Cad as a dtagann ealaín chomhaimseartha na Spáinne?
Déanann an taisteal sin muid níos fearr , ar go leor bealaí, rud is dóigh liom nach bhfuilimid chun a phlé ag an bpointe seo. Is é an rud nach stopaimid de ghnáth chun smaoineamh air sin déanann sé cócairí níos fearr dúinn freisin.
Agus ní hamháin toisc go ndeachaigh tú chuig ceardlann cócaireachta ar chuairt chuig Oirdheisceart na hÁise nó gur fhill tú ón Túinéis le roinnt málaí de spíosraí, sin freisin, ach mar gheall ar feadh na staire tá taisteal ag cur lenár gcultúr gastranómach ar bhealach iontach.
Cad a bheadh cistiní na hEorpa gan turais mheánaoiseacha feadh an bhealaigh spíosra ? Conas a íosfaimis inniu gan na turais mhóra a rinne na Portaingéile sa XV haois go dtí Beir leat cainéal agus clóibh ón taobh eile den domhan ? CEITHRE más rud é nár thug na hArabaigh go dtí an leithinis an rís, na húirríní agus an oiread sin rudaí eile?
Bheadh ár gcistin i bhfad ní ba bhrónaí inniu gan na turais go Meiriceá : slán le prátaí, arbhar, trátaí, piobair agus chilies, fanaile, yucca, seacláid, pumpkins, lus na gréine, pónairí, peanuts, prátaí milse, anann, avocado, turcaí, quinoa ...
Shamhlú tú cistin Meiriceánach gan borgairí nó píotsa? A Ealaín na Gréige gan tionchar na Tuirce ? A ealaín Iosrael sin ar fad a thug na pobail Ghiúdacha chuige teacht isteach ó gach cearn den domhan?
Gan na héilliúcháin seo ní bheadh aon tempura Seapánach nó miasa cosúil le vindaloo Indiach (an bheirt de bhunadh na Portaingéile); Ní bheadh ealaín Chríl Mheiriceá ann gan tionchar miasa na Spáinne agus na Fraince Ealaín na Portaingéile gan trosc, piri-piri agus chamuças? Dochreidte.
Leanann an próiseas ar aghaidh. go ciúin ach go seasta tá ár pantry ag éirí níos saibhre a bhuíochas leis na turais sin . Agus ní haon choimhthíoch í an ealaín Haute Spáinneach seo go léir. An réabhlóid cócaireachta sin dalladh an domhain ó na 90idí den chéid seo caite tá domhain fréamhacha i dtraidisiúin na Meánmhara, na mBascach nó Andalucía . Ach freisin spiorad taistil. Agus seo iad na cruthúnais.
Tosaíonn sé ar fad le hEalaín Nua na mBascach...
AN NUA BASCAIGH AGUS AN FHRAINC
Tosaíonn gach rud - le cead Josep Mercader, a labhróimid faoi lá eile- i dTír na mBascach i lár na 1970idí , nuair a grúpa príomhchócaire óga, lena n-áirítear Juan Mari Arzak, Pedro Subijana nó Karlos Argiñano , atá dazzled ag a Nouvelle Cuisine a bhí i mbun a chéad chéimeanna sa Fhrainc.
Cócaireacht níos rialaithe , aird níos mó ar an tráthúlacht, cuisíní réigiúnacha mar fhoinse inspioráide agus an an chéad nod ar an taobh thoir nó go cistin níos sláintiúla thrasnaigh siad an teorainn leis na príomhchócaire.
Rugadh ó ann miasa atá anois Classics stairiúil ar ár ealaín, mar shampla Císte éisc scairp Arzak agus dornán farraige Subijana in anlann glas . Agus thar aon rud eile, bealach chun an trádáil a thuiscint agus chun coimpléisc a chailliúint os comhair na gcistineacha móra clasaiceacha a bhí mar bhunús le gach rud.
FERRÀN ADRIÀ, AN CÓSTA GORM AGUS AN TSeapáin
Tá an méid a rinne Ferran Adrià agus foireann elBulli le ealaín na Spáinne ar an léarscáil a mhéid is cinnte nach bhfuilimid ar an eolas faoi go fóill. Ach ní rugadh an feiniméan seo as áit ar bith.
An Côte d'Azur, an tSeapáin... níl aon teorainn ag an ealaín!
Bhí Adrià ag trasnú teorainn na Fraince le blianta fada le bheith spreagtha ag obair na bpríomhchócaire Gallic nuair bhuail sé le saothar Jacques Maximin , a d’oibrigh i Nice, agus a uasmhéad “Ní dhéanann cruthú a chóipeáil” , a tháinig chun bheith ina mana gairmiúil.
Sin, curtha le tionchar Alain Ducasse gur ag deireadh na 80í thosaigh a fhoilsiú leabhair ar ealaín an Côte d'Azur agus an Riviera , is iad na boinn as a rugadh guairneán a chríochnaigh ag tógáil cruth isteach an leabhar a d’athraigh gach rud: The Taste of the Mediterranean (1993).
Agus leis seo go léir ar siúl tháinig Turas Adrià go dtí an tSeapáin agus a cruinniú le Hiroyoshi Ishida , ar cheann de na hainmneacha móra i ealaín na Seapáine. as sin a tháinig siad miasa le bianna amha, algaí, cóirithe, úsáid torthaí citris nua ach, thar aon rud eile, bealach úrnua chun ealaín a thuiscint san Eoraip.
MUGARITZ AGUS AN MASSIF FRAINCE
Tá ról riachtanach ag Andoni Luis Adúriz inár gcistin ar go leor cúiseanna. Is é ceann acu go bhfuil sé a de na chéad chócaire ina dtagann an dá chlaonadh roimhe seo le chéile.
Ar thaobh amháin, a chuid oiliúna le Martin Berasategui , an t-easpónant is mó den dara glúin d’Ealaín na mBascach, nascann sé leis an traidisiún uathchónaí agus tionchar na Fraince.
Ar an lámh eile, nascann a chuid ama ag elBulli é leis an ealaín nua Meánmhara sin a bhí ag éirí as. Agus leis seo cuireann sé an spéis in obair cócaire a, ar scor ina sráidbhaile i Lár na Fraince Massif, chleachtadh ealaín murab ionann agus aon rud eile, ina bhfuil bhí na príomhcharachtair ag glasraí ar bhealach eile: Michel Bras.
Tá ról Andoni Luis Adúriz agus Mugaritz riachtanach sa chistin atá ar eolas againn.
An tionchar a d'fheidhmigh Bras ó Laguiole ar ealaín na hEorpa le 30 bliain anuas tá sé fíor-riachtanach, ach i gcás Adúriz agus a bhialann Mugaritz tá sé riachtanach. Mar gheall ar cad a bhí i gceist le céim den teach seo, ach freisin toisc go ndeachaigh sé tríd príomhchócairí óga eile atá anois ina n-ainmneacha tábhachtacha inár mbianna.
AN CAIDREAMH ANDALUSIA - AN FHRAINC
Is cosúil go bhfuil siad cosúil le dhá dhálaí foircneacha beagnach contrártha ar domhan cócaireachta na hEorpa, ach Is ionadh é go n-oireann cultúr bia Andalucía agus clasaiceachas na Fraince go maith . Tá an cruthúnas is soiléire i saothar Juanlu Fernández ina bhialann Lú Cocina y Alma (Jerez) , áit a ndéanann sé an caidreamh seo a athshainiú agus é á thabhairt chuig áiteanna nach bhfacthas riamh roimhe.
Ach tugann príomhchócairí Francacha eile le tuiscint freisin ar iarsmaí a gcuid taistil nó a gcuid oiliúna sa Fhrainc. Is cás le roinnt miasa le Dani García, mar shampla, ach freisin ag Ángel León , a chuaigh tríd an tír sin le linn a chuid oiliúna agus a leanann fiú inniu ag comhtháthú tagairtí Fraincise ina chruinne cócaireachta.
AN AINGAL LEON AGUS Maracó
Agus ós rud é go bhfuil muid ag caint faoi Ángel León, ní mór dúinn labhairt faoi Maracó . Toisc go bhfuil sé ceart béal dorais, cloch le caith ó El Puerto de Santa María, agus mar gheall ar tá an cócaire hooked ar chultúr agus gastranómachais na tíre sin , rud atá faoi deara ina chistin, ina bhfuil sé comhtháite go nádúrtha bunaithe ar buaic bheaga a threisíonn an nasc idir dhá chladach an Chaolais.
NA Bráithre Torres AGUS AN BHRAISCE
Sa lá atá inniu ann tá aithne níos fearr orthu, ag an bpobal i gcoitinne, as a ngné teilifíse. Ach bhí am, thart ar scór bliain ó shin, nuair ba iad na deartháireacha Sergio agus Javier Torres a thug isteach táirgí agus tionchair na Brasaíle go hiontach Inár dtír.
Bhí tráth ann nuair a Tháinig ealaín na Brasaíle chun cinn mar cheann de na cinn is suimiúla i Meiriceá lámh ar láimh le príomhchócaire ar nós Álex Atala nó Helena Rizzo agus ina bhfuil Bhí bialann ag na Torres i São Paulo.
Thug sé seo deis dóibh iniúchadh a dhéanamh an pantry áitiúil, na táirgí Amazonian agus iad a chomhtháthú isteach i ealaín le fréamhacha na Meánmhara nach bhfuil díolmhaithe freisin ó thagairtí Fraincise, rud a chruthaíonn teanga uathúil dá cuid féin.
**AN TAISTEAL AMACH A BHFUIL PACO MORÁLAÍ I NÁOR **
Ní turas sa spás é Paco Morales ach in am . do bhialann Nuar (Cordoba) is éan annamh, feiniméan eisceachtúla a bunaítear a fhealsúnacht cócaireachta ar na cruinne Andalúis.
Ag iniúchadh leabhair chócaireachta, ag comhoibriú le staraithe agus ag taisteal go tíortha eile chun a chuid táirgí a iniúchadh, tá teanga iomlán nua cruthaithe ag Morales dá cuid féin, ealaín spreagúil nua-Andalucía le haghaidh cad atá neamhghnách faoi agus, mar an gcéadna, do bhrígh go n-oireann sé mar gloinne sa Chórdoba ina mbíonn sé.
Bailíonn na deartháireacha Torres tionchair na Brasaíle chun a dteanga uathúil féin a chruthú.
Níl sna cócairí seo ach sampla amháin de conas tá rud éigin oscailte don domhan sa chistin , chun taisteal, chun tionchair. Níl a leithéid de rud ann agus cistin uathchónaí Spáinneach, dúnta , dícheangailte ó gastranómachais eile.
Is rud é a fheicimid i seanleabhair oidis, ón Meánaois go dtí an 19ú haois, lán anlainn, milseáin agus ullmhóidí ón bhFrainc nó ón Iodáil . Agus i dtíortha eile tá an rud céanna tarlaithe: Ní féidir ealaín na Fraince a shamhlú gan tionchar na hIodáile a d'oscail teacht Catherine de Medici go Páras.
Díreach mar nach féidir leat ealaín Shasana a shamhlú gan tionchar na Fraince, nó ealaín na hIodáile gan teagmháil leis an bhFrainc agus leis an Spáinn. Is éard atá i ealaín, cosúil le cultúr, ná comharbas de shoithí a chothaíonn a chéile a chur in iúl.
Ní haon choimhthíoch í ealaín chomhaimseartha na Spáinne leis an treocht seo . Bhí agus tá sé in ann a theanga féin a chruthú, ach déanann sé tríd an gcomhcheangal seo idir táirge agus teanga áitiúil le tionchair ó gach cearn den domhan i bpróiseas atá ar siúl leis na mílte bliain agus a bhfuil baint iomlán againn fós ann.