Geef de bomen de schuld
Geef de bomen de schuld. Of vanuit het zwembad op het terras of vanuit de kamers met zes meter hoge plafonds. Het moet iemands schuld zijn dat de foto's van deze plek zoveel geheugen in beslag nemen op mijn iPhone . Maar het zijn de bomen. Vast en zeker.
In het voormalige paleis van de graven van Miravalle, in Mexico-Stad, nu omgebouwd tot de Hotel in het centrum er zijn enkele bomen. Het zijn grote, lommerrijke lauweren, niets bijzonders... totdat je naar de bovenste verdieping klimt. Daar, in de centrale ruimte, verschijnt iets dat op een tuin lijkt. Het is niet: het zijn de toppen van diezelfde bomen die zijn gesnoeid om eruit te zien als groene grond . Dit is een topvondst op het gebied van energie-efficiëntie. Betreed en verlaat de kamers die deze groene ruimte omringen het is wat post-luxe wordt genoemd, en dat gaat veel verder dan de sterren van de hotels en 24 uur per dag een butler te hebben.
Het Downtown hotel is ook een plein, een forum. Door de afmetingen en structuur van dit 17e-eeuwse koloniale paleis konden de eigenaren van Grupo Habita ambitieus zijn. Er was ruimte om daar meer te bouwen dan alleen een hotel. Het moet ook een viering zijn van de Mexicaanse cultuur, die van gisteren en die van overmorgen. . De ingang moest een ontmoetingsplaats zijn, een verbindingspunt tussen exterieur en interieur. Daar plaatsten ze die onvergetelijke bomen. Bovendien heeft elk plein ze nodig. En onder hen kozen ze een restaurant, Azul Histórico, onder leiding van chef-kok Ricardo Muñoz Zurita. Zijn keuken verzamelt gerechten uit de keuken van het hele land zonder ze met een bijna pedagogische wil aan te raken . Dat zou op de benedenverdieping zijn, waar er ook nog een zou zijn, op een ander plein (we hebben het over ambitie) genaamd Godfather's buurtkeuken. Geweldig concept trouwens.
Het vermelde zwembad
We gaan alleen naar de eerste verdieping. Op de mezzanine zijn de winkels, veel en goed gekozen winkels . Het is mogelijk om een hele middag door het oneerbiedige ontwerp van Algarabía Shoppe te slenteren, chocolade te drinken met Qué Bó-chili of foto's te maken (en je te herinneren wanneer Spanje niet Hispanistán was) in de tak van de beroemdste kraam op de San Juan-markt, La Jersey.
Maar laten we de weelderige trap op blijven gaan, we willen naar het hotel. We noemen het hotel omdat je het op de een of andere manier moet noemen. Er zijn zeventien kamers met oneindige plafonds, afwerkingen die even ruw als voortreffelijk zijn, vrijstaande badkuip en modderroosters die als muren fungeren. Er zijn geen kasten als zodanig. Het hotel heeft dat soort eigenwijsheid? . Daarnaast wordt er op deze plek weinig kleding gedragen. En dit leidt ons naar de volgende verdieping, naar het terras
Hier is het meest gefotografeerde zwembad van het koninkrijk, een natte droom voor visliefhebbers . Het is industrieel, hard, met uitzicht op het historische centrum van de "de efe" en met een sexy uitstraling die moeilijk uit te leggen is. Het heeft de gebruikelijke bar, want het is een zwembad dat een michelada of cocktail vereist. Het is niet functioneel: hier komt niemand zwemmen. Zijn functie is om iedereen te laten geloven dat ze zijn waar ze zouden moeten zijn. Het heeft zijn gebruikelijke terras, zeer gewaardeerd en open voor gasten en stervelingen.
Downtown Mexico: een enorm hotelconcept
voor openheid, het is zelfs voor degenen die in de Downtown Beds slapen. Deze uitvinding is een hostel dat is ingebed in Downtown . Voor een belachelijk bedrag (vanaf 14 euro) kun je erin slapen en gebruik maken van alle diensten van het oudere zusterhotel. Reizen met een rugzak betekent niet dat we geen waarde hechten aan / nodig hebben / willen / kunnen zwemmen in het zwembad en maak duizenden foto's of eet ceviche in het restaurant.
Maar ik denk dat de bomen de schuld zijn van mijn verbazing en plezier. Al het andere is een vondst een enorm hotelconcept , maar de bomen zijn zijn intentieverklaring. Het zijn die lauweren die met hun schaduw spreken over poëzie, cultuur, luxe en zoveel andere dingen.
Het hotel is gehuisvest in een 17e-eeuws koloniaal paleis