De naam is mooi en herinnert ons aan het Romeinse verleden. Maar kijk maar snel naar de top van Constantijn , degene die de heuvel van het kasteel lijkt te beklimmen met een zware en klagende lucht -vooral in de hete Sevilliaanse zomers-, om te beseffen dat door zijn aderen loopt arabisch bloed.
Hoe dan ook, Constantina wil niet naar het verleden kijken , zoals die trotse dame die haar rimpels niet wil tellen of haar verdriet wil huilen, maar liever haar meest verleidelijke glimlach wil laten zien overtuig reizigers die besluiten te verdwalen in de straten.
Sommige straten waar die typische laagbouw Andalusische huizen en witgekalkte gevels. Sommige straten onderbroken, hier en daar, door kleine pleinen gedomineerd door fonteinen en omringd door kerken. Sommige straten waar de frisse bries de zoete geur van de weilanden, de olijfgaarden en de bossen van de bergen brengt waarin deze Sevilliaanse schat is gecamoufleerd.
Constantina verraste ons met haar nederigheid, haar geschiedenis, haar gastronomie en haar landschappen, maar bovenal werden we verliefd toen we haar zagen door Valdi's ogen , een gids die zijn duidelijke professionele roeping als leraar perfect combineert met zijn passie voor zijn geboorteplaats en die aangeboren bonhomie die mensen laat stralen.
Door haar ogen ontdekken we deze ingelegde diamant in het hart van de Sevillaanse Sierra Norte.
Constantijn en zijn charmante huizen.
DE MOORIE VAN CONSTANTINE
Zoals zoveel andere steden in de Andalusische bergen, kan Constantina zijn Arabische verleden niet verbergen - en wil het ook niet - verbergen wanneer je een bezoek brengt aan de straten van het historische centrum.
De Moorse wijk Constantina Het strekt zich uit tussen twee iconen van de stad: de parochiekerk van Santa María de la Encarnación en het kasteel.
Hij ontmoette ons voor de kerk, die we later zouden bezoeken, "El Maestro" - wie was wat iedereen die we tegenkwamen, Valdi noemde - leidde ons er doorheen Parroco Gonzalez Serna-straat om de eerste hellingen van die primitieve buurt, van smalle en kronkelende straatjes, te eren, zijn moslimverleden.
Dus we gaan door lage huizen met witte gevels , tralieramen en smalle balkons van waaruit je de haren van voorbijgangers bijna kunt aanraken.
We vonden het een prachtige plek, waar we ons bijna konden voorstellen hoe het leven er eeuwen geleden uitzag. Valdi haalde ons echter uit onze mijmering door hardop zijn gedachten te delen: “Jaren geleden waren al deze straten vol potten en bloemen , die door ouderen werden verzorgd. Als ze ons verlaten, zorgt niemand meer voor ze.”
Constantine Castle behoudt nog steeds zijn dominante positie.
En hij had gelijk, maar zelfs in zijn naaktheid leek Morería de Constantina ons mooi en mysterieus, in lijn met de verhalen die "El Maestro" ons vertelde over een jeugd waarin de buurt was erg levendig , met schreeuwende en spelende kinderen en pratende volwassenen op die zomeravonden dat houten stoelen uit de huizen werden gehaald.
HET KASTEEL, HET UITZICHT EN HET HEILIGE HART
Genietend van de echo van zijn herinneringen leidde "El Maestro" ons naar een van de beste uitzichtpunten van Constantina . Het ligt op de top van de Morería, net onder de overblijfselen van het Moorse kasteel.
Van daaruit kon je het profiel van de stad perfect zien, evenals de omliggende bergen en velden. Het leek zo compact dat ik het moeilijk kon geloven dat daar beneden 6.000 zielen bewoond , een populatie die, volgens wat onze cicerone ons vertelde, aanzienlijk toeneemt in de zomer, wanneer de toeristen komen aan en de constantinens komen terug die uit de stad emigreerden en daar nu hun zomerverblijf hebben.
Nadat we van het uitzicht hebben genoten, gaan we op bezoek de constantijn kasteel . Het oude fort heeft, ondanks uitgebreide restauratie- en conserveringsinspanningen, betere dagen gekend, maar het ziet er nog steeds machtig uit vanuit zijn indrukwekkende positie.
Hoewel het de Arabieren waren die het op de juiste manier ontwikkelden, is er archeologisch bewijs dat bevestigt dat het is gebouwd op overblijfselen van een Romeinse verdedigingspost . En het is dat de locatie strategisch bevoorrecht was, nauwkeurig onderzocht de velden van de Osa-vallei.
Het Heilig Hart van Jezus, een van de meest populaire monumenten in Constantijn.
Binnen konden we zien zijn stortbak, het paradeterrein, de muren en een toren , hoewel de grote Torre del Homenaje iets meer dan tien jaar geleden instortte.
We verlaten het kasteel om onze weg terug naar het centrum van Constantijn te beginnen, maar niet voordat we het opvallende monument hebben bekeken van het Heilig Hart van Jezus , een groot beeldhouwwerk gemaakt in 1954 in opdracht van de toenmalige plaatselijke priester, pater Félix.
Onder het monument – dat 21 meter hoog is – bevindt zich een kleine kapel. Er wordt gezegd dat het symboliseert Christus zegent de bevolking.
DE PAROCHIEKERK EN HAAR EEUWIGE KLOK
We gingen de Morería af om de poort van . te bereiken de Parochiekerk van Santa María de la Encarnación , de belangrijkste religieuze tempel in Constantijn.
En het is dat zijn indrukwekkende toren, ongeveer 50 meter hoog Het is bijna overal te zien. Een toren waar we vanaf het eerste gezicht een zekere gelijkenis met de Sevilla Giralda vinden.
En dat is het, hoewel de tempel is uit de 14e eeuw en in Mudejar-stijl In de 16e eeuw had de meester Hernán Ruiz II "el Joven" de leiding over het ingrijpen in de toren. Hij was ook degene die de hervormingen van de kathedraal van Sevilla en andere emblematische gebouwen van de hoofdstad van Sevilla en Córdoba leidde.
De toren van de parochiekerk van Santa María de la Encarnación is overal in Constantina te zien.
Onze vriend wist dit allemaal heel goed, aangezien hij de eer heeft te zijn een van de horlogemakers van deze kerk van Constantijn. Zijn oude horloge is zijn grootste schat. Valdi vertelde ons zijn verhaal terwijl we de bijna . beklommen 90 treden van de wenteltrap die naar hem toe leidde.
De klok van de parochiekerk van Santa María de la Encarnación is een authentiek museumstuk. Het werd in 1890 in de toren geplaatst en het werkingsmechanisme is sindsdien hetzelfde.
Je moet het elke dag opwinden. van uw machines drie gewichten hangen , waarvan het gewicht, geholpen door de zwaartekracht, de kracht veroorzaakt die, via assen, de naalden in beweging zet. de gewichten het duurt 24 uur om de grond te raken , daarom moet je ze dagelijks uploaden, zodat de klok niet stopt.
"El Maestro" liet ons de hele werking zien van een klok die bovendien net geolied was. Verder hadden we de eer om draai aan de zwengel het hoofdgewicht optillen, dat op het punt stond de grond te raken.
Het was geweldig om deze eeuwenoude machinerie van dichtbij te mogen bewonderen en te luisteren naar de uitleg van een van de verzorgers.
Dit soort klokken hadden vroeger een belangrijke betekenis in de samenleving, het markeren van de uren, maar ook massa's, begrafenissen, vieringen en andere evenementen. Om dit te doen, werd die in Constantina geholpen door elf klokken die vandaag nog steeds luiden en de buren herinneren aan een mooi verleden.
Er zijn ook wandelpaden in Constantina, zoals de Cerro del Hierro.
TEELTGEBIEDEN EN NATUURLIJKE LANDSCHAPPEN
We verlieten de stad met de belofte zo snel mogelijk terug te keren, aangezien we in de inktpot waren achtergelaten om plaatsen te bezoeken zoals de nieuwsgierigen Gurugu's huis -gelegen aan de rand en residentie van Idente Missionarissen-, De Carlina -een huis met een zeer merkwaardige geschiedenis en dat is omgebouwd tot een herberg en het Jerónimas-klooster (de handgemaakte snoepjes komen uit een andere wereld)-, de Alameda-wandeling -waar je grills en bars vindt waar je de smakelijke keuken van Constantijn kunt proeven, op basis van varkensvlees en wildvlees- en de prachtige pleinen en fonteinen.
We wilden echter niet weggaan zonder door die prachtige velden te lopen die we vanaf het kasteel zagen, dus hebben we een paar uur besteed aan verken olijfgaarden, weiden en veepaden , het ontdekken van een landelijk beeld waardoor we uiteindelijk verliefd werden, voor altijd, op die plek.
Enkele van de meest populaire wandelroutes in Constantine zijn de kastanjeboom (op de weg naar San Nicolás), die van El Robledo of degene die naar het mooie leidt IJzeren Heuvel , Natuurmonument dat ongeveer 10 km van Constantijn ligt.
Op deze heuvel was een ijzermijn die door de Romeinen werd uitgebuit en dat het vandaag, zoals het altijd gebeurt, door de natuur is teruggenomen. Een wijs, eerlijk en vertederend karakter. Een natuur die nog steeds tot uiting komt in mannen als Valdi en steden als Constantina.