Er zijn hotels voor alles
Elke bioscoopbezoeker verbergt een geheime geschiedenis met Marilyn , heb ik ooit gelezen ga wie weet waar. Op dezelfde manier – wij allemaal die van hotels houden, stellen zich een hotel voor voor elke belangrijke scène van ons leven: een hotel om in te wonen (wat een zoete droom, om in een hotel te wonen), een hotel om jezelf af te zonderen, een hotel om te rotzooien tot (zeer) bruin en een hotel om te ontsnappen. Een hotel waar je kunt schrijven, een hotel waar je kunt trouwen en zelfs een hotel waar je kunt scheiden.
En uiteraard, een hotel waar je je vier dagen goed kunt opsluiten en ga naar buiten voor de krant (als dat zo is) en kom weer op krachten met wat roerei en drie kopjes koffie. Die bestemmingen weg van de drukke menigte waar je weet waar je voor gaat, zij weet waar je voor gaat en zelfs de laatste stagiaire loopjongen weet waar je voor gaat . Ja, er is een spa en greenfee en fietstochten, maar dit is een seksreis zonder rust en geen praten meer. Dit zijn onze bestemmingen die voor zo'n onbeschaamd doel zijn gekozen.
AZI TUINEN
De Zuidoost-Aziatische sfeer (wat heeft het voor zin om te dollen) heeft altijd iets onzedelijks en tiki taka gehad. Een hotel dat een klein eiland is tussen Benidorm en de Serra d'Aitana, meer dan 370.000 vierkante meter met 110.000 bomen en zeldzame soorten. Kleine appartementen verscholen tussen bloemen (duizenden bloemen), vijvers, meren en beekjes. En voor mij, die natuur maakt me gek, ik zou dit concept van een Dionysische tuin niet leuker kunnen vinden, waar er niets anders te doen is dan slapen, eten, slapen en rusten. Alles is in orde.
Ja: Kingsize bed, 2 bij 2, koppels massage (aha) Nuad Nam Mun Balinees , overal Becara-hout en het restaurant Koh Samui waar de dim sum heerlijk is.
Asia Gardens: groen maakt ons gek
MEER VAN TORRENT
Más de Torrent is een oude Catalaanse boerderij uit de 18e eeuw verborgen in l'Empordà en een van de schattigste juwelen van de Relais & Châteaux. En het is dat deze Catalanen: hoe goed ze alles doen (zoals mijn moeder zegt), More than Torrent is een etablissement discreet, stil en traditioneel , waar alles op rolletjes loopt, verbergt de kelder meer dan vierhonderd flessen en (het allerbelangrijkste) de suites hebben een tuin en privézwembad . Zwembad. Privaat. Ik zeg niet meer.
Ja: Eten in een "charmant" hotel is altijd een onberekenbaar risico, maar Más de Torrent heeft onder zijn keukens Fijne Puigdevall , (tevens chef van het restaurant Les Cols d'Olot met twee Michelinsterren).
Meer van Torrent: allemaal goed
TORRALBENC
Een voet op de eilanden zetten heeft altijd iets gehad tellurisch, afgelegen, exotisch en mysterieus . Het is gemakkelijk - midden mei in een verloren baai, je een beetje vrijer, losbandiger, losser te voelen. Torralblenc (een oude agrarische constructie met fantastisch uitzicht op zee) het is perfect voor een ladino microtrip ; weg van het lawaai, de Balinese bedden en de verzamel-cd's van El Café del Mar. Alles is hier rust, tuinen en simpele dingen: brood met tomaat, olijfolie en rode wijn in de middag. Dat wil zeggen: de hele dag in bed.
Ja: De keuken is het werk van Paco Morales, een immens talent, een bevoorrechte kokosnoot die de gastronomische hemel heeft aangeraakt (ik deed) tijdens zijn avontuur in Hotel Ferrero. Madrid heroveren in zijn leuke Al Trapo, uw meest persoonlijke keuken vindt u hier.
Torralbenc: de eilanden geven ons kalveren
FINCA CORTESIN
Cortesín is (tot vandaag) het "geheim" van meer dan twee en meer dan drie goede mannen wiens namen er niet toe doen, maar die we allemaal kennen. Spectaculair herenhuis in Casares, tussen Marbella en Sotogrande , aan de voet van Sierra Bermeja en met panoramisch uitzicht op de Middellandse Zee. En ondanks dat je hier bent (Marbella, ahem) een fantastisch voorbeeld van wat echte luxe zou moeten zijn: discretie, ruimte, architectuur (het werk van Roger Torras en Ignacio Serra), tuinen (door Gerald Huggan), traditie (ik wil weten waar ik ben, en elke hoek van Cortesín ademt Andalusië: veranda's, zolders, deuren en stenen) en stilte. Finca Cortesín heeft alle prijzen ter wereld gewonnen, maar belangrijker dan dat is het voorgevoel dat niemand haar ooit naar een plek als deze heeft gebracht.
Ja: nogmaals, het schijntje. Wacht even, de bochten komen eraan: Kabuki Raw (Grupo Kabuki) en Don Giovanni, het werk van de onvergelijkbare Andrea Tumbarello. Nigiri van botervis met truffel en Raviolacci van kaas, walnoten en (wederom) truffel. Er is niks.
Finca Cortesín, een goed bewaard geheim
**IGLOO IN GRANDVALIRA**
Als je de pech hebt (anderen noemen het geluk, maar het artikel is van mij, vrienden) om verliefd te worden op een liefhebber van "avontuur en risico", is misschien de beste optie om de blinden op te heffen en de definitieve all-in te maken: seks in een iglo Grandvalira, de unie van de resorts Pas de la Casa-Grau Roig en Soldeu-El Tarter in Andorra — evenals een van de beste skigebieden in Europa (maar we zijn hier niet om over hellingen te praten, wat een pijn in de kont) verbergt nog een paar interessante dingen: de wodkabar (dat wil zeggen) die alleen toegankelijk is met sneeuwschoenen of sneeuwscooters en mushing. En het belangrijkste: het Igloo Hotel, gelegen op een hoogte van 2.350 meter , gebouwd met 100% sneeuw op 0º, met een jacuzzi en tochten met hondenslee. Ze geven je de dekens en er is geen tv en het is erg koud: meer zeg ik niet.
Ja: Je vertelt het aan je kleinkinderen en het wordt de meest sprankelende anekdote van alle verjaardagen: Opa, is het waar dat je in een iglo hebt ontucht?
Een nacht in de iglo van Grandvalira
W BARCELONA
Hij is meestal veeleisend met deze uitjes en zorgt voor twee of drie basisdetails: l **liter champagne (aha), roomservice na sluitingstijd (ja) ** en dat hij ver van de grote steden is. Laat me het uitleggen: overnachten in Madrid, Barcelona of Sevilla leidt af — te veel restaurants, mensen en vrijetijdsaanbiedingen concurreren met jou en je badjas. Wat als hij besluit om, wat weet ik, een musical te zien op de Gran Vía? Ik zal je vertellen wat er gebeurt: fuck het plan. Echter, een uitzondering op de regel: W Barcelona. Ver genoeg weg van de kleine winkeltjes van Passeig de Gràcia en de moderne van Raval, maar dichtbij genoeg om te genieten van het beste uitzicht over Barcelona.
Ja: Het is waar, alles in deze immense aluminium en glazen kaars ontworpen door Ricardo Bofill lijkt bedacht voor het meest joviale hedonisme: de musicon, de psychotrope verlichting, de geest, kortom Hangover IV: Hangover in Barcelona. Maar geloof me: de kamers, het bad en de ramen die uitkijken op de promenade van Barceloneta.
Barcelona, op veilige afstand