Waris Ahluwalia is een van die karakters waar de reis het is altijd aanwezig. Als acteur, ontwerper, filantroop, natuurbeschermer, kruidkundige en oprichter van het House of Waris. Zelfs als de hoofdpersoon van die Condé Nast Traveler-cover waarin hij ons meenam naar de Zwitserse Alpen. Hij is ook een van die stoere New Yorkers, een van degenen die hun stad hebben zien herrijzen na verschillende tragedies. doen New York moeilijk? Dat is hem.
"Op dit moment merk ik dat ik van de keuken naar de badkamer reis en stop bij de wasruimte", hoorden we Waris Ahwulalia lachen om zijn meest recente reizen in de Instagram Live die hij heeft gedeeld met** Ben Pundole**, zijn goede vriend en oprichter van Een hotelleven , een online platform dat enkele van de beste hotels ter wereld samenbrengt en evalueert. "Om mezelf een beetje te vermaken zet ik er een douane tussen", vervolgt hij lachend. Hoe denk je nu over reizen? Ze zijn altijd aanwezig geweest in je leven, is het iets opzettelijks geweest?, lanceert Pundole als een vraag aan een van de fetisjacteurs van de films van Wes Anderson.
"Ik werd al op jonge leeftijd verliefd op reizen, met het zien van nieuwe plaatsen en het zien van de beweging... van verkenning. Ik zou heel graag weer willen leven in die tijd waarin je nieuwe en onbekende landen, culturen en ervaringen kon vinden in Ik hou van reizen om eten en bezienswaardigheden te ontdekken, maar vanwege mijn werk heb ik vrienden over de hele wereld en dat is wat me naar die steden brengt. Ik reis om mijn mensen te zien . Ik hou van Londen, Parijs en Istanbul en ik hou van hun gebouwen, maar mijn liefde voor hen gaat naar een punt. Dat gebeurt niet bij mensen, zij zijn mijn grootste drijfveer en voor die plekken heb ik nog meer genegenheid.
Wat betreft zijn gemoedstoestand en hoe hij de lockdown in zijn huis in New York ervaart, erkent Waris dat hij zich "vreemd voelt, ik zit in een continue achtbaan... en ik kan me voorstellen dat het een algemeen gevoel is. be Ik leef, ben niet ziek, en ik doe al mijn inspanningen om gezond te blijven, alle voorzorgsmaatregelen te nemen en mijn immuunsysteem 100% te behouden. Maar ik zie ook hoe de wereld uiteenvalt. En ik lijd aan Ik voel een constant gevoel van kwelling en een dualiteit: aan de ene kant kwelt wat er gebeurt me, maar aan de andere kant Ik zie een klein sprankje hoop dat dit ons misschien naar een betere plek kan leiden"
Waris is momenteel ondergedompeld in zijn werk als oprichter van House of Waris Botanicals , een theehuis – met een boetiek naast The High Line in Manhattan – dat streeft naar fysiek en mentaal welzijn en waarvan de lancering slechts een paar maanden geleden werd gevierd met een middernachttheekransje bij Top of the Standard, het hotel cocktail bar De standaard in New York.
Met dit project zet Waris een werk voort dat, hoewel het geen vaste lijn lijkt te hebben, altijd weet te verbinden, zelfs met thee: de olifanten die hij al enkele jaren in Azië probeert te redden, trekken door de velden die leveren aan het House of Waris Botanical, land dat nu is gecertificeerd als olifantvriendelijk, een situatie die meestal de uitzondering is.
"De Verenigde Naties hebben stress gedefinieerd als: de epidemie van de 21e eeuw en in feite ben je al een tijdje bezig om erachter te komen wat het betekent voor onze generatie", vervolgt Pundole, en koppelt zo de filosofie van thee met de "mentale remedie" aan de pandemie waar de planeet momenteel onder lijdt. " Het is best nieuwsgierig om te gaan zitten om te zien hoe de wereld gebruikt onze merktaal die het momenteel definieert als "de grote pauze", erkent Waris . "We hebben ons lang laten bestaan in een wereld die winst boven mensen stelt. Niet alleen in het Westen, maar ook in het Oosten. We bevinden ons in een tijd waarin onze heersers zeggen dat het gerechtvaardigd is om de levens van onze ouderen voor het welzijn van de economie en dat is ronduit schandalig", klaagt de acteur.
"Maar er is potentieel voor verandering . We worden dagelijks niet wakker door het geluid van vogels of de eerste lichtstraal, maar door de stress van een alarm. Dan gaan we meteen naar koffie, dat is een schok van cafeïne, en zo op weg naar het werk met de drukte van de auto's, de metro, het gedrang... Dit alles zal nooit stoppen, maar we kunnen iets doen in de manier om het onder ogen te zien.
Op de vraag hoe hij, als de typische New Yorker, de toekomst van zijn stad ziet, is Waris volmondig : "Ik heb haar verschillende keren zien lijden en ik heb ook gezien hoe haar mensen keer op keer opstaan, zonder op te geven. Ze lijdt nu, maar ze is het levende beeld van hardheid. En daarom ben ik duidelijk: New York zal nooit ophouden te zijn wat het is."