Francisco Javier Uceda
We hebben altijd gedacht dat het een Starbucks zou zijn die zou duren Zalacain vooruit, geen wereldwijde pandemie. We beschutten, achter die onschuld gekleed in niet een beetje romantiek, een episch einde ; een laatste wals voor de bijlslag van het eeuwfeest, de bout van de moderniteit. We leken een beetje op Benjamin Guggenheim over het zinken van de Titanic , terwijl ze nog een laatste keer hun glas heffen in Zalacaín — de tafel tot aan de vlag van soufflé aardappelen, vazen Don Pio Y tartaar van zeebaars , maar niet. Echt niet.
De perfecte storm veroorzaakt door Covid-19 heeft de eigenaren van de eerste Spaanse restaurant met drie Michelinsterren faillissementsprocedure: “Hoeveel liefde is daar gelegd” , Javier Oyarbide zelf gleed gisteren samen met een prachtige foto van het restaurant bijna een halve eeuw geleden; de familie Oyabide samen met de onvergetelijke Benjamin Urdiain, Custodio Zamarra en José Jiménez Blas ze verheven de gastronomie van de Villa en het Hof tot de altaren van het goede leven; "Franse kookkunst" goed begrepen en de taxi voor de deur van Allvarez de Baena omdat de nacht van Madrid op ons wacht, wat droge martini's te veel in Del Diego en dat gloeiende leven van deze onmogelijke stad.
Het laatste tijdperk was ook glorieus, in de handen van Susana Garcia Cereceda (van de businessgroep La Finca) met Julio Miralles in de keuken , de prachtige Carmen Gonzalez in de kamer en de barman Francisco Javier Uceda serveert de beste whiskyzuren in Spanje . Wat een schande, echt. Chicote gelooid in Zalacaín en sommigen van hen werden geschreven de beste pagina's van een Madrid dat uitgaat , van een gastronomie gebaseerd op respect en empathie; hier voelden we ons als de markies die we nooit zullen zijn en ze noemden ons naar jou, we leerden wat een poularda was en we begrepen dat het leven alleen zin heeft als de schittering van nu de ontmoediging van gisteren overwint. En in dit huis overkwam het ons altijd; Zalacain, Jockey en Horcher als de laatste iconen van een golfbreker die verdrinkt onder de indigohemel achter de Colón-toren. Madrid gaat elke dag een beetje uit, en wij met jou.