استاری موست
منطقه تاریخی هرزگوینی در جنوب غربی بوسنی است، با کرواسی همسایه و از جنوب با مونته نگرو هم مرز است. این قلمرو که دارد موستار به معروف ترین مقصدش، چشم انداز بسیار متفاوتی از بقیه کشور بالکان ارائه می دهد. در اینجا آب و هوای مدیترانه ای و خشک در طول قرن ها شکل گرفته است زمینی خشک و صخره ای محیطی دشوار که شخصیت ساکنانش را نیز مشخص می کند: مردمی مغرور و سخت کوش
اما این ظاهر خشن پنهان می کند، منطقه ای غنی از تاریخ، با روستاهای معماری شرقی و آرامش در نزدیکی کرواسی به سختی پیدا می شود. بیشتر گردشگرانی که از بالکان دیدن می کنند این منطقه را فراموش می کنند. و این که ما هستیم در چند کیلومتری دوبرونیک، مرکز توریستی بزرگ ساحل شلوغ دالماسی.
موستار و پیچ و خم خیابان های آن
به زبان هرزگوینی سه جامعه قلمرو مشترک دارند (کرواتهای کاتولیک، صربهای ارتدوکس و مسلمانان) که در طول جنگی که پس از انحلال یوگسلاوی سابق با هم درگیر شدند. Y تقسیم بین آنها، با وجود اینکه در نگاه اول آشکار نیست، هنوز یک واقعیت است.
با این حال، مانند سایر بخشهای بوسنی، اکثریت مردم به آرامی در تلاش هستند تا زخمهای درگیری را التیام بخشند. در یک کار بازسازی که در **پل قدیمی موستار (استاری موست)** استعاره خوبی دارد. پس از نابودی آن در طول جنگ، در سال 2004 یک کپی مشابه از ساختار قدیمی تک طاق ساخته شد. بدین ترتیب مرحله جدیدی برای این منطقه و ساکنان آن گشوده شد.
JUMPERS OF STARI MOST
در اطراف پل قدیمی در شکوفا شد قرن شانزدهم این شهر توسط رودخانه نرتوا تا آنجا که نام آن از اصطلاحی است که در زمان حکومت عثمانی، نگهبانان آن (مستاری) شناخته می شدند.
امروزه این ساخت و ساز است توقف اجباری برای گردشگران، که دور او جمع می شوند در حالی که منتظر او هستند یکی از جامپرهای محلی بدون دریافت نوک به داخل آب پرتاب می شود.
برای قرن ها Stari Most نمادی بود که بخش غربی و شرقی موستار را به هم متصل می کرد. و امروز است معیاری که در مرکز تاریخی آن قرار دارد، اکثریت مسلمان و هزارتوی کوچکی از خیابان های سنگفرش شده پر از مغازه های صنایع دستی، رستوران ها و کافه ها.
یکی از جامپرها به داخل آب رودخانه نرتوا می پرد
اینجا نیز هستند مساجد اصلی شهر از جمله آنها هستند کارادوز-بی و از کوسکی محمد پاشا. دومی مشرف به ساحل صخره ای Neretva و با مناظر زیبا از معروف ترین پل در بالکان.
به این معبد بعد از عبور از شلوغ می رسید کوچه کوجونژیلوک، کجا می توان آنها را پیدا کرد مجسمه های برنزی، قالیچه های ترکی و طیف گسترده ای از عتیقه جات (از جمله یادگاری های قدیمی جنگ) .
برای دریافت ایده ای از زندگی در اینجا در زمان امپراتوری عثمانی نیز توصیه می شود از خانه های قدیمی Bišćević دیدن کنید (قرن هفدهم) و موسلیبگوویچ (قرن هجدهم) .
منبع رودخانه بونا
اگرچه بسیاری از گردشگرانی که در سالهای اخیر به موستار میرسند، این کار را در سفرهای یک روزه از کرواسی انجام میدهند آنها تعداد زیادی هاستل و اقامتگاه با قیمت های مختلف افتتاح کرده اند. این به آنها اجازه می دهد تا زمانی را که شایسته آن هستند به شهر و اطراف آن اختصاص دهند.
فقط 15 دقیقه با ماشین از موستار فاصله دارد بلاغاج، زادگاه رودخانه بونا. این گوشه طبیعی، فاتحانی را که از شرق آمده بودند را مجذوب خود کرد که دستور ساختن الف تکیا (خانه - خانقاه) برای اعتکاف معنوی دراویش اعضای جامعه صوفیه.
بلاغاج، زادگاه رودخانه بونا
را ساختمان قرن شانزدهم در پای یک دیوار صخره ای 200 متری قرار دارد که بر فراز غارچه ای که آب فیروزه ای بونا از آن جاری می شود، قرار دارد. محلی ها این را می گویند عمق غار به گونه ای است که مسئولان سال ها قبل ورود غواصان را برای اکتشاف آن ممنوع کرده بودند.
یک برنامه آرام تر این است که در یکی از رستوران های کنار رودخانه بنشینید یکی از قزل آلای معمولی خود را بخورند.
آبشارهای پوسیتل و کراویکا
با رانندگی به سمت مرز کرواسی، توقف اجتناب ناپذیر دیگری در این مسیر از طریق هرزگوین پیدا می کنیم: روستای کوچک Počitelj. بر روی تپه ای متصل به نرتوا در راه خود به دریای آدیاتریک قرار گرفته است. این شهر برای قرن ها یک محاصره استراتژیک برای کنترل نظامی بود منطقه از.
امروز آنها هنوز در وضعیت بسیار خوبی هستند - برخی از ساختمان ها بعد از جنگ تا حدی بازسازی شدند - خانه ها و معابد به سبک شرقی، در مرحله اول حکومت عثمانی ساخته شد. ارزش بالا رفتن رو داره قلعه سحات کولا در بالای کوهی که بر شهر مسلط است و بقایای قلعه قدیمی و دیوارهای آن را تماشا کنید.
روستای کوچک پوسیتلج
با استفاده از مسیر انحرافی به Ljubuŝki به راحتی خواهید رسید آبشار کراویکا در کنار نزدیکی شهر مدجوگورجه -محل زیارت کاتولیک ها و مقصد صدها هزار مومن در هر سال-، این منطقه زیبا در سال های اخیر به یکی از پربازدیدترین مکان های کشور تبدیل شده است. به خصوص در تابستان گرم بوسنی.
در پای آبشارهایی که تشکیل می شود رودخانه تربیزات تشکیل می دهد یک برکه طبیعی عظیم ایده آل برای حمام کردن یا نوشیدن آبجو در سایه. همچنین می توانید در برخی از مناطق تعیین شده کمپ بزنید.
رانندگی به تربینجه
در میان گردشگرانی که به موستار و اطراف آن می آیند، تعداد کمی جرات ادامه رانندگی به سمت جنوب را دارند Trebinje، بسیار نزدیک به مرز سه گانه بین بوسنی، کرواسی و مونته نگرو.
در حالی که مسیر رودخانه Trebiŝnjica را دنبال می کنید چشم انداز خشک تر و سبک زندگی ساکنان آن سنتی تر می شود. در گودالهای جاده تابلوهای متعددی وجود دارد که صنعتگر (عسل) و دیگر محصولات این سرزمین را عرضه میکند.
آبشار کراویکا
بین اینها شراب برجسته است، یکی از معدود چیزهایی که در هرزگوین در طول قرن ها بدون تغییر باقی مانده است. انگور در دره های این منطقه از زمان رومیان و شراب هنوز رزق اصلی است برای بسیاری از ساکنان آن این مورد است، برای مثال، در دره پوپوو پولیه، یک دشت کارستی که هر چه به سمت جنوب می رویم پهن تر می شود.
بسیار نزدیک به وجود دارد چشمگیر است غارهای Vjetrenica و صومعه کوچک ارتدکس Zavala ، بر روی دیواری سنگی در قرن شانزدهم ساخته شده است.
نقطه پایانی خوب سفر تربینجه است. شاید به دلیل دور بودن از تقریباً همه چیز، شهر زیبای قدیمی این شهر در طول جنگ آسیب کمی دید . بدین ترتیب پل های عثمانی که خیابان های آن و چندین ساختمان با منشأ قرون وسطایی را به هم متصل می کند پابرجا ماندند.
رایحه مدیترانه ای در همه چیز در این شهر جاری است. همچنین محصولات تازه ای که هر آخر هفته در میدان اصلی فروخته می شود. زمانی ایده آل برای بو کردن و طعم اصیل ترین بوسنی.
تربینجه