Architectuur is geschreven met A

Anonim

Zaha Hadid

De overleden Iraakse architect Zaha Hadid

“Het is moeilijk om te integreren en door te groeien in het vak. Zelfs vandaag de dag zijn er nog maar weinig studies die door vrouwen worden geleid; als iemand de leiding heeft, is dat meestal in het gezelschap van een man” , legt Inés Sánchez de Madariaga uit, stedenbouwkundig architect en genderexpert in stedenbouw en architectuur. Het is het geval van kazuyo-sejima –na de dood van Zaha Hadid, de enige andere door Pritzker bekroonde kunstenaar– die haar projecten samen met de architect ondertekent Ryue Nishizawa.

Vreemd genoeg studeren in de Verenigde Staten en in veel Europese landen, zoals Spanje, meer vrouwen architectuur. “Het aantal vrouwelijke studenten in de klaslokalen van Madrid was ongeveer 15% aan het begin van de jaren tachtig en geleidelijk toegenomen tot het in 2007 pariteit bereikte. Vandaag de dag, ondanks het feit dat er meer vrouwen zijn onder de studenten - iets meer dan 50% -, is dit onder professionele collegiale leden slechts een derde. Het verschil tussen studenten en collegiale is deels te wijten aan het generatie-effect: cohorten vrouwelijke afgestudeerden zijn veel jonger dan die van mannelijke afgestudeerden. Maar het komt ook door grotere afstand van het beroep door vrouwen, die niet in staat zijn om te integreren, te behouden of vooruitgang te boeken op de arbeidsmarkt”, voegt de deskundige toe.

kazuyo-sejima

De architect Kazuyo Sejima

Om deze genderkloof te doorbreken, is het essentieel om het verleden te kennen en de pioniers te rechtvaardigen. “Vrouwen willen gepresenteerd worden als een noviteit wanneer we sinds de 19e eeuw, en zelfs daarvoor, aanwezig zijn geweest als architecten, decorateurs, ontwerpers, theoretici of adviseurs”, redenen Zaida Muxí, een architect-arts en auteur van Vrouwen, huizen en steden. Voorbij de drempel.

Muxí benadrukt de Amerikaanse Catherine E. Breecher als een van de eerste geleerden. “ Verbeterde arbeidsomstandigheden voor vrouwen thuis, hij stelt kleinere en efficiëntere huizen voor in zijn boek A Treatise on Domestic Economy (1841)”, beschrijft de expert.

We kiezen anderen vrouwen die de koers van architectuur en stedenbouw hebben veranderd:

DE PIONIERS

Er zijn geen documenten om het te bewijzen, maar Sabine van Steinbach, ook bekend als De Pierrefonds (Steinbach, 1244-Straatsburg, 1318), wordt toegeschreven de gevel van de gotische kathedraal in Straatsburg hebben voltooid en hebben deelgenomen aan de bouw van de Notre Dame de Paris.

Sabine van Steinbach en haar vader Erwin van Steinbach

Sabine de Steinbach en haar vader, Erwin de Steinbach

Op zijn sterfbed, zijn vader, de architect Erwin van Steinbach, hij smeekte hem om het werk aan de kathedraal van Straatsburg namens hem af te maken. Sabine beloofde het haar en in een droom ving ze een glimp op van de reliëfs waarmee ze de gevel van de zuidelijke ingang zou versieren. Ondanks het mysterie rond zijn werk, haar leven herinnert ons eraan dat vrouwen ook deel uitmaakten van de gilden en loges gericht op de bouw van de grote Europese kathedralen.

De historici Consuelo Lollobrigida en Yuri Primarosa hebben bijgedragen aan het redden van de figuur van Bricci bord (Rome, 1616-1690), voor velen de eerste vrouwelijke architect in de geschiedenis. De Benedetti-villa, Vernietigd tijdens de Franse belegering van Rome in 1849, maar waarvan verschillende tekeningen bewaard zijn gebleven, toont het de uitmuntendheid van deze Italiaanse dochter van de schilder en muzikant Giovanni Bricci. De eigenaar van Villa Benedetti, Monseigneur Elipidio Benedetti, moet zeer tevreden zijn geweest met het resultaat, want een lovende gids voor bezoekers samengesteld.

In de Romaanse kerk van Saint Louis van de Fransen, Beroemd om de barokke schilderijen van Caravaggio, is er nog een ander werk van Plautilla: de kapel van Saint Louis, een barok monument.

“De eerste vrouw die de titel architect kreeg, was Mary Louisa Page in 1878, wiens carrière draaide om zijn zorg voor huisvesting voor mensen met minder middelen. de Amerikaan Jennie Louise Blanchard Bethune (1856-1913) was de eerste architect die werd erkend door het American Institute of Architects en de eerste die haar eigen studio opende in 1881. Zijn meest bekende werk, het Hotel Lafayette (1898-1904), in Buffalo, een gebouw met een structuur van ijzer en beton met 225 kamers, werd een symbool van de stad”, meldt Muxí.

Sophia Hayden Bennett

Sophia Hayden Bennett

In Europa, Finse Signe Hornborg (1862-1916) was de eerste die architectuurstudies begon: Hij studeerde in 1890 af aan het Helsinki Polytechnic Institute, waar 14 vrouwen gekwalificeerd waren tot 1908, hoewel ze niet konden oefenen als staatstechnici.

Ondanks het feit dat haar ouders haar op zesjarige leeftijd met haar grootouders naar Boston stuurden, Sophia Hayden Bennett (Santiago de Chile, 1869) zou kunnen worden overwogen de eerste Ibero-Amerikaan die afstudeerde. Voor haar project dat de prijsvraag won voor de World's Columbian Exposition in Chicago, het Woman's Building -met een bibliotheek en tentoonstellings- en vergaderzalen-, kreeg ze een tiende van wat haar collega's kregen.

DE SPANJAARDEN

Intelligent, volhardend, enkelvoud en beroepsgericht, Zo beschrijven María Carreiro en Cándido López, doctor in de architectuur en auteurs van de studie Arquitectas pioneras de Galicia, de eerste afgestudeerden in deze discipline in Spanje.

“Ze waren ook veelzijdig: Canarische María Juana Ontañón (1920 -2002), bijvoorbeeld de vierde die in Spanje afstudeerde, Ik speelde rugby, deed mee aan skiwedstrijden en reed”, Details van Carreiro. Dit alles in broeken, een kledingstuk dat in die tijd weinig door vrouwen werd gedragen.

EEN Matilda de Ucelay (1912-2008), de eerste die in 1936 afstudeerde en de enige die de Nationale Prijs voor Architectuur ontving, volgde in 1940 Rita Fernandez Queimadelos (1911-2008).

DE VROUWEN VAN HET BAUHAUS

In wat waarschijnlijk de beroemdste ontwerpschool ter wereld is, samen met Mies van der Rohe, Wassily Kandinsky of Paul Klee, 462 kunstenaars studeerden, onderwezen en werkten.

Verschillende namen deel aan het Haus am Horm-project, een prototype voor een eengezinswoning ontworpen voor de behoeften van de moderne mens.

De keuken ontworpen door Benita Koch-Otte was een mijlpaal en een precedent voor modulaire keukens, waarvan de sleutel het model is in serie, op maat en tegen lage kosten. Het ontwerp van deze in 1892 in Stuttgart geboren Duitser was gebaseerd op lage en bovenkasten en een praktisch doorlopend aanrecht.

Er kwamen maar weinig vrouwelijke architecten uit het Bauhaus. Koch-Otte was, net als de meeste van haar collega's, verbonden aan het textielatelier. Walter Groppius, de eerste directeur van de Weimar-school voor design, sprak in de praktijk de belofte die hij in zijn inaugurele rede deed, tegen: “Er zal geen onderscheid zijn tussen de eerlijke seks en de sterke seks. Gelijke rechten, maar ook gelijke plichten. Op het werk zijn we gewoon professionals van onze kunst”. Vrouwen dachten volgens hem niet in drie dimensies, daarom moesten de meesten van hen zich inschrijven voor de textielcursus of, zoals hij het noemde, 'de meisjesklas'.

de film Lotte am Bauhaus (verkrijgbaar bij Filmin) betuigt deze kunstenaars door het fictieve personage van Lotte Brendel, geïnspireerd door Alma Siedhoff-Buscher wiens concept van de kinderkamer als een ruimte voor vrijheid en creativiteit een revolutie teweegbracht in de structuur van huisvesting.

In het geval van Lilly Reich (Berlijn, 1885), professor aan het Bauhaus, verheldert: de geschiedenis heeft het op zich genomen om het uit de collectieve verbeelding te wissen. Velen kennen de belangrijkste baan van hun carrière, onderdeel van de Duitse paviljoens ontworpen voor de wereldtentoonstelling in Barcelona in 1929, zoals het Mies van der Rohe paviljoen. Dit ondanks het feit dat zijn naaste medewerkers hebben verzekerd dat: Lilly Reich en haar partner, Mies van der Rohe, waren eveneens bij het project betrokken. Reich tekende samen met Van der Rohe tal van projecten, zoals het Tugendhat-huis (Brno, Tsjechië) en de gelijknamige stoelen.

De eerste vrouw die toegang kreeg tot de metaalwerkplaats van Laszlo Maholy-Nagy was de schilder, beeldhouwer, fotograaf en industrieel ontwerper Marianne Brandt (Chemnitz, 1893), wiens constructivistische lampen, asbakken en stoffers de huidige stukken blijven inspireren. Hij werkte ook in het architectenbureau van Walter Gropius.

Lees verder