Formentor, een zee van woorden.
Vorig jaar was de Hotel Formentor vierden hun 90 jaar staan. 90 jaar respect voor een uniek paradijs, Werelderfgoed, een mediterraan bos dat een steile landtong siert, vol met baaien op Mallorca. 90 jaar bovendien een hoekje van cultuur en geluk. Want zo werd het geboren als de droom van een stel, Adam Diehl en Elena Popolicio, om zijn paradijs te delen met andere kunstenaarsvrienden, om zijn geluk met anderen te delen.
De documentaire Formentor: de zee van woorden, beschikbaar in Filmin (1 augustus) en ging in première als onderdeel van de Atlantida Film Fest, herstelt de geschiedenis van dit mythische Mallorcaanse hotel en probeert het mysterie van zijn magie, van zijn succes te onthullen. "Hoe komt het dat de schoonheid van een baai, van een zee en enkele bergen die een speciaal arrangement vormen, ook is, zoals Dudamel zegt over muziek, een uitnodiging om te herrijzen? vraagt de regisseur van de film, José Luis Lopez-Linares.
Een plek van geluk, een culturele erfenis.
Rond dit mysterie draait de film die gebruik maakt van de concerten van de sessies van Formentor klassieke zonsondergangen, wordt sinds 2013 in de hoteltuin gehouden als de muzikale draad die leidt tot een uniek verhaal dat begon in de jaren 1920. Met de familie Costa i Llobera, eigenaren van deze hoek. Later verwierf de Argentijnse schrijver Adán Diehl het en, genietend van een vakantie daar met zijn vrouw, dacht hij: "waarom deel je deze plek niet met andere bevriende kunstenaars?" De beste manier om dit te doen was door een hotel te bouwen dat ze in 1929 openden nog voordat ze wegen op de kaap aanlegden.
Een jaar lang kwamen klanten en vrienden (die gratis logeerden) per boot aan. In de jaren dertig was Formentor "de beste partij voor de Europese aristocratie", Zeggen ze in de documentaire. De plaats meer "afrodisiacum", waar te gaan om te creëren en een paar drankjes te drinken. Diehl organiseerde de Wijsheidsweek, dagen van literaire bezinning, antecedent van de Poëtische gesprekken gepromoot door Camilo José Cela met de hulp van de volgende eigenaar van het hotel, Tomeu Budas.
Een triomf van ontmoetingen die culmineerde in de Formentor Award, opgericht in 1961 en hervat in 2011, en toegekend aan Borges, Beckett, Semprún, Vila-Matas, Carlos Fuentes... In 2019 werd het ontvangen door de eerste vrouw, Annie Ernaux, en dit jaar wordt het ondanks de covid ook gevierd en bezorgd aan Cees Nooteboom.
Het hotel in de jaren '30.
STER GASTEN
Altijd het hotel van de sterren genoemd en terecht. Het Hotel Formentor heeft ondergebracht de Kennedy's, Grace Kelly en Raniero, John Wayne, Chaplin, Peter Ustinov, Jane Birkin (gast in de documentaire)… Gorbatsjov Hij was een vaste klant en vriend van medewerkers. De Dalai Lama voorbij, hoewel hij op de vloer van zijn suite sliep.
De tuinen hebben poëzie, romans, muziek en vooral vrede geïnspireerd. In de documentaire verschijnen ze anonieme klanten, niet beroemd, die al drie en vier decennia elke zomer naar Formentor gaan. Een zomer geërfd door familiegeneraties. Klanten die de medewerkers bij naam kennen, omdat zij, de hotelmedewerkers, er ook decennia, een heel leven hebben gewerkt. Zoals de hoofdconciërge die in 1950 als loopjongen binnenkwam en in 1996 met pensioen ging. Of degene die als kind begon als ballenjongen. Degene die als alleenstaande man binnenkwam en als grootvader vertrok.
In 2006 de Barcelo Groep Hij kocht het hotel en behield niet alleen de paradijselijke geest, maar hervatte ook zijn culturele activiteit om het hotel te verplaatsen naar zijn bevoorrechte literaire plek. Inspiratie van vrede, geluk en fantasieën, zoals Mario Vargas Llosa in de film zegt.
De magie van de Formentor.