میشوند، استقبال میشود. ظروف شیشه ای قدیمی و شکلات تخته ای که به طور مرتب پیچیده شده و ردیف شده اند روی قفسه های چوبی قدیمی برادران مست نمی توانند مدرسه قدیمی تر باشند و ما خوشحالیم، زیرا همه می دانیم (می دانم) که مدرسه قدیمی اینجاست که بماند.
برادران ماست: برادری استاد شکلاتسازان
3) پیتزا دل پوپولو برای مردم!
دل پوپولو یک پیتزا فروشی متحرک است که به سنت تولید پیتزاهای روستایی وفادار است الهام گرفته از سنت ناپلی برای استفاده از مواد تشکیل دهنده تولیدکنندگان کوچک و صنعتگر در منطقه سانفرانسیسکو. این کامیون که در یک ظرف برای استفاده در اقیانوس اطلس قرار دارد، دارای درهای شیشه ای است که اجاق چوبی سنتی را که به طور موقت از ایتالیا آورده شده است، نشان می دهد. جان دارسکی قبل از کامیون دل پوپولو خود در رستوران دیگری در سانفرانسیسکو کار می کرد و متوجه این موضوع شد رستورانهای این منطقه برای پیتزاهای مناسب هزینههای ظالمانهای دریافت میکردند، و پیتزاهای ارزان آن منزجرکننده بودند . پس از آن بود که او تصمیم گرفت کسب و کار خود را با ماموریت دادن پیتزا به مشتریانش با قیمت مناسب و بدون فدا کردن کیفیت ایجاد کند - تصمیمی که در نام موسسه پیاده روی او منعکس شده است: دل پوپولو در ایتالیایی به معنای "از مردم" است.
کامیون دل پوپولو
4) La Tête dans les Olives: بهترین و منحصر به فرد ترین روغن سیسیلی در پاریس.
سدریک کازانووا یک رویاپرداز است. بیشتر از آن: او یک داستان نویس است. در دنیای او، هر روغن یک نام، یک شخصیت دارد، biancolilla سبک و با احتیاط است، در حالی که cerasuola نسبتا تند، قوی، و nocellera Belizean شدید، سبز و گاهی اوقات حتی تلخ است. سدریک آنها را الهه های باستانی می داند.
با قلبش در سیراکوز، اما با پاهایش محکم در بوتیک مینیمالیست پاریسی اش، دستاورد بزرگ او دانستن چگونگی حفظ اصالت سرزمینش بوده است. آنقدر خوب عمل کرده که یک ماه بعد از افتتاحیه قبلاً مواد اولیه ایتالیایی معتبر را برای سرآشپزهای ستاره دار میشلین عرضه کرده است . و اندکی بعد، در سال 2011 جایزه بهترین میز هوت Le Fooding را دریافت کرد.
هر روغنی که به زیبایی بطری شده و در قفسه های Cédric Casanova نمایش داده می شود، نمونه ای از این اصالت است: افسانه ای به خودی خود که قابل بازتولید نیست و طعم همان دو سال متوالی را نخواهد چشید . هر روغن شخصیت منحصر به فرد و غیر قابل انتقال خود را دارد، مانند یک کتاب خوب دارای شخصیت های منحصر به فرد است. چشیدن روغن زیتون در La Tête dans les Olives مانند خواندن یک رمان از بالای درخت زیتون است، بدون اینکه زمین را لمس کنید. مثل یک بارون شایع
سدریک کازانووا در مقابل Tête Dans Les Olives
5) شامپاین و شری
فرناندو آنگولو اهل رودا است اما با قلب کادیز. نوشتن از روی بی طرفی دشوار است (برادرم کمتر برادر است) اما اینجاست: خالق خانواده، ارزش های آن (شرافت، وفاداری، کلمه، دوستی، آراستگی، صداقت، احترام) را بر پیشانی اش چسبانده است و روح در هر یک از پروژه های او - بسیار زیاد است - **از فروشگاه جاز و شراب Placerego تا آخرین جنون او: ChampagneSherry**، پروژه ای که به لطف جنون، نبوغ و الهام این دو جهان بسیار متضاد متولد شد. -و بدون هنوز خیلی نزدیک. از دوستانی مانند آلوارو ژیرون، ادواردو اوجدا، آنسلمه سلوسه، خسوس بارکین یا پیتو روکا. دقیقاً از یک مصاحبه در این خانه شعار ChampagneSherry متولد شد: «شراب های تفکر و مراقبه. مهمانی و پیچیدگی . شراب های شانس دوم برادران و همدستان در مدیریت زمان در سایه».
وینیل های نینو روتا در کارخانه شراب او در کادیز قدیمی شنیده می شود و فنجان ها همیشه پر است.
نمی دانم منتظر چه لعنتی هستند.
در عکس، با دیوید لکلاپارت و وینسنت لاوال، دو تن از سه تولید کننده بهترین شامپاین در جهان. سومی آنسلمه سلوسه خواهد بود.