René သည် NGO ၏ 'ကန်နာများ' ထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။
ပလတ်စတစ်သည် "အနာဂတ်အိပ်မက်" ဟူသောအချိန်တစ်ခုရှိခဲ့သည်။ ပလတ်စတစ်သည်ပင်လျှင် တိုးတက်မှုနှင့် အဓိပ္ပါယ်တူသည်။ “၁၉၅၀ ပြည့်လွန်နှစ်များအတွင်း၊ အမေရိကန်သိပ္ပံပညာရှင်အချို့က ပလတ်စတစ်သည် ကျွန်ုပ်တို့အရာရာကို တည်ဆောက်မည့် တော်လှန်ရေးပစ္စည်းတစ်ခုဟု ထင်မြင်ယူဆခဲ့ကြသည်။ နောက်ဆုံးတွင်၊ ၎င်းသည် ပစ္စုပ္ပန်၏ကြီးမားသောပြဿနာများထဲမှတစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်” ဟု Adán Aliaga ကရှင်းပြသည်။ ဒါရိုက်တာများထဲမှ တစ်ဦး၊ အဲလက်စ် လိုရာ၊ မှတ်တမ်းရုပ်ရှင်၏ စတုတ္ထနိုင်ငံတော်။ ပလတ်စတစ်နိုင်ငံတော် (နိုဝင်ဘာ ၂၂ ရက် ရုံတင်ပြသ)။
သူ၏ရုပ်ရှင်၏ခေါင်းစဉ် (ပထမရုပ်ရှင်တိုတစ်ကားဖြစ်သည့် Goya နှင့်ဆုပေါင်းများစွာအတွက်အမည်စာရင်းတင်သွင်းခဲ့သည်) သည် 1950s သီအိုရီမှမွေးဖွားခဲ့သည်။ ပလတ်စတစ်များသည် တိရိစ္ဆာန်၊ ဟင်းသီးဟင်းရွက်နှင့် ဓာတ်သတ္တုနိုင်ငံများပြီးရင် စတုတ္ထနိုင်ငံအဖြစ် ဖွဲ့စည်းခဲ့သည်။ အဲဒါကို သူတို့မြင်ပုံရပြီး၊ နောက်ပိုင်းမှာ ဖြစ်လာမယ့်အရာတွေကို မမျှော်လင့်ဘဲနဲ့ အခုကျွန်တော်တို့က ပလတ်စတစ်နည်းသုံးဖို့ ကြိုးစားနေပုံ၊ အဲဒါကို ဘယ်တုန်းကမှ မတီထွင်ဖူးလို့တောင် ထင်ခဲ့တာ။
ပလတ်စတစ်တောင်တွေ၊ တခြားနယူးယောက်။
ပလတ်စတစ်သည် နေရာတိုင်းတွင်သာမက၊ အထူးသဖြင့် နယူးယောက်ကဲ့သို့ ခေတ်မီမြို့ကြီးများတွင်လည်း ပြဿနာတစ်ရပ်ဖြစ်သည်။ ၁၉၈၂ တွင် ပုလင်း နှင့် ပုလင်းများ စွန့်ပစ်ခြင်း ဖြင့် ရှုပ်ပွနေသဖြင့် နိုင်ငံတော်မှ ပြဌာန်း ထားသော ဥပဒေ၊ Bottle Bill ဟုလူသိများသော၊ စုဆောင်းပြီးသတ်မှတ်ထားသောနေရာများသို့ပေးပို့သည့်ဗူးတစ်ခုစီအတွက် 5 ဆင့်ပေးချေသော၊ . နှစ် 30 ကျော်ကြာ၊ ထိုဥပဒေသည် ပိုကြီးသောနယူးယောက်၏ အစွန်းအဖျားတွင် နေထိုင်သူများအတွက် ဘဝနေထိုင်မှုပုံစံဖြစ်လာသည်။
အနည်း ဆုံး ခရီးသွားများပင် ဟုခေါ်သည်ကို သတိပြုမိကြပေလိမ့်မည်။ ဘူးခွံများ သို့မဟုတ် လာနောက်တို သို့မဟုတ် ဟွေရှူရန် (အင်္ဂလိပ်၊ စပိန်နှင့် တရုတ်၊ ဤအညစ်အကြေးရွေးချယ်သူများ၏ ဘာသာစကားများ)။ ဆိုဒါဗူးအလွတ်တွေအပြည့်ပါတဲ့ အိတ်ကြီးကြီးတွေနဲ့ စျေးဝယ်လှည်းတွေဆွဲ၊ မန်ဟက်တန်မှလွဲ၍ တစ်မြို့လုံးတွင် ပြန့်ကျဲနေသော စင်တာများတွင် ၅ ဆင့် ပေးဆောင်ရမည့် 'ဘဏ္ဍာ' များရရှိရန် လမ်းများပေါ်တွင် စွန့်ပစ်ထားသော အမှိုက်များကို ဖြုန်းတီးနေသူဖြစ်သည်။
စစ်မှန်သော ပြန်လည်အသုံးပြုခြင်းဆိုင်ရာ ကျွမ်းကျင်ပညာရှင်များဖြစ်သည့် ဤနောက်ပိုင်းတွင် တစ်နှစ်လျှင် ဒေါ်လာ ၄၀,၀၀၀ မှ ၁၀,၀၀၀ ကြား ရရှိနိုင်သည်။ High Maintenance အခန်းကို ပြန်ရေတွက်သည်နှင့်အမျှ မိသားစုအားလုံးသည် မြို့တော်ကို သန့်ရှင်းစေသော ဤအသိအမှတ်မပြုသော အလုပ်အကိုင်ဖြင့် နေထိုင်ကြသည်။ တရားဝင် မှတ်တမ်းမရှိပေမယ့် ခန့်မှန်းခြေတော့ ရှိပါတယ်။ နယူးယောက်တွင် ပလတ်စတစ် စုဆောင်းခြင်းဖြင့် လူ ၁၀,၀၀၀ ခန့် နေထိုင်၊ နောက်မှဖြစ်ပေါ်လာသော ပလတ်စတစ်များ စင်တာပေါင်း တစ်ရာကျော် Brooklyn သို့မဟုတ် Queens သို့မဟုတ် Bronx တွင် လာ၍လည်ပတ်သော။
Walter သည် အခြားအဖြစ်မှန်ကို မြင်နိုင်ရန် အထူးမျက်မှန်ကို ဖန်တီးသည်။
“သေတ္တာပုံ၊ ဗူးခွံပုံ၊ ပလပ်စတစ်အိတ်တွေအပြည့် တွန်းလှည်းတွေ တွန်းထုတ်ပုံက အရမ်းပြန်တလဲလဲ ဖြစ်နေတယ်၊ နယူးယောက်ရဲ့ လမ်းတွေမှာ အဖြစ်များတယ်၊ ရာနဲ့ချီတယ်၊ ထောင်ချီရှိတယ်၊ နောက်တစ်ခုက သူတို့ ဘယ်မှာနေလဲလို့ မတွေးမိဘူး။ သွား" ဟု Aliaga ကဆိုသည်။ “သူတို့နောက်ကို လိုက်မယ်ဆိုရင် သူတို့ တစ်ယောက်ကို ၅ ဆင့်ပေးမယ့် ပြန်လည်အသုံးပြုတဲ့ စင်တာကို သွားမယ်။” ဒီလိုနဲ့ သူတို့ရောက်လာတယ်။ သေချာတာပေါ့၊ 12 နှစ်ကြာ တည်မြဲနေခဲ့သော အဆိုပါစင်တာများထဲမှ တစ်ခုသာဖြစ်ပြီး NGO တစ်ခုလည်းဖြစ်သည်။ "ကျွန်တော်တို့ပြောပြနေတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကတစ်ဆင့် သူနဲ့တွေ့ခဲ့တယ် Ana Martinez deLuco ဒီပြန်လည်အသုံးပြုရေးစင်တာနဲ့ NGO ထူထောင်ခဲ့တဲ့ စပိန်သီလရှင်ဟောင်း၊ အရမ်းထူးခြားပါတယ်။”
Aliaga သည် Sure We Can တွင် Ana နှင့် သူမနှင့်အတူနေထိုင်သော သို့မဟုတ် သူ့ပတ်ဝန်းကျင်တွင် အချိန်များစွာဖြုန်းနေသော ဗူးခွံများနှင့်အတူ Sure We Can တွင် စတင်လုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီး သုံးနှစ်ကျော်ကြာရိုက်ကူးခဲ့သော ဤမှတ်တမ်းရုပ်ရှင်ဇာတ်လမ်းသည် တဖြည်းဖြည်း ရင့်ကျက်လာခဲ့သည်။ ထိုနေရာသည် dystopian နီးပါး၊ Aliaga ရဲ့ အဆိုအရတော့ စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့ အမှိုက်တောင်တွေ ကြောင့်ပါ။ ပလတ်စတစ်သည် ကောင်းမွန်သောအခန်းကဏ္ဍမှပါဝင်သည့်နေရာ- ဖယ်ထုတ်ခံထားရသူများ ပြန်လည်ပေါင်းစည်းရေး။
စတုတ္ထနိုင်ငံ၊ ဤကမ္ဘာမြေပေါ်တွင်။
"နယူးယောက်မှာ ပြန်လည်အသုံးပြုတဲ့ စင်တာတွေ အများကြီးရှိတယ်၊ ဒါပေမယ့် ငါတို့သိသလောက်တော့ ဒါက NGO တစ်ခုပဲ ရှိတယ်၊ အဲဒါက ဗူးအတွက် ပိုအကျိုးရှိတယ်၊ ပလတ်စတစ်တွေကို စနစ်တကျ သိမ်းထားရင် ပိုအားကုန်နိုင်တယ်" ဟု Aliaga ကဆိုသည်။ "Ana ရဲ့ ပုံဖော်မှုက မှော်ဆန်တဲ့ နေရာတစ်ခုကို ထုတ်ပေးတယ်။"
Aliaga နှင့် Lora တို့သည် Ana နှင့် Sure We Can ဇာတ်လမ်းကို ပြောပြရန် စတင်ခဲ့ကြသော်လည်း ထိုသုံးနှစ်ကြာတွင် အဆိုပါ canners များဖန်တီးသည့် လူ့အဖွဲ့အစည်းတွင် အလွှာများစွာရှိနေသည်ကို သိရှိခဲ့ကြသည်။ “ဒါဟာ လူမှုရေး၊ ရာသီဥတု၊ ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုင်ရာ ပြဿနာတွေကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းတယ်၊ သူတို့ဟာ လက်တွေ့ဘဝနဲ့ နေထိုင်သလား ဒါမှမဟုတ် Matrix တစ်မျိုးမျိုး နေထိုင်နေတယ်ဆိုတာကို မသိတဲ့ ဒီလူတွေရဲ့ ဘဝတွေ၊ တရားမဝင် ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူများ (အင်္ဂလိပ်လို တရားမဝင် ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူများ) အကြောင်း ဤအလင်္ကာသည် ဂြိုလ်သားများနှင့် ... လူမှုဆက်ဆံရေးရုပ်ရှင်တစ်ခုလို ထင်ရသော်လည်း သိပ္ပံစိတ်ကူးယဉ်ဖြင့် ဖြတ်သန်းသည်။ လုံးဝ surreal မြင်ကွင်းများမှ လူမှုဆက်ဆံရေး မြင်ကွင်းများဆီသို့ ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ အဓိပ္ပါယ်နဲ့ ပိုတူတယ်။ Sure We Can နှင့် စတုတ္ထနိုင်ငံတော်၏ ဇာတ်လမ်းကို ရောယှက်ပြီး ချည်နှောင်ထားသည့် အကြောင်းအရာများ။
Aliaga ၏အဆိုအရ၊ ဤစင်တာ၏နေရာသည် "ကင်းဗတ်စ်ဖြစ်သည်၊ ၎င်းသည်ဖန်တီးသူအားလုံး၏ဇာတ်လမ်းကိုပြောပြရန်အကြောင်းပြချက်ဖြစ်သည်" နှင့်ဂန္ထဝင်အစီရင်ခံစာထက်ပိုမိုမူလပုံစံဖြင့်လုပ်ဆောင်ရန်ဖြစ်သည်။
Ana က René ကို လမ်းဘေးမှာ အသက်ကယ်ခဲ့တယ်။
က) ဟုတ်ကဲ့၊ Rene၊ Ana နှင့် Sure We Can တို့၏ ကျေးဇူးကြောင့် လမ်းပေါ်မှ ဆင်းကာ အရက်စွဲခြင်းကို ဖြတ်ကျော်ခဲ့သော မက္ကဆီကန်နိုင်ငံသားတစ်ဦးသည် အလယ်တန်း ဇာတ်ကောင်များဖြစ်သည့် ၎င်း၏ ဇာတ်ဆောင်အဖြစ် အဆုံးသတ်သွားခဲ့သည်။ အဲဒိ၊ အဖြစ်မှန်ကို ကွဲပြားစွာ မြင်နိုင်သော ထူးဆန်းသော မျက်မှန်ကို ဖန်တီးသူ ဂွာတီမာလာ။ သို့မဟုတ် အဖြစ် ဆိပ်ခံတံတား၊ ဂျက်ဇ်စန္ဒယားပညာရှင်ဟောင်းသည် စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းကို ဖြတ်ကျော်ကာ ဗူးခွံများ စုဆောင်းနေသည်ကို တွေ့ရှိခဲ့သည်။
၎င်းတို့နှင့်အတူ မှတ်တမ်းရုပ်ရှင်သည် ကမ္ဘာလှည့်ခရီးသည်များ၏ မျက်စိနှင့် ကွယ်ဝှက်ထားသော နယူးယောက်မြို့ကို ပြသထားသည်။ New York မရှိဘဲ နေလို့မရတဲ့ New York လမ်းပေါ်မှ အမှိုက်ကီလိုများစွာကို နေ့စဉ် အားထုတ်စုဆောင်းကာ အဝေးတစ်နေရာသို့ ဆွဲယူသွားကြသည်။
အတိုကောက် Goya အတွက် အမည်စာရင်းတင်သွင်းခံခဲ့ရသည်။