မင် င်္ န် သည်
အသက်ရှူခြင်းသည် သွေးခုန်နှုန်းကို အမှတ်အသားပြုသည်။ သူ့လက်ရေးကောင်းကောင်းနဲ့ စာလုံးတွေနဲ့ စွဲလန်းနေတဲ့ လက်ရေးသမား ဒီဇိုင်နာ။ တစ်နေ့ပြီးတစ်နေ့ စာရေးဆရာရဲ့ ပြတ်သားတဲ့ ကိုယ်ရေးအကျဉ်းနဲ့ ကြည်လင်တဲ့မျက်လုံးတွေက စာရွက်ပေါ်ကို အာရုံစူးစိုက်လာစေပါတယ်။ လှုံ့ဆော်မှုတစ်ခုစီသည် မှင်မျဉ်းကွေးတစ်ခုဖြစ်သည်။ နှလုံးခုန်သံတစ်ခုစီ၊ တုန်လှုပ်ခြင်း၊ ရောယှက်ခြင်း၊ ဖြတ်သွားခြင်း၊
စာတိုက်ပုံးထဲသို့ စာများ၊ ဖိတ်စာများနှင့် ပို့စကတ်များ မရှိတော့သည့်အချိန်တွင်၊ **မင်းနာမည်ကို ဖတ်ရတဲ့ စိတ်ခံစားမှု ဒါမှမဟုတ် José María Passalacqua** ရဲ့ အမှတ်အသားပါတဲ့ စာသားကို ဖတ်ရတာ ရင်းနှီးတဲ့ ပျော်ရွှင်မှုကို ဖြစ်ပေါ်စေတယ်။ ပေါ်ပင်ဖြစ်မှုသည် လက်ခံသူတိုင်းတွင် ထားရှိသည့် အမှတ်အသားတန်ဖိုးကို မထိခိုက်စေပါ။
ငယ်စဉ်က Passalacqua သည် အဝေးမှုန်သူဖြစ်သည်။ Buenos Aires မှာရှိတဲ့ သူ့ကျောင်းမှာ ကျောက်သင်ပုန်းပေါ်မှာ ဖြန့်ထားတဲ့ ဆိုင်းဘုတ်တွေကို သူ ခွဲခြားလို့မရပါဘူး။ သူသည် စိတ်ကူးယဉ်ဆန်နေကာ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အရာဝတ္တုများပေါ်တွင် အာရုံစူးစိုက်မှုကို ပုံဖော်နေခဲ့သည်။
ခုနစ်နှစ်သားအရွယ်တွင်၊ Rotring သည် သူကြီးကောင်ဝင်စတွင် ချဲ့ထွင်သော အမူအရာများကို ပုံဖော်ခဲ့သည်။ မြို့တော်မှ ကီလိုမီတာအနည်းငယ်အကွာ Quilmes ရှိ သူ၏ဥယျာဉ်တွင် မှုတ်ဆေးဖြင့် အစက်အပြောက်များကို ပုံဖော်ထားသည်။ ထို့နောက် ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ အလိုလို ပေါ်လာသည်။
လှုံ့ဆော်မှုတစ်ခုစီသည် မှင်မျဉ်းကွေးတစ်ခုဖြစ်သည်။
ရှာဖွေမှုကို Palermo တက္ကသိုလ်တွင် စတင်ခဲ့သည်။ အဲဒီမှာ Passalacqua က Graphic Design ကို လေ့လာတယ်။ အဲဒါတွေက analog ခေတ်တွေပါ။ အဲဒါကို ပြောင်းပြန်လှန်ပြီး ဖွဲ့ခဲ့တာ။ တည့်မတ်ခြင်း သည် ဆင်ခြင်ခြင်းမဟုတ်သလို ပြောင်းပြန်လမ်းစဉ်လည်းမဟုတ်ပေ။ မှင်တွေ ကျန်ခဲ့တယ်။
“ကျွန်တော် Photoshop ကို ခက်ခက်ခဲခဲ သင်ယူခဲ့တယ်” လို့ ဆိုပါတယ်။ သူသည် ကြော်ငြာအေဂျင်စီများတွင် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့ပြီး တက္ကသိုလ်တွင် သင်ကြားကာ ဒဏ္ဍာရီလာစာအုပ်ဆိုင်နှင့် ထုတ်ဝေရေးအိမ် El Ateneo de Buenos Aires ၏ ဂရပ်ဖစ်ဒီဇိုင်းကို ပေါင်းစပ်ကာ ဖက်ရှင်အဖြစ် ဖန်တီးခဲ့သည်။
မက်ဒရစ်ကို ခရီးထွက်ခဲ့ပါတယ်။ သူ၏သင်္ဘောများကို မီးရှို့ပြီး ပြန်လည်စတင်ခဲ့သည်။ ရောက်တာနဲ့ မြို့ကိုသိတယ်လို့ ခံစားရတယ်။ ဖော်ရွေသည်၊ ပေါ့ပါးသည်- မြို့ကြီးတစ်မြို့။ သူ့အပြောင်းအရွှေ့အတွက် အကြောင်းပြချက် ပျောက်ကွယ်သွားသောအခါတွင် ဆုတ်ယုတ်မှုဖြစ်လာသည်။ လမ်းတွေလဲ နာကျင်တယ်။
“မင်းမျက်နှာမှာ လေတွေရှိတယ်၊ မင်းစိတ်နှလုံးထဲမှာတောင် မိုးရွာတယ်။ ဖယ်ရှားရန်အလွန်ခက်ခဲသော tango ကို သင့်ဗိုက်တွင်ရရှိသည်။ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေချခဲ့ရတယ်၊ အာဂျင်တီးနားနဲ့ အဆက်အသွယ်ဖြတ်ပြီး အရမ်းအေးသွားတယ်။ ငါဟာ ဒီနေရာကနေ မဟုတ်တဲ့ အခြေနေမှာ ရှိနေခဲ့တာပါ” ဟု ထိုနှစ်များအကြောင်းကို သူပြောပြသည်။
Chamberí မှ Lavapiés သို့ ခေါ်ဆောင်သွားသော ခရီးစဉ်တွင်၊ မက်ဒရစ်မှာ အခြေချလာခဲ့တယ်။ သူ၏ ပထဝီဝင်သည် ရောဂါကင်းသည်။ တန်ဂိုသည် ဒွန်တွဲဖြစ်လာသည်။
ရာစုနှစ်နှစ်ခုကြားရှိ ပတ္တာဒီဇိုင်နာတစ်ဦး
Passalacqua သည် ကြော်ငြာအေဂျင်စီတစ်ခုတွင် အလုပ်လုပ်ခဲ့သည်။ မဲဆွယ်ပွဲတစ်ခုတွင် သူ့စာများ လေဆိပ်တွင် ပြည့်သွားသည်။ ဒစ်ဂျစ်တယ်ခေတ်က စက္ကူကို တန်ဖိုးထားတယ်။
အမှတ်တံဆိပ်ကြီးများအတွက် ဖိတ်ခေါ်မှုများ စတင်ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ သူသည် ရိုးရာလက်ရေးလှရေးခြင်းမှ သူ၏ကိုယ်ပိုင်ဘာသာစကားကို ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်စေရန် စတင်ခဲ့သည်။ ပုံမှန်မဟုတ်သော ကိုယ်ဟန်အမူအရာ၏တန်ဖိုးကို ၎င်းက အခိုင်အမာပြောဆိုသည်။ မှင်ဖြင့် ကမ္ဘာကို ရှူရှိုက်ပါ။
မစုံလင်မှုကို ကာကွယ်ပါ။ ချို့ယွင်းချက်၊ ချို့ယွင်းချက်များတွင် အထင်ရှားဆုံးသော ခံစားချက်များကို တွေ့နိုင်သည်။ သူ၏ လေဖြတ်ခြင်းသည် မြန်သည်၊ စာလုံးကြီးဖြင့် အကျဉ်းချုပ်သည်။ စကိတ်စီးသမားတစ်ယောက်လို အစမ်းလေ့ကျင့်ရင်း လေထဲတွင် တိုးဝင်သွားသည်။ ဘောပင်၊ ဖန်ခွက် သို့မဟုတ် မျက်တောင်စုတ်တံဖြင့် စက္ကူပေါ်တွင် စမ်းသပ်ပါ။
သူ၏ရည်ရွယ်ချက်မှာ စိတ်ခံစားမှုများကို ကူးယူဖော်ပြရန်နှင့် လက်မှုပညာလိုင်းကို ချိုးဖျက်ရန်ဖြစ်သည်။ သူသည် ပရောဂျက်နှင့် သူ၏ဖန်တီးမှုလုပ်ရိုးလုပ်စဉ်ကို စိန်ခေါ်သည့်ပစ္စည်းများကြောင့် လှုံ့ဆော်မှုခံရသည်။ ၎င်းကို ရာစုနှစ်နှစ်ခုကြားတွင် ပတ္တာဒီဇိုင်နာတစ်ဦးအဖြစ် သတ်မှတ်ခံရသည်။ မင်းရဲ့အလုပ်ကို စဉ်းစားလို့ရတယ်။ anachronistic သို့မဟုတ် ပြင်းထန်စွာ လက်ရှိ။
House of America ၏ ပန်းချီကား
သူ၏ ပန်းချီကားများတွင် ဝင်ရောက်စွက်ဖက်ခဲ့သည်။ အမေရိကအိမ် Passalacqua ညီညွတ်သော ကဗျာဆရာနှစ်ဦး၊ Maria Elena Walsh၊ အာဂျင်တီးနားနှင့် ဘုန်းတန်ခိုးကြီးတယ်။ အတ္တလန်တိတ်ကိုဖြတ်ကျော်သောလိုင်းများနှင့်အတူ။ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်၏ ကဗျာများသည် သူတို့စကားနှင့်ပြောသော ပန်းချီကားတစ်ချပ်ဖြစ်သည်။
ယနေ့ လက်ရေးလှရေးဆရာသည် O စာလုံးအပေါ် စွဲလမ်းမှုကို အာရုံစိုက်သည်။ “ဂြိုလ် သို့မဟုတ် ဂြိုလ်” ဟု ဝိနည်းဝိဇ္ဇာဖြင့် အခိုင်အမာဆို၏။ ၎င်းသည် သူ့ကို စက်ဝိုင်းပိတ်ရန် လှုံ့ဆော်ပေးသည်။ ဤအကြောင်းကြောင့် သူ၏ခရီးသည် သူ့ကို El Toboso နှင့် ၎င်း၏ သုံးဆသရကို ခေါ်ဆောင်သွားသည်။
အဲဒီမှာ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကနေတစ်ဆင့် သူ့မျက်နှာပရိုဖိုင်မှာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းဖော်ပြထားတဲ့ La Mancha၊ Cervantes ရဲ့ ခြိုးခြံခြွေတာမှုကို သူကြုံတွေ့ခဲ့ရပါတယ်။ သူ၏ပျော်ရွှင်မှုမျဉ်းကွေးနှင့် ကျွန်ုပ်တို့ မလွဲမသွေ အာမေဋိတ်စကားများ ပိတ်သွားသည့်နေရာ။
María Elena Walsh နှင့် Gloria Fuertes တို့သည် နံရံဆေးရေးပန်းချီတွင် စည်းလုံးကြသည်။