Sir Ernest Shackleton နှင့်သူ၏ဇနီးသည် 1909 ခုနှစ်တွင်
“ဇန်နဝါရီ ၁၈၊ ၁၉၁၂ ကပ္ပတိန် စကော့ အဖော် Evans၊ Wilson၊ Bowers နှင့် Oates ရောက်အောင်၊ တောင်ဝင်ရိုးစွန်း၊ ဒါပေမယ့် သူက ပထမဖြစ်ခြင်းရဲ့ စွမ်းဆောင်မှုမှာ ကျရှုံးခဲ့တယ်” Mecano ရဲ့နောက်လိုက်တွေက ဒီဇာတ်လမ်းက ဘယ်လိုအဆုံးသတ်လဲဆိုတာ သိပြီးသားပါ။ Madrid မှ တီးဝိုင်းသည် Captain Scott အား သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို ရည်ညွှန်းသည်။ တောင်ဝင်ရိုးစွန်းသို့ရောက်ရှိပြီးနောက် ထိုကြေကွဲဖွယ်ဖြစ်ရပ်တွင် သူနှင့်အတူလိုက်ပါသွားသော လူလေးဦးအား အသက်ရှင်လျက် စခန်းသို့ပြန်သွားရန် ကြိုးပမ်းခဲ့သော်လည်း သတ်မှတ်ထားသည့် ရည်မှန်းချက်ကို မအောင်မြင်ဘဲ၊ ပထမဆုံးလုပ်ပါ။
ဟိ ၁၉၁၁ ဒီဇင်ဘာ ၁၄၊ လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးဆယ့်ငါးရက်၊ Norwegian Roald Amundsen ဦးဆောင်သော လေ့လာရေးခရီး သူ့ရဲ့ နိုင်ငံတော် အလံကို ပန်းတိုင်မှာ ချိတ်ပြီး
Sir Ernest Shackleton နှင့် သူ၏ လေ့လာရေး အဖွဲ့မှ အဖွဲ့ဝင် နှစ်ဦး
ဖြစ်နိုင်သည်၊ အဲဒီမှာ အင်္ဂလိပ်က ရိုက်ထားတဲ့ ဓာတ်ပုံ ရောက်ရှိလာမည့် စက္ကန့်များကို သိရှိခြင်း ဖြစ်ပါစေ။ သိပ္ပံစူးစမ်းလေ့လာရေးသမိုင်းတွင် ဝမ်းနည်းစရာအကောင်းဆုံးများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။ အတင်းအကြပ်အားဖြင့် အသက်ဆုံးပါးစေသော ထိုအမည်မသိ နှင့် ဆက်သွယ်မရသော မျက်နှာပြင်ပေါ်မှ သူတို့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်များနှင့် နှိုင်းစာလျှင် ဘာမှမရှိပါ။
ကံဆိုးသူသည် ဤဇာတ်ကြောင်းမျိုးတွင် အာရုံပိုစွဲမြဲနေသောကြောင့် ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်၊ Scott နှင့် သူ၏လူများဖြစ်သည်။ , အတိအကျ, စူးစမ်းလေ့လာမှုအားလုံးတွင် အထင်ရှားဆုံးဖြစ်သည်။ 19 ရာစု၏အဆုံးနှင့်နောက်ရာစုနှစ်နှစ်ဆယ်အစပိုင်းအကြားတွင်၊ အန္တာတိကတိုက် ဇာတ်ခုံအဖြစ်။
သို့သော် ထိုအကြောင်းများ လူဆိတ်ညံသော ဝင်ရိုးစွန်း ရှုခင်းများ၊ အကြီးကျယ်ဆုံးပြိုင်ပွဲများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။ လေ့လာရေးခရီးမှတ်တမ်း၊ နောင်တစ်ချိန်မှာ အာကာသထဲမှာ ဖြစ်ပေါ်လာမယ့်အရာနဲ့ နှိုင်းယှဉ်နိုင်ပါတယ်။
အချိန်အခါမှာ လမ်းကြောင်းပြခြင်းကို sextants နှင့် compasses များဖြင့် ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ ဝင်ရိုးစွန်းဒေသတွေကို သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့တဲ့ သမိုင်းကြောင်းတွေပါ။ ကြီးကျယ်ခမ်းနားတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေပါတယ်။ ကမ္ဘာပေါ်ရှိ ဧည့်ဝတ်မကျေသော နယ်မြေများသို့ ဝင်ရောက်ရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားသည့် လူအုပ်စုများက ကျူးလွန်ခြင်းဖြစ်ပြီး အဆိုးရွားဆုံး ဒုက္ခများနှင့် ရင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။ ရောက်လာတော့လည်း တချို့ကိစ္စတွေ၊ ဂုဏ်အသရေနှင့် အသိအမှတ်ပြုခြင်းအတွက် ကြိုးပမ်းမှုတွင် သူ့အသက်ဆုံးရှုံးရန်။
Weddell ပင်လယ်ရေခဲထဲတွင် ပိတ်မိနေသော ခံနိုင်ရည်ရှိသည်။
Amundsen ရောက်ရှိလာသည်။ ၁၉၁၁ ခုနှစ်တွင် တောင်ဝင်ရိုးစွန်း၊ Scott သည် 1912 တွင်ရောက်ရှိလာပြီးသေဆုံးခဲ့သည်။ ; အဲဒီနောက်မှာတော့ အန္တာတိကကိုဖြတ်ကျော်ပြီး ကမ္ဘာမြေကြီးရဲ့ နောက်ဆုံးထောင့်မှာ နောက်ဆုံးစိန်ခေါ်မှုကြီး ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။ အထူးအားထုတ်ရမယ့် ကုမ္ပဏီတစ်ခုပါ။ အိုင်ယာလန်ရှာဖွေသူ Sir Ernest Shackleton
"ခံနိုင်ရည်" ဆိုသည်မှာ "ခုခံခြင်း"
“အန္တရာယ်များတဲ့ ခရီးအတွက် အမျိုးသားတွေ လိုအပ်တယ်။ လုပ်ခနည်း၊အအေးလွန်ကဲတဲ့လတွေဖတ်ရင်းနဲ့၊ စဉ်ဆက်မပြတ်အန္တရာယ်၊ သံသယကင်းစွာပြန်လာ။ အောင်မြင်ရင် ဂုဏ်ပြုတယ်”
သူတို့က ဒီကြော်ငြာကိုပြောတာ 1914 ခုနှစ်တွင် လန်ဒန်စာနယ်ဇင်း၌ ထင်ရှားခဲ့သည်။ မင်းရဲ့ ကြော်ငြာသူ Shackleton ကမ်းလှမ်းထားသော အလုပ်၏ မာကျောသော်လည်း၊ ၎င်းတို့သည် ၎င်းကို ဝိုင်းပြီး တုံ့ပြန်ကြသည်။ လူငါးထောင် အမျိုးအစားတိုင်း စွန့်စားသူများ၊ သင်္ဘောသားများ၊ သိပ္ပံပညာရှင်များ၊ ဆရာဝန်များ၊ စူးစမ်းရှာဖွေသူများနှင့် အမျိုးသမီးများပင် စာသားက ယောက်ျားတွေပဲ လိုအပ်တယ်ဆိုတာ ရှင်းနေပေမယ့်။
အဆုံးတွင်၊ လျှောက်ထားသူ ၂၇ ဦး သူနဲ့အတူလိုက်ပါမယ့် သင်္ဘောသားတွေကို ဖွဲ့စည်းဖို့ ရွေးချယ်ခံရသူတွေလား။ သူ၏ တတိယမြောက်နှင့် အမှတ်မိဆုံး တိုက်ခိုက်မှုမှာ တောင်ပိုင်းဒေသများဖြစ်သည်။
ယခင်က ဂုဏ်သတင်းကြီးသော စူးစမ်းရှာဖွေသူသည် တတိယမြောက် ကုန်းပတ်အရာရှိဖြစ်ခဲ့သည်။ Discovery Expedition တွင် Robert Scott ဒုတိယကြိုးစားမှုတစ်ခု ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ Nimrod Expedition ဖြင့် တောင်ဝင်ရိုးစွန်းသို့ရောက်ရှိ ဤသည်မှာ သူဗိုလ်စွဲခဲ့သော သုံးဦးအနက်မှ ပထမဆုံးဖြစ်ပြီး သူသည် သူ့ထံသို့ မရောက်နိုင်ခဲ့သော်ငြားလည်း လူနင်းခဲ့သမျှ တောင်ဘက်အကျဆုံးနေရာသို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။ အန္တာတိကတွင် ကြာမြင့်စွာ စောင့်မျှော်နေသော ဝင်ရိုးစွန်းမှ ကီလိုမီတာ အနည်းငယ်မျှသာ။
'ခံနိုင်ရည်' ဆိုသည်မှာ 'ခံနိုင်ရည်'၊
သို့သော် ထိုအေးခဲနေသောနေရာများသို့ ဆွဲဆောင်မှု ပြင်းထန်သော၊ အမည်မသိသူများအတွက် ဆန္ဒနှင့် သမိုင်းကို နှိမ့်ချလိုစိတ်၊ , Ernest Shackleton ကဦးဆောင်ဘို့နောက်ထပ်အခွင့်အလမ်းကိုရှာ သူ၏အမည်ကို စကြာဝဠာမှတ်ဉာဏ်တွင် ရေးထိုးထားမည်ဖြစ်သည်။ အန္တာတိက စူးစမ်းလေ့လာမှုများ။ သြော် သူရပြီ။
မသေနိုင်ပေမယ့် တိုက်ကြီးကိုဖြတ်ကျော်ဖို့ သူ့ဆီမရောက်ဘူး။ ဒီတစ်ခါတော့ သူ ခြေချဖို့တောင် မလိုတော့ဘူး၊ သူ၏သူရဲကောင်းလုပ်ရပ်အတွက်
လပေါင်းများစွာ ကြိုးစားအားထုတ်ပြီးနောက်၊ ဗြိတိသျှအစိုးရနှင့် သြဇာကြီးမားသော ပုဂ္ဂိုလ်ရေးဆိုင်ရာ အဖွဲ့အစည်းများနှင့် အဖွဲ့အစည်းများ၏ အကူအညီဖြင့် သူ၏ ရည်မှန်းချက်ကြီးပြီး အန္တရာယ်များသော ပရောဂျက်ကို ပုံဖော်ခဲ့သည်။ ကနဦး အစီအစဉ်မှာ အောက်ပါအတိုင်းဖြစ်သည် ။ Plymouth မှ Buenos Aires သို့ရွက်လွှင့်ပြီး တောင်ဂျော်ဂျီယာ၊ နောက်ပိုင်းတွင် ၎င်းတို့သည် Weddell ပင်လယ်ကိုဖြတ်ကာ အန္တာတိကကို ခြေလျင်ဖြတ်ကြသည်။ တိုက်ကြီး၏တစ်ဖက်ခြမ်းရှိ Ross ပင်လယ်သို့သွားရာလမ်းတစ်လျှောက် နောက်ထပ် ထောက်ပံ့ရေးသင်္ဘောက သူတို့စောင့်နေမယ့်နေရာ။
“အခုအချိန်မှာ အရေးကြီးဆုံး လေ့လာရေးခရီးက ကျန်နေပါသေးတယ်။ အန္တာတိတ်တိုက်ကြီးကို ဖြတ်ကျော်ခြင်း။ စိတ်ကူးယဉ်ဆန်တဲ့ အမြင်ကနေ၊ ဒါဟာ နောက်ဆုံးဝင်ရိုးစွန်းလေ့လာရေးခရီးပါပဲ။ ဆောင်ရွက်နိုင်သည်။ အသွားအပြန်ခရီးထက် ပိုအရေးကြီးလိမ့်မယ်၊ ဗြိတိသျှနိုင်ငံဟာ ငါတို့ထက်အရင်ကတည်းက အောင်မြင်သင့်တယ်လို့ ငါယုံကြည်တယ်၊ တောင်ဝင်ရိုးစွန်း၏ ပထမဆုံးအောင်ပွဲနှင့် မြောက်ဝင်ရိုးစွန်းကို သိမ်းပိုက်ခြင်း" ရှာဖွေသူ က ပြောသည်။
ထိုသို့သောစွန့်စားမှုအတွက် Shackleton သည် ရေခဲခွဲသင်္ဘောတစ်စီးကို ဝယ်ခဲ့သည်။ နော်ဝေလက်ဖြင့် တည်ဆောက်ခဲ့သည်။ ကနဦးတွင် ဓူဝံအဖြစ် စတင်ထုတ်လုပ်ခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် Shackleton က ၎င်းကို နာမည်ပြောင်းခဲ့သည်။ “ခံနိုင်ရည်” ဆိုသည်မှာ “ခုခံမှု”၊ မိသားစုဆောင်ပုဒ်ကို ဂုဏ်ပြုသောအားဖြင့် "ခုခံရင် ငါတို့အနိုင်ရလိမ့်မယ်"
ရော့စ်ပင်လယ်သို့ရောက်သည်အထိ ၎င်းတို့သည် အန္တာတိကကို ခြေလျင်ဖြတ်ကျော်မည်ဖြစ်သည်။
ဤရင်ခုန်စရာနှင့် ပြင်းထန်သော စွန့်စားခန်းစိတ်ဓာတ်တို့ဖြင့် ရစ်ပတ်ထားသည်။ ဘုန်းအသရေနှင့် ကတိတော် ပျံ့လွင့်သွားကာ သင်္ဘောသားစာရင်းဝင် အပေါင်းအသင်းများနှင့် ချော်လဲသွားသော စတိုးဆိုင်-၊ Imperial Transantarctic Expedition၊ အဆင်သင့်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ တောင်ဘက်ခရီး။
ဤတတိယမြောက် တိုက်ခိုက်မှုကြီးအတွက်၊ Shackleton သူ၏လူတို့တွင် သူ၏ “ညာလက်” ကို ရေတွက်၍၊ ဒုတိယ စစ်သေနာပတိအဖြစ် Frank Wild အတူ ၊ Frank Worsley အသင်းခေါင်းဆောင်အဖြစ်နှင့် ဓာတ်ပုံဆရာ Frank Hurley လေ့လာရေးခရီးကို မှတ်တမ်းတင်ခဲ့သူ။
ထို့အပြင် ခရီးစဉ်၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ သင်္ဘောပေါ်မှ ဆင်းလာသောကြောင့် သိပ္ပံနည်းကျ သဘောသဘာဝ လွန်ကဲစွာ တည်ရှိနေခြင်း၊ သိပ္ပံပညာရှင် လေးဦး- Robert S. Clark, ဇီဝဗေဒပညာရှင်၊ Leonard Husseo, မိုးလေဝသပညာရှင်; James Wordie၊ ဘူမိဗေဒပညာရှင်နှင့် Reginald James၊ ရူပဗေဒပညာရှင်။
၁၉၁၄ ခုနှစ် ဩဂုတ်လတွင် ခံနိုင်ရည်အား ရွက်လွှင့်ခဲ့သည်။ နွေရာသီသည် တောင်ဘက်ကမ္ဘာခြမ်းတွင် စတင်နေသော်လည်း အပူချိန်များသည် ပုံမှန်ထက် များစွာအေးနေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ တောင်ပိုင်းဂျော်ဂျီယာကျွန်းများ ထိုဒေသရှိ ဝေလငါးအချို့က သင်္ဘောသားများကို သတိပေးခဲ့သည်။ South Sandwich ကျွန်းများကိုဖြတ်ကျော်ရန်အခက်အခဲ လအနည်းငယ်ကြာသည်အထိ ခရီးစဉ်ကို မဆောင်ရွက်ကြရန် အကြံပြုအပ်ပါသည်။
သူတို့ကဲ့သို့ မည်သူမျှ ထိုရေများနှင့် ၎င်းတို့၏ အဆုံးမဲ့အန္တရာယ်များကို မသိကြသော်လည်း၊ သူတို့၏ အကြံဉာဏ်ကို နားမကြား၊ Shackleton သည် ဒီဇင်ဘာ ၅ ရက်၊ ၁၉၁၄ တွင် ရွက်လွှင့်ရန် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ ရက်အနည်းငယ်အကြာတွင် ဘေးအန္တရာယ်ကျရောက်ခဲ့သည်။
ပင်ဂွင်းများသည် 1908 ခုနှစ် နွေရာသီတွင် ဓာတ်မှန်ရိုက်သံကို နားထောင်ကြသည်။
ခက်ခက်ခဲခဲ ဖြတ်သန်းသွားလာပြီးနောက် မင်္ဂလာပင်လယ် ကြိုတင်မဲက လုံးဝရပ်သွားတယ်။ ရေခဲပင်လယ်၊ မျက်စိမြင်နိုင်သလောက် ဆွဲဆန့်ကာ ပတ်ပတ်လည်ကို ပိတ်လိုက်သည်။ ခံနိုင်ရည်ရှိ၍ အေးခဲသောအကျဉ်းထောင်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသည်။
အနည်းစုသာရှိကြ၏။ ပြည်မကြီးကိုရောက်ဖို့ ကီလိုမီတာ ၁၆၀ ဖြတ်မကျော်နိုင်သော အကွာအဝေး။ သူတို့ ဦးတည်ရာကနေ တစ်ရက်သာ ရွက်လွှင့်တဲ့ သောင်ပြင်မှာ ပြေးကြတယ်။ နှစ်များကြာပြီးနောက်၊ လေ့လာရေးခရီး၏မိုးလေဝသပညာရှင် Leonard Hussey က အောက်ပါအတိုင်းပြောခဲ့သည်။ “၁၉၁၅ ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီ ၁၄ ရက်မှာ အပူချိန် သုညအောက် ၈ ကနေ ၂၈ ဒီဂရီအထိ ရုတ်တရက် ကျဆင်းသွားပြီး ပင်လယ်တစ်ခုလုံး အေးခဲပြီး ကျွန်တော်တို့ အေးခဲသွားတယ်။”
သူတို့၏ ဦးတည်ရာနှင့် နီးကပ်လွန်းသဖြင့် သင်္ဘောသားများနှင့် သင်္ဘောများသည် သူတို့ထင်ထားသည်ထက် များစွာကြာအောင် ပိတ်မိနေခဲ့သည်။ အစပိုင်းမှာတော့ သူတို့ဟာ သင်္ဘောကို လွတ်မြောက်ဖို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကြိုးပမ်းခဲ့ကြပါတယ်။ အငြိမ်မနေဘဲ ၄၈ နာရီကြာအောင် ရေခဲကို ကြိတ်ချေ၊ ပင်လယ်ပြင်သို့ ရောက်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း အတင်းအကြပ် ခိုင်းစေခဲ့သည်။ လွတ်လပ်မှုအတွက် ဒီ herculean အလောင်းအစားကို စွန့်လွှတ်လိုက်ပါ။
FrankHurley၊ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်တဲ့ တိုက်ပွဲကို ရိုက်ကူးခဲ့သူက သူ့ရဲ့ ဒိုင်ယာရီမှာ ရေးခဲ့တယ် “လူအပေါင်းတို့သည် သန်းခေါင်တိုင်အောင် အလုပ်လုပ်ကြသည်၊ ကျန်တဲ့ သုံးပုံနှစ်ပုံရဲ့ တိုင်းတာမှုကို လုပ်တဲ့အခါ နောင်တရပြီး ကျန်တဲ့ရေခဲတွေက လက်တွေ့မကျနိုင်တာကြောင့် လုပ်ငန်းကို စွန့်လွှတ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတယ်။” အဲဒီကနေ၊ လုပ်စရာတစ်ခုပဲ ကျန်တော့တာက လာမယ့် တောင်ပိုင်း နွေရာသီကို ရောက်ရှိလာမှာကို စောင့်ပါ။ အဲဒီအချိန်မှာ သွားစရာနေရာမရှိဘူး။
ခံနိုင်ရည်ရှိ စူးစမ်းလေ့လာရေး အဖွဲ့
စစ်ပွဲကြီးဆင်နွှဲနေသည့် ကမ္ဘာကို သတိမမူမိ လူသေတွေကို သန်းနဲ့ချီပြီး ရေတွက်လာတယ်၊ သောင်တင်နေသောသင်္ဘောသည် ခိုလှုံရာဖြစ်လာပြီး သင်္ဘောသားများသည် ၎င်း၏ထိန်းသိမ်းမှုတွင် မြှုပ်နှံထားကြသည်။ Ritz လို့ ခေါ်တဲ့ လွင့်မျောနေတဲ့ ဟိုတယ်နဲ့ တူတယ်။
Shackleton ၏အမျိုးသားများသည် ရှင်သန်ရေးအလုပ်များဖြင့် အလုပ်များနေကာ နှင်းများကို လှည်းကျင်းခြင်း၊ အဖွဲ့၏ဇီဝဗေဒပညာရှင် Robert Clark နှင့် ပူးပေါင်းပြီး၊ ပင်လယ်ကြမ်းပြင် သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏ လေ့လာမှုများတွင်၊ အမဲလိုက်ဖျံများနှင့် ပင်ဂွင်းများ ဘယ်အရာနဲ့ ကျွေးရ၊ ရေရှည်မှာ သူတို့ရဲ့ အသက်ကို ကယ်တင်တဲ့ အရာ၊ ခါးနာခြင်းမှ ကယ်တင်ခဲ့သည်။
လများကုန်လွန်၍ သူတို့နှင့်အတူ ဆိတ်သုဉ်းခြင်းသို့ ရောက်လေ၏။ ဝင်ရိုးစွန်းညများ အဆုံးမဲ့နေမဲ့နေ့ရက်များနှင့်အတူ လွှမ်းခြုံထားသည်။ အကြွင်းမဲ့ အအေးခဲဆုံး အမှောင်ထဲမှာ။
"The Boss" - Shackleton ဟုခေါ်သော အမှုထမ်းအဖြစ်၊ အချို့သော သဘောထားကွဲလွဲမှုများသည် ကြေကွဲဖွယ်ရလဒ်များ ဖြစ်ပေါ်စေသည့် ဝင်ရိုးစွန်းရှာဖွေရေးသမိုင်းကို သတိပြုမိပြီး၊ အန္တာတိတ်ဆောင်းသည် မည်သူမဆို ရူးသွပ်စေနိုင်သည်။ သူ့အဖွဲ့ကို ထိန်းထားနိုင်ရင် သူတို့ ဒီကနေ လွတ်မြောက်ဖို့ အခွင့်အလမ်းရှိမယ်ဆိုတာ သူသိတယ်။
သူ့ရဲ့ခေါင်းဆောင်မှုဟာ အားလုံးအတွက် အရေးကြီးပါတယ်၊ ဒီအတွက် သူချမှတ်ထားတဲ့ စနစ်တစ်ခုပါ။ ရာထူးမခွဲခြားဘဲ မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော လုပ်ငန်းတာဝန်များ၊ သူကိုယ်တိုင် ပါဝင်ခဲ့တယ်။
ဆင်းရဲဒုက္ခခံနေသော်လည်း ပျော်ရွှင်စရာအချိန်လည်း ရှိသည်။ စာဖတ်ခြင်း၊ ပြဇာတ် ဖျော်ဖြေပွဲများ၊ ဓာတ်စက် ဖျော်ဖြေပွဲများနှင့်ပင် အချိန်ကုန်ခဲ့သည်။ ရေခဲပြင်ပေါ်တွင် ဘောလုံးကစားကြသည်။
CAMP သည်းခံခြင်း။
ရေခဲအိတ်တွေရဲ့ ပွေ့ပိုက်မှုကြောင့် ကြေမွသွားသည် ခံနိုင်ရည်ရှိသည်။ ငါ ဆုံး ရှုံး ခဲ့ သည် ။ သင်္ဘောပျက်ပြီး တစ်နှစ်နီးပါး၊ 1915 ခုနှစ် အောက်တိုဘာလ 27 ရက်နေ့တွင် သင်္ဘောသားများကို စွန့်လွှတ်ခိုင်းခဲ့သည်။ သင်္ဘောက သူတို့ကို လအတော်ကြာအောင် ပေးခဲ့တဲ့ လုံခြုံရေး မပါဘဲ အပေါက်ထဲမှာ ရုတ်တရက် အသက်ရှင်နေခဲ့ရတာ။
အဲဒီအခါမှာ သူတို့ဟာ မူလတာဝန်ကို ကျေပွန်ဖို့ စိတ်ကူးမှန်သမျှကို စွန့်လွှတ်ခဲ့တယ်။ အေးခဲနေသော သဲကန္တာရတွင် အသက်ရှင်ခြင်း၏ တကယ့်ပန်းတိုင်ဖြစ်လာသည်။ ယခု သူတို့နေထိုင်ခဲ့သော ဝင်ရိုးစွန်းကမ္ဘာသည် ခြောက်သွေ့သောမြေမဟုတ်သော်လည်း ပါးလွှာသော ရေခဲလွှာများ နှင့် ဆက်လက်ရွက်လွှင့်နေပါသည်။ ခြေထောက်အောက် နှင့် နက်ရှိုင်းသော တောင်ပိုင်း သမုဒ္ဒရာတို့ တွင် ကွဲအက်နေသည်။
Worsley ကရေးသားခဲ့သည်။ "ငါ့သင်္ဘောက ပျက်စီးနေပြီး အဲဒါကို ကယ်တင်ဖို့ ငါ ဘာမှ မလုပ်နိုင်ဘူး" နောက်ဆုံးတွင်၊ သင်္ဘောသားများ၏ တုန်လှုပ်ချောက်ချားသောအကြည့်ကို မပြုမီတွင် ပင်လယ်သည် ၎င်းတို့ရှိရာသို့ ယူဆောင်လာခဲ့သည့် အညစ်အကြေးများကို မျိုချသွားခဲ့သည်။
သူတို့ နဲ့ ပါ တဲ့ ပစ္စည်း တွေ အားလုံး နီးပါး ပျောက် ဆုံး သွားခဲ့ ပါတယ် ထိုနေရာ၌ ဂြိုလ်သားများ သေဆုံးနိုင်ခြေသည် အခြားကမ္ဘာမြေကြီးဆီသို့ စစ်ပွဲကမ္ဘာမှာ ဘယ်သူမှ သူတို့ကို မမှတ်မိတော့ဘူးဆိုတာ လူတိုင်းသိထားတာကြောင့် လက်တွေ့ဖြစ်လာတယ်။ သို့သော် အကောင်းမြင်စိတ်ဖြင့် အမြဲလိုက်ပါနေသော Shackleton သည် အဖွဲ့အား အားပေးခဲ့သည်- "သားတို့၊ ငါတို့အိမ်ပြန်မယ်။"
အမှုထမ်းတွေက ခံနိုင်ရည်ရှိမှ ထွက်သွားကြတယ်။
အများအပြားရှိခဲ့သည်။ Worsley နှင့် Shackleton တို့၏ ကြိုးပမ်းမှုများ၊ ကြီးမားသော လှေကြီးများကို လှိုင်းလုံးကြီးဖြင့် ပင်လယ်ထဲသို့ ကူးရန် ကြိုးပမ်းမှု အပါအဝင် သမုဒ္ဒရာကို ချဉ်းကပ်ခြင်း ၊ ရေစီးကြောင်းတွေက ပိုအားကောင်းလာပြီး ခြေလှမ်းတွေကို နောက်ပြန်ဆုတ်စေခဲ့တယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ သူတို့ဟာ ရေခဲတွေကို သယ်ဆောင်လာပြီး ရေပွင့်ဖို့ စောင့်ဆိုင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြပါတယ်။ အိမ်အသစ်- စိတ်ရှည်ရေးစခန်း။
ရေခဲပြင်ပေါ်တွင် နေထိုင်မှုအခြေအနေများမှာ သနားစရာကောင်းပြီး လေ့လာရေးခရီးသည်များအပါအဝင် မထင်မှတ်နိုင်သော အခက်အခဲမျိုးစုံကို ကြံ့ကြံ့ခံ ရင်ဆိုင်ခဲ့ရကြောင်း၊ အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်အဖြစ် သိမ်းဆည်းထားသည့် မစ္စစ် Chippy ကြောင်ကို ယဇ်ပူဇော်ရန် အတင်းအကြပ် ခိုင်းစေခဲ့သည်။ ကံဆိုးမိုးမှောင်ကျချိန်မှာ ညီအကိုတွေ အပေါင်းအဖော်ဖြစ်ခဲ့ကြတဲ့ စွတ်ဆွဲခွေး ၆၉ ကောင်၊ အစာကျွေးနိုင်စေရန်။
“အဲဒါကို လုပ်ရတာ ငါ့အလှည့်ပဲ၊ ဒါက ငါ့ဘဝရဲ့ အဆိုးဆုံးအလုပ်ပဲ။ အဆိုးဆုံးခွေးတွေထက် ပစ်သတ်ချင်တဲ့ လူတွေအများကြီးနဲ့ တွေ့ဖူးတယ်” ဟု Frank Wild က မြည်တမ်းခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် အကောင်းမြင်ပြီး မျှော်လင့်ချက်ရှိနေဆဲသူ Shackleton သူ၏လူတို့၏အသက်ကို အခြားအရာများထက် ထားလော့။ တိုက်ကြီးကို မဖြတ်နိုင်ရင် အနည်းဆုံးတော့ အိမ်ပြန်ရလိမ့်မယ်။ လုံခြုံပြီး အသံ။
အပူချိန်တိုးလာသည်နှင့်အမျှ ၎င်းတို့နေထိုင်သည့် ရေခဲတောင်များသည် ပိုမိုပါးလွှာလာပြီး မတည်မငြိမ်ဖြစ်လာသည်။ အဲဒီတုန်းက၊ ၁၉၁၆ ခုနှစ် ဧပြီလတွင် Shackleton သည် လှေပေါ်တက်ရန် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ နှင့် အနီးဆုံးကျွန်းများထဲမှ တစ်ခုသို့ သွားပါ။
ဖေဖော်ဝါရီ ၂၃၊ ၁၉၁၅၊ ရေခဲတောင်ပေါ်တွင် ခွေးများ တည်းခိုသည်။
ရေခဲ၏ အန္တရာယ်အားလုံးကို ရင်ဆိုင်ပြီးနောက် ပင်လယ်ပြင်ကို ရင်ဆိုင်ရန် အချိန်တန်ပြီ၊ ထို့ကြောင့်၊ ခုနစ်ရက်ပတ်လုံး အလွန်ခက်ခဲကြမ်းတမ်းသော ခရီးဖြစ်သည်။ Elephant Island သို့ ထိုနေရာမှ ကီလိုမီတာ 550 ကျော် ထိုတွင် ခံနိုင်ရည်သည် နစ်မြုပ်သွားခဲ့သည်။
နောက်ဆုံးတော့ ခိုင်မာသောမြေပေါ်တွင် နောက်ဆုံးခြေချခဲ့သော ၄၉၇ ရက် ၊ သူတို့သည် နစ်မြုပ်၍မရနိုင်သော ခိုင်ခံ့မှုနှင့်အတူ အိပ်ခြင်းနှင့် စားသောက်ခြင်းကဲ့သို့ ခံစားရပြန်သည်။ Shackleton သည် ၎င်း၏ ပထမဆုံး ရည်မှန်းချက်ကို အောင်မြင်ခဲ့သည်။ ရေခဲဖြင့်ပြုလုပ်ထားခြင်းမဟုတ်သော ဘေးကင်းသောမြေပေါ်၌ သူ၏လူများအားလုံး အသက်ပြန်ရှင်လာစေရန်၊
"မင်းငါ့ကို အသိအမှတ်မပြုဘူးလား?"
နောက်ဆုံးတွင် ကုန်းပေါ်တွင်ရှိနေသော်လည်း ၎င်းတို့သည် အထီးကျန်ဖြစ်နေပြီး ထိုနေရာမှ ထွက်ခွာရန် လိုအပ်နေသေးသည်။ မရောက်မချင်း ဘယ်သူမှ လိုက်ရှာမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဆင်ကျွန်း ဒါကြောင့် သူတို့ကိုယ်သူတို့ အကူအညီရှာဖို့ သွားခဲ့ရပြီး ဖြစ်နိုင်ခြေအရှိဆုံး ရွေးချယ်မှုကတော့ ရောက်ဖို့ကြိုးစားဖို့၊ ကီလိုမီတာ ၁၃၀၀ နီးပါးဝေးသော တောင်ဂျော်ဂျီယာကျွန်းစုများ။
သင်္ဘောသားတွေဟာ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ၊ ကျန်းမာရေးနဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အခြေအနေတွေ ဆိုးရွားနေတာကြောင့် Shackleton ဟာ သူတို့ခရီးသွားမယ့် လှေတွေထဲက တစ်စင်းကိုသာ ယူဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတယ်။ သူနှင့် Worsley အပါအဝင် လူခြောက်ဦး။ ၎င်းတို့ရှေ့တွင် ကမ္ဘာပေါ်တွင် အန္တရာယ်အရှိဆုံး သမုဒ္ဒရာနှင့် သမုဒ္ဒရာများ၏ မျှော်လင့်ချက်များ ရှိသည်။ 22 တောရိုင်းနှင့် ကမ်းခြေတွင်နေကြသောသူတို့ကို မိန့်တော်မူ၏။
Samson နှင့်အတူ မိုးလေဝသပညာရှင် Leonard Hussey (1891 - 1964)
ထိမိသော အပူချိန်ဖြင့် သုညအောက် 20 ဒီဂရီ အဆက်မပြတ် စိုစွတ်နေပါစေ။ ကြီးမားသော ရေခဲတောင်များကြားတွင် ၁၆ ရက်ကြာ လှော်တက်နေပါသည်။ အန္တရာယ်ရှိတဲ့ ဒီရေ။ Shackleton သည် လူများကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးခဲ့ပြီး Shackleton ၏ အရည်အချင်းသည် လမ်းကြောင်းပြသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ Worsley က သူတို့ကို တောင်ဂျော်ဂျီယာရဲ့ အနောက်ဘက်ကမ်းခြေကို ခေါ်သွားတယ်။
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ထိုနေရာသည် လူသူမရှိ။ ဝေလငါးဖမ်းစခန်းများသည် ကျွန်း၏မြောက်ဘက်ကမ်းရိုးတန်းတွင်ရှိသောကြောင့် ပင်လယ်ရေကိုနောက်တစ်ကြိမ်မရင်ဆိုင်နိုင်တော့ဘဲ တောင်တက်အတွေ့အကြုံနည်းပါးသော Shackleton က သူ Worsley နှင့် အခြားသူ၏လူများကိုဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သူတို့သည် ကျွန်း၏အတွင်းပိုင်းပုံသဏ္ဍာန်ရှိသော ရေခဲမြစ်များနှင့် ချောက်ကမ်းပါးများ၏ ဝင်္ကဘာများကို ဖြတ်ကျော်ကြမည်ဖြစ်သည်။
ဟိ မေ ၂၀၊ ၁၉၁၆ ဝေလငါးဖမ်းစခန်းမှ ဝီစီသည် ပြင်ပကမ္ဘာမှ ပထမဆုံးကြားရသော အသံဖြစ်သည်။ ထိုနေ့၏နေ့လည် ၃ နာရီတွင် Stromness ဆိပ်ကမ်းသို့ ခြေချခဲ့ကြသည်။ "မင်းငါ့ကိုမမှတ်မိဘူးလား? ငါ Shackleton ပါ။" နောက်ဆုံး ဘယ်တော့တွေ့လဲလို့ စခန်းမှူးကို မေးတယ်။ လွန်ခဲ့တယ်။ အန္တာတိကတွင် ခံနိုင်ရည် ပျောက်ဆုံးသွားသည်မှာ နှစ်ဆယ့်တစ်လဖြစ်သည်။
Elephant Island တွင် ကျန်နေသေးသော အမျိုးသားများအတွက် ကယ်ဆယ်ရေးအဖွဲ့ကို စည်းရုံးရေးတာဝန်ခံ ကိုယ်တိုင် ရှာဖွေသူဖြစ်သည်။ မအောင်မြင်တဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ကြိုးစားမှုအပြီးမှာ၊ ချီလီအစိုးရ၏အကူအညီဖြင့် စတုတ္ထအကြိမ်သည် ကျက်သရေရှိခဲ့သည်။
ဟိ သြဂုတ် ၂၀၊ ၁၉၁၇ Elephant Island မှ ထွက်ခွာလာသူ တစ်ဦးက အဝေးမှ သင်္ဘောတစ်စင်းကို မြင်လိုက်ရကြောင်း ကျန်သူများကို ပြောပြသည်။ အဲဒါ Shackleton ပါ။ ထူးထူးခြားခြား ဆန့်ကျင်ဘက်ပြုသူအားလုံး အသက်ရှင်လျက် သူတို့သည် ဂရိတ်ဗြိတိန်သို့ ပြန်နိုင်ခဲ့ကြသည်။ လွန်ခဲ့သည့် နှစ်နှစ်က ထားခဲ့သော မွေးရပ်မြေနှင့် အနည်းငယ်မျှသာ တူသည်။ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာနဲ့ တူတယ်။
"သိပ္ပံလေ့လာရေးခရီး၏ခေါင်းဆောင်အဖြစ် မြန်မြန်ဆန်ဆန်နဲ့ ထိရောက်တဲ့ ဝင်ရိုးစွန်းစီးနင်းမှုအတွက် Scott ကို ရွေးမယ်။ Amundsen သို့သော်လည်း၊ သင်ထွက်လမ်းမရှိသောအခါ၊ ဒူးထောက်ပြီး Shackleton ကို မင်းဆီ ပို့ပေးပါလို့ ဆုတောင်းတယ်။" ဤအတွေ့အကြုံပြီးနောက်၊ ဘူမိဗေဒပညာရှင်၏ ဤစကားကို မည်သူမျှ သံသယဖြစ်မည်မဟုတ်ပေ။ Raymond Priestley။
ကတည်းကပင် လေ့လာရေးခရီးကိုယ်တိုင်က နေရာမယူခဲ့ပါ။ အဆိုးဆုံးအခြေအနေတွေမှာ ရှင်သန်ရပ်တည်နိုင်မှုဟာ သူ့ကိုယ်ပိုင်အခွင့်အရေးနဲ့ သမိုင်းရဲ့ မှတ်တမ်းထဲကို ရောက်သွားခဲ့တယ်။ နောက်ဆုံးတော့, Shackleton ကျရှုံးတယ်လို့ ဘယ်သူမှ မပြောနိုင်ဘူး။