Universiteit van de Poète Ferrailleur
Er zijn projecten die een seizoen duren. Anderen, de meest riskante, een heel leven. Ze lijken nooit een einde te vinden, want er is altijd een tweede deel, een langverwachte eeuwige toegift. Dit is het geval van de **Univers du Poète Ferrailleur, in La Ville Stéphant**, een klein Bretons dorpje in de buurt van **Lizio (Frankrijk)**.
Hier, Robert Coudray maakt al bijna 30 jaar geanimeerde mechanische constructies met afvalmateriaal en "ik zou er nog 20 nodig hebben om het te voltooien", zegt deze dichter en filmmaker die nu al zijn inspanningen wijdt aan het voltooien van wat hij definieert als de perfecte setting voor de tweede film die u van plan bent op te nemen.
En het is dat dit creatieve universum vol verwrongen en kromme huizen, fonteinen die worden geactiveerd door op een knop te drukken en die verblind door het hypnotiserende geluid van bellen, onmogelijke machines en automaten gemodelleerd met geduld en vasthoudendheid, het diende Coudray al als buitenset voor zijn film I Don't Ask for the Moon, Just a Few Stars (J'demande pas la lune, juste quelques étoiles).
Het is een fictieve utopie die in 2013 werd uitgebracht en die het verhaal vertelt van Fred, een man die zijn baan en zijn rijke dagelijkse leven in de stad opgeeft om terugkeren naar zijn geboorteland Bretagne, waar hij een vervallen familiehuis bewaart. Daar komt hij, bijna onbedoeld, weer in contact met de mensen om hem heen, met de wereld en, diep van binnen, met zichzelf.
DE OORSPRONG
Geboren in 1954, zijn veel van de ambachten ontwikkeld door Robert Coudray alvorens al zijn energie en creativiteit te richten op het modelleren van dit kleine kitschmuseum waarin kinderen plezier hebben met het activeren van de meer dan 80 tentoongestelde structuren en "De volwassenen ontdekken het kind dat ze nog steeds in zich dragen", zoals herinnerd aan de oproep 'rommel dichter' . Hij was steenhouwer, dj, bouwde wagens voor kermissen en legde zich zelfs een seizoen lang toe op het maken van cider.
Een prachtige waanzin, perfect om met familie te bezoeken?
Maar op een dag kwam de roep van de muzen in de vorm van schroot. Hij realiseerde zich dat zijn hobby, die tijd besteed aan het bedenken van 'nutteloze' gadgets, Het moest zijn manier van leven worden, zijn belangrijkste doel, want hoewel hij het gereedschap in handen heeft – het duurt ongeveer twee maanden om een bouwwerk af te werken – is hij gewoon gelukkig.
En nog veel meer sinds deel ze met het grote publiek: volwassenen € 7, kinderen € 6 (tot 31 augustus, dagelijks geopend van 10.30 tot 19.00 uur; van 1 september tot 20 september, dagelijks geopend van 14.00 uur tot 18.00 uur en van 21 september tot november 4, alleen in het weekend en op feestdagen van 14u tot 18u).
DE HERNIEUWBARE ENERGIEN
Twintig jaar geleden raakte Coudray geïnteresseerd in alternatieve energieën en was zich ervan bewust dat recycling zou essentieel zijn om de ecologische toekomst van de planeet te veranderen. Om deze reden grijpen aan de Univers du Poète Ferrailleur hernieuwbare energieën in bij de goede werking van de structuren en dienen ze als een voertuig voor veroordeling en reflectie.
Het is "een universum zo mooi als dat ik ergens zou willen vinden", in de woorden van de filmmaker, maar het is ook een universum dat dient om mensen bewust te maken van hun kwetsbaarheid, die tegelijkertijd meedenkt en meewerkt aan het mooie resultaat dat met afval, schroot en afvalobjecten kan worden bereikt.
Is het een circus of een kippenhok?
HET RESULTAAT
Een paar uur zal nodig zijn om de volledige rondleiding te voltooien, inclusief een wandeling tussen de buitengebouwen die, hoewel in sommige gevallen bewegen ze met de wind mee, ze zullen ook handmatig moeten worden geactiveerd. Ze omringen een meer met een boot bewoond door ganzen en bewaakt door schapen, en er is een kippenhok waarvan de esthetiek doet denken aan een minicircus met zijn kleurrijke tent en cirkelvormige structuur. Er is een oude wagen en een bibliotheek die de graffiti van een andere lokale kunstenaar verbergt.
Kleinere mechanische sculpturen zijn te zien in een groot gebouw genaamd La Machinerie, zoals een benzinepomp uitgerust met windmolenbladen en bereden door een soort harlekijn , een sterk gesynchroniseerde quixote met zijn metaalspray-, marmer- en balcircuits waarin je nooit weet waar het begin is en waar het einde is, carrousels, treinen, boten... Elke door Robert Coudray 'bewerkte' werkelijkheid heeft een plaats in dit zeer speciale exemplaar.
En het geluid... We mogen het mechanische geluid niet vergeten dat bewegende structuren begeleidt en dat we in de hersenen ontvangen maar in de ingewanden voelen. Er zijn zelfs mensen die dit kleine Franse museum vergelijken met De verbeelding van Tim Burton.
Robert Coudray, de schepper van dit universum
VEEL MEER DAN EEN MUSEUM
De Univers du Poète Ferrailleur maakt deel uit van een veel ambitieuzer project dat tot doel heeft bezoekers naar de regio te trekken en andere lokale ambachtslieden en heeft een aangrenzend restaurant, Au Resto des Prés, wat het bezoek compleet maakt en het onnodig maakt om de omgeving te verlaten om te gaan eten.
De keuken is verantwoordelijk voor Kora, een vriendelijke Galicische die verantwoordelijk is voor het vormgeven van de biologische groenten die in de tuin voor de deur van het restaurant worden geteeld (geopend van 12.00 uur tot 14.00 uur, diners alleen vrijdag en zaterdag van 19.00 uur tot 21.00 uur, zondag en maandag gesloten).
Het bezoek is een aanvulling op astrologie, poëzie, yogaworkshops, concerten, openluchtbioscoop... zomeractiviteiten die nastreven het culturele leven nieuw leven inblazen in dit kleine Bretonse stadje dat nooit had gedacht dat rommel en afval zoveel bezoekers, activiteit en vreugde zouden brengen.
Kora, de Galicische kok van het restaurant, plukt groenten in de biologische tuin.