Патувањето со воз од Женева до Алпина Гштад Тоа е еден од оние моменти што веќе се чувствува дека ќе го чува засекогаш во таа мала фиока со незаборавни моменти, бавно патување низ снежните планини, природниот парк Хаут-Јура пред езерото Леман, мали гратчиња каде учтивоста е религија и природа, импозантна, смирувајќи ја вашата вознемиреност со својата бестежинска мантија додека не стигнете до вашата дестинација, можеби најдобриот хотел во швајцарски. Влијанието по пристигнувањето е огромно, толку многу убавина меѓу снежните планини. Не ви се верува.
Отидовме во Алпина, од портфолиото на Preferred Hotels & Resorts, во потрага по неколку дена мир и удобност бидејќи Годината не започна лесно во семејството, како е животот што те потресува без дозвола - напиша Џоан Дидион во Годината на магичното размислување дека „животот брзо се менува. Животот се менува за миг. Седнуваш на вечера и животот што си го знаел заврши“ – така што е невозможно да се опуштиш, но тоа е единствениот начин да се живее, каков парадокс.
ние во сомнеж избираме да живееме, запалиме свеќа, застанете пред тагата од оваа наша религија чија единствена заповед е да ја славиме убавината; барајте емоции, задоволство и надеж во секое патување, „раскошни банкети“, причини па продолжи, со годините се учи дека секој момент е можност. Така е, секој момент е живот за живеење.
Ги напишав тие зборови од терасата на нашата соба на вториот кат, Лора Илустрирав завиткан во пигменти, четки и гуаче; пред мене најбелиот снег на врвовите Риндерберг или Шпилгерте и тоа е тоа ние сме во Оберборт, срцето на регионот Саененланд во Бернските Алпи. Тоа не е тривијално. Хотелот, како заспаниот џин, се обидува да им го изрази на гостите чувството на толку многу традиционални швајцарски вили, несвесни за времето: дрво, камен и дискреција. Каква манија понекогаш има светот (и модата што ја пренесува) со желба да се промени она што не треба да се менува.
Сопствениците Жан Клод Мимран и Марсел Бах, пред само десет години, разбраа дека вечното не загинува - рачно издлабениот варовник Рингенберг, мајсторите со љубов работеа на дрво од вековни елки, обновен мебел (оној во нашата дневна соба, од 1788), природен шкрилец на таваните, тука можете да дишете мајсторство и смиреност во секој агол. Ниту трага од итност.
Скијачи во Гштад, Швајцарија, март 1961 година.
Истото утро отидовме во Гштад, градот од соништата што фотографот Слим Аронс толку добро го разбра во шеесеттите, неговата цел за безвременски, хипнотички joie de vivre. Убави продавници, прошетки рака под рака, чад на кафе. Се сеќавам на синоќешната вечера во Сомет на Мартин Гошел многу елегантна кујна, испивме фантастично шардоне; Вечерва ќе вечераме во Мегу („благослов“), Јапонецот од Цутому Кугота, кујнски самурај опседнат со совршените нигири.
Поминавме три дена во моето сеќавање тие се мелем ; како е меморијата, нели? Тие денови сакав да шетам по неговите ходници, да нарачувам старомоден во клубот за пушачи (јас не пушам, но музиката на Бебо Валдес свиреше). читајте полека и застанете на секое платно; е тоа што на ѕидовите висат дела од Алекс Кац, Сесили Браун, Хенри Тејлор или Ен Карингтон, кои коегзистираат со тој антички занает наречен декупаж.
Отсекогаш сум мислел на тоа луксузот (оној што ме интересира барем) се три работи: време, грижа, вистина. Нема друга врева освен ветерот. Тука сè е реално. Се вративме со истиот воз, назад низ истите планини. Светот е ист, но не и мојот начин на гледање на него - тоа е тоа Не можеме да ги промениме работите што ни се случуваат но можеме да избереме како ќе гледаме на нив. Секој момент е живот за живеење.