مغولستان در بهترین حالت خود
اگرچه تنها 585 کیلومتر اولان اوده را از اولان باتور جدا می کند ، سفر با قطار می تواند تا 20 ساعت طول بکشد. دلیل: کنترل های مرزی فراگیر. در آنجا، بین دو کشور، جو متشنج احساس می شود . مسافران و خدمه لبخند را با عصبانیت عوض می کنند. پرده ها، پنجره ها و درهای حمام بسته است. بدون حرکت از کابین ما، اول پلیس های روسی و بعد مغولی ها ; آنها پاسپورت ها، چمدان ها و مخفیگاه های غیرممکن را برای افراد غافل گیر بررسی می کنند. من از ساعات بدون مناظر برای خواندن در مورد مغولستان استفاده می کنم.
مغولستان آن قطعه کوچک در وسط آسیا است که از یکی از بزرگترین امپراتوری های تاریخ باقی مانده است. امپراتوری مغول در حال از دست دادن هژمونی بود و از قرن هفدهم تا سال 1921، استقلال خود را نیز از دست داد . در حال حاضر، تنها بناهای تاریخی متعدد چنگیزخان که در سراسر کشور پراکنده شده است، شواهدی از قدرت به جا می گذارد که روزی آنها را صاحب کل آسیا و روسیه کرد.
قطار در مرز روسیه و مغولستان
ما خیلی زود در ایستگاه پایتخت مغولستان از خواب بیدار شدیم، قطار به مقصد رسیده است . برای مبارزه با این همه تغییر زمان، تصمیم گرفتیم در اطراف اولان باتور بگردیم. بلوک های آپارتمانی به سبک شوروی، معابد قدیمی، ساختمان های مرتفع مدرن، خانه های آجری و یورت ها ; یک شهر نامرتب را مدل کنید
Avenida de la Paz خیابان اصلی است اولان باتور که به مرکز عصبی آن، Plaza de منتهی می شود چنگیز خان . در وسط، مجسمه ای که به دامدین سوجباتر، پدر مغولستان مدرن تقدیم شده است، با نام دومی که این میدان نیز از سال 2013 با آن شناخته می شود، دیده می شود. میدان چنگیز خان یا میدان سوخاباتور برای تجمعات استفاده می شود ، مراسم یا کنسرت ها؛ اما زمانی که هیچ یک از این رویدادها وجود ندارد، پر از دوچرخه و ماشین های اسباب بازی برقی است که دولت در اختیار کودکان قرار می دهد. درست در پشت مجسمه سوخاباتار، کاخ دولت بر روی پلاناد نظارت دارد. در سراسر میدان، معبد و موزه لاما چویجین ، بر روی یک برج شیشه ای مدرن قرار گرفته است.
معبد لاما چویجین در کنار ساختمان های مدرن شهر
این شهر در یک روز قابل بازدید است: کاخ زمستانی بوگد خان, موزه ملی مغولستان, موزه تاریخ, موزه دایناسور و همانطور که در یک پایتخت آسیایی نمی تواند کمتر باشد، بازار سیاه آن.
از سوی دیگر محیط اطراف پایتخت کمی زمان بیشتری می طلبد. بیست دقیقه با ماشین ما پیدا می کنیم بنای یادبود زیسان ادای احترام به سربازان شوروی که در جنگ جهانی دوم جان باختند. را صومعه مندشیر خید بازسازی شده در سال 1990، در 50 کیلومتری پایتخت قرار دارد و بازدید از آن گشت و گذار خوبی برای انجام نیم روزه است. و کمی دورتر، حدود 80 کیلومتر دورتر، قرار دارد پارک ملی Gorkhi-Terelj یکی از موارد ضروری برای غوطه ور شدن در مغولستان برای یک یا دو روز قبل از گشت و گذار عمیق در این کشور.
منظره ای در حومه اولان باتور
برای انتخاب سفرهای چند روزه در سراسر کشور، باید سه منطقه جغرافیایی که در آن تقسیم شده است را در نظر بگیرید: منطقه کوهستانی شمال غرب، که در آن توده آلتای خودنمایی می کند ; منطقه مرکزی معروف به نیمه گوبی با دریاچه های آن و ویرانه های قراقوروم (پایتخت امپراتوری مغول در قرن سیزدهم)؛ و جنوب و شرق مغولستان مورد هجوم صحرای گوبی قرار گرفت. ما جنوب را انتخاب می کنیم.
ساعت 8 صبح روز سه شنبه بارانی ماه اوت است. سوار یک ون روسی به سبک آن شدیم آنها ما را به اطراف دریاچه بایکال بردند و می دانیم که در هفته آینده چه کسانی همراهان سفر ما خواهند بود: یک معلم اهل تراسا و یک مادر و دختر آلمانی . به همراه یک راهنما و راننده وارد مسیرهای مغولی نادیده می شویم. وقتی به سفرهای قطار فکر می کنم نگاهم را در منظره ثابت گم می کنم، بیداری های جذاب و همه چیزهایی که ماوراء مغولستان به من می آموزد . در هفت روز، آنها فقط یک خاطره ارزشمند خواهند بود که برای شکست دادن روتین مبارزه می کنند. تا آن زمان، بیایید از گوبی لذت ببریم، آخرین مرحله سفر.
تپه های شنی در صحرای گبی