Հուսահատ գրականություն
Պատերը լցված են գրքերով հատակից մինչև առաստաղ նրանք ողջունում են ցանկացածին, ով մտնում է Հուսահատ գրականություն (Calle Campomanes, 13): Նրանց մեջ, հատորները անգլերեն, ֆրանսերեն և իսպաներեն, առաջին հրատարակությունները, հազվագյուտ նմուշներ և, առաջին հերթին, նրա հիմնադիրների կողմից ընտրված ընթերցումների շատ զգույշ ընտրություն: արձագանքել անուններին Թերի Քրեյվեն, Շարլոտ Դելատտր, Քորի Իսթվուդ և Քրեյգ Ուոլզեր , և նրանք աշխատում են շուրջ հինգից տասը տարի այդ թղթի հոտը որը մեզանից շատերին խենթացնում է:
Շեքսպիրը և ընկերությունը Փարիզում, Book Thug Nation & Human Relations Բրուքլինում և Ատլանտիս գրքեր, Սանտորինիում նրանք եղել են այն վայրերը, որտեղ նրանք սովորել են արհեստը (և միևնույն ժամանակ, **աշխարհի մեր սիրելի վայրերից**): «Եվս մեկ գրախանութ բացելու գաղափարը եղել է բնական ընդլայնում այն աշխատանքի մասին, որը մենք արդեն անում էինք»,- պատճառաբանում է Քրեյվենը, երբ հարցնում են իր նախագծի սկզբի մասին։
Գրքեր, գրքեր, գրքեր:
ՆՊԱՏԱԿԸ. ՄԱԴՐԻԴՈՒՄ ՍՏԵՂԾԵԼ ԳՐԱԿԱՆ ՀԱՄԱՅՆՔ.
Այնուամենայնիվ, ինչու Մադրիդ. «Ինչպես շատ բաներ, Մադրիդը ստեղծվել է որպես հնարավորությունների և ռիսկի դիմելու համարձակության համադրություն: Չադ անունով մի «հետաքրքրասեր» (թույլ չասեմ) տղայի սեփականատերն էր այն, ինչ կոչվում էր Petra's Bookshop, և մենք տեսանք, որ կա. հնարավորություն բացելու մի բան, որը դեռ գոյություն չուներ. միջազգային գրախանութ, որը մասնագիտացած է մի շարք հատորների մեջ խնամքով ընտրված -օգտագործված, նոր և հազվագյուտ-, գործարկվել է նպատակ ունենալով ստեղծել համայնք անգլերեն, ֆրանսերեն և իսպաներեն գրականության շուրջ: Մենք ընդունում ենք ռիսկը և ահա մենք, գրեթե երեք տարի անց Քրեյվենը հիշում է.
Նրանց խանութն ավելի համեստ է, քան, ասենք, Shakespeare and Company-ն, որտեղ նրանք իրենցն են համարում «հոգևոր տուն» . Այնուամենայնիվ, դա նրանց հնարավորություն է տալիս ապրել ինտենսիվ և անձամբ յուրաքանչյուր առաջադրանք՝ սկսած գրքերի կազմակերպումից մինչև պաստառների ձևավորում . Այնուամենայնիվ, այն, ինչի վրա նրանք իսկապես կենտրոնանում են, դա է ստեղծել հանդիպման կետ գրախանութում, «Հատկապես կարևոր մի բան, երբ խոսքը վերաբերում է անգլիական և իսպանական գրականության համադրմանը», - ասում է Քրեյվենը:
«Մինչդեռ Ֆրանսիական գրականությունը հսկայական ազդեցություն է ունեցել և՛ բրիտանական, և՛ ամերիկյան (չհաշված իսպանական և լատինաամերիկյան) գրական ավանդույթներում՝ իսպանական (հատկապես թերակղզու) գրական ավանդույթներում։ ավելի քիչ ազդեցիկ է եղել դուրս որոշ մեծ նշանակություն ունեցող անուններից, ինչպիսիք են Սերվանտեսը կամ Լորկան: Ահա թե ինչու, այստեղ գալն իսկապես հուզիչ քայլ էր մեզ համար, ինչը մեզ մղեց ավելի շատ կապվել գրավոր իսպաներեն լեզվի հետ: Այս ամենը մի բան է, որը բխում է մեր հետաքրքրություններից և մեր գիտելիքներից, իհարկե, ինչն էլ իմաստ է տալիս կառավարել նման փոքր տարածք. մենք՝ որպես գրավաճառներ, որպես գրողներ, որպես մարդիկ, մենք սովորում և աճում ենք համայնքի հետ ".
կեղծող համայնք
«ԲՆԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ԾՐԱԳԻՐ».
Այս գաղափարն ավելի շոշափելի է դառնում հնարավորություն, որ նրանք առաջարկում են գրքասերներին քնել հարյուրավոր հատորների միջև , գրախանութի մեջտեղում։ Նրանք դա անցնում են ոչ պաշտոնական կացության ծրագիր («Իհարկե, ոչ մի շքեղ բան», պարզաբանում է Քրեյվենը), որը ի հայտ է գալիս կապերը որոնք դրված են հենց Հուսահատ գրականությունում:
Քանի որ նրանք այդքան մտերմիկ ապրում և աշխատում են տարածքում, հյուրը պետք է լինի մեկը, ում հետ նրանք իրենց հարմարավետ են զգում , բայց բացի այդ մաքսիմից, պահանջները շատ չեն. «Միակ բանը, որ պետք է ունենա մեր հյուրը սեր գրականության նկատմամբ , առնվազն անգլերենի նվազագույն իմացություն, ցանկություն լինել համայնքի մաս (սա հանրակացարան չէ) և, անկեղծ ասած, մեզ պետք է, որ այն մաքուր լինի»,- մանրամասնում են գրավաճառները։
«Բնակիչներից խնդրում ենք ինչ-որ բան մշտական թողնել խանութում (բանաստեղծություն, դարակ, նկար) և ինչ-որ ժամանակավոր բան (երգ, ճաշ...) Դա մեկնաբանության համար բաց պահանջ է, բայց գաղափարը հենց դա է մենք ցանկանում ենք, որ մեր հյուրերը ինչ-որ բան ավելացնեն այս նախագծին որ մենք ստեղծում ենք»,- բացատրում են նրանք։ Այսպիսով, կան այնպիսիք, ովքեր իրենց հյուր Լեորի պես ջեմեր են կազմակերպել, մյուսները՝ իրենց հանդիպած «պոկեր շնաձկանի» նման։ նրանք մահճակալը փոխանակում են քարտային դասերի հետ: Եվ էլի կան, ինչպես այդ ամերիկացի կիթառահարը (որ օրը ցերեկով իրավաբան էր), ովքեր թողեք ձեր կիթառը:
«Մենք սիրում ենք ծրագիրը, և դրա շնորհիվ մենք հանդիպել ենք մի քանի հրաշալի մարդիկ », - ասում է Քրեյվենը, ով խոստովանում է, որ ամենից առաջ ինձ է ընդունել երաժիշտներ և բանաստեղծներ . Վերջինը՝ **Բեն Ալեշիր**, «վարձու բանաստեղծ» ով շրջում է աշխարհով մեկ՝ փողոցում բանաստեղծություններ վաճառելով իր գրամեքենայով։ «Եվ մեծ հաջողությամբ», - ավելացնում է գրավաճառը, «Դա փայլուն է!
Բնակիչը պետք է սիրի տառերը
ՀՈՒՍԱՓԱԿ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, ԿԱԽԱՐԴԱԿԱՆ ՏԵՂ
Երբ Քրեյվենին հարցրինք որն է ամենահիասքանչ բանը, որ հիշում ես ինչ տեղի է ունեցել գրախանութում, նա զգում է, որ չի կարող ընտրել միայն մեկ բան. «Մեզ ամենաշատը հաճույք է պատճառում. տեսեք, թե որտեղ է աճում և դառնում համայնք. Դա այն ընկերներն են, որոնք մենք ձեռք ենք բերում և այն, ինչ մենք բացահայտում ենք, ինչպես Դիքենսի այդ առաջին հրատարակությունը որ մենք տեսանք փոշոտ զգեստի տակ խարխուլ մարոկկոյի խանութում»,- հիշում է նա։
Այնուամենայնիվ, կա մեկ հատուկ պահ, որն առանձնանում է մնացածից վեր։ Քրեյվենը խոսելով. «Մի անգամ, մի տղա եկավ հուսահատ Մումինսի գիրք փնտրելով ինչ-որ մեկին զարմացնել, և միակ օրինակը, որ ունեինք, մերն էր: անհատական հավաքածու. Իհարկե, մենք տվել ենք նրան, և միայն խնդրում ենք, որ նա մի օր վերադարձրեք այն մեզ: Պատկերացրեք մեր զարմանքը, երբ վեց ամիս անց. ներս է մտնում մի զույգ ձեռք ձեռքի տված և հսկայական ժպիտով մեզ է հանձնում մեր գիրքը:
Կարող եք նաև ձեր արվեստը թողնել գրախանութում