حفظ کابو د گاتا ضروری است.
در منتهی الیه جنوب شرقی شبه جزیره ایبری، ایجاد تعادل بین پلاستیک های گلخانه های آلمریا و هجوم گردشگران، پارک طبیعی دریایی-زمینی Cabo de Gata-Níjar تلاش می کند تا یکی از بکرترین زیستگاه های طبیعی در کشور باقی بماند. . این یکی از معدود مکانهای برگزیده این سیاره است که مهم نیست چقدر شگفتانگیز به شما میگویند، تا زمانی که آن را با چشمان خود نبینید، ایده واقعی به دست نخواهید آورد.
اتفاقی که برای من افتاد. پس از بازدید از پارک طبیعی Cabo de Gata-Níjar، من به وجود بهشت زمینی اعتقاد دارم که ارزش جنگیدن را دارد . و این است که حفظ آن نباید حق انسانهایی باشد که در آن زندگی میکنند یا کسانی از ما که از آن بازدید میکنند. اما وظیفه ای غیر قابل برگشت.
من این شانس را داشتم که از کابو د گاتا بازدید کنم (همانطور که این پارک طبیعی معمولاً شناخته می شود) خارج از فصل بالا. الف) بله، من توانستم بخشی از یاروهای بیشمار آن را عملا به تنهایی کشف کنم احساس می کنم آفتاب پوستم را طلایی می کند، نسیم گرما را تسکین می دهد و زمزمه ضعیف امواج روحم را آرام می کند.
یاروهای کابو د گاتا مقصدی اجباری در مسیر هر مسافری است.
در آبهایی که پرتوهای خورشید از آن هزاران سایه زیبای آبی و سبز میکشیدند، هزاران ماهی مختلف دور از سر و صدای موتورها شنا کردند از قایق ها و حتی با کمی کنجکاوی به آن انسانی که در تلاش بود نزدیک شد تمام زیباییهایی را که عینکهای غواصی اولیهاش به او اجازه میدادند، ثبت کنید.
در حال حاضر داخل، کوه ها و دره ها با پوشش گیاهی کنجکاو ظاهر می شدند که در آب و هوای خشک به همان اندازه ماهرانه آشکار می شود که کارگردان فیلم سرجیو لئونه با نماهای کوتاه از نگاه های شدید و دیالوگ های ناموجود که فقط با موسیقی استادانه انیو موریکونه بزرگ چاشنی شده است. خالق باشکوه ایتالیایی زمانی که به دنبال لوکیشن می گشت عاشق کابو د گاتا شد تا به عنوان محیطی برای سه گانه فراموش نشدنی دلاری او عمل کند.
نزدیک یکی از آن صحنه های واقعی، خانه مزرعه رهیبان (که متاسفانه وضعیت ویران شده است) کوه ها به دلیل گذشته معدنی منطقه همچنان زخم های باز خود را نشان می دهند . رومی ها اولین کسانی بودند که در جستجوی فلزات در سنگ های آتشفشانی حفاری کردند، اما در پایان قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بود. یک عجله کوچک طلا دامنه کوه های نزدیک شهر رودالکیلار را فرا می گیرد.
در نزدیکی Cortijo del Fraile، کوه ها همچنان زخم های باز خود را از گذشته معدنی منطقه نشان می دهند.
معدن یکی از خطرات بود که پارک و تعادل اکولوژیکی و زیست محیطی آن را تسخیر کرد، اما گردشگری انبوه و مدیریت ضعیف زباله های دریای گلخانه ها، که بخشی از قلمرو حفاظت شده را احاطه کرده است، می تواند هزار بار ویرانگرتر شود.
برای جلوگیری از این فاجعه بالقوه دو سلاح اساسی وجود دارد که تعیین کننده هستند: انتشار و آگاهی محیطی و کار اهالی پارک طبیعی و اطراف آن بسیاری از آن افرادی که آنها مراقب سلامت کابو د گاتا هستند و در خانه های مزرعه قدیمی با سقف های صاف و نماهای سفیدکاری شده زندگی می کنند. که پرینت های طبیعی را با رنگ سفید که رنگ های غالب آن رنگ های اخرایی، زرد، سبز، مایل به قرمز، خاکستری و آبی است، نقطه چین می کند.
یکی از آنها، خانه مزرعه ال کامپیلو ، در طول روزهایی که در کابو د گاتا بودم به عنوان خانه ای آرام و دنج به من خدمت کرد. آنیکا یونگ و مارتین استگمن دوست داشتنی در آنجا زندگی می کنند که برای اولین بار در سال 1991 از این سرزمین ها دیدن کرد و پس از عاشق شدن مطلق آن مکان، در سال 1993 برای همیشه در آن ساکن شدند.
سالها برای این کار سخت تلاش کردند خانه مزرعه صد ساله خود را به یک خانه روستایی اصیل زیست محیطی تبدیل کنید . بنابراین، آنها از خرد معماری سنتی برای خلق استفاده می کنند تهویه متقابل به لطف سقف های بلند و قرارگیری استراتژیک پنجره ها ، غیر ضروری کردن تجهیزات تهویه مطبوع آلاینده.
آنیکا یونگ و مارتین استگمن موفق شده اند کورتیو ال کامپیلو را به محل اقامت پایدار تبدیل کنند.
مصالح ساختمانی پایدار و طبیعی هستند جایگزینی سیمان به جای خشتی آهکی با کنف دانه بندی شده، استفاده از صفحات سفالی برای کف و سقف طاق و انتخاب ملافه و حوله فقط با پنبه ساخته شده است.
آب (در منطقه ای به این بیابان بسیار گرانبها) از کوه های پشت یک کامیون می آید. و در یک مخزن نگهداری کنید. سپس از زهکش های سینک و دوش، آب باران و فاضلاب استفاده می کنند تا پس از عبور از یک تصفیه خانه بیولوژیک، درختان باغ زیبای خود را آبیاری کنید.
و از نظر انرژی می توان گفت که مارتین پیشگام استفاده از پنل های خورشیدی در Cabo de Gata بود . او سال ها بر روی نصب خود در این منطقه کار کرد و خانه مزرعه نیز همین کار را کرده است یک تاسیسات فتوولتائیک که مقدار انرژی الکتریکی تولید می کند که برای عملکرد خود به آن نیاز دارد. آنها با مثال خود نشان می دهند که شما می توانید در طبیعت در هماهنگی کامل با آن زندگی کنید و دانش خود را به شیوه ای سرگرم کننده و کاربردی به همه کسانی که می خواهند به آنها گوش دهند، گسترش دهند.
آنها نیز بخشی از انجمن دوستان پارک طبیعی Cabo de Gata-Níjar ، یک سازمان غیر انتفاعی که هدف اصلی آن حفاظت از پارک طبیعی است آن را با منافع ساکنانش سازگار می کند. انجمن همچنین اطلاعات به روز پارک را ارائه می دهد و مسیرهای پیاده روی بسیار جالبی را برای همه سنین سازماندهی می کند.
هیچ کس از لهوایی که کابو د گاتا ایجاد می کند، سالم بیرون نمی آید.
آنیکا و مارتین به من گفتند که در طول سه دهه ای که در کابو د گاتا بوده اند مشاهده کرده اند که آگاهی زیست محیطی مردم (چه افراد محلی و چه مسافران عبوری) دستخوش تغییر محسوسی شده است . اگرچه افرادی هستند که همچنان مقداری زباله را در پارک رها میکنند، اما میزان زبالههای رها شده هیچ ارتباطی با آنچه سالها پیش باقی مانده است ندارد. همین امر در مورد ساکنان، که آنها در گردشگری پایدار فرصت اقتصادی و اشتغالزایی خوبی دیده اند . برای ادامه زندگی بر روی آن، آنها باید از زیستگاه Cabo de Gata محافظت و مراقبت کنند.
آن تلاش ها برای ساختن از بین رفته است هیولاهای سیمانی که در دیگر سواحل اسپانیا دیده می شوند مانند کوستا بلانکای سرزمین من در آلیکانته یا کوستا دل سول در مالاگا. هنوز مانند زخم های همیشگی خاک سرخ وجود دارد، چند مسیر عریض که باید ابتدای راه ها بوده باشد تا آن خط ساحلی زیبا را برای سرمایه گذاران غارتگر ساختمانی در دسترس تر کند. یک غول سیمانی پروژه شکست خورده هتل آلگاروبیکو (واقع در 50 متری سواحل Carboneras)، اشتباهات گذشته را به یاد می آورد که قابل تکرار نیستند.
بسوی جنوب، نمکزارهای کابو د گاتا آنها نمونه زنده ای هستند که فعالیت انسان همیشه به محیط طبیعی آسیب نمی رساند، زیرا در اینجا حتی مفید بوده است و مکان را تغییر می دهد. در ذخیره گاه مهمی از گونه های مختلف جانوری و گیاهی . در تالاب های رنگارنگ آن از جمله فلامینگوها، حواصیل خاکستری، باکلان، مرغ دریایی و گونه های مختلف اردک زندگی می کنند.
مانند آنیکا و مارتین در خانه مزرعه خود، ساکنان زیادی هستند که به محیط زیست آن مکان اهمیت می دهند.
دور از آنجا، زندگی در Cala de San Pedro هنوز حالت هیپی دارد ، غروب خورشید همچنان توده سنگ های آتشفشانی را تاریک می کند ساحل مونسول ، آب ها همچنان با رنگ و گونه های زیر آب در اطراف می درخشند نیمه ماه یارو و مارمولک ها و مارها در مسیرهای بیابانی زیر نظر پرندگان شکاری می لغزند. صحرای پر از زندگی که در آن آکوردهای موریکونه کلینت ایستوود چشم سخت را با یک ماشه سریع تحریک می کند مراقب طبیعتی باشید که چیزهای زیادی به ما می دهد و فقط از ما می خواهد که به آن احترام بگذاریم.