John Lennon en Yoko Ono in bed-in
Het was bijna middernacht toen John Lennon en Yoko Ono op 26 mei 1969 bij de voordeur van het Fairmont The Queen Elizabeth hotel, een van de oudste in Montreal (Canada), verschenen. De veiligheidsdienst van het hotel had hen gewaarschuwd dat toegang via de garage; het woord had zich verspreid en een groep van ongeveer 50 tieners wachtte hysterisch . Maar de politie had ze naar de buitenwijken van de stad gebracht, in een taxi gezet en rechtstreeks naar het hotel gestuurd, zonder op hun limousine met de nodige instructies te wachten.
In Europa hadden ze het goed gedaan en wilden ze het Nieuwe Continent bereiken met hun boodschap, hoewel de VS geen optie was vanwege de aanklacht tegen Lennon voor drugsgebruik. Dus, na het proberen van de Bahama's en het opgeven vanwege de hitte, waagden ze zich aan het koude Canada, waar ze eerst zonder veel geluk in Toronto probeerden om in Montreal te eindigen.
Het paar was een hete aardappel geworden die Toronto had doorgegeven aan Montreal. Ze zaten midden in hun huwelijksreis en waren op zoek naar een tweede bestemming voor doorgaan met de bed-in die ze in Amsterdam begonnen: een bed-in protest tegen de oorlog in Vietnam en voor vrede.
"Toen ze landden bij The Queen Elizabeth, moest een van mijn collega's de fans die rond de taxi liepen opzij duwen. Ik hielp ze de tassen naar suite 1742 te dragen. Zodra ze aankwamen, begon John instructies te geven over het herschikken van de meubels in de kamer”, zegt Andre Poulin. , die toen negen jaar als piccolo in het hotel werkte.
In de hotelwinkel kun je souvenirs kopen van de bed-in
De details van dit historische bezoek worden op een nogal grappige en informele manier verteld in het notitieboekje van het hotel, waarin de in- en uitgangen van alle gasten worden beschreven, van wie de meesten spraakmakende personages zijn. Veel van de reacties verzamelen de onvrede van sommigen over de hippie-opsluiting die een week duurde . Ene Lilian Haines, die in 1718 verbleef, vroeg zelfs de receptie om ze eruit te schoppen.
De waarheid is dat het in die dagen niet gemakkelijk moet zijn geweest om op de zeventiende verdieping van het Fairmont The Queen Elizabeth te slapen. Yoko en Lennon, naast ontvang 150 journalisten per dag in zijn kamer , reserveerden ze 1738 en 1740, één als wachtkamer en de andere ruimte om te rusten. De drie werden een continu stroompje fans, verslaggevers, muzikanten en vredesactivisten.
Aan de waanzin van honderden fans die zich in de hal verdrongen, zoals veel journalisten op de zeventiende verdieping, een komen en gaan van een visionaire kater en een John Lennon die door de gangen jogde, werd de 'Geef Vrede een kans' . Dit thema, volledig gecomponeerd in de suite uit 1742, werd een mantra om op terug te vallen wanneer iemand vroeg waar ze naar op zoek waren . Op 1 juni namen ze het op met de hulp van André Perry, maker van de legendarische Le Studio, en in aanwezigheid van een beroemd gezicht zoals Allen Ginsberg, Timothy Leary of Petula Clark.
"Als je naar de foto's kijkt, lijkt het alsof ze allemaal zijn geplaatst. Lennon en Yoko's gezichten waren bleek! Maar nee, het was gewoon uitputting. Ze verboden ten strengste het gebruik van marihuana tijdens bed-in. Ten eerste omdat dit een demonstratie voor vrede was en ze geen controverse wilden creëren; en ten tweede omdat Kyoko, de dochter van Ono, bijna altijd bij hen was”, legt Joanne Papineau, public relations van het hotel, verbaasd uit. "Ze is ook verantwoordelijk voor het feit dat het menu dat ze bestelden een paar gekleurde gelei bevatte" . Het menu, dat terug te vinden is in het gastenboek, bevat een vreemde mengelmoes van puur Engelse gerechten zoals fish and chips met andere naar de Japanse smaak zoals koude rijst en vis: "Ze bestelden iets dat vandaag onmogelijk te reproduceren zou zijn, schildpaddensoep . En ze dronken liters en liters thee”, zegt Joanne.
De slaapkamer van de suite vandaag
“De kamer was lange tijd een bedevaartsoord voor Lennon-fans. Dus in 1991 de hotelmanagers Ze besloten de foto's die Gerry Deiter voor het leven nam en die hij nooit heeft gepubliceerd in de suite te plaatsen en de kamer 'John and Yoko Suite' te noemen. ”, legt de public relations uit. Maar als je naar de foto's kijkt, zien de ruimtes er totaal anders uit. “Lennon heeft alles veranderd. In Amsterdam hoorde hij dat hij een grote kamer nodig zou hebben die veel journalisten zou kunnen huisvesten. Daarom nam hij de matras en wat meubels en zette ze in de woonkamer, dicht bij het raam. De uitzichten waren ook anders, de stad is sindsdien veranderd; sommige gebouwen werden gesloopt en andere werden gebouwd”, vertelt de voormalige portier.
De kamer zelf heeft niets dat niet in andere suites over de hele wereld te vinden is, het zou zelfs kunnen worden gezegd dat het een beetje moet worden bijgewerkt. Hoe dan ook, de emotionele waarde van de plek is voor velen niet te overzien . “De gasten van de ‘John en Yoko Suite’ zijn het meest gevarieerd. Van stellen van in de vijftig die in hun tijd hippies waren, tot groepen fans die hier evenementen organiseren”, zegt Joanne. En sommigen hebben zelfs paranormale verschijnselen ervaren: "Op een keer vroeg een dame, die voor haar verjaardag een nacht in de kamer had gekregen, midden in de ochtend om te worden veranderd in een andere, zelfs als het van een lagere categorie was, omdat ze zei dat ze de aanwezigheid van de artiesten voelde. "
Voor wie geen geluk of pech heeft om “aanwezigheden te voelen”, kan de nacht van mei 1969 worden afgesloten met een wandeling door Mont Royal Park, op een kwartiertje wandelen van Queen Elizabeth. Ontworpen door Frederick Law Olmsted, de architect die Central Park in New York creëerde , verbergt een jaar lang een pad van kalkstenen, ontworpen door kunstenares Linda Covit en landschapsontwerper Marie-Claude Séguin, waarop in 40 verschillende talen 'Give Peace a Chance' te lezen is.
Natuurlijk moet deze reis van tevoren worden gepland als u deze op herdenkingsdata wilt doen: voor de 50 jaar bed-in is er al een reservering.
De stenen die de bed-in herdenken in het Mont Royal park.