Styttan af litla prinsinum, eftir Igor Uduslivii, í Valea Morilor Park (Chisinau)
Eftir að fyrstu bók hans mistókst fór kanadíski rithöfundurinn Yann Martel með flugi til Mumbai fús til að skrifa skáldsögu sem gerist í Portúgal árið 1939. Hins vegar, á farfuglaheimili fullt af öpum sem brenglaði upphaflega hugmynd hans um Indland, uppgötvaði Martel að lítið þurfti að gera skáldsögu sem gerist í Portúgal á jafn myrkvastað og landi Taj Mahal.
Eftir að hafa sent leifar skáldsögu sinnar til uppdiktaðs viðtakanda í Síberíu hélt hann til Suður-Indlands þar til hann lenti í Pondicherry, nýlenduborg bougainvillea og bóhemískra kaffihúsa við sjóinn.
Það var á einni af þessum starfsstöðvum, Indian Coffee House, sem heimamaður leitaði til hans til að hefja samtal. Nokkrum klukkustundum síðar fullvissaði hann hana um að svo væri saga fyrir hann, sem hófst í Pondicherry og endaði, einkennilega, í Toronto, borg höfundarins. Sambandið var ákveðinn herra Patell.
„Líf Pí“, virðing til friðar
Eftir að hafa snúið aftur til Kanada og hringt í tengiliðina níu með eftirnafninu Patel í símaskránni, Martel fann söguhetju þeirrar sögu.
Þannig fæddist hann The Life of Pi, fræg bók með ungum hindúa og bengaltígri í aðalhlutverkum, Richard Parker, hengdur í miðju Kyrrahafi eftir skipbrot.
Gerð þessarar skáldsögu, sem hlaut Booker-verðlaunin árið 2002 og aðlöguð að kvikmyndahúsum árið 2012, er hið fullkomna dæmi um hvernig alheimurinn vefur sínar eigin duttlungar þegar við tölum um skapandi litrófið.
Og með þessu höfum við þegar sagt þér uppruni einnar af bókunum þar sem sköpunarferlið var enn áhugaverðara.
Líf Pí
**'LILI PRINSINN', EFTIR ANTOINE DE SAINT-EXUPÉRY **
franskur rithöfundur Antoine de Saint-Exupéry var vanur að teikna stafur af barni á spássíu bókstafa skrifaði hann vinum sínum snemma á fjórða áratugnum.
Á þeim tíma hafði þessi flugmaður í síðari heimsstyrjöldinni látið af störfum í nokkra mánuði til Manhattan, þar sem hann byrjaði að takast á við kvíða vegna stríðsins.
Þessi stafur var spegilmynd innra barnsins sem ég gat sagt hversu fáránlegur heimurinn gæti stundum verið. Þetta var formálið sem myndi hleypa lífi í Litli prinsinn, mest þýdda bók 20. aldar (á hvorki meira né minna en 455 tungumálum) og titil til að snúa sér að þegar lífið virðist vera púsluspil þar sem brotin passa ekki alveg.
Antoine de Saint-Exupéry og Henri Guillaumet
**'JANE EYRE', EFTIR CHARLOTTE BRONTË**
Að morgni 19. október 1847 var því hleypt af stokkunum Enska dagblaðið The Atlas umsögn um bók sem heitir Jane Eyre.
Gagnrýnandinn lofaði ferskleika verksins og getu þess til að kafa ofan í tilfinningar æskunnar, en spurningin sem svífur um England vísaði til hver væri „höfundurinn“.
Á þeim tíma þegar útgáfuheimurinn var aðallega ríkjandi af körlum, Charlotte Brontë tók upp karlkyns dulnefni Currer Bell (Systur hennar, Emily og Anne, hétu Ellis og Acton, í sömu röð), til að gefa út eina af fyrstu femínískum skáldsögum sögunnar.
Eða að margra mati leynileg sjálfsævisaga sem sameinaði höfund sinn þeirri persónu sjálfstæðrar og einmanalegrar hegðunar.
'Jane Eyre', fyrsta útgáfa
LÍSA Í Undralandi EFTIR LEWIS CARROLL
Þann 4. júlí 1862, stærðfræðingurinn Charles Dogson fór í bátsferð um Thames-ána í félagsskap Liddell systranna þriggja: Lorina, Alice og Edith.
Til að gera ferðina ánægjulegri sagði Dogson þeim sögu um dutlungafullar drottningar og hvítar kanínur, sem Alice bað hann um að skrifa það niður fyrir hana síðar.
Í síðari göngutúrum myndi Dogson, ásamt systrunum þremur, gefa líf Lísa í Undralandi, bók sem gefin var út árið 1865 undir dulnefninu Lewis Carroll.
Lísa í Undralandi, sem kom út árið 1865, hefur selst í 100 milljónum eintaka
FRANKENSTEIN EFTIR MARY SHELLEY
1816 var þekkt sem „árið án sumars“ vegna sprengingar eldfjalls sem steypti norðurhveli jarðar í eilífan vetur.
Hin fullkomna bakgrunnur fyrir fund rithöfundarins Mary Shelley og eiginmanns hennar, Percy Bysshe Shelley, með vini þeirra Byron lávarður, sem skoraði á þá sem mættu á höfðingjasetur hans að flytja hvern hryllingsleik.
Og þó að Shelley hafi ekki unnið, myndi saga hans sannarlega verða sýkill að framtíðarskáldsögu. Þegar dögum síðar fékk hann martröð sem fjórði kafli sögu hans fæddist úr, Honum var ljóst: Frankenstein var fæddur, fyrsta hryllingsskáldsagan í sögunni.
Í Posada-höllinni skrifaði Mary Shelley brot af Frankenstein
„HOBBITINN“ EFTIR J.R.R. TOLKIEN
Háskólaprófessor, J.R.R. Tolkien var að leiðrétta risastóran bunka af prófum þegar hann fann í miðjum hrúgunni glæsilega auða síðu.
Það lauf var ferskur andblær um miðjan stressandi morgun hans, og það fyrsta sem hann skrifaði var "Hobbiti bjó í holu í jörðinni."
Tolkien vissi ekki alveg hvað hobbiti var, en notaði þetta hugtak til að segja börnum sínum sögur áður en þau fóru að sofa, fóðraði þannig ferlið við að búa til bók hans Hobbitann. Restin er saga.
Hobbitinn
„ÁST Á TÍMA KÓLERU“, EFTIR GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ
Verk kólumbíska Nóbelsverðlaunahafans voru prentuð af sögum ömmu hans, töfra Karíbahafsins, en einnig, ástarsaga foreldra hennar: Gabriel Erigio, símritara frá bænum Aracataca, og Luisa Santiaga, en faðir hennar, hinn réttláti ofursti Nicolás Márquez, sendi hana til annarrar borgar til að koma henni burt frá stanslausu tilhugalífi elskhuga síns.
Ást á tímum kóleru flytur hluta af kjarna þessarar sögu sem hugsuð er sem Óður til ástarinnar sem lifir af allt mótlæti.
Florentino Ariza og Fermina Daza myndu þannig verða söguhetjur þessarar skáldsögu sem sköpun hennar, Gabo læsti foreldra sína inni í sér herbergi á meðan hann spurði þá mismunandi spurninga sem hjálpuðu til við að þróa persónurnar.
Gabriel García Márquez, faðir galdraraunsæis
„ORLANDO“ EFTIR VIRGINIA WOOLF
Orlando Woolf eftir Virginia var eitt fyrsta dæmið um hinsegin skáldskap í sögunni, en sérstaklega ástarbréf sem Woolf skrifaði til elskhuga síns, Vitu West, sem hann átti í ástarsambandi við í tíu ár.
Alter ego West og aðalpersóna sögunnar, Orlando, er maður sem getur orðið kona og öfugt yfir 400 ár, kallar þannig fram hið valkosta og réttláta líf sem elskhugi hennar hefði dreymt um.
Eitt af dæmunum má finna í einni af miklu gremju músarinnar hans: missa réttinn til að erfa Knole House, heimili fjölskyldunnar, vegna þess að hún er kona.
Í Orlando veitti Woolf söguhetjunni (West) möguleika á að vera karlmaður til að erfa eignir hennar. Kannski er skemmst frá því að segja að þetta hafi verið ástarbréf.
Virginia Woolf mynd árið 1927
'Blóðbrúðkaup', EFTIR FEDERICO GARCÍA LORCA
Í þurrka Cabo de Almería, skömmu áður en komið er að smábænum San José, lifir það enn af bóndabærinn.
Eyðst af duttlungum sögunnar, Í þessum bæ (næstum) fór fram 22. júlí 1928 brúðkaup Casimiro Pérez og Francisca Cañadas, sem flúði með frænda sínum og elskhuga Francisco Cañadas og endaði í slátrari þar sem jafnvel tunglið endaði með blóði.
Hinn frægi "glæpur Níjar" var beinn innblástur fyrir Bodas de sangre eftir Federico García Lorca, auk Dagger of Carnations, eftir Carmen Burgos.
The Farmhouse of the Fraile (Almeria)
Á VEGINNI VIÐ JACK KEROUAC
Talandi um Kerouac, mesta boðbera bítamenningar 50s, er að tala um „valið“. óseðjandi ferðamaður, Kerouac ferðaðist um Bandaríkin og norður Mexíkó á árunum 1947 til 1950 og tók þúsundir minnismiða í minnisbók.
Þegar hann ákvað að fanga allar hugleiðingar sínar var skapandi stormvindurinn slíkur að hann festi allar auðu síðurnar með lími og, án spássía eða málsgreinar helgaði hann sig því að skrifa eins og enginn væri morgundagurinn.
Meira en sjötíu árum síðar, við getum ekki hugsað okkur betri bók til að ferðast með á meðan við bíðum eftir að komast aftur á vegina.
Jack Kerouac