Giorgio de Chirico မှ 'စတုရန်း'
လူသူကင်းမဲ့သောလမ်းသည် လက်တွေ့မကျသောခံစားချက်ကို ဖြစ်စေသည်။ ၎င်းသည် အိပ်မက်၊ သိပ္ပံစိတ်ကူးယဉ် သို့မဟုတ် ဒစ်စတိုပီယာဆီသို့ ဦးတည်သည်။ ရောင်ပြန်ဟပ်ရန်လည်းဖြစ်သည်။ ဗိသုကာပညာနှင့် ဘာသာစကားတို့သည် လူသား၏ဆင့်ကဲဖြစ်စဉ်တွင် တူညီသောအခိုက်အတန့်ကို တုံ့ပြန်ကြောင်း Vitruvius က ထောက်ပြထားပြီးဖြစ်သည်။ အချည်းနှီးသည် တိတ်ဆိတ်ခြင်းဖြစ်ပြီး တိတ်ဆိတ်ခြင်းသည် ဆူညံသံထက် စကားပြောခြင်းကို နှစ်သက်သည်။
၌ XV ရာစု၊ ၌ Urbino၊ အမျိုးမျိုးသော မြင်ကွင်းများ စံပြမြို့။ ၎င်းတို့သည် မြို့ပြမြင်ကွင်းများ တိုးလာကြသည်။ မြို့ပတ်ရထား အဆောက်အဦများ၊ ဝင်ပေါက်များ၊ အောင်ပွဲခံခုံးများနှင့် ဘုရားကျောင်းများ။ ရှုထောင့်သည် စိတ်ကူးတစ်ခုမျှသာရှိသော နေရာတစ်ခုတွင် အမိန့်နှင့် ဟန်ချက်ညီစေသည်။ ဗိသုကာပရောဂျက်တစ်ခုတွင်ကဲ့သို့၊ ကိန်းဂဏာန်းများမရှိခြင်းသည် ရုပ်ပုံသည် လက်တွေ့နှင့်မသက်ဆိုင်ကြောင်း ညွှန်ပြသည်။
ဒီအလုပ်တွေကို ကြည့်တယ်။ ဂနာမငြိမ်ခြင်းကို ဖိနှိပ်ရန် ခဲယဉ်းသည်။ တုံ့ပြန်မှုသည် ၎င်းတို့ကို ရှုမြင်သုံးသပ်ရန် ဦးတည်သည်။ မင်းသားတွေ ရောက်ရှိလာတာကို စောင့်မျှော်နေကြပါ ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ လမ်းတွေချည်း ဖြစ်နေလို့ပါပဲ။ နေ့ခင်းကြောင်တောင်။ agora သည် ဂရိပိုလစ်၏အဓိကအပင်ဖြစ်ပါသည်။ ရောမဖိုရမ်ကို ကုန်သွယ်ရေး၊ အုပ်ချုပ်ရေးနှင့် ဝတ်ပြုကိုးကွယ်ရန်အတွက် ရည်ရွယ်ထားသော အဆောက်အအုံများဖြင့် ဝန်းရံထားသည်။ လူနေထူထပ်မှုသည် ကျေးလက်ဒေသ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်သည်။ မြို့ပြသည် ရှုပ်ပွနေသည်။ အထီးကျန်မှုသည် တွေ့ဆုံခြင်းနှင့် မျှဝေခြင်းကို တုံ့ပြန်သည့် ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သည်။
Giorgio de Chirico သူသည် 1911 ခုနှစ်နောက်ပိုင်းတွင် သူရေးဆွဲခဲ့သော ဗိသုကာလက်ရာများတွင် ဤအစဉ်အလာမှ စတင်ခဲ့သည်။ သူသည် ဂရိနိုင်ငံတွင် ကြီးပြင်းလာခဲ့သည်။ အီတလီမှာ သူလေးစားရတဲ့ Nietzsche ရဲ့ခြေရာကို လိုက်ခဲ့တယ်။ "အဆုံးမရှိခြင်းအတွက် လွမ်းဆွတ်မှုအားလုံးကို စတုရန်း၏ ဂျီဩမေတြီတိကျမှုနောက်ကွယ်တွင် ကျွန်ုပ်တို့အား ထုတ်ဖော်ပြသသည်" ဒဿနပညာရှင်က ပြောသည်။ Turin ၏ အစိတ်အပိုင်းများသည် ဤဖော်ပြချက်၏ အဓိပ္ပါယ်ကို ထုတ်ဖော်ပြသခဲ့သည်။
ပန်းချီဆရာသည် ပါရီတွင် အခြေချနေထိုင်ခဲ့သည်။ သူ့စတူဒီယိုမှာ ပုံကို ပြင်တယ်။ အမျိုးအစားအသစ်ကို ပုံဖော်ပေးသော ကင်းဗတ်ချပ်များ- လောကုတ္တရာ ပန်းချီ။ နေရာက အမြဲအတူတူပါပဲ။ မြေကွက်လပ်နှစ်ခုသည် မြေဧရိယာတစ်ဖက်စီတွင်ရှိသည်။ ပထမထပ် ပြတင်းပေါက်များကို ပိတ်ထားသည်။ မကြာဘူး အရိပ်များသည် အိပ်မက်ကဲ့သို့ အကျိုးသက်ရောက်မှုကို အားဖြည့်ပေးသည်။
စံပြမြို့၊ Urbino၊ 1480 - 1490
သူရေးတဲ့ ပန်းချီကားထဲမှာ ၁၉၁၃ ခွဲခြားသည်။ မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းပေါ်ကမြို့။ မီးခိုးခေါင်းတိုင်သည် စက်ရုံတည်ရှိမှုကို ညွှန်ပြသည်။ ကုန်တင်ရထား နီးလာပြီ။ ရင်ပြင်အစွန်းတွင် လူနှစ်ယောက် စကားစမြည်ပြောနေကြသည်။ သူတို့အပေါ်တွင် ရုပ်ပွားတော်တစ်ဆူရှိသည်။ ရုပ်ပွားတော်ကြီးသည် ဓားဖြင့် သူရဲကောင်းတစ်ဦးကို အထိမ်းအမှတ်ပြုသည်။ ရှေ့ဘက်တွင် အခြားခြေခုံးတစ်ခုသည် လွတ်နေသည်။ မှတ်သားထိုက်သော အရာသည် မရှိပါ ။
ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ အရာအားလုံးသည် စကားထာဖြစ်သည်။ သူရဲကောင်း၏အရိပ်သည် လူသွားလမ်းကို ဖုံးလွှမ်းထားသည်။ သူ့နောက်ပြန်လှည့်သွားတဲ့အတွက် သူ့ရဲ့စွမ်းဆောင်နိုင်မှုကို ကျွန်တော်တို့ သိဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ အချိန်၊ ဆိုင်းငံ့ထား၊ ရှေ့မတိုးဘူး။ လှုပ်ရှားမှု၏ တစ်ခုတည်းသော လက္ခဏာဖြစ်သော ရထားသည် မီးရထားလိုင်းတစ်လျှောက် ပြေးကာ အဝေးသို့ ရွေ့လျားသွားသည်။ ဘဝဆိုတာ ပန်းချီကားအပြင် တခြားနေရာတွေမှာ ပြန့်ကျဲနေတယ်။
De Chirico သည် Saturn ၏နိမိတ်လက္ခဏာအောက်တွင်မွေးဖွား Dürer ကဲ့သို့ခံစားရသည်။ လွမ်းဆွေးနေခဲ့တယ်။ ဒီအသိစိတ်က သူ့ကို အသွင်အပြင်ထက် ကျော်လွန်ပြီး လက်တွေ့နောက်ကွယ်မှာ ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ ပဟေဠိတွေကို ဆင်ခြင်နိုင်စေတယ်လို့ သူယူဆတယ်။ သူ့အတွက်ကတော့ လောကုတ္တရာတရားတွေ ကိန်းအောင်းနေတယ်။ အိမ်များ၊ ရင်ပြင်များနှင့် ဥယျာဉ်များ၊ ဆိပ်ကမ်းများနှင့် ဘူတာရုံများ။ စကားထာကို ယုတ္တိဗေဒအားဖြင့် မဖြေရှင်းနိုင်ဘဲ၊ ပင်ကိုယ်။ ဖန်ဆင်းခြင်းတွင် ဗျာဒိတ်တော်တစ်ခုရှိ နတ်ဆရာ၏အလုပ်နှင့် တူညီသည်။
ဒါကိုလုပ်ဖို့ သူက အပိုင်းအစတွေကို ထပ်ခါထပ်ခါ ပြန်ရေးတယ်။ ရဲတိုက်၊ ရုပ်တု၊ ဂန္တဝင်ပန်းပု၊ နာရီ၊ သေတ္တာ။ Sophocles ၏အဖြစ်ဆိုးများတွင်ကဲ့သို့၊ ဗိသုကာအာကာသသည် ရောင်ပြန်ဟပ်မှုနှင့် ပေါ်ထွန်းမှုအတွက် မူဘောင်တစ်ခုဖြစ်သည်။
သူဤသို့ရေးသားခဲ့သည်– “လောကုတ္တရာအက္ခရာ၏လက္ခဏာများကိုသိသောငါတို့ မုတ်ပေါက်၊ လမ်းထောင့် ဒါမှမဟုတ် အခန်းတစ်ခု၊ စားပွဲတစ်ခုရဲ့မျက်နှာပြင်ပေါ်၊ သေတ္တာရဲ့တစ်ဖက်ခြမ်းကြားမှာတောင် ပျော်ရွှင်မှုတွေနဲ့ နာကျင်မှုတွေ ဝှက်ထားတယ်ဆိုတာကို ငါတို့သိတယ်။"
အဓိပ္ပါယ်မဲ့သော့ချက်၊ လွတ်နေသောမြို့ကိုဖြတ်ပြေးသော အဓိပ္ပါယ်မဲ့သော့၊ လမ်းလျှောက်သောသူကို ငေးကြည့်လျက်နေ၏။
Giorgio de Chirico မှ Plaza သည် Buenos Aires ရှိ အနုပညာပြတိုက်၏ interwar arts အခန်းများတွင် ပြသထားသည်။
1914 နေ့၏စကားဝှက်