De Prinseneilanden, algemeen bekend als Adalar
Dat Istanbul uniek, intens en onvergetelijk is Het is iets dat iedereen die het heeft bezocht weet. Een onweerlegbare waarheid die smaken of standpunten niet begrijpt. Een universele mening die ophoudt een mening te zijn, wordt een stelregel.
** Istanbul is geweldig. Dat is het, en niet alleen vanwege zijn moskeeën, zijn kasseien, zijn zonsondergangen of zijn herenhuizen.** Het is ook zo omdat, naast de waanzin en de overvolle drukte van de megastad, Istanbul heeft een toevluchtsoord van rust, stilte en lage decibel die niet voorkomt in de bezoeken verplicht van de gidsen, maar dat is zonder twijfel nog een randje van een bestemming die op het netvlies van de reiziger staat gebrand.
De Prinseneilanden, algemeen bekend als Adalar -‘de eilanden’-, zijn een archipel die bestaat uit acht eilanden die de Zee van Marmara . versieren als oliesteken van een groen mos. Deze acht zussen, genaamd Heybeliada, Burgazada, Kinaliada, Sedef, Yassiada, Taysan, Kasik en Siyriada , diende tijdens de Byzantijnse periode als een plaats van ballingschap en gevangenis voor verstoten prinsen en aristocraten.
Neem de openbare veerboot bij de dokken in Kabata?, Kadiköy, Bostanc? of Sirkeci, en herschep jezelf in een panoramische film
Na, werd het modieuze toevluchtsoord voor de Ottomaanse aristocratie, dat er kleine houten paleizen en villa's in Victoriaanse stijl werden gebouwd die vandaag de dag nog steeds te zien zijn, en die de eilanden een persoonlijkheid geven die verankerd is in de tijd, zich niet bewust van moderniteiten en digitale verbindingen, en alleen verstoord door de kruistocht van de golven die de stenen raken en weergalmen in de muren van de kliffen.
De boottocht alleen vanuit de stad is een genot. Neem de openbare veerboot bij de pieren Kabataş, Kadiköy, Bostancı of Sirkeci en geniet van een panorama als een film. kijk weglopen de Gouden Hoorn, de Europese kusten van Istanbul, Galatatoren met zijn puntige uiteinde**, de grootsheid van de Hagia Sophia en de Blauwe Moskee** die in de ogen onbeduidend wordt, topkapi-paleis waakzaam en prachtig, de Zee van Marmara die zich opent naar de boeg, de meeuwen die naar bakboord en stuurboord vliegen, wetende dat een toerist hen de verplichte broodkruimel zal gooien ...
Want zeilen rond Istanbul is jezelf overgeven aan een staat van bedwelming waardoor je het nu negeert, minder bewust bent van jezelf, en Meer van de tijdloze schoonheid die je wordt gepresenteerd en eist dat je voor altijd van haar houdt.
Veerboten vanuit Istanbul gaan alleen naar de vier belangrijkste eilanden , Büyükada, Heybeliada, Burgazada en Kinaliada, maar het is meer dan genoeg om de bubbel van sereniteit te waarderen die de bestemming uniek maakt. Buyukada, de oudere zus, betekent 'Big Island', ook al is de oppervlakte niet 6 km2 groot.
De Prinseneilanden, algemeen bekend als Adalar
Niemand die van boord gaat bij uw aanlegsteiger is immuun voor charme van ijsverkopers, bloemisten, terrassen aan zee, en een merkwaardige rustige drukte van fietsen, gezinnen, meeuwen. Dat het het meest bezochte van de eilanden is, is volkomen terecht.
We raden je aan om de eilanden uitgerust te bezoeken , of in ieder geval zonder blessures van de CrossFit-middagsessies, want je zult je benen moeten bewegen. Gemotoriseerde voertuigen zijn verboden en de eilanden kunnen alleen te voet, per fiets, in paardenkoetsen of op de rug van een ezel worden verkend! Om optimaal van de prachtige omgeving te genieten, kunt u het beste de fiets gebruiken - wees voorbereid op de occasionele helling - of wandelen.
Istanboel is geweldig. Het is, en niet alleen vanwege zijn moskeeën, zijn kasseien, zijn zonsondergangen of zijn herenhuizen.
Voor deze laatste optie neem eenmaal in Buyukada het 'pad van geliefden', of A klar Yolu. Dennen, mimosa's, pruimenbomen, vogels en stilte. Meer heb je niet nodig. Veel van de statige houten herenhuizen en grote villa's gebouwd door rijke Turkse, Griekse, Armeense en Joodse families in Buyukada werden in de jaren vijftig verlaten.
De Turkse hogere klasse liet de eilanden achter en ging op vakantie aan de Middellandse Zeekust van het land, dus de Adalars werden de weekendbestemming voor gezinnen uit de lagere klasse van Istanbul. Vandaag, zijn populariteit is duidelijk elke zaterdag of zondag in het hoogseizoen, met de openbare veerboten zoals sardineblikjes en de theeverkopers aan boord die een moord doen.
De cankaya straat het is een goed voorbeeld van Buyukada's gouden eeuw, met houten huizen die worstelen met het tikken van de tijd. Onder hen het huis waar hij in ballingschap woonde Leon Trotski. Nadat hij door Stalin uit Rusland was verbannen, bood de Turkse regering hem asiel aan en - waarom niet? - een herenhuis met uitzicht op zee. Van daaruit schreef hij voor de Europese pers tot zijn verhuizing naar Frankrijk in 1933.
Uitzicht op Istanbul vanaf het eiland Buyukada
Op de hoogste heuvel van het eiland, genaamd Yucetepe, staat het Grieks-orthodoxe klooster van Aya Yorgi , waar elke 23 april Turkse, Griekse, Balkanparochianen een pelgrimstocht maken... op zoek naar vruchtbaarheid. Een bescheiden klooster, maar word elke dag wakker met het beste uitzicht op de archipel.
Vanaf hier lijkt het landschap bijna geschilderd door een kind met zachte kleurpotloden, zonder ingewikkelde kleurencombinaties, alleen met het eenvoudigste en puurste groen, bruin en blauw. Mis de tegenoverliggende heuvel niet, waar het 12e-eeuwse Byzantijnse klooster van Hristo staat.
Onderweg ziet u het grootste houten bouwwerk van Europa, het Prinpiko Griekse weeshuis, verlaten sinds 1964. Het werd in 1898 gebouwd als hotel en casino voor de exploitatiemaatschappij van de Orient Express, en nu trekt zijn imposante en ietwat griezelige aanwezigheid toeschouwers en heel veel fotografieliefhebbers aan.
Het uitzicht vanaf de Buyukada Hills
En een uitdaging voor vandaag: vind enkele van de verborgen baaien waar alleen de dappersten -en minder onhandige- toegang toe hebben. Vraag het aan de lokale bevolking, of durf direct door de struiken af te dalen en kijk wat je aan het einde van de rots vindt. Het klinkt riskant, ja, maar je zou kunnen eindigen op een leeg strand met de zonsondergang boven de Zee van Marmara die je in het gezicht staart.
Als je wat vis koopt op een van de plekken in het centrum , en vergeet niet om een barbecue en wat houtskool uit de stad mee te nemen, je kunt een grill improviseren tussen rotsblokken en zeemos. Er zijn meer toegankelijke stranden, met cafés, hangmatten en strandclubs, maar je zult moeten betalen om ervan te genieten, en ze bieden niets anders dan wat je zou kunnen vinden in Marbella.
Uitzicht op de Kinali-kust
Als je liever van bovenaf naar de zee kijkt, raden we je aan om **meze - de Turkse tapas - te nuttigen bij Club Mavi. ** Er is geen mogelijke beschrijving die het uitzicht vanaf uw terras niet onderschat. P Om te eten als een local, probeer SofrAda Restoran , gerund door een deskundige eilandbewoner in huisgemaakte gerechten met verse producten. Probeer de mücver, köfte en karnıyarık.
We laten het aan u over om te ontdekken welke dat zijn. De dag is voorbij en je zou nog een paar dagen in Buyukada blijven, toch? Nou, je hebt nog steeds bezoek Heybeliada, het eiland met de meeste vegetatie in de archipel, de stilte van Burgazada en het intense groen van de wateren die Kinali omringen.
Verander je vliegticket, vraag om een paar extra dagen vakantie op het werk -oké, zo makkelijk is het niet, maar je moet het proberen- en breng uren en uren door met het ontdekken van een ander Istanbul waar je verliefd op wordt, indien mogelijk zelfs meer.