Детали од „Античка карта на земјата на бајките“, од Бернард Санки
литературни карти. Имагинарните земји на писателите не се чита со едно движење. Се консултира. Во секое време, иако е особено препорачливо тоа да се прави кога некој е гладен за убавина, љубопитноста да ја задоволи со губење, иако звучи парадоксално, во страници полни со мапи, оние кои ни помагаат да патуваме низ приказните на некои од нашите омилени книги.
Се препорачува за ваше уживање, секако, преголема љубов кон мапите; имаат развиено способност да читање од задоволство да се рекреираат во секоја од фразите што ја сочинуваат оваа книга; биде во сопственост на дух секогаш подготвен за авантура и на еден слепа доверба во имагинацијата.
Реинтерпретација на Манро Ор на мапата на островот богатство на Роберт Луис Стивенсон
Бидејќи литературни карти. имагинарна земја на писателите Тоа е прекрасна книга, која утешува и во која се влегува без брзање; книга во која индиректно зборува за времето кога сè уште имало простор за фасцинација а во која задоволување на нашата љубопитност беше наградата за способноста да не воодушеви и да покажеме дека не знаеме сè.
А токму тоа, како што објаснува авторот на книгата за Traveler.es, Хју Луис-Џонс, „За да создадеш, треба да си љубопитен“. Токму од оваа љубопитност се раѓаат световите во кои патуваме со секој параграф што го читаме за Хобитот, Волшебникот од Оз, Петар Пан, Хари Потер, Алиса во земјата на чудата, Робизон Крусо, од Нарнија... И се собира и оди на.
Тоа што овие параграфи се придружени со карта само се зголемува емоцијата да знаеме дека ќе можеме да ги разбереме и сместиме во простор чекорите на нашите протагонисти, правејќи го тоа чувство на патување со нив поочигледно.
„Контурите на картата му даваат автентичност на пронајдокот. И најдобрите мапи нè лоцираат, но нè испраќаат и на нови патувања. Тие инспирираат авантура. Понекогаш, добро е да се изгубите и да талкате. Како што напиша Толкин: „Не се изгубени сите што талкаат“, вели авторот.
„Мапа на земјите во близина на земјата Оз“, од Џон Р. Нил инспирирана од „Тик-Ток од Оз“, од Френк Л. Баум
Токму тој плус што мапите го носат во приказните го наведоа Луис-Џонс да ги обликува Литературните карти. Имагинарна земја на писателите. „На повеќето приказни не им се потребни мапи, но многу од нив се подобри благодарение на мапите“. Да речеме дека и неговата безусловна љубов кон картографијата имала врска и служела привлече во неговиот проект останатите писатели со кои ја обликуваше оваа книга.
„За Literary Maps почнав да разговарам со писатели со кои ја споделувам љубовта кон книгите и тимот се зголеми и се развиваше проектот. Мапите што ги сакаат. Мапите што ги користат. Мапите што ги тераат да сонуваат“.
Резултатот е компилација на мапи што им се допаѓаат на писателите, оние што ги тераат да сонуваат, па дури и скиците што го инспирирале нивниот креативен процес придружено со објаснување на тоа искуство. Компендиум на зборови и убави илустрации кои обликуваат многу посебен атлас, атлас на имагинацијата.
Овој атлас на имагинацијата е поделен на делови, фантазија, пишување мапи, создавање мапи и читање карти, во кои се сместени најголемиот дел од значајните литературни карти.
Карта на „Сериозни размислувања за Робинзон Крусо“, од Даниел Дефо
„Дел од книгата е историјата на мапите во книгите, па почнав со тоа некои од раните изведби, а потоа работев на дел од класиците на англиски јазик, како Робизон Крусо или Островот на богатството, други автори по линијата на Жил Верн...“ се сеќава Луис-Џонс.
Оттаму се упати кон Нарнија, Лилипут, Земјино Море, Средна Земја, Оз или Ниверленд. „Сепак, една од големите радости на овој проект е тоа што, се разбира, нема крај. Додека читателите ја пронајдоа книгата и уживаат во неа низ целиот свет, луѓето ми пишуваат со предлози за мапи што никогаш досега не ги виделе“. Сепак, потврдува дека нема да има втор дел.
Од сите оние што ги сочинуваат Literary Maps, Луис-Џонс истакнува една, онаа што ја доловува Ангрија, имагинарната земја што ја измислила Шарлот Бронте во 1826 година, кога имала девет години. „Книгата е толку мала што се вклопува во едната рака. Таа беше девојка како и секоја друга, Напиша приказна за себе и стави мапа пред себе“. одразуваат.
Бронте, исто како што направија многу други порано и продолжуваат да прават многу други потоа, знаеше да ги види креативните можности што му ги нуди празното место. Бидејќи, како што напиша Алдо Леополд, „За оние кои немаат имагинација, празното место на мапата е губење; за другите тоа е највредниот дел“.
Карта на Вердополис, или стаклен град, од „Историјата на младите мажи од нивното прво населување до денес“, од Бранвел Бронте, 1830-1831