"Niet iedereen die er is, is er, maar iedereen die er is, is er" Zo begon Rafael Soler de presentatie van een boek waarvan we nu al weten dat het transcendentaal zal zijn. En inderdaad, die zijn er, en er zijn er velen die deelnemen aan Commerciële koffie, ieders huis , een publicatie die een opwindende nostalgie samenbrengt die verdwijnt met het enthousiasme van wat een iconische ruimte is geweest, maar vooral belooft te worden.
De dichter en schrijver waagt zich aan de uitgave van 330 pagina's van eerbetonen, herinneringen en goede voortekenen. En er was geen betere gids voor deze reis door de tijd. De chef-kok en huidige persoon die verantwoordelijk is voor het menu zegt het al pepe rock: “Er zijn twee soorten koffie: met Rafa en zonder hem” , en de eerste is de echte.
132 jaar opening gaat een lange weg , en levensgenieters weten heel goed dat de beste verhalen die worden verteld rond een tafel waar je drinkt, eet, proost en vooral deelt. Deze anekdotes worden nu op papier vastgelegd om onvergankelijk te worden, om vast te leggen wat op een dag was het en gelukkig zal het ook zijn.
132 jaar geven voor veel verhalen.
In een boek veel woorden passen , veel ervaringen. Ze worden allemaal een relikwie voor degenen die de afgelopen jaren door de kamers zijn gegaan, maar ook een geschenk voor degenen die aan boord gaan van deze nieuwe reis die, Zelfs met een nieuwe identiteit raakt hij de weg niet kwijt.
Dit is een eerste publicatie van misschien wel honderden: “Er is hier zoveel gebeurd en er moet nog zoveel gebeuren” zegt Raphael terecht. Om ons te vertellen wat er achter de schermen gebeurde, zijn er geen betere namen dan degenen die het in de eerste persoon hebben meegemaakt, 74 componenten die ons het gevoel geven dat we er altijd al zijn geweest.
De geheimen van het Café, nu op papier.
WAT HET WAS
Na een plotselinge sluiting van het Café Comercial in 2015 leek de Glorieta de Bilbao in rouw te zijn, maar het duurde niet lang voordat de zwarte eraf was. De namen die resoneerden bij de heropening van 2017 waren: Alejandro Perez Alburquerque en Caleb Soler , twee namen uit de horeca die als geesten in de lamp verschenen om wensen in vervulling te laten gaan, maar ook voor grote uitdagingen staan.
“Iedereen had een verhaal te vertellen” , herinneren zich allebei dat we het hadden over die 27 maart waarin de deuren weer opengingen. En het was niet voor minder, Café Comercial was het toppunt van cool, wat we nu zouden zeggen, een "sociale weerspiegeling van Madrid", zoals een van de namen van de lange familietraditie die het oude café runde, zegt, Maribel Serracato.
Grote figuren uit de culturele wereld zijn door het Café gepasseerd.
DEGENE DIE ZIJN
Grote figuren verzamelden zich daar die spraken over film, literatuur, muziek, kunst… maar ook anderen die hebben ervaren wat er in een plek als het Café wordt geleefd: liefdesverhalen, lachen, blijvende vriendschappen... Op de een of andere manier allemaal hebben hun herinneringen opgezocht om alles wat ze met hun ogen zagen in woorden te vertalen.
Door de pagina's van het boek heen vindt de lezer interventies van vele en zeer uiteenlopende mensen. De namen die hun emoties hebben uitgeleend, variëren van de ondernemers zelf, Alejandro en Caleb, tot persoonlijkheden die zo mythisch zijn als Rafa Martín, eigenaar van de kiosk die schittert voor het Café en die zoveel heeft gezien.
Juantxu Bohigues heeft ook veel te vertellen. Verteller, scenarioschrijver, acteur en filmcriticus, hij werkte 24 jaar als kelner in het Café . Straks wordt er gezegd. Ze tekenen ook Fanny Rubio, Manuela Carmena, Luis Landero, Miguel Losada en een lange lijst die verschilt in ervaringen maar in gevoelens overeenkomt.
Kom kijken, of beter lezen.
WAT HET ZAL ZIJN
David Moralejo, directeur van Condé Nast Traveler en ook een deelnemer aan de publicatie, gaf hoop aan wat komen gaat: “Café Comercial is part van het Madrid van gisteren, vandaag en de toekomst ”. Laten we niet vergeten dat dit boek over het verleden praat, maar dat het niet de bedoeling heeft zich erin te verankeren, maar door te gaan met het schrijven van een verhaal waarvan we het einde niet zien.
'Nu' is een woord dat te mooi klinkt, en juist nu straalt het Café weer als nooit tevoren. Ze hebben veel te doen filmavonden, concerten, stripdagen met Santiago Alverú . in de hoofdrol (die op deze pagina's ook zijn woorden geeft), of het gastronomische aanbod van Pepe Roch.
Dit briljante maandelijkse voorstel voor evenementen bevestigt alleen maar wat de romanschrijver, toneelschrijver en dichteres Inma Chacón al zei: “Voor mij is het een cultureel, sociologisch en emotioneel toevluchtsoord ”. We zouden liegen als we zouden zeggen dat er niets is veranderd door het verstrijken van de tijd en een nieuwe levensstijl, maar je moet gewoon gaan zitten om te horen dat de muren lijken de geheimen lekken die daar zijn geteld.
Café Comercial zal altijd dat "home sweet home" zijn zelfs voor degenen die zich bij deze nieuwe fase aansluiten. Daarom heeft de titel La casa de todos meer een letterlijke dan een figuurlijke betekenis. Zoals Rafael Soler op een van zijn pagina's aangeeft: "Het beste moet altijd nog komen, en alles is nog maar net begonnen". Zullen we het volgende hoofdstuk schrijven?
Zullen we het volgende hoofdstuk schrijven?