لیمون، کاستاریکا
که فکر می کند کاستاریکا این کار را با تصور بهشت استوایی انجام می دهد که در آن پوشش گیاهی سرسبز پارک های طبیعی، آتشفشان های تندش، آب هایی که سواحل آن را غرق می کنند و ریتم آرامی که همه جنبه های زندگی تیکوس را در بر می گیرد، قهرمانان آن هستند. و بله، همه اینها کاملاً درست است. اما دوست، وقتی صحبت از لیمو می شود، حتی بیشتر هم وجود دارد.
زیرا در اینجا پورا ویدا تبدیل به یک کارائیب خالص که ما را از همان لحظه ای که در آن نگاه می کنیم دیوانه می کند، آنجا در دوردست، آن سواحل مسحور کننده آنهایی که به محض رسیدن به دریایشان اول سر می پریم بندر قدیمی ، جوی ترین از تمام شهرهایی است که خط ساحلی آن را پر کرده است. این باغ نخل در پای ساحل و کودکانی که با موج بازی می کنند، جایی است که یک عمر آرزویش را داشتیم و نمی شناختیم.
ساحل در Puerto Viejo de Talamanca... یا تصویری که امروز از سرتان بیرون نمی آید
با لباس شنا و حوله ای روی دوش شروع می کنیم سفر ما به کارائیب در هر گوشه از سواحل آن، که در آن، بین خیساندن و خیس شدن، ما هنوز زمان داریم تا در خلسه به گذر از اصیل ترین زندگی کاستاریکا بیندیشیم.
خانوادههایی که از پختن ناهار روزانه در کنار دریا لذت میبرند، والدین و کودکانی که در آبهای آن حمام میکنند، زوجهایی که روی تنههای فتوژنیکترین درختان نخل دراز کشیدهاند و کودکان، کودکان بسیار، بازی پرش از یک کشتی قدیمی در چند متری ساحل ساحل سیاه . البته: فروشگاه های سوغاتی و مشاغلی که به موج سواری اختصاص دارند به ما می گویند که احتمالاً در یکی از توریستی ترین نقاط استان هستیم.
بعد از خنک شدن در آب های گرم دریای کارائیب تصمیم گرفتیم کمی بیشتر شهر را بگردیم. گرما فشار می آورد و صندوق عقب اتوبوس مکانی ایده آل برای اختفای برخی افراد باهوش است که می توانند چرت بزنند.
موسیقی رگی از بلندگوهای مشاغل محلی پخش می شود که با رنگ های پاستلی رنگ آمیزی شده اند، با نشانه های خود به بیش از ده زبان از شما استقبال می کنند.
نمای هوایی از ساحل پورتو ویجو.
به این ترتیب، ما به آن خلق و خوی آرام و کاملاً کارائیب آلوده شدیم، که به ما خیانت می کند که در این منطقه از کاستاریکا همه چیز تا حدودی متفاوت است.
با داستان خود شروع کنید: در پایان قرن نوزدهم، خانواده های بی شماری از جامائیکا و آنتیل به اینجا رسیدند برای کار در ساخت راه آهن دولت تیکو بین سن خوزه و اقیانوس اطلس آغاز شد. ریل های آن برای انتقال تولید قهوه این منطقه به پایتخت خدمت می کند.
کاستاریکا بندر مهمی برای موز و سیگار برگ بود.
مدتی بعد، آن نیروی کار آفریقایی-کارائیب به دستور این سازمان شروع به کار کرد شرکت یونایتد فروت در مزارع موز خود و برای همیشه در کشور ساکن شد.
امروزه میراث آن ترکیب فرهنگی را می توان در جزئیاتی مانند رنگ پوست بسیاری از ساکنان آن و در گویش او، مکاتلیو: نوعی از انگلیسی که درک آن تا حدودی پیچیده است و عجیب ترین است.
پس از صرف کوکتل های گاه به گاه در هر یک از تراس های آن، و بازدید از مغازه زیبای صنایع دستی محلی بندر قدیمی Wanderlust، زمان ادامه مسیر فرا خواهد رسید: لیمون چیزهای بیشتری برای ما آماده کرده است.
پارک ملی کاهویتا
کاهویتا یا انفجار طبیعت وحشی
به سختی 17 کیلومتر ما را از آن جدا می کند پارک ملی کاهویتا ، یکی از شگفت انگیزترین گنجینه های طبیعی کشور. هزار هکتار زمین، 600 هکتار صخره مرجانی و بیش از 22 هزار منطقه دریایی میزبان جذاب ترین حیات وحش است و شما را به کاوش در سواحل ماسه سفید گسترده آن دعوت می کند و در مسیرهای بی شماری گم شوید که از میان جنگل های بارانی انبوه استوایی آن می گذرد.
و ما، البته! دو بار فکر نکردیم و وارد پارک شدیم و یکی از مسیرهای مشخص شده را دنبال کردیم تا خودمان را محاصره کنیم. انفجاری ترین طبیعت: که از طریق گروهی به ما ارائه می شود میمون های سفید صورت که ما را از بالا تماشا می کنند، از برخی تنبلی سه انگشتی که با خجالت به خود اجازه می دهد از بالای درخت یا از بالای درخت دیده شود مارمولک آفتاب پرست کاملاً در میان پوشش گیاهی که ما را احاطه کرده است استتار شده است.
پارک ملی کاهویتا، لیمون، کاستاریکا
آن وقت رطوبت دامن می زند و پس از گذشت چند کیلومتر بدن دریا را طلب می کند. بنابراین در آنجا ما به آب می رویم در حالی که یک خانواده کامل از راکون های خرچنگ خوار در جست و جوی بی وقفه خود برای یافتن چیزی برای خوردن، بی شرمانه از ما عبور می کنند و آسمان که ناگهان خاکستری می شود، طوفان شدیدی را بر سر ما فرو می ریزد که طعم شکوه دارد. این همان پورا ویدا است که به ما گفته اند.
بازگشت به Cahuita چیزی شبیه قدم زدن در خیابانهای آرام و پر از خانههای چوبی رنگارنگ و مشاغل محلی کوچک نیست که در آن ماهیت آفریقایی-کارائیب بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. بیهوده نیست، آنها می گویند که این اولین سکونت مردم آن در قرن 19 بود.
ریشه آنتیل در لیمون
در همان زمان با گروهی از بچهها مواجه میشویم که با دوچرخه از مدرسه برمیگردند که همسایهای میآید تا به ما فاش کند که هنوز در یکی از خانههای کوچک زندگی میکند. آقای والتر فرگوسن، که با 101 سال سن، تاریخ زنده کالیپسو را تشکیل می دهد، تلفیقی از رگی، سالسا و پسر کوبایی که در اصل اهل آنتیل است. ، که امروزه یکی دیگر از آن گنجینه های مرتبط با فرهنگ کارائیب کاستاریکا است. در واقع: در درب خانه اش، یک میز کوچک، کپی هایی از سوابق او را در خود جای می دهد تا اگر کسی بخواهد یک نسخه از آن را به خانه ببرد.
قبل از ترک Cahuita فراموش نمی کنیم که در آن توقف کنیم رستوران خانم ادیت ، که با حرکات آرام اما محکم بین ده ها قابلمه در آشپزخانه گرم کسب و کار خود حرکت می کند. در حالی که با قاشق چوبی سعی می کند هم بزند مرغ حمام شده در شیر نارگیل، او به ما می گوید که چگونه زندگی خود را وقف به اشتراک گذاشتن غذای کریول با جهان کرده است و چگونه اکنون این پسرش است که این سنت را زنده نگه می دارد.
در ترکیبی از اسپانیایی و mekatelyu کنجکاو که در حال حاضر برای ما آشنا به نظر می رسد، او برخی از قوانین طلایی برای ساختن معروف را آشکار می کند. برنج و لوبیا: گالو پینتوی کلاسیک کاستاریکا که با دریای کارائیب سازگار شده است.
بنیاد نجات جگوار برای حفظ این گونه در کشور کار می کند.
مرکز نجات جگوار یا حرفه واقعی
لیمون همچنین خانه یکی از زیباترین پروژه ها در کل استان است: مرکز نجات جگوار 19 سال پیش توسط دو زیست شناس که علاقه زیادی به طبیعت دارند متولد شد. یکی از آنها، انکا، کاتالان که برای عشق و حرفه در کاستاریکا نصب شده است، آماده پذیرایی از ما است تا درهای خانه اش را باز کنیم: حتی پنج دقیقه هم نمی گذرد و ما قبلاً زیر پای او افتاده ایم.
چون عشقی که در این دمیده می شود مرکز نجات که در آن هر روز برای پذیرایی و خدمت به عنوان خانه موقت یا دائمی برای حیوانات یتیم و آسیب دیده ای که نیاز به بازپروری دارند مبارزه می کنند. از همه نوع محدودیت عبور می کند. تقریباً 15 کارگر و حدود 30 داوطلب بین المللی در انواع وظایفی که Enca به طور مفصل برای ما توضیح می دهد، کمک می کنند.
بیشتر پستانداران - بالاتر از همه، دریافت می کنند تنبلها و میمونها، بلکه اپوسومها، خزندگان و حتی پرندگان عجیب و غریب - پس از برق گرفتگی توسط خطوط برق، حمله سگ ها یا زیر گرفتن ماشین ها در شرایط سخت به اینجا برسید: این چیزی است که توسعه منطقه دارد، که به معنای جاده های بیشتر و ساخت و ساز بیشتر است.
از جگوار، که عمدتاً از طریق کمک های مالی امرار معاش می کند، آنها از مراقبت و بهبودی خود مراقبت می کنند تا در همه موارد ممکن آنها را با دقت و حوصله به زیستگاه طبیعی خود بازگردانند. بهترین چیز این است که آنها در 40٪ موارد موفق می شوند: یک موفقیت کامل. آنها برای تبلیغ پروژه زیبای خود و جمع آوری سرمایه، هر روز صبح مرکز را به روی بازدیدکنندگان باز می کنند.
زمان برای استراحت
اما لیمون همچنین مکان ایده آلی برای نوازش خودمان است. و ما آن را با شرط بندی انجام می دهیم یک هتل بوتیک زیبا و مدرن غوطه ور در سرسبزترین طبیعت: Le Cameleon معلوم می شود که این یک واحه مطلق در خود واحه است که در حال حاضر کارائیب است، مکانی ایده آل برای دوستداران مکان هایی با شخصیت و سبک.
و چنین آفتاب پرست محل اقامت ما است، که این سرویس هر روز وظیفه تعویض کوسن ها و نقاشی هایی که اتاق ها را تزیین کرده و باعث تغییر رنگ آنها می شود را بر عهده دارد. یک چشمک از اصلی ترین.
آرامش، تعادل و آرامش در سفر ما را مست می کند راهروهای روباز پوشیده شده در پوشش گیاهی که پذیرایی را به هم متصل می کند، جایی که همیشه یک آب میوه عجیب و غریب وجود دارد که در انتظار ماست، با اتاق ها و استخر، جایی که هیچکس نمی تواند ما را از آن بیرون بیاورد.
هتل سورپرایز دیگری نیز دارد: نوح بار، یک کلوپ ساحلی که در آن میتوانیم از همان لذت ببریم، از طریق بانوج، با ساحل وسیعی که پیش روی ما قرار دارد، تا لذت بردن از یک شب غذای رنگهای آوانگارد در رستوران جذابش. یا به آن تنبلی فکر کنید که با حرکت آهسته در یکی از درختان حرکت می کند و یک بار دیگر نشان می دهد که نمایش طبیعت در این گوشه از جهان یک شادی واقعی است.
PUERTO LIMÓN، انتهای جاده
"بهترین چیز در مورد لیمون مردمان آن هستند" تابلوی رنگارنگی را در کنار یکی از گلوهای آن می خواند و به احتمال زیاد حق با اوست. این مرکز استان و شاید کمجذابترین شهر در میان همه باشد، به همین دلیل است که بسیاری از بازدیدکنندگانی که به اینجا میآیند این کار را فقط با گذر از آنجا انجام میدهند، و فقط زمان کافی برای ورود به این شهر دارند. پارک وارگاس ، مدتی در امتداد پیاده رو آن با چشم اندازی از آن قدم بزنید جزیره یوویتا - جایی که کلمب در چهارمین و آخرین سفر خود به قاره آمریکا به همراه پسرش هرناندو توقف کرد و در آن قدم زد. خیابان 2 در حالی که به برخی از ساختمان های رنگارنگ آن فکر می کنید و به بازار کوچک صنایع دستی می رسید که در آن نقاشان محلی مهارت خود را با قلم مو نشان می دهند.
پس از پایان مسیر، زمان حرکت به سمت فرودگاه کوچک آن فرا میرسد، جایی که روزانه چندین هواپیما از آنجا حرکت میکنند - به شرطی که شرایط آب و هوایی اجازه دهد - که پس از پرواز بر فراز محصولات عظیم موز و تقریباً نوازش آتشفشان ایرازو با انگشتان خود به یکدیگر متصل میشوند. ، کارائیب جنوبی با سن خوزه د کاستاریکا.
35 دقیقه برای درونی کردن این موضوع که با کمال تاسف ما، بهشت پشت سر گذاشته شد. اگرچه، بله، پورا ویدا همچنان ادامه دارد.