Lantau: dat andere Hong Kong
We gaan het niet ontkennen: het is waar dat we elke keer als we met je komen praten over Hongkong we beschrijven de stad die aandringt op zijn immense wolkenkrabbers en in de drukke straten . We hebben het over de eindeloze neonreclames, het chaotische verkeer en die straatkraampjes die overal opduiken en de vloek zijn van de meest foodie-zielen. En ja, duidelijk dat is hong kong.
Maar luister nu naar ons: vergeet alles wat beschreven is. Vergeet die gekke menigte, het verkeer, de dubbeldekkerbussen en taxi's overal. Vergeet de geuren, die enorme gebouwen en het lawaai dat aan elke grote stad kleeft. Omdat we weggaan, maar nee. En we leggen uit: we blijven binnen Hong Kong, maar om je dat andere gezicht van de stad te laten zien waarvan niet iedereen weet dat het bestaat . Want soms vergeten we dat, als we een beetje verder gaan, de wereld verandert voor geef ons prachtige plekken.
NAAR LANTAU MET MICKEY
Lantau is het grootste eiland van Hong Kong en waar je het ziet, geeft het dagen van verkenning. Gelegen op slechts 8 kilometer van Hong Kong Island, is het net zo eenvoudig om op de Tung Chung-metrolijn te stappen en naar Station Tung Chung . 40 minuten reizen en we zullen het gevoel hebben dat we naar een ander universum zijn gereisd.
Lantau's wandeling naar glorie (Boeddha)
Even voor de definitieve stop waarschuwt het stemmetje dat elk van de stations via de luidspreker aankondigt dat de Disney Resort Station is bereikt. Daar zullen de metro's half leeg zijn:** de Disney-fascinatie is wat het heeft**.
Verdeeld in zeven zones , dit themapark is in 2005 ontstaan naar het beeld en de gelijkenis van zijn Noord-Amerikaanse neven maar dan op kleine schaal. Het is niet alleen veel kleiner van formaat, maar ook bijna alle attracties zijn gericht op het genieten van de kleintjes in huis. Met zijn verschillende achtbanen, haar Assepoesterkasteel, haar Mickey, Minney, Goofy en zelfs Donald , is het een ideaal plan als de reis als gezin wordt gemaakt.
Een curiositeit? Hoewel de fundamenten van pretpark Ze zijn gebouwd volgens Noord-Amerikaanse patronen, er is iets dat ze in het geval van de Aziatische reus niet konden negeren: de voorschriften van feng shui moesten in aanmerking worden genomen bij het uitvoeren van hun constructie. In feite was het zo erg dat de ingang van het park moest worden verplaatst zodat de shi niet van de weg zou raken en verdwaald zou raken in de oceaan . Die dingen die gebeuren.
250 TON BRONS OP ZICHT
Vanaf Tung Chung Station moet je met een ander vervoermiddel terug. wij zetten koers naar 's werelds grootste zittende Boeddha per kabelbaan.
Wij kozen voor de iets duurdere versie van de non-ping 360 , het bedrijf dat deze attractie beheert, en we klommen in een cabine met glazen bodem: ja, het lijkt misschien overdreven, maar dat moment waarop het begint te stijgen en onder onze voeten aanschouwen we de kleine paden dat, cross-country, de heuvel op draaien tot het bereiken van de gewenste Boeddha , indruk maken.
Vanuit vogelperspectief bekijken we waar we zijn. Rechts zien we een glimp van de start- en landingsbanen van Hong Kong International Airport, ook op het eiland en ontworpen door Norman Foster . Links is alles groen: de vegetatie neemt toe naarmate we hoger komen. Plots verschijnt in de verte en tussen de bomen zijn gestalte: Boeddha wacht op ons.
Disney in Lantau
Met een yuanyang van meenemen in de hand —dat mixdrank van koffie, zwarte thee en gecondenseerde melk zo populair in dit land - we gaan langs souvenir- en handwerkwinkels die dienen als een opmaat naar het monument. Verschillende koeien rusten, midden op de weg, alsof het toerisme er niet bij was . Het lijdt geen twijfel dat hier de landelijke essentie heerst: wie zou zeggen dat we een uur geleden nog omringd waren door torenhoge wolkenkrabbers.
268 treden vol met mensen op zoek naar het perfecte kader voor de perfecte foto stijg op naar de basis waar de Tian Tan Boeddha , beter bekend als de Grote Boeddha, omdat hij, zelfs bijna 20 jaar na de bouw ervan, de titel van de grootste zittende Boeddha ter wereld heeft behouden. Honderden gelovigen komen naar deze afgelegen plek om het te vereren, maar veel meer doen het zoals wij: als een extra stop op hun toeristische route.
We bereiken het hoogste gebied om het van dichtbij te bewonderen: bijna 27 meter hoog en 250 ton wegend, bewonderen ze een fascinerend panoramisch uitzicht waarin de uitbundige natuur de koningin is. Daar beneden, de oranje daken van de Het Po Lin-klooster verleidt ons . Kom op, kom op: laten we gaan.
De Grote Boeddha van Lantau
DRIE BOEDDA'S MET TOFU
De camera ging in rook op en probeerde de schoonheid hiervan te vereeuwigen Boeddhistisch klooster gebouwd in 1924 . Tot die datum behoort, jawel, het deel dat niet te zien is: de jubelende gebouwen die we mogen betreden zijn relatief nieuw. Rode deuren met prachtige sloten, charmante houten ramen en drie glinsterende gouden Boeddha-figuren die het heden, verleden en toekomst symboliseren.
Kaarsen, wierook… en pelgrims die hun gebeden opheffen hier en daar. De daken, met puntige hoeken, worden bekroond door verschillende figuren van dieren: hoe meer figuren, hoe belangrijker de tempel. En van wat we zien, moet dit genoeg zijn.
Knijp de honger en de hypofyse brengt ons rechtstreeks naar de kloosterkantine : Achter de toonbank wacht een eindeloos aantal vegetarische voorstellen om te worden opgeslokt door degenen onder ons die daar zwermen. We aarzelen niet en komen tussen borst en rug wat groente- en tofu-noedels die hemels smaken?.
Po Lin-klooster in Lantau
TAI O, DE VREDE DIE WIJ ZOEKEN
En net toen we dachten dat er geen stillere versie van Hong Kong was, komt hier Tai O . naar dit kleine Vissersdorp we komen aan na een bustour door kronkelende wegen die steeds meer verbazingwekkende landschappen van Lantau onthullen. hoeveel groen? hoe exotisch . Hoeveel vochtigheid!
Het eerste dat de plaats verovert, is de bijna afwezigheid van toerisme, dat meer in het weekend lijkt te zijn geconcentreerd. De tweede, dat auto's geen toegang hebben tot de stad: hier heerst de fiets over alle dingen . We worden ook verliefd op de lokale bevolking, die langzaam door de smalle steegjes slentert en vriendelijke mensen bedient achter de balies van hun straatstalletjes.
We verdwalen met opzet zonder een bepaalde koers te volgen, stoppen bij elke deur, elk raam en elk afgebroken dak, die de plaats nog meer charme geven. De grond verandert plotseling in een houten loopbrug en leidt ons, over het water, tussen drijvende huizen op palen. Dit is precies wat Tai O persoonlijkheid geeft: hier is de zee een manier van leven.
Op de buitengevels, hierboven traditionele stromatten , gaan de oudere buren door met het drogen van de schelpdieren die ze vangen. De sampans, traditionele Chinese zeilboten met platte bodem, lijken verankerd in elke hoek van die kleine kanalen die het hebben verdiend Tai O de bijnaam van het Venetië van Hong Kong . Hier zijn geen monumenten of grote claims: wat deze plek aantrekkelijk maakt, is precies zoals het is. Een stad die leeft met uitzicht op zee.
Aan de andere kant van Tai Chung , een ijzeren voetgangersbrug die Lantau verbindt met nog een klein eiland op slechts 15 meter afstand , wordt het patroon herhaald. Ze zeggen dat je vroeger om over te steken op een boot moest stappen die door een touw werd voortgestuwd Hakka-vrouwen, de meest voorkomende etnische groep in het gebied . Met uitzicht op het hoofdkanaal en met de meest prachtige uitzichten die we vinden Alleen koffie : de plek die we zochten om even te stoppen. Soms is het nodig om te gaan zitten om te internaliseren wat er is ervaren; om te assimileren wat wordt overwogen.
Tai O, het charmante vissersdorpje Lantau
We zitten op het terras, gebouwd van hout, terwijl de boten de grachten oversteken. De ober, die wil kletsen, geeft zichzelf de vergunning om ons een oud fotoboek van de stad te brengen. De afbeeldingen tonen een Tai O in zwart-wit dat niet zo ver is van wat we voor onze ogen hebben . Welke schoonheid.
Een lichte bries begint te voelen, de lucht wordt blauwer en de zon begint onder te gaan: het is tijd om terug te gaan. Een bus en een aantal metrohaltes verder worden we weer ondergedompeld in de maalstroom. In de hypnotiserende chaos van het Hong Kong van altijd.
Dus we missen dit moment van rust voor de zonsondergang in Tai O. We hebben wilde zandstranden en paden achtergelaten om de bergen in te gaan.
Lantau is veel, veel meer. En dat betekent maar één ding. Ja, we zullen moeten terugkeren.