မော်စကိုကနေ ပီကင်းကနေ အမှိုက်ပစ်တယ်။
“အချိန်တွေ ဘယ်လို ကုန်သွားမလဲ” ဟု အလုပ်သမား တစ်ဦးက မေးသည်။ Vostok 20 ရထား ပထမတန်းနှင့် ဒုတိယတန်းတွင် သူမဖြန့်ဝေသော မဂ္ဂဇင်း၊ သတင်းစာ သို့မဟုတ် စကားလုံး ပဟေဠိများကို မယူချင်သော ခရီးသည်များအတွက်။ သူတို့ ခရီးစဉ်ကို အခုပဲ စလိုက်ကြတယ်။ သူတို့သည် မော်စကိုမှ ထွက်ခွာပြီး ပေကျင်းသို့ ရောက်သည့်တိုင်အောင် ထိုရထားနှင့် ရှေ့ငါးညနှင့် ခြောက်ရက် ကြိုနေရသည်။ ထိုနေရာငယ်လေးများတွင် မတော်တဆ ဆေးလိပ်သောက်ခြင်း သို့မဟုတ် အရက်သောက်ခြင်းတို့ကို လွန်ခဲ့သည့်နှစ်ကတည်းက တားမြစ်ထားသည်။
ထိုကားများအပြည့်ဖြင့် သွားလာနေသော တတိယတန်းစားခရီးသည်များအတွက် ခရီးစဉ်ကို ပိုမိုလေးလံစေပါသည်။ မြင်နိုင်သောဆိုက်ကပ်များ (ကားတစ်စီးလျှင် 54)၊ သီးသန့်မရှိ၊ အချို့က စကားပြောဆိုကြ၊ အခြားသူများ သီချင်းဖွင့်ကြ၊ မိန်းကလေးများနှင့် ယောက်ျားလေးများသည် အိပ်ရာတစ်ခုမှ တစ်ခုသို့ ခုန်ဆင်းကြကာ သန့်ရှင်းရေးသမားများက ၎င်းကို သန့်ရှင်းအောင်ထားရန် ၎င်းတို့အား တောင်းဆိုကာ ဖြတ်ကျော်ရန် ကြိုးစားကြသည်။ ရှေ့မှာ အများကြီးရှိတယ်။ ဖြတ်ကျော်ရန် ရုရှားနိုင်ငံ အများအပြားရှိပါသည်၊ သဲကန္တာရရှုခင်းများ၊ နှင်းထူထပ်သော ရှုခင်းများ နှင့်၊ ရုတ်တရက်၊ မည်သည့်နေရာမှ အလယ်တွင် အိမ်တစ်အိမ်၊ တစ်နှစ်ပတ်လုံး တစ်ယောက်တည်း နေထိုင်နေသူတစ်ဦး ဖြစ်သည်။ “ဒါက ရုရှားပဲ” ရုရှားလူငယ်က ရယ်သည်။ "ကီလိုမီတာ 100 ပတ်၀န်းကျင်မှာ ဘာမှမရှိဘူး၊ ယောက်ျားတစ်ယောက်သွားပြီးတော့ အိမ်ဆောက်တယ်။"
ရုရှားပြီးရင် မန်ချူးရီးယားကို ဖြတ်သန်းတယ်။
ဒါက ရုရှားဖြစ်ပြီး ရုပ်ရှင်ရိုက်ကူးသူ Elisabeth Silveiro က သူမရဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာအကွာအဝေးကနေ ရိုက်ကူးချင်တဲ့ပုံပါပဲ။ ရထားအတွင်းရော အပြင်မှာပါ ဓါတ်ပုံတွေကို မင်းသမီးက ရွတ်ဆိုထားတဲ့ ကဗျာတွေနဲ့ လှုပ်လှုပ်ရွရွ Fanny Ardant ရုရှားမိခင်တစ်ဦးနှင့် ဘရာဇီးလ်ဖခင်တစ်ဦး၏ ဒါရိုက်တာသည် ထိုကြီးမားသောနိုင်ငံ၌ မွေးဖွားခဲ့သည်။ ကလေးဘဝတုန်းက သူ့အမေနဲ့ ပင်လယ်ကိုသွားလည်ဖို့ ဒီရထားကို တစ်ကြိမ်ထက်မက ယူခဲ့တယ်။ "ဒါက သိပ်မကြာပါဘူး၊ ခရီးက သုံးရက်ပဲ၊ ဒါပေမယ့် အတူတူသွား၊ စားစရာတွေ ဝေမျှရင်း ဂစ်တာတီးရင်း တစ်သက်လုံး အတူရှိနေခဲ့တယ်" လို့ ဒီတစ်ပတ်မှာ သူ့ရဲ့ဇာတ်ကားကို တင်ဆက်နေတဲ့ Valencia က ရှင်းပြပါတယ်။ Vostok အမှတ် ၂၀၊ La Cabina International Medium-Length Film Festival တွင် (ဇန်နဝါရီ ၃၀ ရက်အထိ Filmin တွင် ကြည့်ရှုနိုင်သည်)။
ထိုကဲ့သို့သော သေးငယ်သော နေရာများသည် စကြာဝဠာတစ်ခုလုံး ဖြစ်လာသည်။
ထိုကလေးဘဝခရီးကို သတိရကာ သူမသည် “အလုပ်လုပ်ကိုင်သော အမျိုးသမီးများအား” ရုပ်ရှင်ကို အပ်နှံရန် ရထားတစ်ဖန်ပြန်စီးရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ အပတ်တိုင်း အေးခဲထားခဲ့တဲ့ အမျိုးသမီးတွေဟာ ၁၂ နာရီ ဆိုင်းအလုပ်လုပ်ပြီး ချက်ပြုတ်စား၊ စာဖတ်၊ အိပ်ချိန်နဲ့ နောက်ထပ် ၁၂ နာရီလောက် အနားယူကြပါတယ်။
Silveiro သည် သူခရီးသွားလာခဲ့သည့် ကင်မရာနှင့် အသံအော်ပရေတာနှင့်အတူ အဆိုပါအမျိုးသမီးများကို မှတ်တမ်းတင်ကာ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် ကြည့်ရှုစစ်ဆေးခဲ့သော်လည်း ခရီးမှ ပြန်လာသောအခါတွင် အခြားရုပ်ရှင်အတွက် အပိုပစ္စည်းများရှိကြောင်း သိရှိလိုက်ရပါသည်။ ထိုခြောက်ရက်နှင့်ငါးညတွင် သူမတကယ်ရခဲ့သောအရာသည် လွန်ခဲ့သောကာလအတော်ကြာကတည်းက သူမစွန့်လွှတ်ခဲ့သော ရုရှားနိုင်ငံပုံတူဖြစ်သည်။ (ယခုပြင်သစ်တွင်နေထိုင်သည်) တတိယတန်းစားခရီးသည်များ၊ ခရီးသွားလုပ်ငန်းအတွက်မဟုတ်ဘဲ တာဝန်ကြောင့် ခရီးသွားကြသော အလုပ်သမားများ၊ အလယ်အလတ်မှတ်တိုင်များတွင်နေရန် သို့မဟုတ် ပေကျင်းသို့သွားကာ အခြားခရီးစဉ်များမှ အစားအစာ၊ ဂီတ၊ ပုံတိုပတ်စများကို မျှဝေကာ မှတ်တိုင်တစ်ခုစီတွင် ဆေးလိပ်သောက်ရန် ထွက်ခွာကြသည်။ ငါးခြောက်၊ အသီးအနှံတွေကို ဝယ်ပါ...
12 နာရီအဆိုင်းနှင့် 12 နာရီအနားယူ, ရထားပေါ်မှာဘဝ။
"အဲဒီရထားတွေပေါ်မှာ အပြောင်းအလဲဖြစ်မှာကို ငါကြောက်တယ် ဒါပေမယ့် အရာအားလုံးက အရင်အတိုင်းပဲ" သူ့အမေနဲ့ ခရီးစဥ်လုပ်တုန်းက ရေတွက်ပြီး ဒီလိုပြောတယ်– “နှစ် ၂၀ ရှိလိမ့်မယ်။ တကယ်တော့၊ ပြင်သစ်မှာ ရုပ်ရှင်ပြသတဲ့ အချိန်မှာ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က ကျွန်တော့်ကို ချဉ်းကပ်ပြီး လွန်ခဲ့တဲ့ အနှစ် 20 က Vostok မှာ ရှိခဲ့ဖူးပြီး ဒီအတိုင်းပါပဲ” လို့ ပြောခဲ့ပါတယ်။
တစ်နည်းတစ်ဖုံအားဖြင့် ကြီးမြတ်ခြင်း၏အတိတ်နှင့် ဆက်စပ်နေဆဲဖြစ်သော ထိုနိုင်ငံ၏ ဥပစာ၊ ခရီးသည်တစ်ယောက်ပြောသလိုပဲ။ "ရုရှားက လူတွေက ဘာလို့ ထာဝရ ထွက်သွားကြတာလဲဆိုတာ ငါ နားမလည်ဘူး၊ ငါ့ခယ်မက အရမ်းလှရင် ဂရိ ဒါမှမဟုတ် တူရကီကို အပန်းဖြေခရီး သွားနေရတာလဲ နားမလည်ဘူး" လို့ ပြုံးပြီး ကင်မရာကို ပြောပြပါတယ်။
တူညီသော ရုရှားနိုင်ငံနှင့် ခေတ်မီတိုးတက်နေသော ရုရှားနိုင်ငံတို့ ဖြစ်သည်။ “ဒီလမ်းကြောင်းအတိုင်းလုပ်မယ့် ခေတ်မီရထားတွေ အများကြီးရှိနေပြီ” ဟု Silveiro က ရှင်းပြသည်။ “ဒါဆို ၁၀ နှစ် ဒါမှမဟုတ် ၂၀ လောက်ကြာရင် ရုပ်ရှင်ထဲမှာ ပေါ်လာတဲ့ ဒီရထားက ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။”