La Tasquita de Enfrente، 35 سال بین اجاق گاز و هنرمندان از مادرید
در مکانی در بالستا که نامش را همیشه به یاد خواهم داشت، پدرم گائونا، به خاطر شباهتش به گاوباز مکزیکی رودولفو گائونا، محبوب ترین دارایی خود را برای من به جا گذاشت: تاسکویتا در جلو . از زمانی که او در سن چهارده سالگی از سومیدو آمد، سالها محرومیت را در پی داشت. آستوریاس ) دنیا را بخورد. او در بدترین رستورانهایی که در آن کار میکرد میخوابید و روزها هجده ساعت با نظم و انضباط زیاد کار میکرد. او سرانجام به رویای خود رسید، اما مانند تقریباً تمام خیالات، شما هرگز متوجه نمی شوید که آنها را به دست آورده اید . او ماه ها قبل از افتتاح تاسکویتای جدیدش درگذشت. در سکوت، با نگاهش که همه چیز را بیان می کرد و با وقار یک مرد گمنام بزرگ.
یکی از غذاهای ستاره La Tasquita de Enfrente: سالاد روسی با خاویار قزل آلا
در آن دوره 35 ساله، لا تاسکویتا به دلیل موقعیت مکانی خود، مرکز زیارتی روزنامه نگاران، بازیگران، کمدین ها و به ویژه فاحشه ها بود. یا به قول من، درمانگرهای جنسی. اگر به نوع مشتریانی که به موقع به قرارهای هفتگی خود مراجعه می کنند دقت کنید، دلیل این گفته را متوجه خواهید شد.
در آن زمان، خیابان پر بود از مهمانداران، به قول آنها، با نام هایی مانند تو و من، او و او، ادینبورگ، مراکو، آمادور... پدرم خدمت می کرد. صبحانه شامل آبجو، شات های شراب، و ساندویچ املت فرانسوی با فلفل و سوسیس های صنعتی. یک روز بیش از سیصد ساندویچ معمول بود.
آنها عمدتاً از ** Cadena Ser **، Telefónica، از روزنامه اطلاعات، از Sepu (یک فروشگاه بزرگ در آن زمان و اولین پله برقیها) و از معروفترین آموزشگاه زبان آن زمان، Mangold، که مدیران آن بودند، آمدند. هر روز به La Tasquita برای یک مارتینی خشک به عنوان یک خوراکی می آمد. من پنهانی آنها را تحسین می کردم. دون گیلرمو و دون روبرتو، با وجود اینکه بریتانیایی بودند، به این نام می گفتند. آنها قدبلند، ظریف، جاودانه، سیاه و سفید بودند، مثل فیلم های آن زمان و همیشه با یک مارتینی خشک در دست . اینجوری یادشون میاد آنها احتمالاً اولین تماس من با چیزی بودند که بعدها به زندگی من تبدیل شد. بعد از صرف غذا، بعدازظهرها فقط لیوان می خوردند ویسکی .
Juanjo López کارگردانی La Tasquita de Enfrente را بر عهده دارد
در آن زمان نه راهنمای خوراک شناسی وجود داشت، نه بررسی، نه اینترنت. ارتباط بسیار شفاهی و شفاهی بود. با نوشتن این سطور دو متن از زمانی که لا تاسکویتا در آن ذکر شده است پیدا کردم. که در گناه در مادرید از سال 1976، آنتونیو اولانو بزرگ چنین اظهار نظر می کند: "La Tasquita de Enfrente، یکی از معمولی ترین مکان های tasqueo". و در کتاب تایپ کنید شاعر باهوش کول میگوید، توسط پیلار بلانکو، این مکالمه رونویسی شده به نظر میرسد: «و چه زمانی به خودمان اجازه دادیم که توسط دوستان دعوت شویم؟» تیپ می افزاید: «که تقریباً همیشه همینطور بود، چون دوستان عالی داشتیم، باید گفت. "ما منتظر بودیم تا یکی این جمله معمولی را بگوید: "کجا می خواهیم بخوریم؟" و همیشه پاسخ می دادیم: "آه! خوب، جایی که شما می خواهید. و یک روز، این یکی - کول با اشاره به تیپ می گوید - یک پنیر در یک بار به نام La Tasquita de Enfrente دزدید.
آن زمانها زمانهای دیگری بود و به نظرم هرگز برنمیگردند، اما هرگز فراموششان نمیکنم و قطعاً بخشی از ژنوم گوارشی من هستند، همان ژنومی که به من کمک کرد تا کسی که امروز هستم را بسازم.
بابا ضروری با رام و خامه ترش از La Tasquita de Enfrente
می توانم این را بگویم وصیت پدرم را انجام دادم . به این ترتیب، و پس از یک سفر بیش از بیست و دو ساله که در دنیای شرکت های خصوصی پیمایش کردم، درهای La Tasquita de Enfrente را دوباره باز کردم. سال 1999 بود.
شروع سخت بود، اما، مانند همه، هیجان انگیز و سرگرم کننده. باید اعتراف کنم که از مرسدس کمک گرفتم، امروز شریک سابقم که پروژه شخصی او را در کنار تئاتر رئال کارگردانی می کند. سلطنتی تاپاس . و از همین جا از حمایت، تلاش و شکیبایی شما تشکر می کنم. موفق باشی مرسدس.
صحبت کردن در مورد خود و La Tasquita دشوار است، به خصوص زمانی که فرد برای حل مشکلات خود به درمان هفتگی می رود. یاد بگیرید که شادی را در ساده ترین چیزها پیدا کنید و به ظاهر بی توجه
Chema Madoz یکی از وفادارترین مشتریان La Tasquita de Enfrente است
من سعی خواهم کرد La Tasquita را با آنچه در درون می یابیم و با فلسفه آن توصیف کنم. وارد رستوران که شدیم با هم روبرو شدیم فضایی از اواخر قرن نوزدهم با تزئینات خاص، در ورودی توسط یک محراب التقاطی که در آن خدایان، چهرهها و نمادهای همه ادیان دور هم جمع شدهاند، اداره میشود. همچنین، من قصد دارم یکی از رازهای خود را فاش کنم. از نظر استراتژیک مرتب شده اند خاکستر پدر و مادربزرگم . چرا؟ زیرا احتمالاً آن دو نفر دو نفری بودند که بیشترین تأثیر را در زندگی من داشته اند و می دانم که از همان روز اول روی من ورزش کردند و در این مکان کمک های لازم برای ادامه این امر.
در حال حاضر در سالن نه میز، با سبک شخصی قوی، آثار هنری قرار دارند. همیشه از دوستانی که بخشی از خاطره و روح La Tasquita de Enfrente هستند. زیرا La Tasquita یکی آن را دوست دارد یا از آن متنفر است . من تظاهر به دوست داشتن یا خواهش نمی کنم، فقط قصد دارم فضایی ایجاد کنم که مردم با هم ملاقات کنند و من با آنها. گاهی اوقات آشپزی را با جادو مقایسه می کنم و La Tasquita جادوی کلوزآپ است. ما ترفندهای بزرگ انجام نمی دهیم، فقط قصد داریم هیجان زده باشیم.
هنرمند فرناندو بلور با لوله ابدی خود درهای استودیو خود را در طبقه همکف که بسیار نزدیک به La Tasquita است باز می کند.
دوستان زیادی هستند که از La Tasquita de Enfrente دیدن می کنند. وقتی این کار را انجام می دهند، اثر هنری خود را روی دیوارها می گذارند:
- شجاع : همسایه، نقاش و دوست در جایی که وجود دارند.
- فرناندو بلور : راه رفتن و استعداد تحریک کننده بدون محدودیت. آثار او نه تنها بر روی دیوارها ظاهر می شود، بلکه رطوبت محیطی را نیز پر می کند که در طول سال ها ظاهر می شود. او این امکان را برایشان فراهم کرده است که امروز مقوله یک اثر هنری را داشته باشند.
- چما مادوز : دوست و چشم جادوی جامعه و اشیایی که ما را احاطه کرده اند.
- آلفرد و فرشتگانش: دوست، طراح و مقیم سوئیس. در طول اقامتش در مادرید هر روز به دیدن من می آمد و در مکان های غیرقابل تصور نقاشی می کشید.
- آبراهام مکینیراس : دوست، پسرخوانده، شخصیت سوملیه و جنجالی. به همان اندازه دوست داشتنی که منفور است. به لطف تأثیر او، La Tasquita همانگونه است که هست.
- کارلوس گارایکوآ : دوست، همسایه و یکی از بزرگان فرهنگ کوبا و جهانی.
در بار خوزه آلفردو می توانید Chema Madoz را در حال لذت بردن از نوشیدنی بیابید
معمولاً توصیه های خود را می کنند
چما مادوز
برای ملاقات با دوستان، ** باشگاه ماتادور ** (Calle de la Cruz، 39) . برای یک غذای ساده، رستوران کلاریتا (Sliding Lower of San Pablo, 19) . برای نوشیدن، خوزه آلفردو (سیلوا، 22) و برای مرور، موارد جدیدی که توسط Rastro باز می شوند.
میخانه لا آردوسا یکی از میخانه های مورد علاقه فرناندو بلور است
فرناندو بلور
برای ملاقات با دوستان، میخانه ** La Ardosa ** (Colón, 13). برای خوردن، تاسکویتا در جلو (کمان کراس، 6) . برای نوشیدن، کوکتل بار ** خروس ** (Reina, 16) و برای مرور، Calle Fuencarral.
Juanjo López، صاحب La Tasquita de Enfrente، با یکی از مشتریان همیشگی خود Risto Mejide
ریستو مجیده
در مادرید من همیشه در یک سه نفر حرکت می کنم که هرگز شکست نمی خورند: کابوکی (Av del Presidente Carmona، 2)، به نظر من بهترین آسیایی در مادرید است. ** هتل شهری ** (Carrera de San Jerónimo، 34) و رستوران آن ** Europa Decó **، و البته، ** La Tasquita de Enfrente **.
این مقاله در شماره 73 مجله Conde Nast Traveler منتشر شده است.
*همچنین ممکن است علاقه مند باشید ...
- 100 نکته درباره مادرید که باید بدانید
- توصیه های Topacio Fresh "مادرید از آوانگاردترین به قدیمی ترین می رود"
- بهترین املت مادرید
- راهنمای مادرید
- با بهترین رستوران های مادرید آشنا شوید
هتل Urban در مادرید یکی از نقاط مورد علاقه Risto Mejide است