Op zoek naar het wildste noorderlicht
Het is 11 mei 1926 en het is twee weken geleden dat de zon aan de hemel is ondergegaan. Svalbard poolarchipel . het luchtschip Noorwegen , geleid door Roald Amundsen en bestuurd door Umberto Noble gaat geschiedenis schrijven: Het wordt het eerste vliegtuig dat over de Noordpool vliegt..
Na het opstijgen van de wetenschappelijke basis van Ny-Ålesund, op de 78ste breedtegraad zal de Norge drie dagen vliegen tot land in alaska . Dit zal op zijn beurt het begin zijn van de vijandschap tussen Amundsen en Nobile , die zal strijden om de glorie om de eerste mens te zijn die zo'n prestatie volbrengt.
Twee jaar later probeert Nobile de expeditie te herhalen met een nieuw luchtschip, de Italia, maar het raakt midden op de route verdwaald.
Portret van ontdekkingsreiziger Roald Amundsen
Op 18 juni gaan verschillende vliegtuigen op zoek naar het team van Nobile en een paar uur later krijgt een van hen een ongeluk tijdens de vlucht, vlakbij de kust van Spitsbergen. Alle leden van het reddingsteam zullen in zee verdwijnen waaronder Roald Amundsen.
Enkele dagen later zal een ander team de overlevenden van het Italia-team redden. Nobile zal een van hen zijn.
HET LEVEN IS VREEMD OP DE SVALBARD-EILANDEN
Het gebaar van Roald Amundsen is kalm, als dat van een grootvader die na een grap liefdevol naar zijn kleinzoon kijkt. Hoe haar te vergeven. Verborgen onder zijn motorkap staat het metalen hoofd van de Noorse ontdekkingsreiziger hoog in wat misschien wel de meest noordelijke buste op aarde is. We zijn in het kleine dorpje Ny-Ålesund, binnen de grenzen van Spitsbergen , het grootste eiland in de Noorse archipel Svalbard.
Het leven is vreemd op Spitsbergen . Op deze plek is het gemakkelijk om te worden Guinness-record , heeft bijna alles wat in de archipel bestaat dezelfde eigenaardigheid, namelijk de "loquesea" verder naar het noorden in de wereld : de noordelijkste kerk ter wereld, het noordelijkste postkantoor ter wereld, het noordelijkste museum ter wereld...
Svalbard is de meest noordelijke bewoonde plaats (door de burgerbevolking) op aarde. De belangrijkste stad is Longyearbyen, met ongeveer 2000 inwoners . De rest van de menselijke nederzettingen zijn kleine dorpjes en wetenschappelijke bases verspreid over een gewelddadig, onherbergzaam, wild gebied.
Hier is het leven een constante strijd
GEVAARLIJK
Gevaarlijk omdat de overheersende soort in werkelijkheid niet de mens is, maar de ijsberen: Svalbard is de plaats met de hoogste concentratie witte beren ter wereld , met een bevolking van meer dan 3.000 individuen. Ze zwerven vrij rond, ze steken het eiland over, ze jagen, ze observeren. De mensen kruipen ondertussen in een hoekje en trillen van angst als ze ze zien aankomen.
Gelukkig komt dat niet vaak voor. Longyearbyen . Gelegen in een baai, in het centrum van Spitsbergen, is het leven min of meer rustig in de hoofdstad van de archipel. Zo kalm, ja, als de gewelddadige jaarlijkse cycli het toelaten: de mensen die de plaats bewonen, moeten bijna vier maanden constant licht en hetzelfde aantal eeuwige nacht doorbrengen. De periode waarin dag en nacht gelijk zijn, duurt in de orde van 2 tot 3 weken..
"Het ergste zijn verreweg de winternachten" , Uitleggen Olena Hindseth tot Reiziger . Olena is verantwoordelijk voor de reserveringsservice van een van de toeristische accommodaties in Longyearbyen. Ze arriveerde meer dan 5 jaar geleden op het eiland met haar man, die werkt op een van de wetenschappelijke basissen in Barentsburg, een klein stadje op een paar kilometer van de stad. "Tijdens de maanden van duisternis -vervolgt Olena- veel mensen lijden aan een depressie . Daarnaast is het ook een tijd waarin er nogal wat ontrouw is."
Svalbard is een van de beste voorbeelden van plaatsen waar de mens op de grens van bewoonbaarheid staat. Het is dan ook geen toeval dat de oproep " doemdag kluis ”: de wereldwijde zadenwinkel waar alle plantensoorten op aarde worden bewaard.
Voor het geval er zich een natuurramp in de wereld voordoet.
Of voor het geval wij degenen waren die het hebben uitgelokt.
Hier vinden ijsberen hun thuis
HET NOORDERLICHT, DE PLACEBO VAN DE POLAR NIGHTS IN SVALBARD
Het refrein van een nummer van de groep klinkt Arctische apen:
"Dat de nachten vooral gemaakt zijn om dingen te zeggen die je morgen niet meer kunt zeggen"
Dat de nachten zijn gemaakt om te zeggen wat niet kan worden uitgedrukt in het licht van de dag, Alex Turner zingt, met een verleidelijke stem, op het langzame ritme van het thema 'Wil ik het weten'.
Iets soortgelijks gebeurt in Svalbard, met één waarschuwing: in de archipel dienen de lange nachten niet om te zeggen, maar om te observeren . Er danst een buitenaards licht in, heel anders dan dat van andere plaatsen op de planeet, een placebo voor die afwezigheid van licht: de aurora borealis
de ook wel genoemd groene dame Het ontstaat in de poolgebieden van de planeet als gevolg van de botsing van elektronen - afkomstig van zonnestormen - met de magnetosfeer van de aarde. Deze schok veroorzaakt een atomaire excitatie , die een fenomeen van luminescentie veroorzaakt. Deze reacties zijn alleen te zien op breedtegraden boven de Arctische en Antarctische poolcirkels, dat wil zeggen 66º 33' 46” zowel noord als zuid.
Wat vind je van zo'n schoonheid?
Op het zuidelijk halfrond is de aurora door de schaarste aan landmassa moeilijk waarneembaar voor mensen: alleen de Antarctica bevindt zich in zo'n extreem gebied (Ushuaia bereikt 54° 48′ 58″ S). Op het noordelijk halfrond is het echter veel gemakkelijker om gebieden boven de poolcirkel te vinden: e Noordelijk vasteland Noorwegen, Zweden, Finland, Rusland, Groenland, Canada...
En, in the middle of nowhere, tussen 74º en 81º N, de plek waar Olena woont: de Svalbard-archipel.
Om te zeggen dat Spitsbergen de ideale plek is om het noorderlicht te zien, klinkt misschien wat pretentieus: de kust van Noorwegen, van de ** Lofoten tot de Noordkaap, Alaska , Zweden of Finland ** zijn perfecte plekken om van de Groene Dame te genieten.
Maar het feit dat Svalbard zo ver naar het noorden ligt, zorgt ervoor dat de aurora er vierkant op valt. In situaties waar reacties plaatsvinden op extremere breedtegraden, het noorderlicht is moeilijk waar te nemen vanuit continentale gebieden; niet zo van Spitsbergen.
Breedtegraad is niet de enige factor die van invloed is om getuige te zijn van dit fenomeen, er zijn nog twee andere heel belangrijke: het klimaat en de intensiteit van zonnestraling. In het eerste geval maakt het feit dat Spitsbergen een eilandengroep is, meer weersvariabiliteit . Zo kan in dezelfde nacht in een paar uur een bewolkte lucht veranderen en is de kans groter dat je het noorderlicht kunt zien.
Het 'vreemde' en altijd mooie leven van Spitsbergen
WAT VOELT HET ALS JE NOORDERLICHT ZIET?
Het is moeilijk te beschrijven wat er gebeurt als je het ziet.
"Je hart bonst. Je huilt, en terwijl je huilt, worden de tranen van koude verward met die van emotie. Een huivering doordringt je hele lichaam, wordt geboren uit het hart en bereikt de limiet van je ledematen. De kou bestaat niet meer - hoewel het veel is, en je weet het, een ogenblik voordat je vingers pijn doen alsof ze door duizend naalden zijn doorboord. er is alleen zij ... en je gelooft het nauwelijks, daarboven, dansend, inconstant, etherisch ... Aards maar buitenaards. Een kleine groep elektronen die speelt alsof ze de zon zijn, een wolk, of een UFO. een ster zijn ".
Dit soort dingen kan een reiziger, een maagd van het noorderlicht, op zijn . schrijven routeboek zodra ze bij het toevluchtsoord aankomen nadat ze het hebben gezien. Je kunt proberen te beschrijven met woorden, tekenen met waterverf, vastleggen met een lens. Maar geen van die vormen zou waarheidsgetrouw zijn.
"Ik heb nog nooit zo'n rood hart gehad", zei Najwa Nimri in een scène uit... Liefhebbers van de poolcirkel.
Hoewel ze in werkelijkheid deed alsof ze groen wilde zeggen. Groen als Aurora's jurk.