Jachthaven en zijn Cordovan-patio: geschiedenis van twee honderdjarigen
Elke lente verlaat de Griekse godin Persephone de onderwereld om de aarde opnieuw te bevolken met bloemen. In India draagt Kamala lotussen in elk van haar vier handen, terwijl twee olifanten haar water geven; en in Japan doet Konohana-Sakuya-Hime dat wel Duizenden kersenbomen bloeien vanaf de top van de berg Fuji.
Maar in Córdoba zijn degenen die verantwoordelijk zijn voor de groeiende lente de verzorgers van de uitbundige patio's, Marina Muñoz de oudste van allemaal zijn.
Op 84-jarige leeftijd weeft Marina de stille maar gigantische taak om de patio op nummer 4 Mariano Amaya Street te onderhouden, in de omgeving van San Lorenzo, een van de verplichte bezoeken tijdens de tour door de Festival van de binnenplaatsen van Córdoba.
Aangeduid als Immaterieel erfgoed van de mensheid in 2012 wedt de viering in het jaar van het eerste eeuwfeest voor een veiligere editie door verschillende routes en evenementen die tot en met 16 mei plaatsvinden.
De Andalusische duende zit tegenwoordig op patio's die een andere lente de geschiedenis van het licht herschrijven door de hand van vrouwen als Marina, gastvrouw die alle reizigers uitnodigt om een kijkje te nemen in haar geurige stukje paradijs.
Marina Muñoz in haar Cordovan-terras
DE VROUW DIE NAAR DE GITANILLA'S fluisterde
Marina Muñoz werd geboren in 1936 in de stad Cazorla, in Jaén. "Mijn moeder wilde dat ik me aan het naaien zou wijden, maar ik was meer een plattelandsmens en uiteindelijk volgde ik mijn vader door de bergen om dieren te kopen", vertelde Marina onlangs aan het Canal Sur-programma, Centenarios. "Ik was ook de eerste vrouw in Cazorla die een broek droeg".
De wens om de wereld te zien bracht Marina ertoe om in Córdoba te gaan wonen. Tijdens zijn vroege jaren verbleef hij in een huurkazerne, een soort eigendom gericht op mensen uit de plattelandsvlucht en gekenmerkt door Gemeenschappelijke patio's rond waterputten die de oude Andalusische obsessie met water oproepen.
Marina Muñoz werd geboren in 1936 in de stad Cazorla, in Jaén
Maar vooral ruimtes die mensen uitnodigden om te socializen en zelfs verliefd te worden. Het was op een Cordovanse patio waar Marina Antonio zou ontmoeten, met wie ze jaren later zou trouwen totdat ze erin slaagden zich in het huidige pand te vestigen.
In die tijd had de vrouw de leiding over het terras als ze meer tijd in huis doorbracht, maar in het geval van Marina was het haar man die de eerste scheuten verzorgde. Na de dood van Antonio, 24 jaar geleden, bleef Marina dit kleine Eden in stand houden als het beste eerbetoon aan zijn schepper. Tegenwoordig wijdt ze zich met lichaam en ziel aan haar bloemen en planten.
Marina Muñoz, onvermoeibaar sinds 1936
"Ik heb nooit van televisie gehouden, dus ik besteed het grootste deel van mijn tijd aan het verzorgen van de tuin" , vertelt Marina Muñoz aan Traveller.es. "Ik heb geraniums en zigeuners, koninginoorbellen, Chinese lantaarnplanten, ik kweek aardbeien, lavendel of basilicum en er staat zelfs een sinaasappelboom." De lijst die Marina opsomt lijkt niet te eindigen. "Alles groeit op haar", zegt Mayte, een van haar dochters.
Van vingerhoedjes tot schelphoorns, elke steun is goed om een klein lentespruitje te maken, gezegend door zon, schaduw en wind. “Mijn man zei dat alles me greep. Zodat hij begrijpt dat ik in het Cordovanse jargon spreek, dat alles op mij groeide', legt Marina uit.
"Hij zei dat ik zelfs in mijn knot een stekje kon planten en dat er scheuten uit mijn haar zouden komen." Hij verzekert ook dat hij een unieke relatie onderhoudt met zijn planten: "Ik vertel ze alles wat ik denk en ik praat met ze zoals ik met jou zou kunnen praten", vervolgt hij. "Ik speel ook muziek voor ze en scheld ze uit als ze lelijk worden."
Na de dood van Antonio, haar man, ging Marina verder met het onderhoud van dit kleine Eden als het beste eerbetoon aan zijn schepper
LENTE PAST IN EEN PATIO
Het Festival de los Patios de Córdoba is een van de vieringen die de afgelopen jaren de meeste aandacht heeft gekregen, met bijna een miljoen bezoekers ontvangen in 2019.
Dit jaar, het jaar van het eerste eeuwfeest, zet het evenement in op zes thematische routes bestaande uit 59 locaties (50 deelnemers en 9 buiten competitie) onder de relevante veiligheidsnormen en -systemen: installatie van sensoren in terrassen en drukste straten, gecontroleerde toegangsbezoeken en zelfs inzet van drones. Noodzakelijke protocollen aangepast aan een evenement dat: vorig jaar kreeg het te maken met opsluiting door de editie uit te stellen tot oktober.
Marina Muñoz, de oudste van alle verzorgers van de patio's van Córdoba
"Bij de ingang van de patio is er een conciërge die de temperatuur van elke persoon opneemt, en de capaciteit wordt geregeld zodat er vijf mensen op de patio zijn" zegt Marina. “Maar evengoed geef ik het hele jaar les op de speelplaats. Ik woon in een steegje en veel mensen komen bij verrassing. En aangezien ik altijd hier beneden ben om voor de planten te zorgen, Ik nodig iedereen uit om binnen te komen kijken.”
Een traditie die ook elk jaar meer vraagt van de eigenaren. "Nu vragen ze je om meer dingen en vereisten om deel te nemen aan het Patio Festival, vooral omdat er naast de typologie en decoratie twee categorieën zijn van oude patio en moderne patio", zegt Mayte, dochter van Marina.
Tijdens deze dagen, María Celeste, een andere dochter van Marina, helpt haar moeder bij het verzorgen van de patio als lid van de Asociación Claveles y Gitanillas.
Marina Munoz en dochters
"Mijn dochter María Celeste helpt me, en als ik op een dag afwezig ben, zal ze zeker de patio overnemen" zegt Marina. "Maar de rest van mijn kinderen, ik weet niet wat ze denken." Marina lijkt het in ieder geval te negeren en staat er de hele tijd op dat ze nog steeds aan de voet van de canyon staat en alle bezoekers ontvangt die op haar deur kloppen. **
Marina's blindheidsproblemen zorgen ervoor dat ze niet door kan gaan met een van haar andere hobby's, namelijk breien, dus leeft ze toegewijd aan een patio die in de maand mei meer dan ooit het vrouwelijke, het leven en de lente oproept. Omdat de wereld en de kosmos altijd op hebben gerekend bondgenoten die verantwoordelijk zijn om het leven te laten groeien; van Rome tot Kreta, van India tot Efeze.
Maar in Córdoba , zijn er goden die liever verborgen blijven tussen planten dan praten over de wereld en tijd. Godinnen die zelfs in de ingewanden van hun haar stekken konden laten groeien.
De binnenplaats van Mariano Amaya-straat nummer 4, in de wijk San Lorenzo, en zijn bewaker, Marina