اعتراف کن: گرفتن عکس در هنگام سفر غیر قابل مقاومت است . یک چیز عادی این است که همه چیز را در شبکه های اجتماعی منتشر کنید و حتی افرادی هستند که این را می گویند "اگر عکسی نگرفته اید، این اتفاق نیفتاده است." اما با همه چیز و با آن، شما همچنان بر خرید کارت پستال های آنالوگ اصرار دارید و آهنرباهای چسبنده برای یخچال و صرفه جویی در بلیط موزه برای داشتن یک خاطره ملموس از یک تجربه زیبا که احتمالاً تکرار نخواهد شد.
ما نمی توانیم کمکی به آن کنیم. ما عاشق تزئین قفسهها با سوغاتیهای سفرهایمان هستیم و میتوانیم در هنگام بازدید به آنها اشاره کنیم، بدون اینکه صحبت کنیم، "من اونجا بودم!"
با این حال، همانطور که برای هر مسافری یک مقصد وجود دارد، یک سوغات نیز وجود دارد ، زیرا شیوه های ما برای احساس یک سفر به همان اندازه متفاوت است که به خاطر آوردن آن.
چشماتو ببند و گوش کن
چشمانت را ببند و گوش کن
به طور معمول، هر چه بیشتر سفر می کنیم، بیشتر از هر چیز جدید و متفاوتی که ما را احاطه کرده است غرق می شویم. حواس ما فرو می ریزد و نمی دانیم توقف کنیم و میوه های بازار را بو کنیم ، پارچه های دارای چاپ های رنگارنگ را لمس کنید یا توقف کنید تا به مکالمه شخص دیگری به زبانی که هرگز قادر به یادگیری آن نباشیم گوش دهید.
اگر شما فردی هستید که صداها برای او جالبترین هستند و به شما کمک میکنند تا بیش از هر چیز دیگری به یاد آورید و ارتباط برقرار کنید، دوربین را کنار بگذارید، یک ضبط کننده بردارید رکورد را بزنید و چشمان خود را ببندید.
صدای بچههایی که در میدان فوتبال بازی میکنند، صدای ماهیفروشی که ماهی را میتراشد، ضبط میکند. صدای پیرزنهایی که از این طرف خیابان به آن طرف با صدای بلند صحبت میکنند، اتوبوس ترمز میکند - یا سرعتش را بالا میبرد - و صدایی که چطور یک بشقاب غذای داغ در رستوران مورد علاقهتان سرو میکنند.
همه آنها را ذخیره کنید و وقتی برگشتید، به عنوان یکی به آنها گوش دهید لیست پخش. بنابراین، به جای پوشه ای با هزاران عکس آرشیو شده، مشابه عکس های گوگل، شما یکی با صداهایی خواهید داشت که شما نمی توانید هیچ جای دیگری پیدا کنید.
عکس مورد نیاز رو هم جلوی برج ایفل گرفتی؟
به دنبال وال، یا چیز دیگری
با همه چیز و با آن، ما همچنان افراد بسیار بصری هستیم. ما عاشق گرفتن عکس معمولی در مقابل برج ایفل هستیم ، خوردن پیتزا در ایتالیا یا پوشیدن کیمونو در ژاپن.
و سپس کسانی هستند که در شهر قدم می زنند به دنبال چیزی بسیار خاص برای عکاسی هستید. نه مردم، نه بناهای تاریخی، نه نقاشی، نه غذا، بلکه اشیا یا مکان هایی که مانند آنجا وجود ندارند.
شما می توانید این افراد را بشناسید و شاید شما هم یکی از آنها باشید، زیرا آنها با دوربینی که مدام صورتشان را می پوشاند در اطراف راه می روند و در غیر محتملترین مکانها توقف میکنند - و باعث میشوند سایر گردشگران متوقف شوند (و خیره شوند) و فکر کنند که در آنجا کشف بزرگ بعدی را پیدا خواهند کرد که در TikTok ویروسی خواهد شد.
و به دنبال چه هستند؟ عکس گرفتن به علائم راهنمایی و رانندگی، درب انواع ساختمان ها یا تابلوهای توالت ها از بارها و رستوران ها هر چیزی می رود!
ماسه را بین انگشتان خود احساس کنید.
شن را روی انگشتان خود احساس کنید
اگرچه همه شهرها دریا ندارند (اگرچه فوق العاده است) اما همه آنها شن و ماسه دارند، به همین دلیل است که برخی افراد ظروف کوچکی را با خاک ذخیره می کنند تا با انگشتان به خاطر بسپار چه احساسی در آن ساحل شنی سفید داشت یا آن کوه شیب دار که در روزگارشان از آن بالا رفتند.
برخی دیگر سنگ های کوچکی را ترجیح می دهند که بتوانند آنها را نوازش کنند، حمل کنند یا حتی ببخشند. در نهایت، این راه دیگری برای تسخیر قلمرو است، فقط به جای اینکه یک X برای علامت گذاری مکان بگذارید. شما آن علامت را با خود ببرید تا بتوانید آن را حس کنید و هر زمان که بخواهید به خاطر بسپارید.
نحوه برنامه ریزی خاطرات خود را کشف کنید
آیا تا به حال شنیده اید سگ پاولوف ? این یک آزمایش شرطی سازی روانشناختی بود که برخی افراد در زندگی روزمره خود از آن استفاده می کنند.
در یک سفر، عملی کردن این نظریه بسیار ساده است : وقتی به مقصدی میروید، آلبوم، هنرمند یا - اگر فکر میکنید بعد از دو ساعت دیوانه نمیشوید - آهنگی را انتخاب کنید تا بقیه سفر را همراهی کنید. همیشه همینطور، تا زمانی که به مقصد جدید دیگری بروید یا به خانه برگردید.
در حالت ایده آل، باید یک خواننده، یک شهر باشد. اگر به اندازه کافی در آن صرف کنید، هر بار که آن آهنگ را می شنوید می توانید دوباره برگردید در حالی که شما اجازه می دهید آبشاری از تصاویر همراه با موسیقی با بهترین لحظات زندگی خود در آنجا بیفتند.
در سفرهایتان چه چیزی جمع آوری می کنید؟
جعبه فراموش شده مجموعه استیکرها
ما از اجدادمان چیزهای زیادی به ارث بردهایم، اما اگر چیزی وجود داشته باشد که ما را از سنین کودکی مشخص کند، این است که اشتیاق به جستجو و جمع آوری اشیاء از هر نوع . هر بار که گنج جدیدی برای مجموعه خود پیدا می کنیم، مغزمان آنقدر دوپامین خوب ترشح می کند که نمی توانیم مانند دیوژن عمل کنیم.
افرادی که اغلب سفر می کنند چه چیزی جمع آوری می کنند؟ تمبر، آهن ربا، کارت پستال یا سکه، اما از جمله غیر معمول ترین سوغاتی هایی که من توانستم پیدا کنم عبارتند از: مجموعه کیسه چیپس سیب زمینی که هر بار که پوشه ای که در آن نگهداری می شد باز می شد با بوی خود به خانه هجوم می آورد. و آن کتاب شازده کوچولو به زبان محلی کشوری که به آن سفر می کردید ترجمه شده است، خواه مجارستانی، چینی یا زولو باشد.
ممکن است از قبل یک مجموعه یا دو یا بیشتر شروع کرده باشید. یا شاید شما یکی از کسانی هستید که در مورد چیز خاصی تصمیم نگرفته اید یا ایده ساده برای شما جذاب نیست. اگر شما یکی از دومی ها هستید، هر از گاهی. وسوسه غالب است و همانطور که به شما نشان دادیم، گزینه های زنده نگه داشتن خاطره سفر یک عمر بی پایان هستند.