در واقع سفر جادویی ترین کاری است که می توانیم انجام دهیم
مونولوگ درونی می تواند ادامه داشته باشد تا بی نهایت و فراتر از آن، به خصوص اگر وارد مسائل پولی شویم ("اکنون ما پول نداریم برای رفتن به سفر") یا کار یدی («ممکن است از من این همه روز مرخصی بخواهد»). چون هی، ببینید چه چیزی را در شبکه ها به اشتراک می گذارند ویدیوهای مقصد عجیب و غریب ، و اینکه کسانی هستند که زیاد دارند مکان هایی برای کاوش، اما واقعیت این است که افراد زیادی چمدان های خود را بسته بندی نمی کنند.
مطمئناً برای شما اتفاق افتاده است: مثلاً سعی میکنید تعادل برقرار کنید، یک سفر با دوستان خود ، و هر چقدر هم که انعطاف پذیر باشید، راهی وجود ندارد. یا از شریک زندگی خود می خواهید که این کار را انجام دهد آن فراری که خیلی به شما می آید و کاری جز بهانه تراشی نمی کند. و اجازه ندهیم بگوییم که آیا قرار است بچه دار شوید: تنها چیزی که می شنوید این است: "خب زندگی خوب و سفرهای کوچک تمام شد! "و شما آن را باور می کنید، و تقریباً تا زمانی که خانه خود را ترک نمی کنید 18 ساله می شود
اما هی لازم نیست اینگونه باشد. چون معلوم می شود زندگی همیشه برنامه های دیگری دارد، واضح: باید درس بخوانی یا باید تولید کنند یا ثروتمند نیستید یا ندارید سه هفته مرخصی پشت سر هم... با این حال این هم درست است که ما عاشق فیلم هایی هستیم که در آن قهرمان با همه چیز مبارزه می کند و رویای خود را برآورده می کند ، و ما دوست داریم عباراتی از این نوع را به اشتراک بگذاریم "آنها نمی دانستند غیرممکن است، بنابراین این کار را کردند" . و من دیگر به شما نمی گویم که در مورد آن ها داستان بخوانید جهانگرد قرن بیست و یکم امثال من و شما که بدون داشتن ثروت پاریس هیلتون هر روز در آن می خوابیم یک شهر متفاوت پس سؤال این است: آنها چگونه این کار را انجام می دهند؟
اگر جهانگردان ها می توانند، شما هم می توانید
آنها برای ما توضیح می دهند: "این ایده در سال 2013 بوجود آمد، زمانی که بحران بیشتر شد." ماریا خوزه و خوزه پابلو ، وبلاگ نویسان پشت سر برای تسخیر جهان . "ما هر دو هستیم روزنامه نگاران و در آن زمان وضعیت کار بود بد . بنابراین ما تصمیم گرفتیم که به جای با دستانمان روی هم بمانیم، با پس انداز، قرار بود به یک رویا برسیم: دور دنیا بروید ".
البته، اجازه ندهید کسی فریب بخورد: این "پس انداز" آنها را به خرج داد، حداکثر، 20 یورو در روز، تا بتوانی باشد نه ماه تور 30 کشور . «البته بسیاری از مردم ما را دیوانه خطاب کرد اما قبل از رفتن ما یک ویدیو ساختیم به طوری که همه بدانند پروژه ما، سفر ما، قرار است چه باشد و دقیقاً این سؤال را پرسیدیم: کی دیوانه است؟ ما برای شرط بندی روی یک رویا، برای ساختن روزهایمان متفاوت بودند ، هر لحظه یاد بگیریم و یاد نگیریم؟ یا دیوانه ها بودند آنها در خانه ماندند و هیچ کاری نکردند برده بودن یا زندگی کردن که در اعماق وجودشان نمی خواستند؟
به لطف شجاعت این دو روزنامه نگار، چیزی که در ابتدا به نظر می رسید یک لحظه وحشتناک برای رفتن به یک سفر، و یکی دیگر از آن ویژگی ها، در نهایت این بود یک نعمت واقعی "ما توانسته ایم اشتیاق خود را ایجاد کنیم، سفر، حرفه ما ما خود را وقف گفتن داستان های تقریباً می کنیم 80 کشوری که قبلاً بازدید کرده ایم، به دنبال کنندگان خود توصیه کنیم و سعی کنیم به مسافران دیگر الهام بخشیم. یک کتاب هم منتشر کرده ایم برای تسخیر دنیا! در سراسر جهان با 20 یورو (ویرایش UOC) که قبلاً دو نسخه فروخته است و دارد ترجمه شده به انگلیسی" توضیح می دهند
این بدون احتساب مزایای در سطح شخصی است: "ما داریم بسیار تکامل یافته است با تشکر از همه چیزهایی که در طول تجربه یاد گرفتیم. با ما کرده بود افراد بهتر . وقتی زمان زیادی را دور از خانه می گذرانید، اغلب دور از همه چیز، شما برای اساسی ترین چیز ارزش قائل هستید ".
واقعا کی دیوانه است؟ اونی که روزهاشو دقیقا اونطور که میخواد میگذرونه... یا بقیه؟
مونتسه و اکتاویو نیز یکی از این موارد است ابروها را بالا ببرد . "راستش را بگویم، عبارتی که بیشتر شنیدیم این بود که... تو دیوانه ای جهنمی! _(می خندد) _» به چیزی که همه وقتی تصمیم گرفتند به آنها گفته اند اشاره می کنند به زندگی فعال مسافرتی خود ادامه دهید پس از تولد پسرش آلوارو. او می افزاید: «شما می بینید که ما با آنها چه کردیم.
"برداشتن این گام آسان بود: ما در تنریف زندگی می کنیم و به اینجا رسیدیم هزاران گردشگر در تمام طول سال، تمام خانواده ها با نوزادان تازه متولد شده از همه جای دنیا. با دیدن آنها که روز به روز چگونه با فرزندانشان کنار می آیند، با خود می گفتیم: اگر آنها می توانند، ما هم می توانیم! "
بنابراین، آنها وارد ماجرایی شدند که در آن تعریف می کنند دنیای سه نفره . البته بدون مشکل نیست: " آلوارو سلیاک است از 18 ماهگی این بدان معناست که بیماری سلیاک در طول زندگی مسافرتی ما را همراهی کرده است. اکنون پس از 16 سال، ما آن را بررسی می کنیم و نمی تواند مثبت تر باشد اگرچه در ابتدا به دلیل ناآگاهی ما و به طور کلی جامعه در این مورد سخت بود بیماری "، آنها توضیح می دهند.
با این حال، شش ماه پس از تشخیص، خانواده قبلاً بودند پرواز به مکزیک برای گشت و گذار در آن با یک کوله پشتی و ترفندهایی که برای اجتناب از محصولات حاوی گلوتن آموخته اند در آنها گفته شده است وبلاگ بسیار کامل . «در مورد ما، بیماری سلیاک میتوانست بهانهای قانعکننده باشد، اما تعداد زیادی از آنها وجود داشت میل به لذت بردن از دنیا در خانواده که این "بهانه" ممکن شد بزرگترین چالش که بدون شک از آن موفق و سربلند بیرون آمدیم."
بله، آنها هم می توانند سفر کنند
کلمه "بهانه" می تواند نقطه اصلی موضوع باشد زیرا به هر حال، هیچ منشوری وجود ندارد که بتوان واقعیت را از آن دید، و بسیاری آن را کمتر از آن می دانند "اختیارات" ("شما نمی توانید یک سال بروید و به آنجا سفر کنید، این غیرمسئولانه است")، برای دیگران چیزی بیش از نظرات . "با احترام و بدون اینکه کسی توهین شود، وقتی این همه بهانه می آوری به چیزها، این است عدم تمایل او باید آنها را انجام دهد.
خوزه پابلو در مورد آن کمی سستتر فکر میکند: «مردم تمایل دارند بهانه بیاورید تا از انجام کاری که واقعاً می خواهید دست بردارید. ما همیشه آن را می گوییم. بهانه گیری می شود زیرا ترس وجود دارد ترس افراد بیشتری را از آنچه فکر می کنیم فلج می کند. مردم نمی خواهند از منطقه راحتی خود دور شوید برای دستیابی به رویاها، اهداف زندگی، مقابله با این ترس ها مهم است. بار اول سخت است، دومی کمی کمتر و از آن به بعد، همه چیز راحت تر است "، اون بحث می کند.
در واقع، برای مبارزه با ترسی که هنگام سفر گریبان گیر ما می شود، در دنیایی که آنها ایجاد کرده اند باشگاه ماجراجویی ، که از طریق آن سفرهایی را با خوانندگان سازماندهی کنید از وبلاگ ما قبلاً به بسیاری از کشورها رفته ایم: هند، کوبا، سنگال، اردن، مراکش ... وقتی این افراد با ما می آیند، روز اول به آنها می گوییم: لذت بردن در سفر مهم است ترس ها را کنار بگذارید کلید خوشبختی این است انطباق. کسانی که می دانند چگونه از یک هتل پنج ستاره به همان اندازه لذت ببرند کمپینگ زیر یک میلیون ستاره، خوزه پابلو توضیح میدهد که واقعاً از زندگی لذت میبرد، کسی که از سفر لذت میبرد.
کسی که می داند چگونه سازگار شود، واقعاً شاد است
ولی، متخصصان چه می گویند؟ از نظر روانشناس جارا پرز ، این امتناع از انجام کاری که واقعاً می خواهیم به آن مربوط است سرزنش : "در ابتدا به نظر می رسد اولویت ها باشد، اما فکر می کنم همه آن بهانه ها از گناه صحبت می کنند. فکر می کنم در بسیاری از مواقع، ما احساس گناه می کنیم که مقدار زیادی پول برای سفر خرج می کنیم، چون سفر به هیچ چیز ربطی ندارد سازنده، به این معنا که جامعه مطالبه می کند.
و ادامه میدهد: «سفر، برای نظام تولید، آنطور که برقرار است، است پول را بریزید ، از آنجایی که هیچ چیز مادی به دست نمی آید. یک سفر کوچک در سال، در ماه اوت، است چیزی تودرتو ، اما چیزی عجیب تر یا خارج از دوره تعطیلات سنتی، ما را می سازد خیلی احساس گناه می کند . اگر آن پول را خرج کنیم یک تلویزیون یا در یک آشپزخانه جدید جارا میگوید: «ما یک تلویزیون یا یک آشپزخانه جدید داریم، اما تجربه ناشی از سفر را نمیتوان اندازهگیری یا کمی کرد، خیلی کمتر، آن را در قایق قرار دهید تا در طول سال آن را تماشا کنید.»
پس چگونه ممکن است که مردم قهرمانان ما را دوست داشته باشند آن الگو را بشکن از رفتار و خیلی وقتا سفر کن ? در اینجا نیز به نظر می رسد که موضوعی وجود دارد اولویت های ، اما به جرات می توانم بگویم که وجود دارد، یک نقطه سرکش از اولویتها، زیرا به نظر میرسد که آنها به موضوع تجربی بر مطالب اهمیت میدهند، و از شورش به این دلیل آنها علیه آنچه جامعه مشخص می کند شورش می کنند این کارشناس تصریح می کند که مثلاً نداشتن پول و سفر غیرمسئولانه است.
شاید این چیزی است که ما انسان های معمولی فاقد آن هستیم. نقطه عصیان . از جسارت از روحیه ماجراجویی در واقع، از همه چیزهایی که زندگی را ارزشمند می کند . زیرا در پایان، وقتی به گذشته نگاه می کنیم، چه چیزی را به یاد می آوریم؟ رفت و آمد روزانه از خانه تا محل کار... یا سفری که زدیم و با ما چه کرد کاملا خوشحالم برای هفته ها...؟
به خودتان اجازه دهید کمی سرکشی کنید و... لذت ببرید!