Alexandra David-Néel was de eerste Europeaan die de toenmalige hermetische hoofdstad Tibet binnenkwam.
“Ik voelde dat er achter de bergen bedekt met bossen en de verre besneeuwde toppen een land was als geen ander. Ik werd meteen gegrepen door het verlangen om hem te bereiken.
Deze openbaring trof Alexandra David-Néel tijdens een audiëntie bij de Dalai Lama in 1912, die net als vandaag in ballingschap in India verkeerde. tel het in Reis naar Lhasa, een spannend verhaal waarin hij zijn reis door het toen verboden gebied van Tibet vertelt. In haar roman stelt ze dat ze door het Franse Ministerie van Openbaar Onderwijs naar India was gestuurd. Zoals vaak het geval is, slaat deze verklaring de plank mis.
Alexandra was de dochter van een vrijmetselaar die in Parijs een republikeinse publicatie leidde en om die reden tijdens het Tweede Keizerrijk naar België moest vluchten. Daar ontmoette hij Alexandrine, een katholiek en van Scandinavische afkomst. Haar enige dochter erfde niet veel meer van haar dan haar naam en haar fortuin, aangezien zijn opleiding en zorgen werden gekenmerkt door vaderlijke invloed.
In het boek Journey to Lhasa vertelt Alexandra David-Néel over haar reis door het toen verboden gebied Tibet.
TIJD VAN ZORGEN
Tijdens haar adolescentie kwam Alexandra dicht bij anarchistische groepen en werkte samen met La Fronda, de feministische publicatie van Marguerite Durand , waar hij uiteindelijk afstand van nam vanwege zijn elitaire vooringenomenheid.
Op 20-jarige leeftijd ging hij de vrijmetselarij in en een jaar later bekeerde hij zich tot het boeddhisme. **De openbaring vond plaats voor een Boeddha-figuur in het Guimet Museum** in Parijs. Haar verlangen naar spiritualiteit leidde haar naar de geschriften in de British Library, waar ze kennismaakte met het Sanskriet en het Tibetaans.
Op initiatief van zijn vader had hij zang gestudeerd aan het conservatorium van Brussel. Haar sopraanvaardigheden gaven haar haar eerste contact met Azië. Ze werd ingehuurd door de opera van Hanoi, waar ze onder meer Violetta in La Traviata en Carmen in het toneelstuk van Bizet speelde.
GEWIJZIGDE PLANNEN
Tijdens een rondreis in Tunesië ontmoette ze de ingenieur Philippe Néel, met wie ze trouwde. Hij verliet het toneel en probeerde zich aan te passen aan een comfortabel leven. Maar het werkt niet. Alexandra had na de dood van haar grootvader van moederszijde een aanzienlijk bedrag geërfd en, met de hulp van verschillende openbare instellingen, een reis naar India gepland die in 1911 werkelijkheid werd.
Een van de beelden in het Guimet National Museum of Asian Art in Parijs.
Op 43-jarige leeftijd was hij diep bekend met de oosterse doctrines. Zijn ambitie was om in contact te komen met de meesters. Ze stelde haar man voor om binnen 18 maanden terug te keren, maar de reis duurde veertien jaar.
Hij landde in Ceylon, nu Sri Lanka, en ging naar Sikkim, in de Himalaya, waar hij cruciale audiëntie bij de Dalai Lama in ballingschap Zijn nauwe band met de erfgenaam van dit kleine koninkrijk, gelegen tussen Nepal, Bhutan en Bengalen, gaf hem een grote bewegingsvrijheid.
In hun kloosters werd hij ingewijd in de praktijk van het Tibetaans ascese. Na een retraite in een hermitage op een hoogte van 4.000 meter, de lama van Lachen gaf het de titel 'Lamp van Wijsheid'. Het was toen dat hij de jonge Yongden ontmoette, die hem op zijn reizen vergezelde en die hij uiteindelijk adopteerde.
De beste tijd om het Lachen-klooster, met zijn gebedsmolens en vlaggen, te bezoeken is van maart tot juni.
VAN PRINCIPES... EN HEEL FRANS
Van Sikkim, door Nepal en vestigde zich een jaar in Benares, waar hij zijn kennis van het hindoeïsme verdiepte met verschillende goeroes.
Ondanks haar onderdompeling in de oosterse cultuur, heeft Alexandra haar rebelse houding nooit verlaten. Toen een leraar eiste dat ze zich uitkleedde om de rivier over te steken die naar zijn ashram (meditatieplaats) leidde, antwoordde ze dat een Franse vrouw kon veel dingen doen, maar nooit het belachelijke.
Alexandra David-Néel vestigde zich in Varanasi, een van de zeven heilige steden van het hindoeïsme?, aan de oevers van de Ganges.
EEN VROUW IN TIBET
Na zijn verblijf in India maakte hij zijn eerste uitstapje naar Tibet. Toegang tot zijn grondgebied, onder Chinese soevereiniteit, was door de Britse autoriteiten verboden.
Alexandra stak de grens over en bereikte het Tashilumpo-klooster, de zetel van de Pachen Lama, de tweede religieuze autoriteit in het land, die haar als lama (leraar) erkende.
Het Tashilumpo-klooster is de thuisbasis van de Pachen Lama, die haar als lama (leraar) herkende.
Bij zijn terugkeer, de Engelse gouverneur verdreef haar uit India. Ze begon toen aan een studieroute die haar er doorheen zou leiden Boeddhistische centra in Birma, Korea, Japan, China en Mongolië.
Hij was de Eerste Wereldoorlog gepasseerd toen hij op 53-jarige leeftijd besloot zijn gefrustreerde poging in te lossen en Lhasa, de hoofdstad van Tibet, te bereiken. Hij reisde samen met Yongden, die ook de waardigheid van een lama had bereikt. Om niet herkend te worden ze deden zich voor als pelgrims-bedelaars.
Alexandra maakte haar gezicht zwart om haar bleekheid te verbergen. De reis duurde acht maanden. Ze overleefden op hand-outs van yakboterthee en tsampa, de Tibetaanse pap, aangeboden door gastgezinnen.
Tijdens de reis, ze trotseerden sneeuwstormen, lange tochten te voet, bergpassen en een hangbrug wiens steun het begaf bij het oversteken van een bevroren rivier.
Toen hij in Lhasa aankwam, stond de incognito hem niet toe zich opnieuw aan te bieden aan de Dalai Lama, die naar de hoofdstad was teruggekeerd. In ruil, leefde de vurigheid van de gelovigen op het feest van Monlam, waar hij getuige was van de inzet van grote tanka's, de Cham-dansen en de Maitreya Boeddha-processie.
Tijdens zijn incognito reis door Tibet kon hij genieten van het Monlam festival.
DE MEDITATIE
Tijdens zijn maandenlange reizen was hij in aanraking gekomen met het bijgeloof van de populaire religie en de magisch-ascetische praktijken van de monniken. In zijn boek Magic and Mystery in Tibet vertelt hij hoe hij tumo begon te beoefenen, een meditatieve techniek waarmee kluizenaars interne warmte konden opwekken.
Zijn leraar droeg hem op een eenzame plek in de bergen te zoeken, te baden in een bevroren stroom en, zonder zich af te drogen of zich te bedekken, de nacht buiten doorbrengen. Alexandra is trots dat ze niet verkouden is.
Alexandra David-Néel leerde magisch-ascetische praktijken van boeddhistische monniken.
Hij vertelt ook over zijn ervaringen met de lung-gom-pas, mystici die ingewijd waren in een techniek waardoor ze dagenlang met hoge snelheid konden lopen; evenals bij de uitoefening van telepathie, beschouwd als een van de vruchten van meditatie.
Alexandra keerde in 1946 terug naar Frankrijk, na de dood van haar man. Hij vestigde zich in Digne, aan de voet van de Alpen, waar hij bleef schrijven tot hij 100 jaar oud was. Toen hij stierf, had hij net een aanvraag ingediend om zijn paspoort te vernieuwen.
Aan het einde van haar leven verruilde Alexandra David-Néel de Himalaya voor de Alpen.