Vespino, de Spaanse legende wordt 50
Hoewel de productie in 1999 werd stopgezet, blijft de iconische bromfiets enorm populair bij de bewegingsvrijheid die heeft bijgedragen aan de jeugd . Dit is zijn spannende verhaal met Iberische mark.
Weinig kon de Italiaanse motorzakenman zich voorstellen Enrico Piaggio die uw Spaanse delegatie zou de creatie verlichten van een revolutionaire bromfiets jaar later, toen hij wedde op de implantatie van Vespa in ons land in 1952.
Door een overeenkomst met het National Institute of Industry en de bemiddeling van Banco Urquijo, heeft de MotoVespa-fabriek aan de Julián Camarillo-straat in de wijk Ciudad Lineal . in Madrid . De eerste Spaanse Vespa's werden daar geproduceerd dankzij het enthousiasme van een vastberaden groep ingenieurs en technici met een passie voor hun werk.
In februari 1953 werd de eerste 125 cc Vespa . en gedurende vijftien jaar steeg de omzet of bleef tenminste, totdat in 1967 er was een recessie in de tweewielerssector, midden in de economische ontwikkeling, waarbij de Spanjaarden al grotendeels voor de auto kiezen (en meer specifiek, voor de 600 ) voor uw reizen.
Gina Lollobrigida op haar Vespa
Dus besloot MotoVespa om te wedden op een veel betaalbaarder model om nieuwe klantensectoren aan te trekken, zoals jongeren en zo werd de vandaag mythische Vespino geboren.
De eerste Vespino in de geschiedenis werd op de markt gebracht 19 februari 1968 voor een prijs van **9.750 peseta's (€ 58,60) ** en het was absoluut baanbrekend omdat het voor die tijd zeer geavanceerde technische oplossingen bevatte.
De motor was een Spaans patent en bestond uit een luchtgekoelde cilinder (zoals op de Vespa), transmissie door **continu automatisch wisselen door centrifugaalvariator (CVT) ** en sleepketting van de pedalen in het carter, die fungeert als een achterbrug die is gekoppeld aan de ophangingsdemper. De brandstoftank was onder de voeten, tussen de motor en het voorwiel.
De "mythische" 600
Door op een kleine hendel op het stuur te drukken, werkte de 'decompressor' zodat tijdens het trappen een klep in de cilinderkop al dan niet lekkage van compressie uit de cilinder door de uitlaatpijp zou toestaan, en dus de motorfiets zou worden gestart of gestopt. Met de jaren zouden ze komen esthetische en technische verbeteringen als de Elektrische start , verbeterde voorvorken, veiliger stuur en zijn kenmerkende dubbele zit.
Een ander onmiskenbaar kenmerk van de Vespino waren de pedalen, weinig aerodynamisch en minder ergonomisch. In die mate dat veel gebruikers ze hebben vervangen door vaste stijgbeugels om comfortabeler te kunnen gaan.
Maar er was natuurlijk een logische verklaring voor het bestaan van die pedalen: de toenmalige Spaanse wetgeving vereiste dat alle bromfietsen ze hadden en de mogelijkheid om met hen samen te werken . Dus de fabrikant had geen andere keuze dan ze standaard op te nemen als hij in ons land wilde verkopen.
Vespino-motortechnologie , was een belangrijke basis voor de rest van de voertuigen van de Piaggio Groep , die het V-riem- en variatortransmissiesysteem heeft overgenomen in dezelfde kantelbare behuizing die de Vespino al zoveel jaren de leider heeft gemaakt.
Dat is de efficiëntie van deze motor geweest, dat: Piaggio heeft deze technische oplossing aangepast voor al zijn huidige motoren, en voor alle verplaatsingen, vanaf 50cc. bij 500cc
De Vespino was de verkoopleider en na enige tijd een authentieke nationale en internationale referentie 1.800.000 geproduceerde eenheden en 20 verschillende versies.
Het werd in 2000 niet meer geproduceerd onder het voorwendsel dat het al een verouderd voertuig was zonder toekomst, dus de Piaggio Groep besloten om de productie af te ronden, om eindelijk sluit de MotoVespa-fabriek in Madrid.
In zekere zin werden de duizenden toegewijde volgelingen van de innemende Spaanse bromfiets die meerdere generaties jonge mensen een ongeëvenaard gevoel van vrijheid gaf, wees achtergelaten.
Het markeerde ook het landschap van meerdere slaapsteden in onze geografie, evenals de woonwijken in de buitenwijken van grote steden zoals Madrid of Barcelona.
In het eerste geval steden in de bergen zoals Villalba, Torrelodones of Cercedilla en in de tweede buurten zoals Pedralbes , om maar een paar voorbeelden te geven, hadden die eigenaardige, unieke en niet-overdraagbare buzz die door hun uitlaat werd uitgezonden als hun karakteristieke soundtrack gedurende drie decennia.
In de herinnering blijft het als een onuitwisbare herinnering aan wat toen eeuwige zomers leken op de rug van de legendarische "komkommer".