شهوت چه طعمی دارد؟
هفت گناه کبیره، ثمره ی بد هوس، توسط پاپ گرگوری اول فهرست و تعریف شد (همراه با مجازات ها و فضایل مخالف آنها) برای حکومت خوب کاتولیک ها. بوش آنها را روی تابلوی پلیکروم معروفی که فیلیپ دوم به دست آورد و در موزه پرادو نگهداری میشود نقاشی کرد و دانته آلیگیری شاعر در کمدی الهی آنها را انسانی کرد. آنها الهامبخش رمانها، آهنگها، شعرها و حتی فیلمهای وحشتناکی مانند هفت به کارگردانی دیوید فینچر با بازی برد پیت و مورگان فریمن، از جمله یک قاتل زنجیرهای هستند.
اکنون آندونی لوئیس آدوریز به آنها طعم، رنگ، بو و بافت داده است و آنها را در یک کلید آشپزی دوباره اختراع کرده است. . بی شک خوشایندترین نسخه -و حریصانه- در میان تمام آنهایی که ساخته شده است. نتیجه جعبه ای به شکل یک برج چوبی است که همراه با قهوه به غذاخوری ها ارائه می شود. یک دعوت دیگر به تأمل از لذتی که سرآشپز موگاریتز ما را به آن عادت کرده است.
جعبه هایی با هفت گناه کبیره
محفظه های بالا به پایین باز می شوند ، با علامت مرموز مشخص شده است که نشان دهنده هر یک از گناهان است.
اولین چیزی که پیدا می کنیم این است غرور . در آن منشأ همه دیگران است. این گناهی بود که لوسیفر زمانی که می خواست شبیه خدا شود مرتکب شد. دسر موگاریتز چند سال پیش با عنوان La vanidad **(حباب های خوراکی، تقدیم به آشپزها و منیت های آنها)**، مقدمه غرور، جوانه الهام بخش این برج بود. پراید مزه کاکائو دارد، شبیه شکلات است، بیرونش قلوه طلایی است و داخلش چیزی نیست. نمایشی باشکوه از تهی بودن گناه، از تمایل انسان به باور آنچه نیست.
"لاغر و زرد" کوئودو حسادت را دید که منجر به آرزوی بدی برای دیگران و احساس خوبی با بدبختی دیگران می شود. برای آدوریز مانند کاکائو تلخ است (70 درصد) و به شکل یک سکه باستانی است : هیچ دوتا شبیه هم نیستند، هرکسی که کنجکاو است بداند همسفران سفرهاش چگونه هستند، باید آن را به اشتراک بگذارد. شما حسودید؟
خشم تند و چسبناک است، گل ختمی روشن و جذاب است طعم دار شده با کاین، که در دهان می سوزد، شناسایی کامل.
را جسارت این اغراق است، میل کنترل نشده برای انباشتن، داشتن. در کمال تعجب بخیل ها محفظه برج مربوط به این گناه کاملاً خالی است . نه طعم و نه بو، فقط ناامیدی.
گرچه ما آن را با پرخوری می شناسیم، اما پرخوری که نشان دهنده هرگونه مصرف بیش از حد است، یکی از بارزترین گناهان جامعه امروزی خواهد بود. اعتدال (یا میانه روی) مخالف آن است. برای برانگیختن پرخوری ما و سنجش اعتدال، در موگاریتز دو طعم محبوب را با هم ترکیب کرده اند. شیرین و شور: ذرت سرخ شده با روکش شکلات، یک لقمه اومامی که شما را تشویق می کند که دست از غذا نکشید. کیکوهای کوچک دور کشوی کوچک چوبی پراکنده شدند.
و به شهوت ، نفسانی ترین گناه است که توسط افکاری با ماهیت جنسی ایجاد می شود و بنابراین یکی از آنهایی است که بیشترین اغماض را ایجاد می کند. اولیه، ساده و مستقیم ، وسوسه ای دشوار برای مقاومت در برابر آن که تیم موگاریتز در قالب آن تصور کرده است کرم شکلات سفید حسی با پوره توت فرنگی . شربتی شیرین با نت های میوه ای و اسیدی که با مکیدن یا لیسیدن خورده می شود.
تنبلی یک متافیزیک محض است و برای اینکه ببینیم آیا غذاخوری تسلیم می شود یا نه، آن را در انتهای برج می گذارند: یک بنبون فندقی و شکلاتی، آنقدر شیرین، سنگین و خفن کننده که حوصله خوردن آن را ندارید. خستگی و کسالت به شکل آب نبات . یک تناقض به این سریال گناه آلود پایان می دهد که قصد دیگری جز این ندارد که ما را به فکر فرو ببرد.
آیا جرات دارید آنها را امتحان کنید؟