Welkom in het Renate-universum
Volgende halte: Ostkreuz, berlijn . Als we uit de forenzentrein stappen, bevinden we ons letterlijk midden in een veld. Wie zou zeggen dat we ons in een van de zenuwcentra van de Berlijnse nacht bevinden? Er is beweging, veel drukte van jongeren met biertjes en flesjes Club Mate in de hand die donkere straten en grote lanen in the middle of nowhere betreden. En een doel: Salon Zur Wilden Renate , een oud huis dat van je grootmoeder zou kunnen zijn. Of beter gezegd, die van David Lynch. Natuurlijk zijn er tussen de kroonluchters, de churrigueresque plinten, de ijzeren keukens en het afbladderende behang 'slechts' dj's, technomuziek, acid house en kortom het feest van je leven. O ja, en een labyrint "waar je jezelf kunt vinden".
Zur Wilden Renate Het is niet wat het lijkt, zoals alles in Berlijn. Bij aankomst zien we alleen een discreet houten hek waar we zonder twijfel langs zouden komen. Sta op 70 Alt Stralau, zeg " Hallo! ” naar de sterke man aan de deur en geniet ervan. Aan de linkerkant onthult een kleine deur een gigantisch opblaasbaar zwembad , aan de rechterkant, de kluisjes. Van voren, een landelijke tuin verlicht door het vuur van verschillende fakkels, twee boten opgehangen aan bomen waar je kunt schommelen terwijl je uitrust met een pils in je hand en een bar als een strandbar . Dit is een open lucht , namelijk, breng de bar naar de straat , de manier om de zomer (en zijn laatste worsteling) in Berlijn te beleven.
Lynch zou het zo gewild hebben
Rechts van de bar de ingang van de Renate club; aan de linkerkant, een mysterieuze deur die leest 'Peristal Singum' bewaakt door Viviana 'Yo-No-Sé-Nada' (en dit is hoe ze je zal antwoorden als je haar naar het labyrint vraagt): “Ik weet gewoon dat je moet wachten. Het labyrint zal je vinden. Er is bier, een tuin, live muziek... Geniet ervan”.
Dat is wat we besloten te doen: niets. Laten we gaan, zitten terwijl we luisteren naar Raum149 (een groep elektronische psychedelica dat hij die middag zijn leven deed in de 'tuin' ' del Renate), babbelend over de vreemdheid van de plek, proberend de aandacht te trekken van de zwarte kat die altijd rondloopt en, waarom zou je het niet toegeven, je zenuwen verbergen met gerst. Twee uur later nadert Viviana, springend, een 'Genie van de lamp'-dop op het hoofd van een van mijn metgezellen plaatsen: "Jij bent de volgende". Het spel is begonnen.
Met tussenpozen van een half uur, misschien meer, betreden we één voor één het mysterieuze labyrint. Maar eerst de voorbereiding: je moet van alles af , de mobiel, het geld, de jas... Alles behalve de zware gouden munt waarmee je de deur naar het onbekende opent. Mijn beurt. Eenmaal "naakt" en onder de koelte van de Berlijnse nacht, bedekt een ander lid van het labyrint-team mijn ogen. Hij voelt de spanning en zingt terwijl hij me leidt. Voor het openen van de deur, een massage. Mijn zwakke punt. Bijna onmiddellijk ontspannen. Hij merkt het op en laat me vrij: "Geniet van de reis!" .
De essentie van Friedrichshain
Vanaf hier is het beter om niets te onthullen. Zodra je ogen wennen aan het donker en je oren wennen aan het industriële gehamer, ruimtelijke effecten en oneindige echo's, je moet het leven en jezelf laten gaan. Welke manier ga je kiezen? De ogenschijnlijk gemakkelijke route of degene die een onmogelijke ingang lijkt te zijn? Kies je voor de donkere kant? Voor de meest verlichte? Als je het einde bereikt met onontgonnen paden, ga je dan terug om alles te verkennen? Misschien is het een succes geweest om jullie twee, drie of zelfs vier keer te verwarren bij het kiezen van het pad...
Als je weggaat (want ja, maak je geen zorgen, iedereen gaat weg) is het gevoel bevrijdend. Het lukt je alleen maar om een "wauw" te zeggen, om een andere klanknabootsing onhandig te articuleren. En je blijft zweven. De spanning en eindeloze prikkels putten lichaam en geest uit, maar ze houden zich bezig. Bijna zoals de sfeer van de Renate. We gaan op zoek naar eten (hallo! Curryworst !) om terug te keren naar het startpunt. Deze keer verlaten we het labyrint van ** Karmanoia ** (de groep artiesten die de installatie runnen) om te genieten van underground techno in de verschillende kamers van wat die avond ons thuis zal worden, de Renate Club.
Van hieruit bouwt ieder zijn nacht, tussen zaal en zaal, vloer en vloer, dj en dj. We raden aan om het huisbier (50 cent duurder dan de typische Pilsner Urquell) of het trendy drankje onder Berlijners te proberen: Club Mate met wodka . Je vertrekt bij zonsopgang, het perfecte moment om een krakeling te ontbijten en de metro te nemen. Als je verdwaalt, gebeurt er niets. U vindt de uitgang. Of je gaat terug naar Renate om er een te zoeken.
Het huisbier maakt deel uit van de ervaring
*** NUTTIGE ADRESSEN**
Slaap: Als u Zur Wilden Renate verlaat en de rivier de Spree naar het westen volgt langs Stralauer Allee, komt u ** Nhow Hote ** l tegen, perfect voor muziekliefhebbers (en enigszins diepe zakken). Een beetje verder, als je de Warschauer Strasse opgaat, kom je bij Michelberger Hotel (als je niet blijft overnachten, maak dan een STOP om iets te drinken in hun bar/cafetaria).
Uitstellen: Als u de rivier oversteekt over de Treptower-brug, bereikt u Treptowerpark , waar lichaam en geest te rusten (indien nodig) en ook om Club der Visionaere (Profiteer nu, want het zal binnenkort sluiten met de komst van de kou), om de nieuwe dag te verwelkomen aan de oevers van de Spree.
Meer informatie: Uitgang naar het labyrint is de documentaire gebaseerd op de Peristal Singum-ervaring. Integendeel, in de reacties van degenen die het net hebben meegemaakt.
Prijzen: de toegang tot de zaal is gratis tot de opening van de club. De ingang van het labyrint zijn €10 net als de ingang van de club.
*Misschien ben je ook geïnteresseerd...
- Berlin Histrionics in het Nhow Hotel
- Duizend-en-een fastfood in Berlijn
- Teufelsberg, de berg van David Lynch
- Alles wat je moet weten over Berlijn
- Berlijn Gids
- Alle artikelen van María F. Carballo
Renate komt spelen