Waarom moeten we terug naar Lepanto?
Voor de kust vond plaats wat de zeer... Cervantes twee keer genoemd "de hoogste gelegenheid die de afgelopen eeuwen hebben gezien, de huidige noch de toekomstige verwachten", de strijd die in de geschiedenis van Spanje plaatsvond, meer dan voor het resultaat, omdat de beschouwde daar zijn linkerhand verloor hand beste Spaanse schrijver aller tijden. En de bewoners van dat land, dat we kennen als Lepanto en dat ze noemen als Nafpaktos , wilden ze hem eren met een standbeeld in hun haven, **een van de oudste en mooiste in Griekenland**.
Veel in Nafpaktos ademt nog steeds de herinnering aan die strijd, hoewel het misschien een idyllisch en rustig vissersdorpje aan de Golf van Korinthe lijkt. Gebouwd in een hoefijzer grenzend aan de haven, de stad kijkt naar de zee en naast het standbeeld van de schrijver zijn de netten van de lokale vissers en enkele kleine bootjes met elkaar verweven. Maar de overblijfselen van de muur en de citadel Gebouwd in de tijd van de Venetiaanse overheersing, maken ze het defensieve karakter duidelijk dat eeuwenlang in de stad heerste. Ze lieten de naam Lepanto . achter -geplaatst door de Venetianen- maar de herinnering blijft, vooral op 7 oktober van elk jaar.
Lepanto was niet de eerste strijd die Nafpaktos zag. Het was het hoofdkwartier van de Atheners tijdens de Peloponnesische oorlog, weerstond meer dan vier maanden van Ottomaanse belegering en heeft twee verwoestende aardbevingen in zijn geschiedenis die er bijna een einde aan maakten. Nu, terwijl we de zee aanschouwen vanaf een van de... Nafpaktos vierkante staven , naast de haven en in de schaduw van de bananenbomen, is de stad onder deze calamiteiten moeilijk voor te stellen.
Nafpaktos bewaart nog steeds de overblijfselen van de muur en de citadel
In dat kleine haven , geflankeerd door twee Venetiaanse torens die nauwelijks een opening naar de zee van ongeveer 35 meter laat en die twee standbeelden herbergt van twee heel verschillende helden - een van Cervantes, rechterhand naar de hemel opgeheven, en de andere van Giorgos Anemogiannis die probeerde de Turkse vloot in de Oorlog van Independencia - een groot deel van de charme en essentie van Nafpaktos . Een fotogenieke plek is er niet meer.
Al is het natuurlijk niet de enige attractie van de stad. Hun kasteel , gelegen in het hoogste deel, op een heuvel zo'n 200 meter boven de zeespiegel, bewaart de overblijfselen van bijna iedereen die ooit dacht dat ze eigenaar waren van Nafpaktos . Hoewel er een toegangsweg en een kleine parkeerplaats is, kunt u te voet een mooie wandeling maken door de smalle geplaveide straatjes - langs de klokkentoren - die, hoewel vermoeiend en steil, zeker de moeite waard is.
Er is geen fotogenieke plek meer
want wat echt? Een essentieel onderdeel van een bezoek aan het kasteel is het uitzicht vanaf de hoogte , met een verspringende daling van roodachtige daken die uitmonden in de haven. Vanuit het kasteel worden de twee armen van de muur geboren die zich naar elke kant uitstrekken en het historische centrum van de stad lijken te omarmen, totdat ze eindigen en bijna raken in de torens van de haven. en op de achtergrond dat blauw van de zee dat alleen mogelijk lijkt in Griekenland.
Badend door die zee -de Ionische- zijn ook de Nafpaktos-stranden , een naar het oosten en een naar het westen, en een grote attractie, vooral voor lokaal toerisme. de van Psani , praktisch verbonden met de haven en ongeveer een kilometer lang, en die van Gribovo , in het oosten, beide beschut in de schaduw van enkele bananenbomen die hier een bijzondere charme verlenen aan de hele stad.
Een van de meest charmante stranden in Nafpaktos, Gribovo.
Een ander deel van de aantrekkingskracht van dit gebied is te vinden in de indrukwekkende Rio-Antirio-brug die met zijn meer dan 2.000 meter verbindt het schiereiland Peloponnesos met het vasteland van Griekenland , en is te zien vanaf de top van Nafpaktos Castle. Dit imposante ingenieurswerk, dat ons leven enorm zal vergemakkelijken als we de Peloponnesos Met de auto verbindt het twee tektonische platen, in een gebied van grote seismische activiteit, en staat op een zeebodem die meer dan 65 meter diep is.
De bouwers zeggen dat dit juweel van moderne architectuur bestand was tegen de impact van een 180.000 ton wegende olietanker met een snelheid van 16 knopen (bijna 30 km/u), aardbevingen tot 7 graden op de schaal van Richter en windstoten van 250 km/u. Wat ze niet duidelijk maken, is hoe het zich zou gedragen als er een nieuwe strijd met 600 schepen en meer dan 170.000 mannen in de buurt zou plaatsvinden.
De indrukwekkende Rio-Antimio-brug verbindt het schiereiland met het vasteland van Griekenland