Stóra verönd Rodalquilar íbúðarinnar
Utan árstíð, Rodalquilar rann í tómarúmi ferðamanna. Bærinn og leifar námunýlendunnar lágu undir lík gömlu gullverksmiðjunnar . Það var eitthvað litrófskennt í skugga vegganna opið fyrir sólinni.
Fede beið eftir okkur í íbúðinni. Hann var myndarlegur, brosandi. Innréttingin var flott. Cuca líkaði það. Stigi leiðir út á verönd . Við klifum. Hvítir púðar, barborð, Acapulco stólar. Það var ekki heitt ennþá.
Kyrrðin í Cabo de Gata utan árstíðar
Cuca fór niður til að athuga eitthvað í tölvunni. Kom til að skjalfesta Carmen de Burgos, brautryðjandi í Kynslóð '98 til varnar kvenréttindi . Fede sagði mér að Carmen hefði fæðst þar og að hún væri lífsförunautur Ramon Gomez de la Serna , en það varð að segjast í lokin.
Ég kinkaði kolli. Hann hafði farið í ítarlega skoðunarferð með Cuca um líf sitt í ferðinni. Faðir hans átti jarðir, námur og bóndabærinn í La Union ; hann var vararæðismaður í Portúgal. Hún var dóttir höfðingjans sem giftist bóhemsmálara og gerðist blaðamaður undir dulnefninu Kólumbíu . Þegar hjónaband hennar var stofnað kynntist hún Gómez de la Serna; snillingur gregueríunnar sem kvað upp á trapisu.
Stofa Rodalquilar íbúðarinnar
Ég fór út að labba . Ég stökk leiðarljósin og fór inn í námubæinn. Aðeins nokkrir veggir með leifum af lit stóðu eftir. ég hélt hversu eirðarlausa unga konan hlýtur að hafa hatað þann stað . Öld síðar mótaði nekt umhverfisins andrúmsloftið sem verndar helgidómana. Það eru staðir sem hvísla skilaboð . Þessi sagði: þú verður bara að vera undir sólinni.
Ég ákvað að hlusta á það . Í Genúa strönd sumir vegfarendur gengu lúnir. Við breiddum út handklæðin og lögðumst með lokuð augun. EÐA Saltur gola rokkaði hæðirnar sem umluktu flóann.
Ég hélt að þetta væri nóg, að ferðin sem ég hafði efast svo mikið um rann út fyrir Cuca. Hún lék sem Carmen de Burgos; Ég gæti ekki verið Gómez de la Serna. Hæfileiki minn var ekki nóg.
Genovese ströndin
Við borðuðum kvöldmat í Cala Higuera . Veitingastaðnum var náð eftir malarvegi. Ljósið var að dofna; við nálgumst hafið. Lögin titruðu við ölduganginn. Hljómur hennar var lagður ofan á raddir okkar á veröndinni á Skjólið . Mér fannst nafnið á staðnum viðeigandi. Allt Cape var.
Við komu í íbúð kynlífið var stutt, sögulegt . Cuca byrjaði að lesa skáldsögu. Ég opnaði eina flösku af geitinni og stígvélin, vínið sem Fede hafði mælt með okkur. Myndin af dýrinu passaði inn í landslagið.
Fíkjutréð í Cabo de Gata
Ég fór upp á verönd með drykk og skildi hann eftir á barnum. Tunglið lýsti upp skuggamynd bæjarins . Ég hallaði mér yfir handrið og horfði á fantasaga yfirgefna nýlendunnar. Eins og í uppsetningu Carlos Bunga veggirnir drógu upp völundarhús sem ekki var til. Bara að vera í sólinni, hugsaði ég.
Morguninn eftir vakti Cuca mig í dögun. Þegar ég kom úr sturtunni lyktaði ég eins og kaffi. Á eldhúsborðinu var ristað brauð, olíu og tóma vínflösku.
"Var nauðsynlegt?" spurði Cuca. Ég yppti öxlum. Bergmál brimsins hélt mér öruggum.
Eldhús íbúðarinnar í Rodalquilar
Við héldum til Bændabær bróðurhússins . Það átti sér stað árið 1928 glæpurinn sem var innblástur rýtingur af nellikum af Carmen de Burgos og Blóðbrúðkaup eftir Garcia Lorca. Staðurinn var villtur. Kapellan og leifar hússins voru í rúst, varin með girðingu sem hindraði aðgang. Cuca sagði mér að atburðurinn fylgdi sama handriti og bókmenntaútgáfur hans: ást milli dóttur verkstjórans og frænda hennar , flug fyrir óæskilegt brúðkaup með bróður mágs síns, reiði fjölskyldu svekkta eiginmannsins, dauða elskhuga.
Ég hélt að auðnin væri eins og auð blaðsíða. Rammi fyrir harmleik.
Bændabær bróðurhússins
Dagarnir liðu. Á meðan Cuca tók viðtal við öldunga og skoðaði skrá yfir ráðhús Níjar, sveiflaðist ég milli Mónsul og strönd hinna dauðu . Ljósið var hvítt, vatnið ljóst og tært. Ég las bækur Carmen de Burgos nakin á sandinum; hljóp um auðn; Ég myndi stíga upp á vettvang námunnar og hugleiða auðnina; hann drakk vín geitarinnar; hann talaði við Cuca um kvöldmatarleytið; Ég uppfyllti yfirlitshlutverkið mitt.
Það er ár síðan. Cuca birti grein sína og annað sár hefur opnast í Cabo de Gata. Ég kem aftur eftir tímabilið og leita að snilld staðarins. Sá sem hvíslaði að mér að þú yrðir bara að vera undir sólinni.